ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ : "Πανεπιστημιακή Σχολή Επιστημών Γης"

Αιολιας λόγος/ ΕΜΠΡΟΣ 

Τρίτη, 24 Οκτωβρίου 2017 

ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ : "Πανεπιστημιακή Σχολή Επιστημών Γης"

Όταν το 2010 είδα να δημοσιεύεται σε ΦΕΚ η ίδρυση Αρχιτεκτονικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Δυτ. Μακεδονίας, ομολογώ ζήλεψα. Τούτο δε με απόφαση της τότε Yυπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου. Ιδρυόταν τέλος, στον τόπο καταγωγής της. Με την κ. Υπουργό (μηχανικός κι αυτή), οι δρόμοι μας συνέπεσαν στο ΠΑΣΟΚ (Τομέα Ενημέρωσης και Διαφώτισης), τη δεκαετία του ’80. Μπήκε στην κεντρική πολιτική σκηνή περί το ’90, τότε που κι ο γράφων το παρόν ονοματίστηκε υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Λέσβου, αλλά τα «συντροφικά μαχαιρώματα» τού αποστέρησαν το να μπει στον πολιτικό στίβο της Λέσβου.

Σκέφτηκα ότι, αν στο νησί μας είχαμε πολιτικό που θα δρούσε ως επισπεύδων, αντίστοιχα της προαναφερθείσας Υπουργού, η απ’ το 2003 ιδέα μου ίδρυσης Πανεπιστημιακής Σχολής Επιστημών Γης στην ευρύτερη περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους θα είχε υλοποιηθεί. Τότε και οι Λημνιοί αγωνίζονταν για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στο νησί τους, πράγμα που επέτυχαν. Την «Επιστημών Διατροφής και Τροφίμων» του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Παρόλο ότι τα για τη δημιουργία της Πανεπιστημιακής Σχολής Επιστημών Γης στοιχεία ήταν πάρα πολλά, σταμάτησα την προσπάθεια λόγω της οικονομικής κρίσης (Μνημόνια κ.λπ.), αλλά κυρίως λόγω αδιεξόδου. Εκ της μη δυνατότητας ατυχώς των ταγών του νησιού, ειδικότερα αυτών της Δυτ. Λέσβου να συμπορευθούν με την ιδέα μου.

Αυτό τον καιρό παρακολουθώ με ενδιαφέρον μια κίνηση στο χωριό μου Άντισσα στο να αξιοποιηθεί το κτίριο του Γηροκομείου, που εδώ και δέκα χρόνια ολοκληρώθηκε και ατυχώς μετατρέπεται σιγά-σιγά πάλι σε ερειπιώνα. Αξιοποίηση, με αλλαγή κατά χρήση, σε Πανεπιστημιακό κτίριο. Ευθύς ως πληροφορήθηκα σχετικά, ήρθα σε επαφή με τον πρωτοστατούντα στην κίνηση και του ενεχείρισα φάκελο, με αντίγραφα των εγγράφων του δικού μου. Του από της προβολής της ιδέας μου στο «Δημοκράτη»(2003), ως την συναίνεση του Υπουργείου Παιδείας διά του Ειδικού Γραμματέα Ανωτάτης Εκπαίδευσης κ. Κυριαζή (2008).

Η Δυτ. Λέσβος (χερσόνησος Ορδύμνου) ευτύχησε να είναι η μήτρα γέννησης του ανεπανάληπτου μνημείου της Φύσεως, του Απολιθωμένου Δάσους. Τούτο αποτελεί μέγιστο συγκριτικό πλεονέκτημα της χερσονήσου, που χαρακτηρίζεται μόνιμα από υπανάπτυξη, μιζέρια και δημογραφική απίσχναση .

Ως Αντισσαίος, μεγάλωσα ουσιαστικά μέσα στο Απολιθωμένο, αποκτώντας σχετικές εμπειρίες αλλά και αντίστοιχη βιωματική γνώση. Στη συνέχεια, οι σπουδές μου στο Πολυτεχνείο ως επιστήμονας συναφούς κλάδου με έκαναν γνώστη των σχετικών επιστημονικών δεδομένων. Έτσι, ασχολήθηκα επανειλημμένως με το μοναδικό στον κόσμο αυτό μνημείο της Φύσεως (ποιοτικά υπερέχει κατά πολύ αυτού της Αριζόνας), Απολιθωμένο Δάσος μας, προσβλέποντας στη σωτηρία, προβολή και αξιοποίησή του. Τη δεκαετία του ΄70 (νεαρός τότε Μηχανικός) διά του Συλλόγου Αντισσαίων -ων μέλος του ΔΣ- και της Εταιρείας Γεωλογικών Επιστημών. Μετά, τη δεκαετία του ’80 ως επικεφαλής της επιτροπής που δημιούργησα για τη θεσμική κάλυψή του. Αυτή που επιτύχαμε με το Π.Δ. 443/85.

Για τούτο το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου μας, είχα την ιδέα το 2003, της κατά το μέγιστο δυνατό αξιοποίησης. Ιδρύοντας Πανεπιστημιακή Σχολή Επιστημών Γης με «καρδιά» το Απολιθωμένο και περιεχόμενο σπουδών, Γεωλογία, Παλαιοντολογία, Κοιτασματολογία, κ.άλ. Τούτη θα είχε υπό την αιγίδα της το Απολιθωμένο Δάσος, πράγμα που θα του προσέδιδε σε ακαδημαϊκό επίπεδο, κύρος και διεθνή προβολή. Έτσι, Παλαιοντολόγοι, Γεωλόγοι, άλλοι συναφείς επιστήμονες ανά τον Κόσμο θα το επισκέπτονταν τουλάχιστο μία φορά στη ζωή τους. Τα οφέλη, προφανή σε ποιότητα και μέγεθος.

Ξεκίνησα, ως προείπα με σχετικό δημοσίευμα στο «Δημοκράτη» το 2003. Κατά πρώτο, πήρα τη συναίνεση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Αιγαίου κ. Σ. Κάτσικα. Μετά, επιτροπή αγώνα εκατό προβεβλημένων συμπατριωτών μας υπογράφοντας σχετική ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ υιοθέτησε την ιδέα μου. Ακολούθησε η στήριξή της από το Σύλλογο Αντισσαίων της Αθήνας, την ΟΛΣΑ, το Δήμο Ερεσού - Αντίσσης, την Νομαρχία, τον Βουλευτή ΝΔ Λέσβου, τον Πρύτανη του ΕΜΠολυτεχνείου.

Όλα αυτά, σε μια διαδρομή αδιάλειπτης προσπάθειας και αγώνα (2003-2008), που αποτελούν τον καρπό αυτού. Αγώνα διεξαχθέντα κατά πώς πάντα κάνω στις εκάστοτε στοχεύσεις για το κοινό καλό, με συνέχεια, συνέπεια και πίστη.

Επανήλθα τέλος εκ δευτέρου, στο Υπουργείο Παιδείας επί Ε. Στυλιανίδη (την πρώτη φορά επί Μ. Κουτσίκου-Γιαννάκου) και τελικά έλαβα (4^ος2008) απάντηση θετική, υπογραφομένη απ’ τον Ειδικό Γραμματέα Ανωτάτης Εκπαίδευσης, Α. Κυριαζή. Εκεί αφού αναφέρεται ότι το Υπουργείο «…εκτιμά το ενδιαφέρον σας για την ανάπτυξης της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη χώρας μας…», συνεχίζει λέγοντας ότι τούτο λαμβάνει πάντα υπόψη τις απόψεις πολιτών και τοπικών φορέων στη λήψη αποφάσεων ίδρυσης Σχολών. Περαιτέρω, καθόριζε τις επιμέρους δράσεις για την έκδοση του απαιτουμένου Προεδρικού Διατάγματος ιδρύσεως πανεπιστημιακής σχολής, καταλήγοντας για την περίπτωσή μας, «… με την προϋπόθεση (για την ίδρυση της σχολής) ότι υπάρχει η απαραίτητη υποδομή για τη λειτουργία του. Έως τώρα δεν έχει περιέλθει στην υπηρεσία μας σχετικό αίτημα από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου του Αιγαίου».

Παρά τις προσπάθειές μου, να δώσει ο Δήμαρχος Ερεσού-Αντίσσης βάσει αποφάσεως του Δ.Σ. κατάσταση των όποιων κτηρίων της Άντισσας, Ερεσού, Βατούσας, κ.λπ. που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την κτιριακή υποδομή για να λειτουργήσει εκεί η σχολή, ο τότε Δήμαρχος Σ. Καρδαράς δεν ανταποκρίθηκε. Έτσι φυσικά, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου δεν υπέβαλε σχετικό αίτημα προς το Υπουργείο.

Εύχομαι να ευοδωθεί η προαναφερθείσα νέα προσπάθεια και να ιδρυθεί η πανεπιστημιακή αυτή σχολή, για το καλό όλων των χωριών της Δυτ. Λέσβου, πράγμα που θα σταματήσει την ερημοποίησή τους που ατυχώς οσημέραι επιταχύνεται, συντελώντας στο να συνεχίσουν αυτά να κατοικούνται από Έλληνες, ως γίνεται τα τελευταία 3.000 χρόνια.

 *Ο κ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού & Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «Πιττακός ο Μυτιληναίος», τ. διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων, τ. πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλ. Μεταλλειολόγων Μηχανικών.