Της ΚΥΠΡΟΥ η «αποκοτιά» …

Της ΚΥΠΡΟΥ η «αποκοτιά» …

« Της λευτεριάς το τίμημα

                                                       δεν μετριέται με το στρέμμα

αλλά με της καρδιάς το πύρωμα

και με το αίμα.»

γράφει ο ποιητής.

Και η μικρή το δέμας ΚΥΠΡΟΣ, το έδειξε για μια ακόμη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια.  Το έδειξε στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν προ ολίγων χρόνων, όταν όλοι ήταν υπέρ των Τούρκων (όπως εξ άλλου πάντα είναι) και κατά των Ελλήνων της Κύπρου που είχαν συνωμοτήσει εναντίον τους και με το δημοψήφισμα κατέδειξαν στους ανά την Υφήλιο «λαγούς» ότι της «καρδιάς το πύρωμα» για τον Έλληνα της Κύπρου είναι το «είναι του». Κόντρα στην λογική  που υπαγόρευε την υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν, οι Κύπριοι Έλληνες είπαν το μεγάλο ΟΧΙ. Τίμησαν το πατριωτικό δάκρυ του Προέδρου του Τάσου Παπαδόπουλου που στο διάγγελμά του προς τους συμπατριώτες του, είπε λίγο πολύ ότι ήταν πολύ μικρός για να κάνει μια τόση μεγάλη προδοσία προς την Πατρίδα του. Και οι Κύπριοι Έλληνες στήριξαν την επιλογή του. Η Παπαφλέσσια γενναιότητα σ’ όλο της το μεγαλείο. Και σε πείσμα όλων των «προφητών» περί λοιμών, λιμών και καταποντισμών η γενναία ΚΥΠΡΟΣ ουδέν έπαθε. Αντιθέτως έμεινε στη Ιστορία ως το φάρο εκείνο που σηματοδοτεί στα ερέβη των μικρών, των φτωχών και των  αδυνάτων ότι μπορούν να πουν στους «τρανούς» το ΟΧΙ τους όταν έχουν το δίκαιο με το μέρος τους. Αυτό λοιπόν το ΟΧΙ της άφοβης, της μη δειλής ΚΥΠΡΟΥ φαίνεται ότι δεν το έλαβε υπ’ όψη της η κ. Μέρκελ, η κ. Λαγκάρ και η Τρόϊκα. Αυτά τα κάθε λογής εκβιαστικά διλήμματα που κάθε τόσο έβαζαν σε μας όλα αυτά τα δυό τρία χρόνια, σε μας τους Ελλαδίτες (κατά μας αποκαλούν οι Κύπριοι αδερφοί μας) που μας κατήντησαν τον περίγελο της Γης με την κατά περίπτωση άσμενη υπερψήφιση των επιβαλλομένων από τους διεθνείς τοκογλύφους μας  μέτρων στο ναό της Δημοκρατίας το Ελληνικό Κοινοβούλιο, φαντάζονταν φαίνεται ότι αντίστοιχα θα περνούσαν στο Κοινοβούλιο της Κύπρου. Να περάσει δηλ. ο υπερήφανος Ελληνοκύπριος την κατάργηση ενός Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, δηλ. την εγγύηση  των καταθέσεων των μικροκαταθετών αφού τους ζητούσε η κα Μέρκελ να φορολογήσει τις οικονομίες μιάς ζωής φτωχών βιοπαλαιστών , εργατών, υπαλλήλων, επιστημόνων κ.λπ. Αυτό δηλ. που η Ε.Ε. το έχει από πολλά χρόνια επιβάλλει και με τους θεσμικά προβλεπόμενους τρόπους. Η κα Μέρκελ με την αλαζονεία που έχει πιά καθημερινά κάνει πρακτική της θέλησε να διαλύσει μια μικρή εθνική οντότητα. Αυτή την Κύπρου. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Και όταν οι πρώτες αντιδράσεις των Κυπρίων εκδηλώθηκαν με σθένος και αποφασιστικότητα προσπάθησαν να τροποποιήσουν τα πράγματα. Αλλά ατυχώς γι’ αυτή το κακό πιά είχε γίνει. Είχε γίνει όχι μόνο σε επίπεδο Κύπρου, σε επίπεδο Ευρώπης αλλά και σε επίπεδο Παγκόσμιο. ( Αντιδράσεις Ρωσίας, Αμερικής, Διεθνή Χρηματιστήρια). Βέβαια το μεγάλο ερώτημα  «τι τέξεται η επιούσα». Θα το δούμε σήμερα, θα το δούμε αύριο. Πάντως πίστη μου είναι ότι η Κύπρος δεν θα χαθεί. Θα βρεί πάλι το δρόμο της. Και σε μας τους Ελλαδίτες θα δείξει ότι το ΟΧΙ μας πρέπει κάποτε να τα λέμε. Είναι ίδιον φυλής μας στο σύνολο και όχι μόνο των Κυρίων Ελλήνων. Αυτή όμως που πολύ φοβούμαι ότι θα συμβεί είναι ότι η κα Μέρκελ θα πληρώσει την αλαζονεία της. Και αυτό γιατί όλα αυτά τα τρία –πέντε χρόνια « έφαγε πολλές αγουρίδες. Αγουρίδες αλαζονείας,  εγωϊσμού, εγωπάθειας .   Και όταν τρώς πολλές αγουρίδες κάποτε τα δόντια σου μουδιάζουν με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντως το νέο ΟΧΙ των Κυπρίων αδερφών, σηματοδοτεί ότι κάτι μπορεί να αλλάξει για όλους τους καταπιεζομένους από την αλαζονεία της κας Μέρκελ και του Δ! Γερμανικού Ράϊχ  (οικονομικού αυτή τη φορά). Έτσι και για μας τους Ελλαδίτες τους στα κάθε λογής διλήμματα ενδίδοντες  (κατά πως κάναμε με το Μνημόνιο Ι, Μνημόνιο ΙΙ, Μνημόνιο ΙΙΙ, …) μπορεί ίσως να υπάρξει μια ακτίνα ελπίδας και ανακούφισης στην καταπίεση που χωρίς οίκτο μας έχει επιβληθεί και διανύουμε διατρέχοντας ήδη το τέταρτο χρόνο Κατοχής. Ιστορικά ας μη μας διαφεύγει ότι η Κατοχή μας από το τρίτο Ραϊχ η τότε δια των όπλων επιβληθείσα έληξε μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η οικονομική που διανύουμε, πότε;;!!

Μήπως η «αποκοτιά» αυτή της ΚΥΠΡΟΥ μας δείξει το δρόμο ;;; 

20.03.2013                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)