ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΣΙΓΡΙΟΥ : «Mέσα σε τούτο το ντουμάν(ι) δε διαβάζεται φιρμάν(ι)»

ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΣΙΓΡΙΟΥ : «Mέσα σε τούτο το ντουμάν(ι) δε διαβάζεται φιρμάν(ι)» Μισελές..

Φίλος απ’ το νησί, που συγκεντρώνει υπογραφές στη δεύτερη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ μας για το ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΣΙΓΡΙΟΥ (αυτή που ξεκινήσαμε προ λίγων μηνών μετά την απένταξή του απ’ το ΕΣΠΑ), μου τηλεφώνησε αυτές τις μέρες και μου έθεσε το ερώτημα :

-  Μέχρι προ εβδομάδων διαβάζαμε στο lapsarniotis και σε διάφορους άλλους ιστότοπους αυτό που έγραφες, εν σχέσει προς το ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΣΙΓΡΙΟΥ το « Όταν  οι άλλοι κάνουν Δημόσιες Σχέσεις μόνο, εμείς δουλεύουμε» όταν κατέθετες στο Γραφείο του Πρωθυπουργού μαζί με τη σχετική συνοδευτική επιστολή τις όποιες υπογραφές που μαζευόντουσαν στο νησί ή αλλού. Τώρα εδώ και μέρες υπάρχει «σιγή ασυρμάτου». Τι συμβαίνει; Εγκαταλείψαμε την προσπάθεια; . 

- Θα σου απαντήσω μ’ ένα μισελέ του είπα. Μου τον είχε μάθει η συγχωρεμένη η μάνα μου, που μου τον έλεγε όταν ήθελε να μου διδάξει το θέμα των προτεραιοτήτων και ειδικότερα του «επείγοντος» κάποιου θέματος, κάποιας υπόθεσης ( το βαρβαριστί λεγόμενο timing).

- Για να ακούσω μου λέει ο καλός φίλος.

<<Ήταν μια φορά ένας πασάς, παλιάνθρωπος, άπληστος, μοχθηρός και τυραννικός όσο γινόταν για τους καημένους τους ραγιάδες. Πάντα προσπαθούσε να  βρίσκει τρόπο να τους βασανίζει. Έτσι κάθε τόσο έβγαζε όρντινα, διαταγές και φιρμάνια για φόρους, κ.άλ., που τα έδινε στους όποιους ιπποκόμους του, γιουσουφάκια του και κοτζαμπάσηδές για να τα διεκπεραιώσουν και βέβαια οι ραγιάδες οι δύσμοιροι να υποστούν τα εκάστοτε ζητούμενα. Τα αγκομαχητά τους δεν τον πολυσυγκινούσαν. Αρκεί, που γινόταν πάντα, ότι αυτός διέταζε. Όμως κάποια φορά ήθελε να «περάσει» κάτι που ήταν πολύ σκληρό στους υποτακτικούς του, σ’ ένα συγκεκριμένο χωριό που οι κάτοικοί του ήταν απείθαρχοι και κάθε τόσο σημειώνονταν κάποια επεισόδια  σε βάρος των φιρμανιών του και των κατά καιρούς  ντελάληδων του. Σκληρό και απάνθρωπο. Καθαυτό φετφά. Γι’ αυτό τον προβλημάτιζε πώς θα τα κάνει. Ύστερα από πολύ σκέψη αποφάσισε να στείλει αυτή τη φορά την αλεπού να βρει αυτή τον τρόπο με τη πονηριά  που τη διακρίνει, να μαζέψει όλους τους ανθρώπους  και να τους το ντελαλήσει καταμεσής στην Πλατεία του χωριού. Σκέφθηκε ότι η αλεπού με το κοφτερό μυαλό της , θα έβρισκε τον τρόπο να το περάσει στους δύσμοιρους χωρικούς. Το παίρνει λοιπόν το φιρμάνι η αλεπού και μια και δυό στο χωριό αυτό. Μπαίνοντας όμως προς τα μέσα του χωριού,  συνειδητοποίησε  φασαρία, καπνούς, ανθρώπους να τρέχουν αλαφιασμένοι με κουβάδες, στάμνες, ποτιστήρια, κ.λπ. στα χέρια  κι’ ότι άλλο θα μπορούσε να κουβαλήσει νερό για να σβήσουν την πυρκαγιά, το γιανγκίν(ι) που είχε εκδηλωθεί σε σπίτια στο χωριό. Είδε μάζες ανθρώπων να τρέχουν πότε εδώ και πότε εκεί, στην προσπάθειά τους οι ταλαίπωροι να σώσουν το νοικοκυριό τους , τα σπίτια τους,. το χωριό τους. Άρχισε κι αλεπού να τους ακολουθεί και να τρέχει κι αυτή ξοπίσω τους, πότε πάνω πότε κάτω, προσπαθώντας να βρει τη στιγμή που θα καταλαγιάζαν τα πράγματα και να τους διαβάσει το φιρμάν(ι).  Η κατάσταση όμως αντί να βελτιώνεται πήγαινε συνέχεια προς το χειρότερο. Η φωτιά όλο και φούντωνε πιο πολύ. Είδε και αποείδε η αλεπού, τα μάζεψε και μια και δυό, πίσω στον πασά. Ο πασάς που όλος αγωνία περίμενε να μάθει πώς τα πήγε η αλεπού, την περίμενε έξω απ΄το κονάκι. Μόλις την είδε τρέχει κοντά της και βλέποντάς την να έρχεται ράθυμα  με σκυμμένο το κεφάλι,  τη  ρωτά:  

-  Αλεπού πώς πήγε ;;!!

-‘Αστα πασά μου, τίποτα!!

 - Τίποτα;!! Τι τίποτα;;

- Καπνοί, φασαρία, τρεχάλα, νερά, φωνές , γιαγκίν !!! Σκέτο ντουμάν(ι).

- ε!! και;;το φιρμάν(ι);;

 - ε!! και, πασά μ’, μέσα σε τούτο το ντουμάν(ι) δε διαβάζεται φιρμάν(ι). >>

 Και του συμπληρώνω.

<<Ξέρεις ποιο είναι το ντουμάνι, στην περίπτωσή μας;».

- Αλήθεια ποιο;;

- Όλη αυτή η ταλαιπωρία, το ψυχοβγάλσιμο, το βάσανο της σταγόνας  που μας έχουν επιβάλλει οι εταίροι μας στην Ευρώπη. Οι τοκογλύφοι μας. Με το σήμερα κλείνει η συμφωνία , αύριο δεν κλείνει. Σήμερα χρεοκοπούμε, αύριο δεν χρεοκοπούμε , σήμερα τούτο , αύριο εκείνο !!!» 

-  Κατάλαβα, μου είπε.  Και συνέχισε

- Δηλ. μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τους εταίρους-τοκογλύφους μας, θα συνεχίσουμε;, με ρώτησε.

- Ασφαλώς και με μεγαλύτερη ένταση, του απήντησα.

Έτσι μετά την υπογραφή, θα μπορεί πιά η Πολιτεία να ασχοληθεί  μ’ όλα τα άλλα, αυτά που έμειναν πίσω εξ αιτίας της πεντάμηνης κοντά διαπραγμάτευσης. Έτσι και με το δικό μας θέμα, που πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να την εντάξουμε στο Νέο ΕΣΠΑ για να το δούμε επί τέλους να «παίρνει σάρκα και οστά».

Δρ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) …14.06.2015