Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

« Κάλιον προλάμβανε παρά θεράπευε ».


                      « Κάλιον προλάμβανε παρά θεράπευε ».

Ο πολύς και “φιλέλληνας” Χενρι Κίσιγκερ, τότε πίσω στη δεκαετία του ‘70,  είχε πει για μας τους Έλληνες, που είμαστε λαός απείθαρχος, ατίθασος και αδούλωτος, ότι για να «μπούμε» στη λογική και στα καλούπια των κραταιών της οικουμένης θα πρέπει να χτυπηθούμε στα τρία κυρίαρχα χαρακτηριστικά μας, ήτοι: α) στη γλώσσα μας, β) στην Ιστορία μας και 3) στα ήθη και έθιμά μας, την κουλτούρα μας. Τούτο με δεδομένο ότι τότε είμασταν λαός ιδιαίτερα ομοιογενής, πράγμα που επιτεύχθηκε ύστερα από την ανταλλαγή πληθυσμών τη δεκαετία του 1920, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Τότε που ο Εθνάρχης, ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος μετά τις στάχτες της εθνικής μας αυτής τραγωδίας, κατάφερε να επιβάλλει την ανταλλαγή πληθυσμών. Πράγματι αυτό το γεγονός και για περίοδο 80 περίπου χρόνων σφυρηλάτησε την ομοιογένεια που είχαμε και την οποία δεν έβλεπαν με καλό μάτι ταγοί της ανθρωπότητας όπως ο Κίσιγκερ. Πήρε λοιπόν κοντά σαράντα χρόνια για να δρομολογηθεί το χτύπημα που μας είχε «υποσχεθεί» ο Διεθνούς εμβέλειας Πολιτικός αυτός άνδρας. Πολιορκητικός κριός για κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος από τη μαζική μετάγγιση πληθυσμού, άλλης κουλτούρας, άλλης γλώσσας, άλλης ιστορικής καταβολή στην χώρα μας.
Την κερκόπορτα  ατυχώς, για να μπούν όλοι αυτοί που σήμερα εκτιμάται ότι ανέρχονται στα δύο εκατομμύρια ξένοι (πανσπερμίας εθνοτήτων και προελεύσεων) στη μικρή μας πατρίδα, την ανοίξαμε εμείς οι ίδιοι. Με επίκληση λόγων ανθρωπισμού, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και ειδικότερα ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών και σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς αρχές της δεκαετίας του ’90 άνοιξε τα σύνορα της Αλβανίας μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μπήκαν τότε χωρίς διατυπώσεις, χωρίς υποδομές, χωρίς κανένα έλεγχο γύρω στις τετρακόσιες χιλιάδες Αλβανοί στην Ελλάδα. Με την έναρξη της διεθνούς οικονομικής κρίσεως άρχισε η μαζική μετανάστευση λαών ολοκλήρων από την Ασία, την Αφρική ακόμη και τη Λατινική Αμερική προς την Ευρώπη. Επειδή όμως εξ όλων των χωρών της, αποδείχθηκε ότι το μαλακό υπογάστριό της ήταν η χώρα μας, άρχισαν να έρχονται μέσω των θαλασσίων και κυρίως των χερσαίων συνόρων μας εκατοντάδες χιλιάδες δύσμοιρων, φτωχών και πεινασμένων απ’ όλα τα μέρη της γης. Επειδή δε μέχρι προ της μεγάλης οικονομικής κρίσης, με την παραοικονομία να ανθεί, έφταναν «καραβανηδόν» και εγκαθίσταντο στο μεγάλο «χωνευτήρι» την Αθήνα. Εκεί ατυχώς μη έχοντας τη δυνατότητα να βρούν εύκολα εργασία επιδίδονταν στην κάθε λογής παρανομία ( εμπόριο λευκής σαρκός, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, πορνεία,  κ.λπ.) Ο ερχομός τους στην πρωτεύουσα γινόταν σχεδόν απρόσκοπτα, αφού οι άνθρωποι αυτοί μόλις έμπαιναν στο ελληνικό έδαφος, κατέστρεφαν τα  όποια έγγραφά τους και με ένα τυπικό έγγραφο που τους έδιναν στους διαπιστευμένους σταθμούς στα σύνορα μας, κινούντο ελεύθεροι μέσα στην χώρα. Έτσι η Ελλάδα και κατά κύριο λόγο η Αθήνα έγινε ένα μεγάλο προσφυγικό στρατόπεδο. Εκεί όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι συνάνθρωποί μας δουλεύοντες ημινόμιμα, ημιπαράνομα επιβίωναν και η Ελληνική κοινωνία πάντοτε ανοιχτή, τους ανεχότανε. Απ’ τον καιρό που η οικονομία της χώρας καταβαραθρώθηκε, η κρίση η οικονομική οδήγησε τους Έλληνες στην ανεργία μαζικά, τότε επόμενο ήταν τα δύο αυτά εκατομμύρια ξένων ανέργων στην πλειονότητα άρχισαν πράγματι να αποτελούν τραγική ομάδα ανθρώπων για την Αθήνα κατά κύριο λόγο. Τα κάθε λογής προβλήματά τους (ανεργία, ανασφάλεια, παρανομίες, ασθένειες, ναρκωτικά, εγκληματικότητα, κ. άλ.)  μεγεθυνόμενα με την ημέρα, αποτελούν ξεχωριστή κοινωνική πληγή της χώρας. Τούτων τα προβλήματα, αθροιστικά με τα τεράστια προβλήματα του Ελληνικού πληθυσμού έχουν δημιουργήσει καταστάσεις αδιεξόδου και εκρηκτικού κοινωνικού μίγματος. Η Πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε το πρόβλημα, τουλάχιστο στρουθοκαμηλικά. Αντί να το καταγράψει από κάθε άποψη, να το προβάλλει όπως έπρεπε και τελικά να το επιβάλλει στους εταίρους της Ε.Ε. ως Ευρωπαϊκό πρόβλημα, απαιτώντας και διεκδικώντας την αντιμετώπιση του από τις Βρυξέλλες, όλων αυτών  των παρανόμων μεταναστών που έμπαιναν λαθραία στη χώρα μας, το άφησαν να  «σέρνεται» είκοσι κοντά χρόνια και βεβαίως οι Ευρωπαίοι να σφυρίζουν τώρα αδιάφορα, λέγοντας ότι το πρόβλημά των λαθρομεταναστών είναι μόνο πρόβλημα της Ελλάδας.
Τώρα κάτω από την πίεση των γεγονότων αρχίζουν να αναζητούνται  λύσεις διάφορες και αναποτελεσματικές, που μόνο ως προσχηματικές μπορούν εκληφθούν. Μία τέτοια σπασμωδική ενέργεια είναι και αυτή του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη των τελευταίων ημερών, με τη «βολιδοσκόπηση» της δημιουργίας 30 – 40 κέντρων υποδοχής αλλοδαπών ανά την επικράτεια. Κάποιοι λένε ότι είναι μια προεκλογική ενέργεια. Πάντως ως μέτρο είναι άκρως αναποτελεσματικό, αφού έτσι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει 60.000 - 80.000 άτομα μόνο. Άραγε όλες τις άλλες εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομεταναστών, τι θα τις κάνουμε;
Έτσι προβάλλει η ερώτηση. Γιατί δεν είχαμε προλάβει τα πράγματα; Τώρα, πώς να τα θεραπεύσουμε;!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που τα είχαν πει όλα, για την περίπτωση αυτή έλεγαν « Κάλιον προλάμβανε παρά θεράπευε ». Άραγε υπάρχει λύση στο δαιδαλώδες αυτό πρόβλημά μας; Μήπως η «υπόσχεση» Κίσιγκερ για τους Έλληνες κατά τα προλεχθέντα, βρίσκεται πιά στην κορύφωσή του;;       
29.03.2012                          Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)    

Δεν υπάρχουν σχόλια: