Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Η Εθνική μας μοναξιά …


Η Εθνική μας μοναξιά 

Στα φοιτητικά μας χρόνια, τα χρόνια της ανεμελιάς, της ημι-ευθύνης και ημι-ανευθυνότητας, αλλά και της προοπτικής, τότε στη μακρινή πιά δεκαετία του ΄60, τα ενδιαφέροντά μας ήταν τόσα πολλά, όσα για να τιθασεύσουν τη ζωντάνια μας, την αλκή μας, το νεανικό μας σφρίγος. Ένα τέτοιο, ήταν και  η  Λαϊκή μας μουσική. Τ’ αυτιά μας ήταν κολλημένα  στο τρανζιστοράκι μας, στην ΥΕΝΕΔ  για να ακούμε την πενιά από καταξιωμένα ιερά τέρατα της μουσικής μας με κορυφαίους τον Τσιτσάνη, τον  Παπαϊωάννου, το Μητσάκη, το Γαβαλά, το Ζαμπέτα, κ.άλ. Στο τραγούδι να απολαμβάνουμε τις φωνές του απαράμιλλου Καζαντζίδη, του θεϊκού Μπιθικώτση, της γλυκειάς Πόλυ Πάνου, της μπάσης Σ. Μπέλλου, της Σακελαρίου, κ.άλ. Ονόματα  βαριά, που επικρατούσαν στο χώρο του λαϊκού πενταγράμμου. Αν το βαλάντιό μας, μας το επέτρεπε καμμιά φορά πηγαίναμε … για προσκύνημα στους … ναούς της μουσικής μας στην Κυδαθηναίων, στις Τζιτζιφιές, στου  Χειλά, στο Σκοπευτήριο, όπου σαν από αποκοτιά μας «ρίχναμε» και καμμιά στροφή στην πίστα, με το παίξιμο των ιερών τεράτων του μπουζουκιού, σε  ακούσματα όπως το «συννεφιασμένη Κυριακή», το «φτωχό κομπολογάκι μου» ή το «σανίδι σάπιο πάτησα», κ.λπ.    
Τότε παράλληλα, νέα ταλέντα, φυντάνια όπως ο Νικολόπουλος κ.άλ. στο μπουζούκι, ή η αξέχαστη Μοσχολιού, ο Νταλάρας, κ.άλ. στο τραγούδι, άρχισαν τότε δειλά – δειλά να εμφανίζονται σαν μικρά αστεράκια και σιγά – σιγά καταξιωνόμενα να καταλαμβάνουν μια θέση στο πάνθεο της λαϊκής μας μουσικής. Ένα τέτοιο αστέρι υπήρξε και ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος. Έτυχε με τον λιτό αυτό Ελληναρά να συνυπηρετήσουμε στο Έβρο, στις γλίσχρες εποχές της Χούντας. Έτυχε να βρεθούμε και σε αυτά τα στρατιωτοφοιτητικά πάρτι που οργανώνονται εκ των ενόντων και έτυχε απολαμβάνοντας τη γλυκιά φωνή του να μπορέσουμε να χορέψουμε τη μεγάλη του τότε επιτυχία το «Θεσσαλονίκη». Αυτή η συγκυρία έκανε να έχω γίνει φανατικός του fan και να τον παρακολουθώ πάντα, με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Χαιρόμουν στις αμέτρητες επιτυχίες του. Τραγούδια του όπως το «πές μου που πουλούν καρδιές … », ή το σε «αγαπώ σαν αμαρτία» υπήρξαν σταθμοί στην πορεία του.
Άνθρωπος, αγνός δημοκράτης, σεμνός, ιδιαίτερα απέριττος και δωρικός είχε κατακτήσει τις καρδιές των Ελλήνων. Τολμούσε να τραγουδήσει τραγούδια που τον απέτρεπαν κάποιοι «ειδικοί» γιατί δεν θα είχαν εμπορική επιτυχία όπως το « Άγιος Φεβρουάριος» και με τη απαράλλαχτη φωνή του, το έκανε μία κλασική του είδους επιτυχία. Όπως και τόσα άλλα. 
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 αυτό που έγινε σήμα κατατεθέν μεγάλου μας αυτού τραγουδιστή ήταν το « Η Εθνική μας μοναξιά…»,  τραγούδι που ατυχώς σήμερα χαρακτηρίζει την τραγική κατάσταση της εθνικής μας ζωής, της εθνικής μας … απομόνωσής.
Στα μέσα της περασμένης δεκαετίας αρρώστησε (με την ίδια αρρώστια με την οποία βασανίστηκε η συγχωρεμένη η μητέρα μου), πράγμα που συναισθηματικά με έκανε να του έχω του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου και λαμπρού καλλιτέχνη ιδιαίτερη συμπάθεια. Η μακροημέρευση έκτοτε μετά την περιπέτεια της υγείας του, που του έδινε ο Θεός, πολύ με χαροποιούσε. 
Φεύγοντας χθές για «τας αιωνίους Μονάς» ο Δημήτρης Μητροπάνος έκανε όλους τους Έλληνες να θρηνήσουν, να πενθήσουν και να κλάψουν. Μας έκανε να αναλογιζόμαστε και να λέμε ότι στη φτώχεια μας σήμερα, με τη φυγή του γίναμε φτωχότεροι όλοι μας. Τέτοιοι καλλιτέχνες που τους χρειαζόμαστε για να μας απαλύνουν με τη φωνή τους και το τραγούδι τους τον πόνο μας τις δύσκολες αυτές στιγμές που περνούμε σαν έθνος, δεν πρέπει να μας εγκαταλείπουν. Όμως η κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων, χτύπησε νέο μόλις στα 63 του χρόνια.  Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ σου Δημήτρη. Αξέχαστος θα μείνεις σ’ όλους του Έλληνες. Η δωρική σου φωνή πάντα θα … χαϊδεύει τα τύμπανά μας.   

18.04.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: