Αλληλεγγύη και Ανάπτυξη

           Αλληλεγγύη και Ανάπτυξη. 

« H  Ευρώπη των Λαών από τα Ουράλια ως τον Ατλαντικό», αυτό ήταν το βασικό moto τη δεκαετία του ’80 όταν μορφές της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής της Ευρώπης όπως οι αείμνηστοι, Μιττεράν,  Ουλοφ Πάλμε και άλλοι αρχηγοί κομμάτων της ανθρωπιστικής θεώρησης, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας λαοφιλής αρχηγός του σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ) Ανδρέας Παπανδρέου. Τότε που ο ανθρωπισμός και η κοινωνική προστασία του απλού Ευρωπαίου από το Κράτος, ήταν στο κέντρο της πολιτικής της Ευρώπης. Τότε που η Αριστερά ήταν η επικυρίαρχος σ’ όλα σχεδόν τα πλάτη και μήκη της γηραιάς Ηπείρου. Πέρασαν τα χρόνια και άλλες σκέψεις, άλλες κοσμοθεωρίες και άλλες αρχές επικράτησαν στην Ευρώπη. Κυρίαρχη αυτή, της χωρίς οποιασδήποτε κρατικής παρέμβασης απρόσκοπτη εφαρμογή των νόμων της ελεύθερης αγοράς. Αυτή η πολιτική που οδήγησε στο δράμα της γηραιάς Ηπείρου που παίζεται τα τελευταία 4-5 χρόνια και οι Λαοί συνεχώς «υφίστανται». Υφίστανται τα δεινά του Ταντάλου. Παράλληλα δε οι κάθε λογής κερδοσκόποι και τοκογλύφοι να καρπούνται και να απολαμβάνουν τα της δυστυχίας των μαζών. Τα τελευταία αυτά χρόνια που κυριαρχούσες μορφές στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ευρώπης υπήρξαν η Άντζελα Μέρκελ στη Γερμανία και ο Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία. Το να αναφέρω ακόμη τον «καβαλιέρε» Μπερλουσκόνι στην Ιταλία με ότι αυτό σημαίνει, δίνουν  το τρίο της θλίψης, της  δυστυχίας και της απελπισίας των μη προνομοιούχων Ευρωπαίων. Αυτών των ηγητόρων που προέβαλλαν  και επέβαλλαν  τους νόμους της αγοράς και παράλληλα ότι το οτιδήποτε έχει σχέση με την κοινωνική προστασία ότι είναι ανώμαλο, αμαρτωλό και εξοβελιστέο. Αυτών που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το Διεθνές και Ευρωπαϊκό κεφάλαιο να μη χάσει τα πλούτη του και τα κάθε λογής προνόμιά του. Και βεβαίως μέσα στην τραγική αυτή συγκυρία βρέθηκε στην χώρα μας ένας μοιραίος άνθρωπος που ήθελε πάσει θυσία να γίνει Πρωθυπουργός. Ο ΓΑΠαπανδρέου που είπε το διαβόητο πιά «λεφτά υπάρχουν». Και όταν διεπίστωσε ότι αυτό ήταν μια φενάκη, προσέφυγε στην «προστασία» του κ. Σαρκοζί και της κας Μέρκελ. Μια προστασία που μας παρεχόταν χωρίς εκ μέρους της χώρας μας να διεκδικείται κάτι. Χωρίς κάποια διαπραγμάτευση. Στην κυριολεξία ο πρωθυπουργός Παπανδρέου αμαχητί παρέδωσε τη χώρα στον εσμό των διεθνών τοκογλύφων, πειραματόζωο κατά που ο ίδιος τώρα λέει, στις ορέξεις τους και τις επιδιώξεις τους.

Και αφού ο Ελληνικός Λαός πέρασε τον τάραχο της ψυχής του τα δύο τελευταία χρόνια, ήρθε την 6^η Μαίου να επιμετρήσει τις ποινές προς τα κόμματα που έκαναν τα Μνημονιακά εγκλήματα. Και με την ψήφο του συρρίκνωσε τους  άλλοτε κυρίαρχους του Δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Παράλληλα έδωσε το μήνυμα στα της Ευρώπης αφεντικά ότι για μια ακόμη φορά πορεύεται με της καρδιάς το πύρωμα. Και φαίνεται ότι η πράξη αυτή του Ελληνικού Λαού η ηρωική όμως ευτυχώς  όχι πένθιμη αλλά τουναντίον χαρούμενη άρχισε να διαδίδεται σ’ όλη την Ευρώπη. Πέραν της νίκης του σοσιαλιστή ηγέτη Ολάντ στη Γαλλία, οι πανωλεθρίες που υφίσταται η κ. Μέρκελ στα ομόσπονδα κράτη με χαρακτηριστικότερη αυτή στη Β. Ρηνανία – Βεστφαλία ( πληθυσμού 17 εκατομμυρίων, δηλ. 1,7 φορές πιο μεγάλη απ’ την Ελλάδα) προχθές Κυριακή, δείχνουν ότι ο Λαός μας και πάλι υπήρξε πρωτοπόρος.

Έτσι το από τον νεορκισθέντα χθες Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ δηλωθέν κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ότι η Ελλάδα αλλά και όλη η Ευρώπη  χρειάζεται να στηριχθεί σε δύο βασικούς πυλώνες:  την Αλληλεγγύη και την Ανάπτυξη, δίνει προοπτική. Δίνει ελπίδα.

Άραγε αυτές οι δύο λέξεις που βγήκαν απ’ τα χείλια του νέου Προέδρου της Γαλλίας να σηματοδοτούν ότι τα δεινά του Ελληνικού Λαού και των ως στιγμής ατέλειωτων συμφορών του τα δύο τελευταία χρόνια, αρχίζουν να γίνονται θυσία  για το καλό όλων των Λαών της Ευρώπης; Μιας Ευρώπης που η Αλληλεγγύη θα επικρατεί σ’ όλη την έκτασή της και που πράγματι θα είναι η Ευρώπη των Λαών από τα Ουράλια ως των Ατλαντικό και όχι των κάθε λογής σαλτιμπάγκων, κερδοσκόπων και τοκογλύφων.  

Τα λόγια αυτά του Προέδρου Ολάντ είθε να αποτελέσουν την κατευθυντήριο γραμμή πλεύσης των Ελλήνων στις νέες εκλογές του Ιουνίου όταν βρεθούν πίσω απ’ το παραβάν, ώστε να τελειώσουν τα δεινά μας, τα δεινά των παιδιών μας και των εγγονών μας που οι άφρονες αυτοί Κυβερνήτες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. μας επέβαλλαν δια των υπογραφών τους με τα Μνημόνια και τις κάθε λογής ενδιάμεσες συμφωνίες τους.    

16.05.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)