Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Αποφράδα Ημέρα.

Αποφράδα Ημέρα. 

Όταν νεαρός φοιτητής βιώνεις όλη την περίοδο που η βασιλική καμαρίλα φθάνει στο σημείο, ο Βασιλιάς να κάνει και τον κηπουρό του Υπουργό, ο δε λαοπρόβλητος Πρωθυπουργός του 53 % δεν έχει το δικαίωμα να κρατήσει το όποιο Υπουργείο για λογαριασμό του, μοιραία ζεις καταστάσεις Δημοκρατικής ανωμαλίας. Και μετά, να ακολουθεί η περίοδος της τριπλής αποστασίας ( Νόβας, Τσιριμώκος, Στεφανόπουλος). Να ακολουθεί ύστερα μια παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και έντονης ανησυχίας στο Λαό. Πού πάμε; Ήταν η μόνιμη επωδός της εποχής εκείνης. Και ως Κασσάνδρες από κάποιους προβλεπόταν συχνά – πυκνά ότι επέκειτο η εγκαθίδρυση δικτατορίας. « Οι στρατοκράτες έρχονται», «Θα μας βάλλει πάλι κάτω απ’ τα  άρβυλά του κανένας επιλοχίας», « Θα κατέβουν τα τανκς» ήταν αυτό που ακουγόταν στις συζητήσεις των πολιτών απ’ την μια και « το ’66 δεν είναι το ’36 », «οι εποχές των δικτατοριών έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί» ήταν ο αντίλογος από την άλλη. Και ενώ τα σημάδια ήταν σαφή ότι η δικτατορία επέκειτο με χαρακτηριστικότερο το γεγονός του σαμποτάζ της ζάχαρης σε στρατόπεδο τεθωρακισμένων στον Έβρο (του οποίου Διοικητής ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος), η κολοβωμένη τότε Δημοκρατία μας είχε καταστεί άνευρη και με αναιμικά  αντανακλαστικά, χωρίς να αντιδρά και να κάνει σχεδόν τίποτα. Αλλά πως θα μπορούσε να γίνει κάτι, όταν στο παρασκήνιο υπήρχε διαγκωνισμός και διαγωνισμός το ποιός θα πρωτοπρολάβει να επιβάλλει τη Δικτατορία. Απ’ τη μια ήταν ο ίδιος ο Βασιλιάς που κινείτο υπογείως να το κάνει με τους Στρατηγούς και απ’ την άλλη οι χαμηλόβαθμοι στρατιωτικοί (των συνταγματαρχών) για λογαριασμό τους. Τελικά τα ξημερώματα της Παρασκευής, 2.30 την πρωία (όπως έγραψαν τότε οι εφημερίδες), 21 Απριλίου 1967 τα τάνκς του Πατακού  απ’ τη μονάδα των τεθωρακισμένων στο Γουδί, κινήθηκαν με άκρα συνωμοτικότητα μέσα στα σκοτάδια και κατέλυσαν εν μια νυχτί τον Κοινοβουλευτισμό. Έτσι η Ελληνική Δημοκρατία τότε έπαψε πια να υπάρχει. Ο Λαός γονάτισε κάτω απ’ τις ερπύστριες των τανκς. Ξυπνήσαμε άγουρα εκείνο το πρωινό, με τα τρανζιστοράκια μας να μεταδίδουν εμβατήρια και στρατιωτικές διαταγές. Αναστέλλονται τα άρθρα του Συντάγματος …., … και ..., ήταν η επωδός  που ακουγόταν όλη τη μέρα.  Η 21η Απριλίου κατ’ αυτό τον τρόπο κατέστη εκ των πραγμάτων Ημέρα Αποφράδα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Βασικές, αλλά αστείες φιγούρες που προέβαλαν από το πουθενά πέραν του Πατακού, ήταν ο Μακαρέζος και ο Παπαδόπουλος. Ο αρχισυνομώτης αυτός με τη τραχιά, στριγγή φωνή και την ασύντακτη, ιδιόμορφη στρατοκρατική γλώσσα που υπήρξε ο απόλυτος αρχηγός, έβαλε την Ελλάδα … στο γύψο. Για μια περίοδο επτά ολόκληρων χρόνων, που τα βασανιστήρια, οι εξευτελισμοί, το δάκρυ και το αίμα αλλά και τα ξερονήσια ήταν αυτά που εισέπραξε ο Λαός μας. Κυρίως ο κάθε δημοκράτης Έλληνας. Έτσι τα δεινά του, που φάνηκε ότι τελείωσαν με το τέλος του εμφυλίου παρετάθησαν για την περίοδο της Χούντας. Αυτά τα εφτά πέτρινα χρόνια. Βέβαια όπως εκ των υστέρων φάνηκε, οι στρατοκράτες αυτοί ήταν κούφοι, κενοί ιδεολογικού περιεχομένου. Σύνθημά τους υπήρξε το διαβόητο « Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Η δε δικαιολογία της εξόδου τους από τα στρατόπεδα και της παρέμβασή τους αυτής, που βίασε την Δημοκρατία μας, ήταν ο τάχα κομουνιστικός κίνδυνος.
Τα δεινά του Έλληνα ατελείωτα. Η χώρα μας αφού εξευτελίστηκε σ’ όλα τα διεθνή επίπεδα, διεθνείς φορείς και διεθνή fora  και απεβλήθη από τις κάθε λογής Διεθνείς Κοινωνικές Δημοκρατικές δομές, κατάφερε να ελευθερωθεί μετά από την μακρά περίοδο των 2.609 ημερών. Όμως ατυχώς η ελευθερία μας αυτή δεν υπήρξε αναίμακτη. Δεν μας εδόθει δωρεά. Ατυχώς το τίμημα ήταν ιδιαίτερα βαρύ για τον Ελληνισμό, αφού πληρώθηκε με τον ακρωτηριασμό της Κύπρου, που πορεύεται από τότε για 38 ολόκληρα χρόνια άκρως κολοβωμένη.
Άραγε έχουμε διδαχθεί από τα λάθη μας που μας οδήγησαν στην επταετή αυτή τραγωδία. Πολύ φοβούμαι όχι. ΟΧΙ, βλέποντας την τραγική κατάσταση που διερχόμαστε ως χώρα και ως Έλληνες, σήμερα.   

21.04.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: