Η κόπωση της ελληνικής κοινωνίας

Αιολίας Λόγος   /  ΕΜΠΡΟΣ

Η κόπωση της ελληνικής κοινωνίας

Τρίτη 07 Μαρτίου 2017 | Τάκης Χαρ. Ιορδάνης (Ph.D.)

Το έχω γράψει και άλλοτε και το ξαναγράφω. Τα φυσικά φαινόμενα απαράλλακτα, έχουν εφαρμογή και στα κοινωνικά. Ένα, με το οποίο θα ασχοληθώ σήμερα, είναι το φαινόμενο της κοπώσεως.

Ορίζεται έτσι, για ένα υλικό, η εξ επανειλημμένων πολυαρίθμων φορτίσεων του, με δυνάμεις πολύ κάτω απ’ το όριο θραύσεως αυτού. Αποτέλεσμα, η απρόβλεπτη θραύση του. Το φαινόμενο αυτό είναι αναπάντεχο και πάντα καταστροφικό.

Στην ελληνική κοινωνία, αυτό που καθημερινά πια φαίνεται είναι ότι επέρχεται -αν δεν έχει ήδη επέλθει- η κόπωση. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επέλθει και η «θραύση», τα αποτελέσματά της οποίας θα είναι τραγικά και ανυπολόγιστα.

Όταν πρωτάρχισε η σύγχρονη οδύσσεια μας, προ επταετίας, ο λαός δεν γνώριζε, αφού οι ταγοί του δεν φρόντισαν να τον ενημερώσουν, το μέγεθος του δράματός του. Ένα δράμα, που αποτιμάται με τη «βουλγαροποίηση» μας. Όταν πρωτακούστηκε ο νεολογισμός αυτός, πολλοί είπαν, «αυτά είναι υπερβολές». Δυστυχώς όμως, όταν βλέπεις σήμερα πτυχιούχους νέους να δουλεύουν, αν βρουν δουλειά, για 2,5 και 3 ευρώ την ώρα, τότε ατυχώς, η «βουλγαροποίηση» επιβεβαιώνεται. Προς αυτή κατατείνουν και οι συντάξεις όχι των μελλοντικών, αλλά και των νυν συνταξιούχων.

Νόμος είναι, να αποπληρώνεις τα δανεικά σου. Τούτο πάει πίσω, όσο η Ιστορία. Ο μη έχων τη δυνατότητα να αποπληρώνει το χρέος του, στην αρχαιότητα γινόταν τελικά δούλος του δανειστή του. Έτσι στην Αρχαία Αθήνα χρειάστηκε να υπάρξει ένας Σόλων, ο εκ των επτά σοφών, που κατάργησε αυτό το ζωώδες, νομοθετώντας την περιλάλητη σεισάχθεια.

Σήμερα ομοίως τα πράγματα είναι αμείλικτα. Ο οφειλέτης πληρώνει, άλλως φυλακίζεται.

Για τα κράτη, τούτο είναι χειρότερο. Χαρακτηριστικά, το είδαμε προ ετών με την περίπτωση της Αργεντινής. Οι πιστωτές της, χωρίς κανένα περιθώριο ανθρωπιάς ή έστω ανοχής, απαίτησαν τα λεφτά τους και υφάρπαξαν τον πλούτο της. Κατάσχεσαν ως κι ένα πολεμικό της πλοίο, που επισκέπτονταν εθιμοτυπικά φίλη χώρα.

Άμεσα χειροπιαστά, το βιώνουμε στη χώρα μας, με ατέλειωτα τα πάθη μας. Προκειμένου να αποπληρωθεί το χρέος μας, οι πιστωτές μας, μας επέβαλαν τα μνημόνια, χάνοντας ως στιγμής το 25% του ΑΕΠ μας.

Στο πρώτο μνημόνιο για να μας «σώσουν» οι καλοί μας σύμμαχοι, μας δάνεισαν περί τα 110 δισ. ευρώ (πήραμε ~ 60 δισ. ευρώ). Στο δεύτερο, περί τα 120 δισ. ευρώ. Και στο τρίτο μνημόνιο περί τα 85 δισ. ευρώ (ως στιγμής πήραμε ~ 35 δισ. ευρώ). Τα δανειζόμενα δίνονται για να αποπληρώνονται παλιά δάνειά μας. Ελάχιστα έρχονται στην ελληνική οικονομία. Για να δοθούν τα εκάστοτε ποσά, οι καλοί μας τοκογλύφοι ζητούν πάντα νέα μέτρα. Και πάλι άλλα μέτρα. Στην κυριολεξία, το αίμα μας.

Κάθε φορά οι «σωτήρες» αρχηγοί μας, μας λένε, διάφορα. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τον μοιραίο ΓΑΠαπανδρέου που με καμάρι απ’ το Καστελόριζο, έλεγε: «Ζητήσαμε απ’ τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε», ή το μεγάλο Σαμαρά να λέει «κάθε μέρα σκίζουμε τα Μνημόνια», ή τον «πολύ» Ε. Βενιζέλο «βάλαμε πάτο στο βαρέλι» και τελευταία τον ως μαθητευόμενο μάγο δράσαντα Τσίπρα «θα παίζουν τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές».

Και «ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος λαός» να πείθεται και να ελπίζει. Μια ελπίδα που φαίνεται οσημέραι ότι καταντά φρούδα. Χωρίς κανένα αντίκρισμα. Φτερό στον άνεμο.

Η συμφωνία του Ιούλη του ΄15, που υπέγραψαν πάνω από τα 2/3 της Βουλής, με πολλές θυσίες για να αποτραπεί το Grexit, αποδεικνύεται ότι έχει «ουρές». Μάλιστα μεγάλες. Έπρεπε να κλείσει η αξιολόγηση που δεν έκλεισε η τότε κυβέρνηση Σαμαρά. Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα άρχισε τις διαπραγματεύσεις ευθύς ως ανέλαβε την εξουσία το Γενάρη του ΄15. Ο λαός υπομονετικά περίμενε να κλείσουν οι αξιολογήσεις. Εν τέλει έκλεισε η πρώτη πέρυσι την Άνοιξη. Περίμενε να κλείσει και η δεύτερη. Όμως, αναβολή επί αναβολών.

Και φθάσαμε τη Δευτέρα. Στο Eurogroup «βγήκε καπνός». Καπνός λευκός ήλπιζε ο δύσμοιρος Λαός. Όμως, όπως φαίνεται, είναι καπνός γκρίζος, για να μη λεχθεί κατάμαυρος, της συμφοράς. Οι κυβερνητικοί λένε ότι για κάθε ένα ευρώ μέτρα θα υπάρξει ένα ευρώ «ανακούφισης». Βέβαια η στη Βουλή, δήλωση του υπουργού Τσακαλώτου, «κάποιοι θα χάσουν, κάποιοι θα κερδίσουν» μονοσήμαντα πια σηματοδοτεί ότι θα χάσουν πάλι τα συνήθη υποζύγια. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Με τη μείωση του αφορολόγητου, ως λέγεται στα 6.000 ευρώ ο κάθε φορολογούμενος θα πληρώσει ακόμη ~700 ευρώ. Δηλ. θα χαθεί ένας μισθός, μία σύνταξη. Ακόμη λέγεται ότι θα μειωθούν οι συντάξεις μέχρι(;) κατά(;) 30%. Πάντως όπως και να είναι, οι μέχρι σήμερα 12 φορές κουρεμένες συντάξεις, έτσι θα φθάσουν στα 300-400 ευρώ. Δηλ. επίτευξη(!) της «βουλγαροποίησης» σ’ όλο της το μεγαλείο.

Με όλα τούτα, ο Λαός στην επταετία αυτή της συμφοράς του, προοδευτικά παθητικοποιήθηκε. Τα ανάκαρά του με τις ατέλειωτες ψυχολογικές φορτίσεις, αγωνίες, κ.λπ., έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Φοβούμαι ότι βιώνει χωρίς να το ξέρει, το της κοπώσεως φαινόμενο. Μακάρι να μη προχωρήσει περαιτέρω. Στη θραύση. Θραύση, που θα οδηγήσει στην καταστροφή της κοινωνικής συνοχής. Και τότε αλίμονο.