Άλλα τα μάτια του λαγού κι’ άλλα της κουκουβάγιας.

Άλλα τα μάτια του λαγού κι’ άλλα της κουκουβάγιας. 

Υπάρχει ένα ρητό που ως θέσφατο χρησιμοποιείται από τους των ιστορικών, ανθρωπιστικών και κοινωνιολογικών επιστημών,που λέει: « Η Ιστορία δεν αντιγράφεται. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, αντιγράφεται ως φάρσα».  Ο πολλαπλά … μεγάλος, καθηγητής και νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, του σημερινού υπολείμματος του, του κατά τις προχθεσινές εκλογές 13,18% !!! Ε.Βενιζέλος, απευθυνόμενος στους 41 βουλευτές της κοινοβουλευτικής του ομάδας ( «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις», 162 ήταν στις τελευταίες τις μόλις προ 30 περίπου μήνες εκλογές) είπε μεταξύ άλλων το … ηχήσαν ιδιαίτερα παράξενα στα αυτιά του κάθε νουνεχούς « … και ξεκινώ από την ίδια αφετηρία με αυτή που ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου ». Άραγε αν τον ρωτήσει κανείς σήμερα σχετικά, θα ισχυριστεί ότι τούτο το είπε μετά λόγο γνώσεως; Αμφιβάλλω. Μάλλον το είπε εν τη ρίμη της γλώσσης του ή στη λογική που ο όποιος αρχηγός λέει ένα … ηρωικό για να τονώσει, να εμψυχώσει τους στρατιώτες του εν όψει μιάς άνισης μάχης. Όμως πάντως, όπως και να το είπε, αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι το κόμμα με τον ψευδεπίγραφο πιά τίτλο «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» είναι ένα κόμμα που με μαθηματική ατυχώς ακρίβεια … οδεύει προς «τας αιωνίους μονάς». Είναι η μοίρα η δεδομένη για οτιδήποτε στη φύση, το οποίο αφού διέγραψε τον κύκλο της παρουσίας του, πέπρωται κάποτε να εκλείψει. Και το ΠΑΣΟΚ του μοιραίου ΓΑΠαπανδρέου, συνηγορούντος και συμπράττοντος του Ε. Βενιζέλου άρχισε να οδηγείται στα της έκλειψης του από προσώπου γης, απ’ την στιγμή που δρομολογήθηκαν τα της όλης τραγωδίας γεγονότα του Ελληνικού Λαού, τα σχετικά με τα Μνημόνια. Μιά έκλειψη  μάλιστα που την υπέστη με την απότομη εκτόνωση της δυναμικής του, το άδειασμα του, κατά τον τρόπο της στιγμιαίας εκτόνωσης αερίου σε φιάλη (μπαλόνι) στην οποία μπήχθηκε οξύ άκρο (σφήνα, μαχαίρι κ.λπ.). Αυτό το μαχαίρι που μπήχθηκε στο σώμα του άλλοτε ΠΑΣΟΚ ήταν τα «Μνημονιακά» γεγονότα. Δηλ. έτσι απλά, το σημερινό ΠΑΣΟΚ απισχνασμένο και αποσκελετωμένο, όπως έγγραφα και χθες … «εκμετρά τον βίο του.» Είναι ένα γέρικο, άνευρο, αναιμικό και θνησιγενές πιά κόμμα. Το χθεσινό γκάλοπ δείχνει τούτο κατά τον πλέον γλαφυρό τρόπο αφού το 13,18 % της 6 Μαίου , μέσα σε δυό – τρείς μέρες μειώθηκε έτι περαιτέρω. 

Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει αυτό το κόμμα που βρίσκεται σε κατάσταση … επιθανάτιου ρόγχου με το δυναμικό, σφριγηλό και νεανικό Κίνημα του 1974, του οποίου ο παλμός και η δράση του νεοφωτίστου έδινε  προοπτική και ελπίδα και στους τότε  ενδεείς Έλληνες. Και η ορμή του νεοφωτίστου στα χέρια του δημεγέρτη Ανδρέα μεταμορφωνόταν σε Κίνημα δημιουργίας και αυθυπόστατου πόλου πολιτικής οντότητας, ενώ το ΠΑΣΟΚ του Ε. Βενιέλου είναι ένα ανίσχυρο υποστύλωμα που πρέπει μαζί με άλλα υποστυλώματα να δώσουν … ζωή στο με νύχια και με δόντια αγωνιζόμενο να υπάρξει σύστημα του Δικομματισμού.

Και αν αυτή η έκφραση από το στόμα του Ε. Βενιζέλου θα μπορούσε να εκληφθεί ως σχήμα λόγου, αυτό που δεν μπόρεσα ομολογώ να καταλάβω είναι το χειροκρότημα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε στο άκουσμα της αποστροφής αυτής του λόγου του αρχηγού τους.

Άραγε αυτοί όλοι οι πατέρες του κοινοβουλίου μας, ως τι εξέλαβαν αυτή την αποστροφή και αντέδρασαν κατά αυτό τον τρόπο; 

11.05.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)