ΑΥΡΙΟ … ΚΑΙ ΜΙΑ.

ΑΥΡΙΟ … ΚΑΙ ΜΙΑ. 

«Αύριο … και Μία», για να ανοίξουν οι κάλπες. Οι κάλπες των Βουλευτικών Εκλογών.  

Άλλοτε, η μεγάλη γιορτή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.  Τότε που η Εθνική Ανεξαρτησία ήταν κεκτημένο των Ελλήνων. 

Σήμερα που η Κατοχή της Πατρίδας, από το ΔΝΤ, την Τρόϊκα και την ΚΕΤράπεζα, η Οικονομική αλλά και η Εθνική Κατοχή  οδηγεί όλους μας, όλους τους νεοΕλληνες,  σε δρόμους δύσκολους και σκολιές ατραπούς. Σε καταστάσεις πρωτόγνωρες για μας, που είχαν ζήσει οι δύσμοιροι γονείς μας ή οι παππούδες μας επί Γερμανοκατοχής, ή οι προπάτορες μας  επί Τουρκικής σκλαβιάς. Σε  δεδομένα τέτοια, που το ποιητικό  «… τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» της Τουρκοκρατίας, λίγο απέχει απ’ το να είναι ατυχώς σήμερα η τραγική μας πραγματικότητα.

Το να γράφεται προς τη Κυβέρνηση (τραβώντας μας το αυτί) από εκπρόσωπο της Τρόϊκας ότι το οποιοδήποτε νομοσχέδιο που περνά από τη Βουλή για να γίνει Νόμος του Κράτους, πρέπει να έχει τύχει προηγουμένως της εγκρίσεως τους, σημαίνει ότι ως Λαός δεν έχουμε πιά Εθνική Ανεξαρτησία. Δεν είμαστε πιά κυρίαρχοι στο σπίτι μας. Αφεντικά στο σπίτι μας είναι άλλοι.

Το να έχει συσταθεί το Ταμείο εκείνο στο οποίο «πέφτουν» μέσα όλα τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους  ( δάνεια, ευρωπαϊκές ενισχύσεις, φόροι, εισφορές, ¨χαράτσια¨, κ.λπ) και κατά προτεραιότητα πρώτα αποπληρώνονται οι πιστωτές μας, οι δανειστές μας, οι κάθε λογής τοκογλύφοι, κι΄ αν περισσέψουν λεφτά τότε κοιτάζουμε αν θα υπάρχουν λεφτά για την Παιδεία των Παιδιών μας, για την Υγεία τη δική μας, για την περίθαλψη των πατεράδων μας και των παππούδων μας, για τους μισθούς, για τις συντάξεις, για την Ασφάλεια, για τις Ένοπλες Δυνάμεις, για …, για …, ….), σημαίνει ότι τα οικονομικά μας τα χειρίζονται άλλοι. Δηλ. πάλι δεν είμαστε πιά κυρίαρχοι στο σπίτι μας. Πάλι δηλ. αφεντικά στο σπίτι μας είναι άλλοι.

Με αυτή την πραγματικότητα … με τι καρδιά να πάει ο Έλληνας, πίσω απ’ το παραβάν για να ασκήσει το ύψιστο Δημοκρατικό του καθήκον;;!!

Γι’ αυτό, η γιορτή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μεθαύριο πολύ φοβούμαι ότι  θα μοιάζει με εξόδιο ακολουθία όπου ενταφιάζεται ο Λαός μας. Άμποτε και ήταν δυνατό αυτομάτως να γινόταν η Ανάστασή του και να ξαναβρισκόμασταν στα χρόνια εκείνα που όντως η προσέλευσή μας στις κάλπες ήταν η γιορτή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 

Όμως προσγειωνόμενοι στην πραγματικότητα του σήμερα, πρέπει να βρούμε το κουράγιο ακόμη και να σύρουμε τα βήματά μας στα εκλογικά κέντρα για να ασκήσουμε το υπέρτατο καθήκον μας ως πολίτες. Να ρίξουμε τη ψήφο μας.

Αυτό είναι εκείνο που χρειάζεται σήμερα η Πατρίδα. Χρειάζεται πίστη και ελπίδα. ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ. Η μη προσέλευση του καθενός μας στην κάλπη, εκεί που τώρα γίνεται η μεγαλύτερη μάχη της  Ελλάδας μέχρι να υπάρξει κάποια άλλη, θα είναι πέταμα της ασπίδας, θα είναι κιότεμα.

ΜΑΖΙΚΗ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ.

Και … καλό «βόλι».  

03.04.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)