Οδικός Άξονας «Καλλονής Σιγρίου»: Ο φίλος μου ο Νίκος, πέρασε με το αυτοκίνητό του τη διανοιχθείσα παραλλαγή Φλέγας (Σκαλοχώρι) – Βατούσας.

Οδικός Άξονας «Καλλονής Σιγρίου»: Ο φίλος μου ο Νίκος, πέρασε με το αυτοκίνητό του  τη διανοιχθείσα παραλλαγή Φλέγας (Σκαλοχώρι) – Βατούσας.

Την έννοια της άδολης παιδικής φιλίας που άλλοι την αμαύρωσαν και για πάντα ακύρωσαν με τα ανερμάτιστα και ανόητα επίχειρά τους εναντίον μου, αληθινά  καμώματά της αποδειχθείσης πιά μακράς λυκοφιλίας τους, ευτυχώς υπάρχει αυτός ο εξ απαλών ονύχων φίλος, που δίνει νόημα στην έννοα της. Πενηνταπέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που πρωτοσυναντηθήκαμε στα μαθητικά θρανία στη Μυτιλήνη. Μετά, μαζί στο οικοτροφείο αριστευόντων μαθητών, μαζί  συγκάτοικοι ως υποψήφιοι φοιτητές στα Εξάρχεια, μαζί στα ίδια εργαστήρια και αίθουσες διδασκαλίας στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ακόμα μαζί στο Τεχνικό Σώμα στο Στρατό (χωρίσαμε μόνο όταν είχα πάει για τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο εξωτερικό) και τέλος μαζί σε κοινωνικούς αγώνες μια ζωή. Πάντα ψηφοφόρος μου ως Πρόεδρος στο Σύλλογο Μεταλλειολόγων. Στις όποιες πρωτοβουλίες μου επί διαφόρων θεμάτων κοινωνικής υφής ο Νίκος είναι πάντα ένας ανεκτίμητος υποστηρικτής και συμπαραστάτης μου, όπως στην όλη προσπάθειά μου για το «οδικό άξονα Καλλονής – Σιγρίου» που υπήρξε κι αυτός μέλος της επιτροπής Αγώνα. Πάντα η φιλία μας εδραιωμένη πάνω σε στέρεες βάσεις, αταλάντευτη, διεπόταν και  κινιόταν μέσα στα πλαίσια της αλληλοεκτίμησης, του αλληλοσεβασμού, της ειλικρίνειας και οπωσδήποτε της αγάπης. Μιλώ για το συνάδελφο, Μεταλλειολόγο Μηχανικό κι αυτό, το Νίκο Κουτρούπη απ’ την Ανεμώτια. Μια φιλία που ουδέποτε πέρασε από τις συμπληγάδες της ζήλειας, της εμπάθειας, της υπονόμευσης ή πολύ περισσότερο  του φθόνου, παρ’ όλο ότι υπήρξαμε στον ίδιο επιστημονικό - επαγγελματικό κλάδο και θα μπορούσαν να υπεισέλθουν ανθρώπινοι ανταγωνισμοί. Πάντοτε βρίσκουμε τον τρόπο και την ευκαιρία να ανταμώσουμε, να παίξουμε κανα τάβλι, να πιούμε κανα ρακί και να τα πούμε και ακόμα τώρα πιά που γεράσαμε να θυμηθούμε κάτι απ’ τα παλιά μας, που είναι τόσα πολλά.

Έτσι και φέτος στις διακοπές μας, ένα Αυγουστιάτικο πρωϊνό ανταμώσαμε στο Σκαλοχώρι και πήγαμε να ανάψουμε ένα κερί στην Αγία Μαρίνα στο  Μπαλούτσο, να απολαύσουμε την ομορφιά και την ησυχία του μαγευτικού τοπίου και τέλος να κολυμπήσουμε. Στο ερημικό αυτό εκκλησάκι που έκτισε στο βράχο, δίπλα στο κύμα, στην άκρη των κτημάτων του ο προπάππους μου Χριστόδουλος Μουτάφης, πάντα προσπαθώ να πάω μία φορά το χρόνο για προσκύνημα στα προγονικά μου. Με το Νίκο έχουμε πάει μαζί όταν γινόταν εκεί λειτουργία από τη θεία μου και άλλους. Έτσι με το πρωϊνή δροσούλα φθάσαμε στην Αγιά Μαρίνα. Όσες ώρες καθίσαμε εκεί στην ακροθαλασσιά είχαμε την ευκαιρία να πούμε διάφορα. Τελικά επικεντρώσαμε την κουβέντα μας στην πορεία των έργων του δρόμου Καλλονής – Σιγρίου, που είχε ήδη ασφαλτοστρωθεί για μερικά χιλιόμετρα στο Σίγρι και που αλλού συνεχίζονταν διανοίξεις και άλλα έργα χωματουργικής φύσεως. Ξέροντας δε ότι εξελισσόταν οι χωματουργικές εργασίες στην παραλλαγή Σκαλοχωρίου από Φλέγα προς Βατούσα και ότι επίκειτο η ένωση των δύο κλάδων ( από την Βατούσα είχε προχωρήσει στον Κουρατσώνα γύρω στα 4 χιλιόμετρα, κι απ’ την Φλέγα κάποια ακόμη), θελήσαμε να πάμε επί τόπου να δούμε ιδίοις όμασι. Έτσι πριν χωριστούμε, πήγαμε μέχρι τον Καβούρο,  πάνω απ’ το Σκαλοχώρι που εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα «στόλο» χωματουργικών μηχανημάτων (μπουλντόζες, γκρέϊντερς, τσάπες, φορτηγά) να  εργάζονται πυρετωδώς. Ο Νίκος πάντα άνθρωπος που το δίκιο το αποδίδει κατά τρόπο ακριβή λιτά αλλά και περιεκτικά κάποια στιγμή μου λέει

« Τάκη, ”τράβηξες λουρί“ τόσα χρόνια, με όλα αυτά που έκανες ως επικεφαλής της Επιτροπής μας και τώρα που βλέπεις η προσπάθεια μας να καρποφορεί, πιστεύω ότι είσαι ευχαριστημένος. Λέω αυτό, αφού εγώ που απλά στήριξα τις προσπάθειες με το να βοηθώ όπως μπορούσα  παραβρισκόμενος στις πανολομέλειες της επιτροπής στο   Σκαλοχώρι κ.άλ. μικρά, νοιώθω ευχαρίστηση.»

« Καλά να είσαι Νίκο. Έτσι είναι. Επειδή φεύγω εφέτος νωρίς, εσύ που θα καθίσεις ως το Σεπτέμβριο όπως λες, πριν φύγεις έλα να δεις που βρίσκεται η διάνοιξη, αφού ο εργολάβος μου είπε ότι σε λίγες μέρες θα έχουν ενωθεί οι δύο κλάδοι». 

Πράγματι ο Νίκος πήγε αρχές του Σεπτέμβρη. Όπως μου είπε όταν ήρθε στην Αθήνα, βρήκε το δρόμο να έχει διανοιχθεί από την Φλέγα ως τη Βατούσα. Τον διάβηκε δε με μεγάλη άνεση και ταχύτητα σε πολύ λίγο σχετικά χρόνο, παρ’ όλο ότι ακόμη δεν έχει πέσει η άσφαλτος. Όπως είχα και εγώ εντυπωσιαστεί όταν την Άνοιξη είχα ανέβει ως πάνω στον Κουρατσώνα έτσι και ο Νίκος. Με την ομαλή κλίση του, τις μεγάλες ακτίνες καμπυλότητας του, το μεγάλο πλάτος του, τα τεχνικά έργα όπου χρειάζονται και όλη την εν γένει εικόνα του. Γενικά έχει δημιουργηθεί ένας δρόμος προδιαγραφών της σύγχρονης οδοποιίας. Έτσι όλο αυτό το ζικ – ζακ απ’ το παλιό δρόμο από Σκαλοχώρι προς τη Ξερόλιμνη και το ατέλειωτο κατέβασμα στις στροφές προς τη Βατούσα θα μείνουν ανάμνηση για τις απ΄ εκεί ταλαιπωρίες μας, αφού σε λίγες μήνες θα ασφαλτοστρωθεί όπως μου έλεγε ο υπεύθυνος του εργολάβου και δοθεί στο Λεσβιακό Λαό.

Τώρα που τέλειωσαν και οι διάφορες εθνικές ταλαιπωρίες μας με την Ευρώπη πιστεύω ότι ο «οδικός άξονας Καλλονής – Σιγρίου» θα βρεί το “ δρόμο” του και ότι σε λίγα χρόνια θα είναι μια ολοκληρωμένη πραγματικότητα.    

Δρ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) …24.09.2015