Βρυχηθμός λέοντος ή υλακή κυνός; - Άρθρο μου στη "Αιολίας Λόγος / ΕΜΠΡΟΣ "

Αιολίας Λόγος  / ΕΜΠΡΟΣ 

Βρυχηθμός λέοντος ή υλακή κυνός;

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016 | Τάκης Χαρ. Ιορδάνης(Ph.D.)

 

Από μικρό παιδί για την Τουρκία δύο πράγματα είχαν αποτυπωθεί καλά στο μυαλό μου. Πρώτο, το βούρκωμα του αλησμόνητου παππού μου, που συνοδευόταν απ’ τη φράση του «άαχ!! Ανατολή, Aνατολή!!», καθώς η ματιά του πλανιόταν ακαθόριστα στα ιερά χώματα απέναντι και δεύτερο το δόγμα «της εξ ανατολών απειλής».

Τούτο αδιάλειπτα ακουγόταν και προβαλλόταν στον Τύπο και λοιπά ΜΜΕ, εκδηλωνόταν δε με διάφορες χροιές και εντάσεις, ανάλογα με τα εσωτερικά πολιτικά της προβλήματα. Ουκ ολίγες δε φορές, ατυχώς εμπράκτως πληγωνόμασταν απ’ αυτό.

Ήμουν δεκάχρονος όταν το 1955 είχε ξεσπάσει το πογκρόμ ορδών βαρβάρων κατά των Κωνσταντινοπολιτών, που ακόμη και τάφους Ρωμιών κατέστρεψαν.

Τη δεκαετία του ’60, μετά την αμφιλεγόμενη συνθήκη της Ζυρίχης, όπου και η Τουρκία ορίσθηκε εγγυήτρια της ακεραιότητας της Κύπρου, για γεγονότα όπως στην Κοφινού παραλίγο να έχουμε πόλεμο.

Τη δεκαετία του ’70, το άφρον χουντικό καθεστώς αρχικά απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία απ’ την Κύπρο, μετά ανέτρεψε τον ηγέτη της, αρχιεπίσκοπο Μακάριο, δίδοντας έτσι άλλοθι στην Τουρκία να επέμβει. Διά του «Αττίλα» δε κατόρθωσε να κολοβώσει ατυχώς άλλη μια φορά τον εθνικό μας κορμό, καταλαμβάνοντας το ~40% της μεγαλονήσου.

Τη δεκαετία του ’80, προσπαθώντας να χωρίσει το Αιγαίο στα δύο, όπως απ’ το 1974 διά της εφημερίδος της κυβέρνησής της με χάρτη έχει επίσημα προβάλλει, η Τουρκία εγκαινίασε την παραβίαση των εναέριων συνόρων μας. Τα αεροπλάνα της στο Αιγιακό Αρχιπέλαγος έκαναν ακόμη και υπερπτήσεις πάνω απ’ τα νησιά μας. Βέβαια, τα πολεμικά μας τα έτρεπαν πάντα σε φυγή, υπερασπιζόμενα την ακεραιότητα της πατρίδας.

Ακόμη, δηλώσεις ηγητόρων της, ως εκείνη του Προέδρου Ντεμιρέλ ότι «τα νησιά του Αιγαίου αποτελούν την επέκταση των δακτύλων της παλάμης της Ανατολίας», σηματοδοτούσαν τις ορέξεις της συμμάχου και «φίλης» Τουρκίας απέναντί μας.

Τη δεκαετία του ’90, θέλοντας στην πράξη να επιβάλλει αυτές τις διεκδικήσεις, πρωτοπροέβαλε τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών», αμφισβητώντας την κυριότητα βραχονησίδων, νησίδων και νησιών μας ως και νοτίως της Κρήτης (Γαύδος). Τελικά είχαμε το τραγικό επεισόδιο των Ιμίων. Έκτοτε ως σήμερα όλα αυτά επαναλαμβάνονται χωρίς ιδιαίτερη κάμψη. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

Αναρίθμητα τα επεισόδια στον αέρα αλλά και στη θάλασσα (είσοδος στα χωρικά μας ύδατα πολεμικών της, χωρίς άδεια διέλευσης, παρενόχληση ψαράδων μας -κόλπος Ξηρού, Ίμια, Αλεξανδρούπολη- κ.ά.), με κορύφωση τους πρόσφατους λεονταρισμούς τους στη νησίδα Παναγιά (Οινούσσες).

Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια που ηγέτης της είναι ο Ερντογάν, του οποίου το ισλαμικό κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το στηριζόμενο στο δόγμα «Παντουρκισμού και Νέο-οθωμανισμού», έχει απαρχής σταθεί απέναντι στο κοσμικό κράτος που ίδρυσε προ αιώνος περίπου ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) και αμφισβητεί τη δομή του.

Απ’ την άλλη μεριά, έχει κατηγορηθεί απ’ τους πολλούς αντιπάλους του για πλείστα όσα (διαφθορά, αδιαφάνεια, δικτατορική διοίκηση, νεποτισμό, αλαζονεία κ.λπ.) που τον ονομάτισαν νεοΣουλτάνο. Δεν του συγχωρούν όλα αυτά και κατά καιρούς με δυναμικές ενέργειες ως το σχέδιο «βαριοπούλα» σηματοδοτούσαν την πρόθεσή τους να τον ανατρέψουν.

Τέλος, γι’ αυτό τον περασμένο Ιούλιο έκαναν το με τραγικά αποτελέσματα αποτυχόν πραξικόπημα, εκατοντάδων νεκρών και χιλιάδων τραυματιών. «Βούτυρο στο ψωμί» του νεοΣουλτάνου τούτο, αφού έτσι του δόθηκε η αφορμή να αποδομήσει το κοσμικό κράτος του κεμαλισμού, ως αποδείχθηκε απ’ τα μετέπειτα επίχειρά του, με συλλήψεις, διώξεις, απολύσεις χιλιάδων δημόσιων λειτουργών ή και φυλακίσεις (στρατιωτικών, υπαλλήλων υπουργείων, αστυνομικών, καθηγητών πανεπιστημίων, εκπαιδευτικών, δικαστών δημοσιογράφων, συγγραφέων, ακαδημαϊκών κ.ά.) που -κατά πώς τους κατηγορεί- συμμετείχαν στο πραξικόπημα .

Και φθάνουμε στις 29 Σεπτεμβρίου, όταν σε συγκέντρωση αξιωματούχων ο Ερντογάν υποστήριξε ότι η Συνθήκη της Λωζάννης επιβλήθηκε «στην τουρκική πλευρά και ότι αυτοί που τότε διαπραγματεύτηκαν (Μουσταφά Κεμάλ) για λογαριασμό της δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων», με αποτέλεσμα να χαθούν νησιά στις μικρασιατικές ακτές, αυτά που αν φωνάξεις θα σε ακούσουν απέναντι. Έτσι, πρόσθεσε, κληροδοτήθηκαν προβλήματα (υφαλοκρηπίδα, εναέρια και θαλάσσια δικαιοδοσία) που ακόμη αντιμετωπίζουν οι σημερινοί ιθύνοντες.

Ο νεοΣουλτάνος άραγε αισθάνεται τόσο ισχυρός που αμφισβητεί τη συνθήκη αυτή που έγινε ως συνθήκη ειρήνης μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου και παγίωσε τα σύνορα των κρατών, ακόμη και της Τουρκίας (κυρίως στο νοτιοανατολικό υπογάστριό της που λόγω Κουρδικού είναι «κινούμενη άμμος») και βάζει θέμα αλλαγής της;

Βρυχηθμός άραγε λιονταριού ετοιμαζόμενου να επιτεθεί στη λεία του; Να επιτεθεί ο νεοΣουλτάνος στα νησιά μας; Είναι δυνατό με τόσα ανοικτά μέτωπα εναντίον του (εμφύλιος Συρίας, λυκοφιλία με τη Ρωσία, ανοικτή πληγή του Κυπριακού, αντιπαλότητα με το Ιράν, το Ιράκ ακόμα και το Ισραήλ) να κάνει πόλεμο για να πάρει τα νησιά μας;!

Η διεθνής κοινότητα τού υπενθύμισε απλά ότι ουδεμία αλλαγή συνόρων στο σημερινό status quo επιτρέπεται.

Η ελληνική πλευρά απήντησε δεόντως, φυσικά διά του Υπουργείου Εξωτερικών. Ακόμη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος ξεκαθάρισε τα πράγματα, λέγοντας. «Η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία πρέπει να τηρείται στο ακέραιο, γιατί πρόκειται περί αναπόσπαστου τμήματος του Διεθνούς Δικαίου, δεν καθορίζει μόνο τα σύνορα της Ελλάδας, καθορίζει και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, κατά το ίδιο, το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τα σύνορα των κρατών-μελών όπως ορίζονται κυριάρχως από αυτά».

Όσο περνούν οι μέρες, το θέμα εκτονώνεται, τίποτα δεν ακούγεται σχετικά και τελικά ο βρυχηθμός του Ερντογάν φαίνεται ότι ήταν απλή υλακή. Υλακή σκύλου που προσπαθεί να συγκεντρώσει γύρω απ’ το τσομπάνο το κοπάδι. Να συσπειρώσει τους οπαδούς του και παράλληλα να σηματοδοτήσει στους αντιπάλους του ότι ο κεμαλισμός και το αστικό του κράτος θα πρέπει να εκλείψουν, δίδοντας τη θέση τους στο νέο-οθωμανισμό.

Τέλος, σε ό,τι αφορά εμάς τους Έλληνες, η μοίρα μας είναι να «φυλάττουμε Θερμοπύλας». Αλίμονό μας, αν διαφύγει τούτο απ’ το μυαλό τού καθενός μας έστω για μια στιγμή.

* Ο κ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού & Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «Πιττακός ο Μυτιληναίος», τ. διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Οπλων, τ.Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών,