Οι Ανάπηροι πολέμου δεν θα παρελάσουν αύριο.

Οι Ανάπηροι πολέμου δεν θα παρελάσουν αύριο. 

«Όταν τα ζωντανά Εθνικά μας σύμβολα … απαξιώνονται», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του παρόντος σημειώματός μου. Στο χθεσινό μου έγραφα για την τύχη Εθνικών  μας συμβόλων, αγαλμάτων Ηρώων της Επανάστασης του ‘21  και συγκεκριμένα του εθνικού μας απελευθερωτή Θόδωρου Κολοκοτρώνη (στο Ζεφύρι,  που λιώθηκε σε χυτήριο) και ανέφερα ότι προφανώς τέτοιες ενέργειες είναι πράξεις φτωχοδιάβολων, που με τα όποια λεφτά εισπράξουν απ’ το λιωμένο μέταλλό του, επιδιώκουν να κορέσουν την πείνας τους. Πού να μπορούσα να φανταστώ ότι η ίδια η Πολιτεία μας παίζει τελευταία το ρόλο … εθνικού φτωχοδιάβολου στα ζωντανά Εθνικά μας σύμβολα. Πώς θα μπορούσε να σταθμίσει κανείς άραγε τη χθεσινή ανακοίνωση της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Αναπήρων Πολέμου. Η ανακοίνωση τους που με απλά λόγια λέει ότι οι Ανάπηροί μας διαμαρτυρόμενοι για τις πράξεις της Πολιτείας μας εναντίον τους, αποφάσισαν να απόσχουν από την αυριανή παρέλαση. Απόφαση πρωτόγνωρη. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε αποχή από παρέλαση, των συνελλήνων μας εκείνων που έδωσαν την αλκή τους, τη ζωτικότητά τους, τα νιάτα τους, το αίματος τους και την αρτιμέλεια τους στα πεδία των μαχών, για να είναι η Πατρίδα μας Ελεύθερη.

Φυσικά δεν θα ήθελα να σκεφθώ, αλλά και ούτε να μπω στη λογική το τι δεν τους έκανε η Πατρίδα αν και όφειλε να κάνει στους ζώντες αυτούς  Εθνικούς Ήρωες μας, αλλά και ούτε το τι τους αποστέρησε τώρα τελευταία, σ’ αυτούς τους δύσκολους και γλίσχρους καιρούς που περνούμε όλοι οι Έλληνες.

Κατ’ αντιδιαστολή, άραγε είναι δυνατόν να παίρνουν επιδόματα αναπηρίας τριάντα επτά χιλιάδες (37.000) «μαϊμού» ανάπηροι (όσοι δεν πήγαν να απογραφούν στην πρόσφατη σχετική απογραφή και χώρια αυτοί που θα αποδειχθούν μη δικαιούχοι των επιδομάτων τους από τις υγειονομικές επιτροπές) και αυτοί οι Ζώντες Ήρωες μας, που θυσιάστηκαν για την Πατρίδα να αποστερούνται της υπερηφάνειάς τους. Τα ζωντανά αυτά εθνικά σύμβολά μας, που ευτυχώς μετά τον εμφύλιο εδώ και 50 τόσα χρόνια (που τελείωσαν οι πολεμικές περιπέτειες της Πατρίδας δεν έχουν αυξηθεί αλλά τουναντίον με την εκ της ηλικίας τους εκδημία,  συνεχώς μειώνονται) μειούμενοι με τη πάροδο του χρόνου και έτσι έχουν μείνει πιά πολλοί λίγοι σε σύγκριση με παλιότερα, να έχουν τέτοια μεταχείριση από τη Πολιτεία μας. Τέτοια ώστε να αναγκάζονται να παίρνουν μια τέτοια πρωτοφανή Απόφαση. Και βέβαια να ακούγεται από την ηγεσία της Συνομοσπονδίας τους να λέγεται στην κάμερα ότι το ποτήρι ξεχείλισε με τα τελευταία μέτρα εναντίον τους, αφού δυστυχώς η απαξίωσή τους κορυφώνεται συνεχώς και προοδευτικά εδώ και δέκα χρόνια.!!! 

Άσχετα και αν πάντα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά την ολοκλήρωση της κάθε παρέλασης χαιρετούσε προσωπικά έναν, έναν τους παρελαύνοντες αναπήρους μας. Άσχετα και αν λόγια όπως «είσαστε η κορωνίδα του Έθνους» από την πολιτική ηγεσία μας. Άσχετα κι αν λυγμοί στο λαιμό και δάκρυα στα μάτια όλων μας στο πέρασμα των Αναπήρων μας σε κάθε παρέλαση. Άσχετα κι’ αν η «ιδιότητα» του αναπήρου πολέμου αποτελεί μια κατηγορία συμπατριωτών μας υπερεθνικής αναγνώρισης. Τέτοιας αναγνώρισης που και το κάτι παραπάνω γι’ αυτούς ουδείς θα το σχολίαζε. Και έρχεται η Πολιτεία να τους αποστερεί απ’ αυτά που παλιά τους παρείχε; Και σκέφτομαι. Τι σόϊ Πολιτεία κτίσαμε;;

Στα λόγια είμαστε καλοί όλοι μας. Καλοί και στους ζώντες Ήρωές μας !! Στις πράξεις όμως ;;

Τέλος πάντων, τι σόϊ Λαός, είμαστε !!!

24.03 2012                 Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)