Η ατέλειωτη Εθνική … ταπείνωση.

Η ατέλειωτη Εθνική … ταπείνωση.

Γηραιά, σεβάσμια κυρία σε συζήτησή μας για τα Πολιτικά πράγματα της χώρας  και την εν γένει κατάστασή μας αυτές τις μέρες μου έλεγε «Τάκη μου περάσαμε και κατοχές και πείνες και εμφυλίους αλλά πάντοτε είχαμε την υπερηφάνεια μας. Σήμερα δυστυχώς η όποια υπερηφάνεια του Έλληνα έχει χαθεί και τη θέση της έχει πάρει η ατέλειωτη ταπείνωση. Εθνική αλλά και ατομική». Δυστυχώς εκεί μας έχουν οδηγήσει πολιτικές αφρόνων. Πολιτικές και επιλογές ανθρώπων που όχι μόνο δεν υπήρξαν ικανοί να διοικήσουν την ιστορικότερη χώρα της Υφηλίου, αλλά αντιθέτως της έκαναν όλα αυτά που χρειάζονταν για να την καταντήσουν ένα διεθνές …κλοτσοσκούφι. Ένα τίποτα, ένα φτερό στο άνεμο. Και βέβαια δεν είναι αυτά σχήμα λόγου ατυχώς. Ας μη ξεχνούμε τις λοιδορίες, τους χλευασμούς και τις κάθε μορφής εμπαιγμούς σε παγκόσμιο επίπεδο. που έχουμε υποστεί από την Άνοιξη του 2010, όταν αυτό το «άδειο παλτό», ο καραγωγέας ενός μεγάλου ονόματος, ο  περιβόητος πιά ΓΑΠαπανδρέου μας «έσωζε», τρομάρα του από το ακριτικό Καστελόριζο. Τι να ξεχάσουμε, το πρωτοσέλιδο σε μεγάλη εφημερίδα της Γερμανίας με τον ανά τους αιώνες συμβολισμό της γυναικείας ομορφιάς την Αφροδίτη (την Αφροδίτη μας της Μήλου) με αναπεπταμένο το δείκτη του δεξιού της χεριού να σηματοδοτεί οτιδήποτε πιο επαίσχυντο για την Ελλάδα μας. Τι να ξεχάσουμε την φωτογραφία του Παρθενώνα με την ένδειξη πάνω του « ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Τι να ξεχάσουμε τις τόσες προσβλητικές κατά καιρούς δηλώσεις του πολύ κ. Σόϊμπλε, ή του Ολλανδού, ή του Φιλανδού ή και της Αυστριακής ομολόγου του. Τι να ξεχάσουμε το σκωτσέζικο ντούζ των κατά καιρούς στάσεων και ατέλειωτων τοποθετήσεων των ταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Μπαρόζο, Γιουγκερ, Μέρκελ, Ρομπάϊ, Ντράγκι, κ.άλ.) με το απ’ τη μια ότι είμαστε και θα παραμείνουμε μέλος της Ε.Ε. και του Ευρώ και με το απ΄ την άλλη ότι η Ελλάδα φεύγει απ’ το Ευρώ. Τι να ξεχάσουμε ακόμη τη μεγάλη κυρία Λαγκάρντ με δηλώσεις του τύπου « έχω πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθώ, όπως τα παιδιά του Νίγηρα απ’ το να ασχολούμαι με την Ελλάδα». Τι να ξεχάσουμε πλείστα πλείστων άλλων άλλα. Όμως δε μπορώ να μη αναφερθώ στο προεκλογικό σλόγκαν και τις επί μήνες προεκλογικές ομιλίες και αντίστοιχες τοποθετήσεις του υποψηφίου Πλανητάρχη Ρόμνεϊ ο οποίος έλεγε «ψηφίστε με για να μη καταντήσει η χώρα μας, οι ΗΠΑ, σαν την Ελλάδα».

Και βέβαια αυτή η ομοβροντία κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων σε καθημερινή βάση εδώ και τρία χρόνια ανά την υφήλιο που σηματοδοτεί και δείχνει την…καταφρόνια και τον εξευτελισμό, τον πληρώνει ο Ελληνικός Λαός με τη φτώχεια, την απόλυτη ένδεια, το απερίγραπτο κατάντημα και αυτή ακόμη την αυτοκτονία. Τρεισήμισι σχεδόν χιλιάδες αυτοκτονίες (κατά τα στοιχεία του αρμοδίου Υπουργού στη Βουλή) μέσα στη περίοδο της κρίσης. Και βέβαια αν όλα αυτά είχαν ένα αντίκρισμα, αν υπήρχε ένα τέλος, αν από κάπου πρόβαλε μια χαραμάδα ελπίδας ίσως ο λαός μας να έλεγε χαλάλι. Όμως  η διαπόμπευσή μας στο έπακρο . Το κλοτσοσκούφι …κλοτσοσκούφι, κατά πως το βιώνουμε αυτές τις μέρες με τις ατέλειωτες, πολύωρες και πολυήμερες συσκέψεις του Γιούρογκρουπ για τα 31,50 δισ. Ευρώ που απ’ τον περασμένο Ιούνιο βάσει του 2^ου Μνημονίου θα έπρεπε να μας είχαν δοθεί. Και βέβαια δεν μας δίδονται αυτά γιατί δεν τα έχει βρεί λέει το ΔΝΤ (κ. Λαγκάρντ) με την Ε.Ε. (κ.Μέρκελ). Κατά πως λέει μια παροιμία « όταν στο βούρκο μαλώνουν τα βουβάλια τότε συνθλίβονται τα δύστυχα τα βατράχια» την αντιπαλότητα, την διαπάλη, το γινάτι αυτών των διεθνών μεγαλοβούβαλων θα την πληρώσει τελικά ο δύσμοιρος Ελληνικός Λαός. Κι’ ας μας έλεγε και έλεγε στους βουλευτές του κυβερνητικού σχήματος ο κ. Πρωθυπουργός μας πως μετά τις δεκαέξι του Νοέμβρη δεν θα έχουμε χρήματα ακόμη και για τα χρειώδη. Και ας ψήφιζαν εκόντως ακόντως οι βουλευτές τα τραγικών συνεπειών μέτρα του 3^ου Μνημονίου για να πάρουμε αυτά τα 31,5 δισ. Ευρώ. Τώρα δεν μας τα δίνουν παρ’ όλες συσκέψεις επί συσκέψεων, τις διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, τα πήγαινε και έλα όλων των ιερών τεράτων της πανευρωπαϊκής εξουσίας. Ακούσθηκε ότι θα … θα μας δοθούν εντός του 2013.

Και ο Πρωθυπουργός μας ο κ. Σαμαράς; Κάθετε επί ημέρες τώρα στην Ευρώπη στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων και αναμένει. Αναμένει όπως ακριβώς το πιστό σκυλί που κάθεται δίπλα στο τραπέζι των αφεντικών του και αναμένει με ανοικτό το στόμα να του πετάξουν το ξεροκόμματο. Και αυτό το ξεροκόμματο να μη πετιέται. Κι΄εκεί το φαινόμενο Παβλώφ να εκδηλώνεται σ’ όλο του το μεγαλείο. Πάντως πολύ φοβούμαι πως ο πρωθυπουργός μας θα αισθάνεται όπως ο προ ενενήντα ακριβώς χρόνια προκάτοχός του Γούναρης όταν περιήγαγε τον κάλαθο της επαιτείας στις αυλές των Ευρωπαίων συμμάχων (αχ!! αυτοί οι σύμμαχοι) και αυτός γύριζε άδειος από οικονομική βοήθεια, πυρομαχικά κ.λ.π. και που είχε ως τελικό αποτέλεσμα την Εθνική Καταστροφή, την απώλεια της Μικράς Ασίας και όλων των άλλων δεινών μας. Ας ευχηθούμε αυτοί οι συνειρμοί να μη τύχει και έχουν αντιστοίχηση στα σημερινά πράγματα. Ο καλός Θεός της Ελλάδας μας να βάλλει ντο χέρι του.  

27.10.2012                        Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)