«Να εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.»

          «Να εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.» 

Όταν η κατάσταση της χώρας εκ της τραγικής οικονομικής πραγματικότητάς της, που σηματοδοτείται με την προσφυγή της στο Δ.Ν.Τ. και την παγίδευσή της στα βρόχια της Τρόϊκας, βρίσκεται σε σημείο τέτοιο που φαινόμενα όπως η ανεργία, η φτώχεια, η  εξάλειψη του όποιου δικτύου κοινωνικής προστασίας, η ανασφάλεια και η έλλειψη προστασίας του Πολίτη, η κοινωνική εξαθλίωση εν γένει, παράλληλα με την παρατηρούμενη επιταχυνόμενη αποσάθρωση των θεσμών (συνδικαλισμός, συνεταιρισμοί, κοινοβούλιο, κ.λπ.) και με την πολιτική τάξη πραγμάτων να βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ της, οι όποιες προσπάθειες ανασύνταξης των κομμάτων αποτελούν Σισύφειο έργο, χωρίς αποτέλεσμα.  

Τούτο οφείλεται στην αγανάκτηση του απλού πολίτη ο οποίος αισθάνεται απόλυτα απροστάτευτος, μόνος του στο ¨πουθενά¨ και προδομένος από τους ηγέτες του. Αυτούς που επί 35 χρόνια ψήφιζε για να τον εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο για να του καλυτερεύσουν τη ζωή του. Αυτούς που όχι μόνο δεν του καλυτέρευσαν τη ζωή, αλλά όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται του την καταβαράθρωσαν, τόσο του ιδίου αλλά ατυχώς και των επομένων δυό – τριών γενεών. Έτσι όχι μόνο αποστρέφεται με περιφρόνηση το πρόσωπο του απ’ αυτούς που θεωρεί υπαίτιους για την κατάντια του, αλλά ακόμη από το μεγάλο του θυμό στρέφεται εναντίον των εκπροσώπων του Πολιτικού Κόσμου σε διάφορες δημόσιες διαδικασίες, ομιλίες και εκδηλώσεις. Το τι «εισπράττουν» οι πολιτικοί κατά μόνας το βλέπουμε όταν αυτοί επισκέπτονται τις εκλογικές τους περιφέρειες. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση όλων, αυτή της παρελάσεως στην επέτειο του ΟΧΙ στη Θεσσαλονίκη προ πέντε περίπου μηνών, με τα εκεί πρωτόγνωρα  γεγονότα, που ανάγκασαν τον ανώτατο άρχοντα της χώρας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει από τη θέση του τιμώμενου προσώπου και η παρέλαση να μη γίνει. Η κατάσταση αυτή δεν εκτονώνεται, αντιθέτως φουντώνει, αν λάβουμε υπ’ όψη μας τα διάφορα μεμονωμένα σχετικά γεγονότα με τραγικότερο  αυτό που έλαβε χώρα μόλις προχθές στη Ρόδο κατά την ημέρα της επετείου της ενώσεως της Δωδεκανήσου με την Πατρίδα.

Μέσα σ’ αυτό το γενικό χαμό, το επί δεκαετίες κυρίαρχο στην πολιτική κονίστρα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, αυτές τι μέρες βρίσκεται σε τροχιά εκλογής του νέου  προέδρου του.

Το κόμμα αυτό που στις δόξες του, είχε φθάσει στο σημείο να ψηφίζεται από ένα στους δύο Έλληνες, σήμερα βρίσκεται σε τέτοιο σημείο κατάντιας που υπάρχει αμφιβολία αν τελικά θα το ψηφίσει ένας στους δέκα. Και τούτο γιατί, μόλις προ δυόμισι ετών δια του τότε αρχηγού του Γ. Α. Παπανδρέου με το τραγικό και κίβδηλο  σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», του υπέκλεψε στην πράξη την ψήφο του. Μια υποκλοπή που αποτυπώνεται από τα τραγικά αποτελέσματα που βιώνει σήμερα ο Λαός μας κατά τα γραφόμενα μου πιο πάνω.  Αυτό λοιπόν το κόμμα, που κατά τις «ρίζες» του και τις διακηρύξεις του υπήρξε σοσιαλιστικό, εφήρμοσε τα δυόμισι τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής του πολιτική άκρως Νεοφιλελεύθερη που ούτε η ίδια η Θάτσερ όχι μόνο δεν εφήρμοσε ποτέ, αλλά ούτε κάν τόλμησε να επαγγελθεί. Έτσι χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση οι ψηφοφόροι του και οι παραδοσιακοί οπαδοί αλλά και μέλη του φυλλορρόησαν και φυλλοροούν κάθε ώρα που περνά.

Ακόμη χωρίς καμμία απορία το ότι στις δημοσκοπήσεις αυτό που προβλέπεται για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές είναι ένα ποσοστό της τάξεως του 10 % και η τέταρτη, η πέμπτη ή ακόμη και η έκτη θέση. Έτσι το καταντήσανε οι ηγέτες του. Και βλέπεις ένα κόμμα με 160 τόσους βουλευτές, (στην αρχή της κοινοβουλευτικής θητείας του το Οκτώβρη του 2009), να βρίσκεται σήμερα διαλυμένο «εις τα εξ ον συνετέθη» κατά τα προαναφερθέντα, αλλά και κοινοβουλευτικά κολοβωμένο με διαγραμμένη το 1/5 σχεδόν της δύναμής του. 

Σ’ αυτή λοιπόν την καταχνιά που επικρατεί στο άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, τι σημασία θα έχει αν στις μεθαυριανές εσωτερικές εκλογές εκλεγεί ο άλφα ή ο βήτα αρχηγός; Αυτό που μπορεί να κάνει ο ικανότερος των δύο, είναι να ανεβάσει το ποσοστό από ~ 10 % στο ~ 15 % και να εκλέξει ένα αριθμό 40 – 50 βουλευτών, ώστε ως «τσόντα» στο κόμμα του Α. Σαμαρά (κατά τις σχετικές δηλώσεις μεγαλοσχημόνων και επιδόξων υπαρχηγών του) να … αποτελειώσει το μέγα έργο που δρομολόγησε ο ΓΑ Παπανδρέου από το θέρος του 2009 ( ενώ ακόμη ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με το ΔΝΤ και τον Πρόεδρο του Στρο Σκαν) και τελικά να αποτελειώσει τον τάλανα Ελληνικό Λαό.

Όταν αγωνιζόμουν, όταν έδινα  την ικμάδα μου σ’ αυτό τον πολιτικό χώρο για τριάντα τόσα χρόνια, πάλευα για να «εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», όπως είχαμε επαγγελθεί και πιστέψει. Σήμερα  αυτό  το θεμελιώδες ξεχάστηκε. Ο χώρος αυτός το απεμπόλησε. Η ανθρώπινη εκμετάλλευση στην χώρα μας  έχει μετατραπεί ατυχώς σε … ανθρωποφαγία. Τότε προς τι … ;    

  09.03.2012               Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)