ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΟΡΤΗ

             « ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ».

Χθές περνώντας από την Πλατεία Καλογήρων στη Δάφνη είδα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, ικανοποίηση και ξεχωριστή χαρά (μια μέρα μετά το σχετικό προχθεσινό σημείωμα μου) να έχει στηθεί μια καινούργια προτομή του γέρου του Μωριά, του εθνικού μας απελευθερωτή, του μεγάλου Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Αναλογίστηκα ότι αν φτωχοδιάβολοι όπως έγραφα στο lapsarniotis προχθές, ξήλωσαν για «τριάκοντα αργύρια» το ολόσωμο άγαλμά του εθνικού μας αυτού στρατηλάτη στο Ζεφύρι Αττικής, το Έθνος και όπου θα βρίσκεται Ελληνισμός, πάντα με ευγνωμοσύνη θα κλίνει το γόνυ προς αυτόν και θα προστρέχει στη μνήμη του που θα είναι αθάνατη. Τουλάχιστο, όσο θα υπάρχει η φύτρα μας. Όσο θα υπάρχουν Έλληνες.

Αυτό όμως που πρέπει  να ομολογήσω με εντυπωσίασε ήταν ότι  ο λόγος του, το όρντινό του προς τους επαναστατημένους τότε Έλληνες «ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ» που έσωσε την Επανάσταση και που γλύτωσε το γένος από τον παντελή αφανισμό του, έχει γραφεί στη μαρμάρινη βάση της προτομής του αυτής. 

Στη σκλαβιά την Τούρκικη για τους τότε «ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ» βρέθηκε ένας Κολοκοτρώνης, ένας μεγάλος αρχηγός, για να δείξει ποια θα έπρεπε να είναι η τύχη τους. Αναλογίζομαι, στην σημερινή νεοσκλαβιά μας (οικονομική κατοχή) στο Γερμανικό νεοimperium, ποιός Κολοκοτρώνης θα βρεθεί για να πει το αντίστοιχο  για τους «ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ» των ημερών μας;;;

25.03.2012                          Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)