Όταν ο θυμόσοφος λαός κωδικοποιεί λ.χ. ένα απόφθεγμα και το «καταγράφει», τούτο είναι απαύγασμα ορθού λόγου.
Πολλές τέτοιες καταγραφές, ως αποφθέγματα, αλλά επίσης ως ρητά, παροιμίες, κ.ά. υπάρχουν και χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση στην καθημερινή ζωή, σε διάφορες περιπτώσεις, καταστάσεις, γεγονότα.
Προ ημερών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε μία ανάρτηση, έγραψα το ιδιαίτερα θυμοσοφικό, «μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι!». Τούτο, στο εν πολλοίς αναφερόμενο, ότι η Ελλάδα θα αποβληθεί της Συνθήκης Σέγκεν ως εκ των χειρισμών της στο τρέχον μέγα θέμα, το προσφυγικό - μεταναστευτικό. Αποβολή, σε συνδυασμό του προαναφερθέντος και των τραγικών γεγονότων της απ’ τους τζιχατζιστές εν ψυχρώ δολοφονίας ~140 ανυποψίαστων Γάλλων στο Μπατακλάν, κ.άλ., στο Παρίσι.
Γιατί λέει, πέρασαν και τζιχαντιστές απ’ τη χώρα και δεν τους πιάσαμε. Άσχετα και αν όπως ο αρμόδιος Υπουργός Γιάν. Μουζάλας τονίζει ότι από μέρους μας έγιναν με θρησκευτική ευλάβεια τα υπό της Ε.Ε. σχετικώς οριζόμενα. Άσχετα ακόμη κι αν οι αιματοκυλίσαντες το Παρίσι ήσαν κάτοχοι διαβατηρίων ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλίας, Βελγίου).
Το τεράστιο «τσουνάμι», των επτακοσίων περίπου χιλιάδων δύστυχων ανθρώπων, προσφύγων και μεταναστών που αποβιβάστηκαν στις ακτές των νησιών μας το 2015, στη βάση του ανθρωπισμού, αλλά κυρίως του ελληνικού φιλότιμου, διασώσαμε, υποδεχθήκαμε, φιλοξενήσαμε, ταΐσαμε, περιθάλψαμε κ.λπ.
Δηλ. το κατά το μεγάλο Καβάφη «και εις μικρόν, γενναίοι» ως Έλληνες, για μια ακόμη φορά στο ακέραιο, το κάναμε πράξη. Και η έξωθεν καλή μαρτυρία;
Το «δώρο» μας γι’ αυτά όλα, η «αποδωρά» που λέμε στο χωριό και που ως το «ευχαριστώ» ήρθε από Ευρωπαίους εταίρους μας, ήταν η σπερμολογία δια διαφόρων ΜΜΕ, της αποβολής μας από τη Σέγκεν! Ευτυχώς όχι απ’ όλους τους εταίρους.
Απ’ αυτούς που λέγεται ότι ανήκουν στους περί την «κλειστή» ομάδα Σόϊμπλε, την απεργασθείσα και το Grexit. Αυτούς που την Ελλάδα, με τις πράξεις και συμπεριφορές τους, βλέπουν όχι ως εταίρο, αλλά μάλλον ως εχθρό.
Αυτούς που με τη απέναντί μας στάση τους μετατρέπουν σε παγίδα μας τη «Σέγκεν», αφού έτσι θα μετατρέψουν τη χώρα μας σε «αποθήκη ψυχών». Αυτούς τέλος που αποδέχονται αδιαμαρτύρητα να δίδονται από την Ε.Ε. στην εξ ανατολών «καλή» γείτονα 3.000.000.000 ευρώ για το ίδιο αυτό πρόβλημα.
Αυτό που ταλανίζει εμάς αλλά και όλη την Ευρώπη και που, αν η Τουρκία ήθελε, θα το είχε λύσει εν τη γενέσει του. Απλά ελέγχοντας τη λαθροδιακίνηση των από τα λιμάνια της, κατά δεκάδες εκκινούντων πλεούμενων, γεμάτα με όλους αυτούς τους δύσμοιρους που θέλουν να περάσουν στην Εδέμ τους, την Ευρώπη.
Όχι απ’ όλους βέβαια, αλλά από εκείνους που ορθώνουν φράχτες κατά των προσφύγων. Αυτούς τους κοντόφθαλμους που κλείνοντας με συρματοπλέγματα τα σύνορά τους νομίζουν ότι αυτοπροστατεύονται ή και ακόμη ότι προστατεύουν την Ευρώπη. Αυτούς που κάνοντας έτσι, δυναμιτίζουν την ελευθερία κίνησης προσώπων, κυρίαρχο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Τέλος, έγραψα το πιο πάνω ρητό, πριν η σχετική σύσκεψη των Υπουργών Εσωτερικών των χωρών της Ε.Ε. βάλλει τέρμα στη σχετική σπερμολογία, προ ημερών. 
Και βέβαια μετά όλο αυτό τον κουρνιαχτό, κάποιος αναρωτιέται.
Τι είναι η συνθήκη Σέγκεν ; 
Είναι, η συμφωνία που υπεγράφη το 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου ανάμεσα σε πέντε κράτη μέλη των τότε Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία και είχε ως στόχο την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα, υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία, καθώς και την αστυνομική και δικαστική συνεργασία αυτών.
Η χώρα μας προσεχώρησε σ’ αυτή το 1992, άλλες πολλές ευρωπαϊκές χώρες στη συνέχεια, με τελευταία την Κροατία το 2011. 
Δηλ. απλά είναι η ελεύθερη διακίνηση των Ευρωπαίων πολιτών απ’ τη μία χώρα της Ευρώπης στην άλλη, χωρίς να χρειάζεται διαβατήριο.
Τούτο δεν είναι κάποια παραχώρηση προς τον Ευρωπαίο πολίτη εκ μέρους της Διοίκησης, αλλά αναγκαιότης. Αυτή που επιβάλλεται από την πιο μέγιστη αναγκαιότητα, εκείνη της πολιτικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης.
Ολοκλήρωσης, για να μπορέσει να υπάρξει κάποτε η Ηνωμένη Ευρώπη, μία δηλ. κρατική οντότητα, ήτοι ως κάτι αντίστοιχο των ΗΠΑ. Αν ποτέ και μπορέσει αυτό να γίνει, αφού ύστερα από μισό και πλέον αιώνα προσπαθειών, πέραν του ενός εκ των τριών θεμελιωδών προαπαιτουμένων για την ύπαρξη κράτους, το κοινό νόμισμα (Ευρώ), δεν έχουν ακόμη υπάρξει τα άλλα δύο. Δηλ., κοινός στρατός και σώματα ασφαλείας (δεύτερο), και κοινή εξωτερική πολιτική (τρίτο).
Αν υπάρξει αναστολή της συνθήκης Σέγκεν έστω και μόνο σ’ ένα κράτος της Ευρώπης, αυτομάτως καταρρέει το όλο οικοδόμημα που χρειάστηκε δυόμισι αιώνες περίπου για να χτιστεί απ’ τη Γαλλική Επανάσταση (1789) που επέβαλε μεταξύ των άλλων και το «ελευθέρως κινείσθαι» (lesser passé) των ανθρώπων καταργώντας τα τότε σύνορα τα μεταξύ των διαφόρων φέουδων.
Θέλω να πιστεύω ότι με το ταρακούνημα της Ευρώπης το από τις προσφυγικές ροές πρέπει αυτή να αποφασίσει.
Ή θα γίνει κράτος με όλα τα προαπαιτούμενα κατά τα προαναφερθέντα, ή σιγά-σιγά θα επέλθει η αποσύνθεση.
Έτσι που είναι τα πράγματα, είναι ως η Γηραιά Ήπειρος να πατά σε δύο βάρκες, ήτοι είναι σε κατάσταση μόνιμης αστάθειας.
Στην περίπτωση που νουνεχείς ηγήτορές της επιλέξουν το πρώτο, υπάρχει η ελπίδα και εμείς οι Έλληνες να ευτυχήσουμε ως ισότιμα μέλη της Ε.Ε.
Αν όχι το μοιραίο της αποσύνθεσής της θα είναι δεδομένο και τότε ούτε Σέγκεν ως δίκτυ προστασίας, ούτε άλλα ευρωπαϊκά κεκτημένα θα υπάρχουν, αφού με μαθηματική ακρίβεια θα οδεύουμε προς καταστάσεις του Μεσοπολέμου.