Εύγε στον ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟ τον … Λέσβιο.

                                           Εύγε στον ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟ τον … Λέσβιο. 

To δεύτερο μετά την Κρήτη νησί της χώρας, η Λέσβος, σπάνια γίνεται το επίκεντρο γεγονότος σημαντικού τέτοιου που να αξίζει να γίνει αντικείμενο σχετικής αναφοράς και πληροφορίας στα ΜΜΕ. Η Υπανάπτυξη του, η μόνιμη Μιζέρια του, και προοδευτική ερήμωσή του (αφού ο πληθυσμός του ιδιαίτερα γηρασμένος ατυχώς για δεκαετίες πιά δεν ανανεώνεται),  δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τη δημιουργία σημαντικών και αξιόλογων γεγονότων. Τους τελευταίους δυό τρεις μήνες ελάχιστες ήταν η αναφορές των Αθηναϊκών ΜΜΕ (εντύπων , ηλεκτρονικών) στη γενέτειρά μου. Και αυτές αρνητικής προέγγισης. Η μία ήταν προ δυο-τριών μηνών όταν έγινε η πρωτόγνωρη για τη Λέσβο ληστεία στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο (ο lapsarniotis έχει γράψει σχετικά) και προ λίγων ημερών όταν έγινε η εξιχνίαση ενός διπλού φονικού. Κάτι καλό είναι σχεδόν σπάνιο να αναφερθεί. Και πώς να αναφερθεί, όταν ο γηγενής πληθυσμός του νησιού έχει φθάσει στα επίπεδα των 75.000 κατοίκων (όσο δηλ. μετά το μεγάλο θανατικό των μέσων του 19ου αιώνα όταν είχαν πεθάνει εξ αιτίας της τότε επιδημίας πανώλης γύρω στα 25.000 άτομα), με τελείως ανεστραμμένη μάλιστα σήμερα την πυραμίδα της κατανομής των ηλικιών του. Δηλ. οι γέροντες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του. Έτσι ένας συνταξιούχος, μία γριά, ένας γέροντας, τι περιθώρια δημιουργίας να έχει; Αδρανοποιημένος πιά από το βάρος των χρόνων στην πλάτη του, κατά φυσικό λόγο πιά δεν δημιουργεί.  Οι νέοι μας βέβαια, τα παιδιά μας παρ’ όλο λίγοι κατ’ αναλογία, έχοντας τη δημιουργικότητα του Λέσβιου μέσα τους, έχουν λαμπρές επιτυχίες στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ακόμη εξαιρετικές διακρίσεις έχουν κατά καιρούς οι μαθητές μας σε Πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς στα Μαθηματικά, τη Χημεία κ.λπ.

Αυτή όμως η είδηση  προ ολίγων ημερών για το Δεύτερο Βραβείο σε Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό, μαθητών του 3^ου Λυκείου Μυτιλήνης που κέρδισαν στη μακρινή Νορβηγία, ασφαλώς ήταν μια ξεχωριστά ευχάριστη είδηση.

Η είδηση ήταν η ακόλουθη: «Τη στιγμή που δορυφόροι ¨cansat¨ άλλων ομάδων διαλύονταν κατά την εκτόξευσή τους, ή όσο βρισκόταν ¨εν δράσει¨ », ο Ικαρομένιππος 3D (αυτό ήταν το όνομα του δορυφόρου των δικών μας μαθητών) κατάφερε να μείνει ακέραιος - ανέπαφος σε ύψος 1.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της γης μετά την επιτυχή εκτόξευσή του και να κάνει λήψεις σε τρισδιάστατη απεικόνιση ».

Το δεύτερο αυτό βραβείο ( πρώτο πήραν μαθητές από τη Σκωτία, τρίτο μαθητές από τη Πορτογαλία), ασφαλώς είναι αποτέλεσμα πολλής δουλειάς και θυσιών των μαθητών μας αλλά και της εξαιρετικής καθοδήγησης του καθηγητού τους κ. Γιώρ. Κοντέλλη, ο οποίος αποτελεί τη ψυχή της όλης προσπάθειας και ο οποίος από χρόνια έχει εμπλακεί σε τέτοιους  Πανευρωπαϊκούς διαγωνισμούς. Μάλιστα προ διετίας είχε και ο ίδιος βραβευθεί με το 3ο βραβείο στον αντίστοιχο διαγωνισμό πρωτοπόρων δασκάλων.

Ασφαλώς το εγχείρημά τους είναι αξιοθαύμαστο, λαμβανομένου υπ’ όψη της διαθεσιμότητας υλικών μέσων, της οικονομικής επάρκειας και άνεσης, κ.λπ. και γενικά των συνθηκών παιδείας στη χώρα μας την εποχή του ΔΝΤ και της Τρόϊκα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πέραν της αρτιότητας εν αναφορά προς τα αποτελέσματα της εκτόξευσης του δορυφόρου τους, αυτό που είναι ξεχωριστά αξιόλογο είναι η ανάπτυξη του απαιτουμένου λογισμικού που κατάφεραν για να υπάρξει επιτυχής η τρισδιάστατη απεικόνιση και μάλιστα για όλη τη διάρκεια του διαγωνισμού, πράγματα τα οποία επέτυχαν οι συμπατριώτες μας  μαθητές του 3^ου Λυκείου. 

Με τέτοιου είδους νέους, ασφαλώς και ο τόπος μας, το νησί μας έχει ελπίδα, έχει προοπτική, έχει μέλλον. Συγχαρητήρια πολλά αξίζουν σ’ αυτά  τα παιδιά, που στους στείρους, ισχνούς και δύστροπους καιρούς που ζούμε, μας έδωσαν τη δυνατότητα να μπορέσουμε να χαμογελάσουμε έστω για μια στιγμή με την Πανευρωπαϊκή αυτή επιτυχία τους. Συγχαρητήρια και στον άξιο δάσκαλό τους που έχει καταφέρει το ακατόρθωτο σε πανελλήνιο επίπεδο.

Ας ευχηθούμε ότι τέτοιου είδους επιτυχίες θα ξανάρθουν για το νησί μας, ένα ευλογημένο τόπο που ατυχώς η Πολιτεία και οι ταγοί της ποτέ δεν πρόσεξαν και το έχουν καθηλώσει στην υπανάπτυξη, στη μιζέρια και στην ερήμωση του. Μόνο έτσι όλοι οι Λέσβιοι θα μπορέσουμε να παίρνουμε κουράγιο για να καταφέρουμε με πολύ προσπάθεια, κόπο και θυσίες να το οδηγήσουμε σε πορεία ανάπτυξης. Έτσι ώστε η ευημερία των κατοίκων στο σύνολό του κάποτε να ξανακάνει κατορθωτό να έχουμε πληθυσμό και νέους στη γενέτειρά μας. 

05.05.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)