Η μεγάλη επιτυχία της Επιτροπής Αγώνα για το δρόμο Καλλονής – Σιγρίου και η «ΗΧΩ της Άντισσας».

Η μεγάλη επιτυχία της Επιτροπής Αγώνα για το δρόμο Καλλονής – Σιγρίου και η «ΗΧΩ της Άντισσας».

Καλοκαίρι, μεσημέρι Αυγούστου, περνώ καθώς ανεβαίνω απ’ την Καλλονή για την Άντισσα από την Ανεμότια για να συναντήσω και να συνεργαστώ με τον φίλο και συνάδελφο μου Νίκ. Κουτρούπη (για το θέμα το τι πρέπει να εισπράττει η Άντισσα, το Σκαλοχώρι, η Ανεμότια κ.λπ. καθώς και οι καταναλωτές ρεύματος της περιοχής μας εκ του λόγου της εκεί εγκαταστάσεως και λειτουργίας ανεμογεννητριών). Συναντώ το Νίκο στην αρχή του χωριού και βαδίζουμε προς το σπίτι του. Από ένα γραφείο βγαίνει βλέπω με βιασύνη μία κυρία που την ακολουθεί κάποιος ακόμη.

« κ..Ιορδάνη γειά σας, τι κάνετε. Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την επιτυχία σας για το δρόμο μας. Γειά στα χέρια σας » και πριν προλάβω να της πω κάτι επειδή εκείνη διέγνωσε την αμηχανία μου, συμπληρώνει «είμαι η Ευανθία Καφετζή, η Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητα Ανεμότιας.» Τα ίδια μου είπε και κύριος που ήταν μαζί της ο κ. Παναγ. Χατζημήτρος π. Γραμματέας της Κοινότητας Ανεμότιας.

Πέραν της Προέδρου της Ανεμότιας το ίδιο συνέβη και με άλλους Προέδρους των χωριών μας  την Άνοιξη που είχα κατέβει στο νησί, καθώς τα γράφω στο blog μου lapsarniotis της 9^ης Απριλίου 2012, το οποίο αυτούσιο παραθέτω.

« Ο σκοπός επιτεύχθηκε.

Όταν σε περίοδο Άνοιξης, βρίσκεσαι στο νησί, η φύση με τις φουσκοδενδριές της, τις πρασινάδες, τα λουλούδια της και τον εν γένει οργασμό της, σου δίνει την αίσθηση των «χαμένων παραδείσων» για μας όλους τους εσωτερικούς μετανάστες. Όλους αυτούς που η αστυφιλία από τη δεκαετίες του ‘ 50 , ΄60, μας χώνεψε στο χωνευτήρι της ανωνυμίας, του τσιμέντου και του πολλού άγχους της μεγαλούπολης, εγκαταλείποντας τα χωριά μας. Τα χωριά μας που ατυχώς «ψυχορραγούν». Άδεια πιά, με νεολαία ελάχιστη και παιδιά ουσιαστικά ανύπαρκτα. Με πολλούς γέρους και άλλες τόσες φυσικώ τω λόγω εκδημίες. Βέβαια με την κατάρρευση του αγροτικού παραγωγικού ιστού, η οποία επισυμβαίνει ατυχώς σήμερα, στην εποχή του ΔΝΤ και της Τρόϊκας τα πράγματα γίνονται οσημέραι χειρότερα. Το κλασικό «Ζητείται Ελπίδα» είναι επιτακτικά πιά … το ζητούμενο. Το μόνο που είδα και διαπίστωσα να εκλαμβάνεται από τους συμπατριώτες μου ως προοπτική και ελπίδα για τα χωριά μας του ορεινού Ορδύμνου, της Β –ΒΔ  Λέσβου, είναι «ο οδικός άξονας Καλλονής – Σιγρίου». Με πρόσφατο δεδομένο το γεγονός της δημοπράτησης του (27.3.2012) και της ανάδειξη μειοδότη - εργολάβου, η ερώτηση που μου γινόταν από όλους, ήταν το πότε θα … πέσει η πρώτη κασμαδιά. Σ’ όλους τους διέκρινα ότι υπήρχε πιά η αίσθηση της σιγουριάς. Οι αμφιβολίες και οι δόσεις ελαφρού χαμόγελου ως ειρωνείας που αντιμετώπιζα από πολλούς … άπιστους Θωμάδες όλα τα προηγούμενα εννιά χρόνια, αφ’ ότου δημιούργησα την αντίστοιχη Επιτροπή Αγώνα ως προς την πραγματοποίηση του μεγαλεπήβολου αυτού έργου (του μεγαλύτερου έργου που έγινε ποτέ στο Αιγαιακό Αρχιπέλαγος) έχει  πιά  μετατραπεί σε αισιοδοξία και στάση αδημονίας για το πότε πιά θα ξεκινήσει η κατασκευή του.  
Όλοι τους λίγο πολύ είχαν να μου πουν ένα καλό λόγο, ένα λόγο αναγνώρισης και έμμεσων ευχαριστιών για τα όσα έπραξα όλη αυτή την περίοδο των αδιάλειπτων προσπαθειών μου για να υπάρχει πιά σήμερα η βεβαιότητα ότι τούτος ο σωσίβιος για την περιοχή μας οδικός άξονας θα έχει λάβει πιά σάρκα και οστά σε ένα συγκεκριμένο μικρό χρονικό ορίζοντα. Βέβαια θα πρέπει να παραδεχτώ ότι προσωπικά εισέπραξα αγάπη, ικανοποίηση και πολλή αναγνώριση της προσφοράς μου.
Η Πρόεδρος Σκαλοχωρίου, όπου είχα πάει για να χαιρετίσω αγαπημένο μου πρόσωπο,  η  Δέσποινα Μαϊάκη, μόλις με είδε αφού με καλωσόρισε, με πλέριο αυθορμητισμό μου είπε « κ. Τάκη, ο στόχος επιτεύχθηκε. Οι αγώνες σας, οι αγώνες μας έπιασαν τόπο. Μπράβο.».  Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Χιδήρων  Μανώλης Στεφάνου (ανταμώσαμε συμπτωματικά στα γραφεία του Δήμου Λέσβου στη Μυτιλήνη) καλωσορίζοντας με κι’ αυτός μου λέει « γειά στα χέρια σου, φίλε. Αυτά έλεγα προχθές στο ‘’φίλο’’ σου το Σηφουνάκη που ήρθε στο χωριό και καυχιόταν και αυτοϊκανοποιούταν για το δρόμο μας. Ας είναι καλά ο Τάκης ο Ιορδάνης. Αλλιώς δρόμο δεν θα βλέπαμε ποτέ, του είπα.».                       
Σε επήκοο άλλων, επίσης,  ο πρώην Πρόεδρος της Κοινότητας Αντίσσης Προκόπης Πινέλλης περνώντας με το αυτοκίνητό του μπροστά απ’ το  σπίτι μου, όταν διαπίστωσε την παρουσία μου όπου και μιλούσα με άλλους, σταμάτησε και απευθυνόμενος σε μένα μου είπε: «Τάκη μου να σε συγχαρώ για την επιτυχία μας. Την επιτυχία σου. Τα κατάφερες. Μπράβο. Το έφερες σε πέρας. Αϊντε με το καλό να ξεκινήσουν τα έργα, για να σωθεί ο τόπος μας κατά πως χρόνια έλεγες».      
Τα καλά λόγια πολλών συμπατριωτών μου βέβαια μου δίνουν την ικανοποίηση που νοιώθει ο κάθε δημιουργός για το έργο του (ασφαλώς έτι περαιτέρω όταν τούτο είναι ενός τέτοιου, είδους, μεγέθους και εμβέλειας) και γίνεται από τους Προέδρους των χωριών μας – που όλοι τους είναι μέλη της Επιτροπής μας Αγώνα - , αναμφίβολα σημαίνει ότι η πίστωση που μου δίνεται από την κοινωνία της περιοχής μας γι’ αυτό, είναι καθολική και εξ αντικειμένου πιά δεδομένη. Δεδομένη, άσχετα και αν κάποιοι πολιτικοί μέτοικοι, φυτεμένοι από την Πασοκική κομματική καμαρίλα, ταγοί στον τόπο μας προσπαθούν να την οικειοποιηθούν δια της υφαρπαγής, όπως γίνεται ατυχώς στη Φύση όπου πάντα κάποια ζουλάπια προσπαθούν να αρπάξουν την λεία από το  λιοντάρι. Βέβαια τούτο το γεγονός με καθιστά έτι περαιτέρω δέσμιο στην υποχρέωση μου να έχω πλήρη επαγρύπνηση επί του όλου θέματος, για να μη τύχει και υπάρξει η όποια αστοχία ώστε  τελικά εντός του χρονοδιαγράμματος των 52 μηνών (κατά την απόφαση της εντάξεως του έργου μας στο ΕΣΠΑ) «ο οδικός άξονας Καλλονής – Σιγρίου» να έχει πιά ολοκληρωθεί. Ασφαλώς και  η επαγρύπνησή μου αυτή, θα βασίζεται στη στήριξη που θα αντλώ από όλα αυτά, τα οποία αναφέρονται κατά τα πιο πάνω γραφόμενα.

   09.04.2012         Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)»

Ακόμη εκτός των πιο πάνω Προέδρων των χωριών της Δυτ. Λέσβου την μεγάλη επιτυχία της Επιτροπής Αγώνα για τον οδικό  άξονα Καλλονής–Σιγρίου που κατάφερε να εντάξει και να συμβασιοποιήσει πιά με εργολάβους το αξίας 44.500.000 Ευρώ έργο, το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ στον Αιγαιακό χώρο από της απελευθερώσεως του το 1912, αναγνωρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Μηχανικοί, Διευθυντές Τραπεζών, προϊστάμενοι Δημοσίων υπηρεσιών, π. Διευθύνοντες Σύμβουλοι ΔΕΚΟ, Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων, αγρότες, τσομπάνηδες και γενικά απλοί ενεργοί πολίτες διαφόρων επαγγελμάτων, κυρίως δε αναγνωρίζουν και καυχώνται την επιτυχία αυτή οι  υπερεκετοπενήντα  προβεβλημένοι συμπολίτες μας από τα δέκα χωριά του άξονα αυτού και που αποτέλεσαν την Επιτροπή μας υπογράψαντες προ πολλών ετών την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ μας.

Αυτά η αγαπητή μου «ΗΧΩ της Άντισσας» (το δημιούργημά μου επί της πρώτης Προεδρίας μου τη δεκαετία του ’70) δεν τα θέλει τα τελευταία χρόνια. Τα αγνοεί. Τα αποσιωπά. Πεισματικά δεν τα αποδέχεται παρ’ όλο ότι της τα κάνω αδιάλειπτα γνωστά.  Δεν θέλει να αναγνωρίσει το μεγάλο επίτευγμα της «ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ για το Οδικό Άξονα Καλλονής – Σιγρίου», Έτσι είτε δεν αναφέρεται καθόλου στα  σχετικά μ’ αυτή γεγονότα (όπως στην πρώτη έκδοση της πέρυσι το Καλοκαίρι μετά την ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ ( σε αντίθεση προς «τα Καλλονιάτικα,», « τα Νέα των Σκαλοχωριτών», « Οι παλμοί της Βατούσας » ) είτε όταν αναφέρεται τούτο το κάνει με μια δημοσιογραφική αποστασιοποιημένη αναφορά (όπως στο προ ημερών φύλλο της),  ως το έργο αυτό να μας το χάρισε κανείς (βέβαια αν ήταν έτσι, η ερώτηση που δεν απαντάται είναι γιατί δεν χαρίστηκε και το έργο Καλλονής – Πέτρας που είναι της τάξεως των μόνο 18.000.000 εκατομμυρίων Ευρώ – έναντι των 44.500.000 του δικού μας - και που εξαγγέλθηκε και αυτό  από τον Κ. Σημίτη τον Οκτώβρη του 1999 μαζί με το δικό μας.). Τον πολυετή, συνεχή και συνεπή Αγώνα της Επιτροπής μας η ΗΧΩ τα τελευταία χρόνια θέλει για λόγους που εκείνη ξέρει να  αγνοεί. Να αγνοεί άσχετα και αν έχουν υπογράψει τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ μας και είναι μέλη της Επιτροπής μας  πρώην Πρόεδροι και πρώην Γεν. Γραμματείς ως και μέλη του Δ,Σ, του Συλλόγου μας στην Αθήνα και άλλοι προβεβλημένοι Αντισσαίοι στο χωριό. Για την Ιστορία αντιγράφω τα ονόματα τους κατά τη σειρά που έχουν υπογράψει : Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης, Χρ. Κορδώνης , Γιάννης Χατζηαντωνίου,  Δημ. Ψωμαδέλλης, Σταύρος  Δρακουλέλλης, Δημήτρης Σαμαράς, . Γεώργιος Δουρουδής , Κυριαζής Κων/νος, Λεοντίου Ιωάννης, Χασάπης Γιάννης, Βαλετέλλης Ιωάννης, Προκόπης Πελ. Πινέλλης, Κοδώνης Κώστας, Τσολάκης Θανάσης, Μαμώλης Δημήτριος και Βάλλης Γεώργιος.

Υ.Γ. Τουλάχιστον αυτή τη φορά το κείμενο της, το εν αναφορά προς την υπογραφή της Συμβάσεως μεταξύ Δημοσίου και Εργολάβων που έγινε την 6^η Σεπτεμβρίου τ.ε., δεν αποπνέει νοοτροπία γιουσουφακιων. Κάτι είναι κι’ αυτό.