Τι θα ψηφίσουμε;

Τι θα ψηφίσουμε; 

Προβληματισμός μέγας. Γενικές, Βουλευτικές εκλογές σε δέκα μέρες από σήμερα. Το ερώτημα αυτό ακούγεται σε όλα τα στέκια, όλες τις παρέες, μεταξύ γνωστών και αγνώστων, μεταξύ φίλων. Τι θα ψηφίσουμε;

 Ο λόγος, ότι οι εκλογές αυτές δεν έχουν καμμία σχέση με τις εκλογές τις από τη μεταπολίτευση ως σήμερα. Η αιτία είναι μία, ότι οι εκλογές αυτές γίνονται υπό καθεστώς οικονομικής κατοχής όπως είπε και ο Πρόεδρος των Δικαστών και Εισαγγελέων κ. Αθανασίου, που τώρα είναι και ο επικεφαλής του Ψηφοδελτίου Επικρατείας της Ν.Δ.   

Ο προσδιορισμός « καθεστώς οικονομικής κατοχής » τα λέει όλα.

Υπό το καθεστώς αυτός ευρισκόμενος κάθε Έλληνας, βρίσκεται σε περιβάλλον πρωτόγνωρο γι’ αυτόν, άγνωστο. Σε περιβάλλον αντίστοιχο προς αυτό που βιώνει το ψάρι όταν βρεθεί εκτός νερού. Πνίγεται. Ασφυκτιά. Δεν έχει προσανατολισμό.

Έτσι, φυσικώ τω λόγω προκύπτει αυθόρμητα το «τι θα ψηφίσουμε;». Προχθές που βρέθηκα στην Πανεπιστημίου κατά πως γράφω στο σημείωμά μου της 24^ης Απριλίου , με τίτλο «Δύο χρόνια μετά το Καστελόριζο» συνάντησα αυτούς  που θα αναφέρω πιο κάτω  και των οποίων η ερώτηση ήταν ακριβώς η ίδια. Το σκέφτηκα να γράψω ένα σημείωμα με αυτό το περιεχόμενο. Όμως προς στιγμή αποδίωξα τη σκέψη μου αυτή. Σήμερα όμως το πρωί συζητώντας στο τηλέφωνο με φίλο Δικηγόρο και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, διάφορα θέματα δουλειάς και αφού είχαμε τελειώσει πάω να κλείσω το τηλέφωνο. Τότε τον ακούω να μου λέει «ένα λεπτό». «Τι θέλεις» απαντώ. «Δεν μου λες, τι θα ψηφίσουμε;»  Μακροσκελής η κουβέντα που ακολούθησε. Είπαμε τα μεν, είπαμε τα δε στο τέλος κλείσαμε με το «Θεός βοηθός».

Στο προχθεσινό λοιπόν περπάτημα μου στην Πανεπιστημίου συναντώ το φίλο και συνάδελφο Γιώργο … Υψηλόβαθμο στέλεχος σε Υπουργείο για χρόνια και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Μετά τα «χρόνια πολλά» και τα σχετικά μου λέει « Τάκη, τι θα ψηφίσουμε;» Ψέλλισα κάτι και μετά του ανέστρεψα την ερώτηση. Εκείνος ευθαρσώς μου είπε ότι είναι με την κομματική ορθοδοξία και άρα είναι ήδη ξεκάθαρο στο μυαλό του το τι θα ψηφίσει. Εκεί που συζητούσαμε το πηγαδάκι μεγάλωσε, αφού προστέθηκαν ένας κοινός γνωστός μας και φίλος μου παλιός Βουλευτής τη Ν.Δ. μαζί με ένα δικό του γνωστό. Η κουβέντα μας έφθασε στην ίδια ερώτηση. Ο π. βουλευτής μας είπε ότι είναι ιδιαίτερα προβληματισμένος αλλά και αποστασιοποιημένος. Μέχρι που σκέπτεται να μη πάει στην κάλπη. Στην αντίδρασή μου, μα ένας παλιός Βουλευτής πως είναι δυνατό…. εκείνος είπε ότι θα πάει και μέχρι τότε θα μορφώσει γνώμη περί του τι θα ρίξει στην κάλπη. Χαιρετισθήκαμε ευχόμενοι, ο ένας στον άλλο το … «καλό βόλι».

Στη στοά του Μετρό στο Σύνταγμα, συνάντησα καλό φίλο μου, συνάδελφο και κοντοχωριανό μου, τον Κώστα, στέλεχος του ΚΚΕ και με αντίστοιχες οικογενειακές καταβολές. Μόλις με βλέπει με χαιρετά εγκάρδια και μου λέει « Φίλε μου, πίστεψέ με αυτέ τις μέρες εσένα σκεφτόμουνα. Θα μου πεις γιατί; Γιατί  ήθελα να κουβεντιάσω με σένα ως επί ΠΑΣΟΚ παλιά Κυβερνητικό στέλεχος, τι θα ψηφίσουμε;» « Φίλε μου, το λέω αυθόρμητα, μα εσύ μου λες αυτό; Εσείς δεν έχετε αμφιταλαντεύσεις. Εξ άλλου η Γενική Γραμματεία του κόμματός σας τα έχει ξεκαθαρίσει όλα». « Δεν τη μπορώ, δεν μπορώ τη ξύλινή της γλώσσα. Προβληματίζομαι. Προβληματίζομαι πολύ. Για την χώρα, για μας, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.»  

Αυτός ο προβληματισμός που διατρέχει τη ραχοκοκαλιά όλης της κοινωνίας της χώρας μας με την πανσπερμία των κομματικών σχηματισμών που όπως έχω ξαναγράψει είναι σε δύο στρατόπεδα, τους υπέρ και τους κατά του Μνημονίου και που η έκβαση της κάλπης δίδει εναλλακτικότητα Σκύλας ή Χάρυβδης.

Το μόνο φως που φαίνεται είναι αυτό που έρχεται από την πόλη του Φωτός, όπου ο εν δυνάμει Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ είπε μεταξύ άλλων για την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί, «θα βοηθήσουμε τους Έλληνες». Αυτό γιατί είναι πιά παγκοίνως γνωστό ότι αρκετά υποφέραμε ως Λαός από την κ. Μέρκελ και τους ομοϊδεάτες της, τα δύο αυτά χρόνια που μας χρησιμοποίησαν ως πειραματόζωο.  Είθε…      

26.04.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)