Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

[Αρθρο μου στην Αιολίας Λόγος¨¨ / ΕΜΠΡΟΣ Σημείο καμπής ή τέλος εποχής; (II)

Αιολίας Λόγος/ ΕΜΠΡΟΣ

Ασχολούμαι με κάποιο θέμα και γράφω γι’ αυτό όταν το γνωρίζω καλά και έχω διαμορφωμένη σχετική άποψη. Παίρνω δε θέση και το στηρίζω με ζέση και σθένος όταν πληροφόρηση, θεωρητικές γνώσεις κ.λπ. μετατρέπουν αυτήν σε πεποίθηση, οπότε η επιχειρηματολογία μου είναι εδραία. Κάποιοι με ερωτούν «τι είναι αυτό που σε κάνει να υποστηρίζεις τόσο σθεναρά ένα θέμα». Η απάντηση είναι απλή. Το ότι το έχω ζήσει και η βιωματική γνώση με βοηθά να έχω άποψη, μετατρεπομένη ως προανέφερα σε πεποίθηση. Μια τέτοια πεποίθησή μου είναι η σχετική με τη συνεταιριστική ιδέα.
Οι συνεταιρισμοί, μαζί με το συνδικαλισμό, την τοπική αυτοδιοίκηση και το κοινοβούλιο, αποτελούν τα αγκωνάρια στα οποία στηρίζεται το οικοδόμημα της βούλησης του Λαού, η Δημοκρατία. Στην ύπαιθρο, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί ως ο της Αντίσσης στηρίζουν τη λαϊκή κυριαρχία. Της δημοκρατίας, υπέρτατο αγαθό. Τούτοι, ως φορείς ανθρωπoκεντρικοί και κοινωνικοβαρείς αντιπαρατίθενται ευθέως στο νεοφιλελευθερισμό, που σήμερα λόγω παγκοσμιοποίησης προσπαθεί να επιβληθεί παντού.
Οι αγροτικοί μας συνεταιρισμοί, στα ενενήντα χρόνια ύπαρξής τους, προσέφεραν τα μέγιστα στην ύπαιθρο και στους κατοίκους της. Έτσι κι ο «Αγροκτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Αντίσσης». Πέραν των οικονομικών ωφελημάτων (τα ανέλυσα στο προηγούμενό άρθρο μου), η παρουσία του συνέβαλε στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στο χωριό. Γιατί απάλλαξε τους συνεταιριστές από δεσμεύσεις (οικονομικές, κομματικές) προς οποιονδήποτε, παρέχοντάς τους ανεξαρτησία. Ακόμη, γιατί εντός των πλαισίων του ακολουθούνταν δημοκρατικές διαδικασίες και διοίκηση. Επίσης, σ’ αυτό συνέτεινε η μακράν πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων στάση του.
Όλα αυτά δε επειδή διαχρονικά διοικήθηκε από νοικοκυραίους. ανθρώπους της εργασίας, του μόχθου, αλλά και «υπηρέτες» της συνεταιριστικής ιδέας. Ο εκάστοτε πρόεδρός φυσικά έβαζε τη δική του βούλα διοικώντας τον με έργα, ενέργειες, εκδηλώσεις, κ.ά., αλλά πάντα όλοι ως μπροστάρηδες συνέβαλαν στην ευδοκίμησή του.
Ευτύχημα, στον συνεταιρισμό μας δεν υπήρξαν ατασθαλίες, οικονομικά σκάνδαλα και γενικά κακοδιοίκηση όπως σε κάποιους άλλους, που μοιραία οδηγήθηκαν σε διάλυση, εξανεμίζοντας περιουσίες ολόκληρες. Έτσι, καταξιώθηκε στη συνείδηση των συνεταιριστών αλλά και όλων των Αντισσαίων. Ως πραγματική κυψέλη δημιουργίας και προσφοράς μακροημέρευσε.
Οι του συνεταιρισμού μας δυνατότητες στήριξαν κι εμένα ως γιο συνεταιριστή. Επειδή τη μερίδα του συγχωρεμένου πατέρα μου κληρονόμησε ο αδερφός μου, θέλοντας να είμαι συνεταιριστής, αγόρασα μερίδα. Έτσι τίμησα τη σχετική πεποίθησή μου, παράλληλα δε το πάντα προς αυτόν ενδιαφέρον μου φυσικά μεγεθύνθηκε.
Διαπίστωσα ατυχώς από δεκαπενταετίας περίπου ότι τούτος προοδευτικά φθίνει. Σε διαδικασία Γ.Σ., που προ δεκαετίας παραβρέθηκα, με λύπη είδα ότι οι παρόντες ήταν περί τους 15 (έναντι 520 συνεταιριστών-ΑΝΤΙΣΣΑ, Π. Φραγκέλλης 1995), εξ ων 5, τα μέλη του Δ.Σ. Η πορεία του συνεχίστηκε πτωτική. Οι δραστηριότητές του έπαυαν ατυχώς η μία μετά την άλλη. Τελικά, ούτε κι αυτό το ελαιοτριβείο του λειτούργησε, δυστυχώς, πέρυσι τον χειμώνα. Μετά τρεις γενεές, οι συνεταιριστές άλεσαν τις ελιές τους σε ιδιωτικά λιοτρίβια! Προηγήθηκε το τραγικό γεγονός της μη διεξαγωγής των εκλογών 2016 από έλλειψη ενδιαφέροντος υποψηφίων. Τούτο από μόνο του υπήρξε μέγα τραύμα για τον άλλοτε κραταιό φορέα μας.
Για την επούλωσή του ακολουθήθηκε το θεσμικώς προβλεπόμενο. Διορισμός Δ.Σ. απ’ το Πρωτοδικείο! Απετράπησαν έτσι τα χειρότερα. Τα αλληλένδετα τούτα γεγονότα κλόνισαν την εμπιστοσύνη των συνεταιριστών προς τον για γενεές σωτήριο φορέα τους. Η πίστη προς αυτόν άρχισε να χάνεται. Ως γνωστό, η απώλεια της πίστης προς άτομο, εταιρεία, φορέα, οδηγεί στην αναξιοπιστία, που είναι η αρχή της πλήρους απαξίωσής του.
Το αρχικά τραύμα μεταμορφώθηκε δυστυχώς πια σε πληγή χαίνουσα εκ θέματος ηθικής τάξεως, αυτό της απώλειας της πίστης του απλού συνεταιριστή προς το άλλοτε στέρεο στήριγμά του. Κοντολογίς, πλήρης απαξίωση του συνεταιρισμού μας.
Το διορισμένο Δ.Σ. όφειλε να πραγματοποιήσει εκλογές ανάδειξης νέου Δ.Σ. Τις προκήρυξε τον Ιούλιο, αλλά πάλι δεν πραγματοποιήθηκαν. Αναβλήθηκαν και τελικά έγιναν στις 17 Σεπτεμβρίου Ελπίζω οι εκλεγέντες στο Δ.Σ. (δημοσίως τους συγχαίρω και τους εύχομαι καλό κουράγιο) ότι έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό. Πιστεύουν στη συνεταιριστική ιδέα. Ακόμη, είναι διατεθειμένοι να υπηρετήσουν αυτή, μακριά από σκοπιμότητες, ίδιον συμφέρον, μικροπολιτική κ.ά., ώστε ο συνεταιρισμός μας να αρχίσει να λειτουργεί και πάλι κατά τον ιδρυτικό σκοπό του. Να μη παραγνωρίζουν ασφαλώς ότι η απώλεια πίστης προς τον άλλοτε ισχυρό συνεταιρισμό μας αποτελεί μια πληγή χαίνουσα.
Έτσι αυτό το Δ.Σ. έχει αναλάβει μεγάλο φορτίο, δυσβάστακτο. Την αποκατάσταση της χαμένης πίστης, πέραν των οικονομικών και κοινωνικών δυσμενών συνεπειών. Φορτίο που μόνο με εξαιρετική αφοσίωση και πολλή δουλειά θα μπορέσει να σηκώσει, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα των καιρών.
Ας έχουν τα μέλη του ως φάρο καθοδήγησης τον ιδρυτή του συνεταιρισμού μας, τον αείμνηστο Γιαν. Φωτιάδη, που πάνω απ’ το συμφέρον (συγγενών, ιδίου) έβαλε το κοινό συμφέρον, κατά πως ως παρακαταθήκη το άφησε στους επιγενόμενους, λέγοντας: «… Ήταν επιλογή ζωής (η δημιουργία του συνεταιρισμού), αφού είχα να ξεπεράσω αναστολές, ηθικές δεσμεύσεις, ψυχολογικές πιέσεις κ.ά. μια και έπρεπε να έρθω σε ρήξη ακόμη και με πρόσωπα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος» («ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ», 1993, σχετικό άρθρο μου).
Μέλλει να αποδειχθεί εάν οι προ εβδομάδων εκλογές θα αποτελέσουν το σημείο καμπής και αναγέννησης ή το τέλος εποχής και διάλυσης του Συνεταιρισμού μας. Τούτο δε νομοτελειακά θα επέλθει αν παρέμβει σ’ αυτόν για μια ακόμη φορά η Δικαιοσύνη. Ευελπιστώ και εύχομαι τα πράγματα να τροχοδρομηθούν προς θετική κατεύθυνση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: