«Όμοιος, ομοίω …»

                                        «Όμοιος, ομοίω …»

Η αρχαία Ελληνική γραμματεία, μας άφησε κωδικοποιημένη όλη τη σοφία των μεγάλων προπατόρων μας. Το ρητό «όμοιος, ομοίω αεί πελάζει » περιγράφει το κατά φυσική τάση υπάρχον, εν αναφορά προς την συνύπαρξη και τον συναγελασμό αυτών που έχουν κοινές αναφορές, κοινές αντιλήψεις πραγμάτων, κοινά ενδιαφέροντα, κ.α., δηλ. των ομοίων μεταξύ τους. Ο θυμόσοφος λαός μας εξ άλλου το λέει περίπου το ίδιο.  «Αν δεν ταιριάζουμε δεν συμπεθεριάζουμε» για να μη πω το άλλο, πιό πολύ παραστατικό «όμοιος στον όμοιο κι η κ…. στα λάχανα».  

Αναφερόμενοι στα καθ’ ημάς, έχουμε στο Σύλλογό μας  (των Αντισσαίων της Αθήνας) μία κατάσταση εξωκαταστατικής λειτουργίας του εδώ και μήνες , όπου ο «Πρόεδρος» του «διοικεί» με  ένα  Δ.Σ. που είναι κολοβωμένο από καιρό, μετά τις συνεχείς παραιτήσεις μελών του. Έτσι έχει καταστήσει το Διοικητικό του Συμβούλιο μία απλή και ανίσχυρη «σφραγίδα». Τελικά, οι όποιες κατά την περίοδο της ανωμάλου και εξωκαταστατικής αυτής λειτουργίας του Συλλόγου μας, αποφάσεις έχουν ληφθεί, προδήλως είναι εξωκαταστατικές.

Απ’ την άλλη μεριά, έχουμε τον δευτεροβάθμιο φορέα των Παροικιακών Συλλόγων το νησιού μας, την ΟΛΣΑ, που οι «ικανότητες» των «αρχηγών» της, τα τελευταία χρόνια την κατήντησαν ένα φορέα «σφραγίδα», απλή. ‘Ετσι η γύμνια της ΟΛΣΑ είναι πιά τέτοια, που εδώ και αρκετούς μήνες, δεν μπορεί ακόμη και αυτόν τον κρίκο δεσμών σύσφιξης  της με τα μέλη της (Συλλόγους), αλλά κυρίως όλους τους Λέσβιους ανά τη Γή (κατά τις προδιαγραφές της εκδόσεως του), το περιοδικό της («η λέσβος μας»), να συνεχίσει αυτή να εκδίδεται. Προκειμένου λοιπόν να καλύψει την ανάγκη, να κόψει την Πρωτοχρονιάτικη πίττα της, έστω και Μαρτιάτικα!!!,  ζήτησε να χρησιμοποιήσει την αίθουσα του Συλλόγου των Αντισσαίων. Ζήτησε δηλ. από ένα Σύλλογο του οποίου το Δ.Σ. μετά την φυλλορρόηση των μελών του, είναι εκτός σχετικών καταστατικών προβλέψεων και άρα οι όποιες αποφάσεις του είναι αντικαταστατικές, να της δοθεί η αίθουσα του. Δηλ. μια παράνομη απόφαση όπως ξέρουν καλά τουλάχιστο οι «αρχηγοί» της ΟΛΣΑ που είναι νομικοί. Ήξεραν δε τα συμβαίνοντα στο Σύλλογο Αντισσαίων και το Δ.Σ. του, μέσω των εκλεγμένων Αντισσαίων αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία (ΟΛΣΑ). Παρ’ όλα αυτά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έτσι αφήνοντας κατά μέρος θεματα αρχών (κατά πως το συνηθίζουν τελευταία οι «αρχηγοί»¨της) η ΟΛΣΑ ζήτησε από τον «Πρόεδρο» του Συλλόγου Αντισσαίων να λάβει αντικαταστατική δηλ. παράνομη απόφαση, να της δοθεί η αίθουσα του Συλλόγου για την τελετή της κοπής  Πρωτοχρονιάτικης πίττας της. Και ο «Πρόεδρος» του, όμοιος ομοίω προς τους «αρχηγούς» της ΟΛΣΑ,  πειθόμενος «τοις κείνων ρήμασι», έπραξε όπως του το ζήτησαν. Βλέπεις μεταξύ ομοίων, οι Δημόσιες Σχέσεις ( P.R.) ξεπερνούν και τα θεσμικώς προβλεπόμενα.

Βέβαια οι θεματοφύλακες του Δικαίου στα αφορώντα το  παροικιακό δυναμικό της Λέσβου στην Αθήνα, οι της ΟΛΣΑ, έπραξαν πέραν και μακρά από θέματα αρχών, για κάλυψη της δικής τους ανάγκης.

Τώρα αυτό που λένε οι γραφές « εάν οι ιερείς ημών  δαιμονίζονται τις αγιάσει ημάς», εεε!!! δεν μας αγγίζει και τόσο.

Στο κάτω κάτω της γραφής οι ΑΡΧΕΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ είναι για τους άλλους, όχι για μας   

  

Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) ………………27.02.2015