ΑΙΟΛΙΑΣ ΛΟΓΟΣ
Καταδικασμένο το νησί μας στο διηνεκές!
Τάκης Ιορδάνης- - 08|05|2018
Οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι του νησιού είναι κυρίως η ελαιοπαραγωγή, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός. Έχω ασχοληθεί άλλοτε με τους δύο πρώτους, που διαχρονικά προχώρησαν μόνοι τους, χωρίς καθοδήγηση και προγραμματισμό από την ηγεσία μας με αποτέλεσμα να μη καταστούν ικανοί να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών. Έτσι, η επελθούσα επάρατη παγκοσμιοποίηση τους κλονίζει σε σημείο αποδόμησής τους.
Σήμερα θα περιοριστώ στον τουρισμό.
Στα τελευταία 50 χρόνια που ο τουρισμός στην χώρα αναπτύχθηκε αλματωδώς, άλλα νησιά του Αρχιπελάγους ως Ρόδος, Κως, Κυκλαδονήσια αξιοποίησαν αυτόν στο μέγιστο δυνατό, με αποτελέσματα ευεργετικά που καταδεικνύονται σήμερα με την οικονομική τους ευρωστία και κυρίως την αύξηση, σημαντικά μάλιστα, του πληθυσμού τους.
Στη Λέσβο, τα πράγματα στον τουρισμό υπήρξαν ασυντόνιστα, υποτονικά άκρως αναποτελεσματικά, χωρίς να καταφέρει αυτή να γίνει τουριστικός προορισμός.
Η μη «ευδοκίμηση» του τουρισμού στο νησί μας, συνέτεινε ατυχώς στη φυλλορρόηση του πληθυσμού του.
Ο ως το 2014 κολοβός τουρισμός του, επλήγη έτι περαιτέρω, τραγικά και ανεπανόρθωτα απ’ ότι φαίνεται εκ της «καθόδου των μυρίων», προσφύγων / μεταναστών.
Άνοιξη 2018 και, πολύβουο μελίσσι οι τουρίστες από όλα τα σημεία της γης, περιδιαβαίνουν όλες τις γωνιές της χώρας μας. Λένε οι ειδικοί, ότι φέτος Θεού θέλοντος και νεοσουλτάνου επιτρέποντος θα έχουμε νέο ρεκόρ αφίξεων ξεπερνώντας τα 30.000.000 άτομα.
Μακάρι και για τη Λέσβο, αναλογικά με τον πληθυσμό μας να είχαμε αντίστοιχο μερίδιο. Τότε θα έπρεπε να αναμένουμε γύρω στα 250.000 τουρίστες. Κάτι τέτοιο αποτελούσε όνειρο απραγματοποίητο για τις προ προσφυγικού / μεταναστευτικού προβλήματος περιόδους, που ο αριθμός των τουριστών στο νησί μας ουδέποτε έφθασε τις 100.000.
Από το προσφυγικό / μεταναστευτικό κύμα, ατυχώς, το πλήγμα στον τουρισμό μας υπήρξε, πολύ φοβούμαι μη ανατάξιμο.
Οι αριθμοί σηματοδοτούν την αλήθεια του πράγματος. Το τετράμηνο της τουριστικής περιόδου 2016, δηλαδή τους μήνες Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο ήρθαν στη Λέσβο 16.745 τουρίστες. Την αντίστοιχη περίοδο 2015 στο νησί είχαν φθάσει 47.479. Δηλαδή η μείωση των αφίξεων ανήλθε αντίστοιχα σε 64,73%. Λέγεται ότι η μείωση της τουριστικής κίνησης Ευρωπαίων τουριστών προς τη Λέσβο είχε σαν αποτέλεσμα το 2016, να χάσουμε περίπου 55.000 τουρίστες. Το 2017 τα πράγματα δεν άλλαξαν.
Μετά το τσουνάμι εισροής των «ξένων» στο νησί το 2015, την ανθρωπιστική αντιμετώπιση και φιλοξενία τους απ’ όλους μας, την ευλογία μας απ’ τους αρχηγούς της Χριστιανοσύνης (Πάπα, Πατριάρχη), το διεθνή θαυμασμό και τους κάθε λογής διεθνείς επαίνους (ως και υποψηφιότητα για το βραβείο Νομπέλ), το ανατολίτικο παζάρι / συμφωνία 6 δισεκατομ. Ευρώ, ΕΕ - νεοσουλτάνου για την αποτροπή εισόδου «ξένων» στην Ε.Ε / Ελλάδα, την αθέτηση της όποιας συμφωνίας εγκατάστασης «ξένων» στη χώρα τους απ’ τους αλληλέγγυους εταίρους μας του βορρά, σε εμάς τι έμεινε; Η στην πράξη «ρετσινιά» του νησιού υποδοχέα / αποθήκευσης ανθρωπίνων ψυχών και ένα κέντρο υποδοχής (Μόρια).
Όλα τούτα ήταν φυσική απόρροια των ευρωπαϊκών σχετικών συνθηκών, ειδικότερα της από το 2003 «συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ». Διαβλέποντας τις εκ της συνθήκης αυτής τραγικές συνέπειες, όταν η Ελλάδα ήταν προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. (2014), απευθύνθηκα εγγράφως στους κυβερνητικούς βουλευτές των νησιών του Αιγαίου καθώς το προσφυγικό / μεταναστευτικό πρόβλημα ογκώνονταν ημέρα με την ημέρα, παροτρύνοντας τους να κινητοποιηθούν, ζητώντας απ’ την Κυβέρνηση να διεκδικήσει από την Ε.Ε., την τροποποίηση ή έστω βελτίωση υπέρ ημών της συνθήκης «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ». Ατυχώς, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Ουδέν σχετικό έγινε.
Σήμερα μετά την προειδοποίηση του νεοσουλτάνου στους αρχηγούς της ΕΕ πρόσφατα στη Βάρνα, η στρόφιγγα… άνοιξε και ήδη στις 7 - 8.000 χιλιάδες στοιβαγμένους στη Μόρια (έναντι πρόβλεψης ως 4.000) προσετέθησαν άλλοι 2.000 ακόμη νεοεισελθόντες από την Ανατολία.
Επακόλουθα αυτών όλων; Αρνητικά πλείστα όσα. Πρώτο και χειρότερο οι αναρίθμητες έκνομες πράξεις, πράγμα που κάνει τους κατοίκους της Μόριας και της πόλης της Μυτιλήνης να ζουν καθημερινά κάτω από το φόβο επεισοδίων, καυγάδων, κλοπών, καταστροφών, εγκλημάτων, κα. Η παρουσία Μ.Κ.Ο., αλληλέγγυων κ.α. που δρουν στο νησί χωρίς κανένα έλεγχο.
Τα προ ημερών τραγικά γεγονότα της πλατείας Σαπφούς επισφράγισαν τη δεινή κατάσταση που έχει περιέλθει το νησί.
Τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών ο τουρισμός μας να έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα, με συνέπεια η οικονομία μας να βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης.
Αυτό που συμβαίνει με το απείρου κάλλους νησί μας, είναι η ες αεί καταδίκη του. Τα 50 πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωσή του πληρώνει με υπανάπτυξη, τη σφραγίδα του «κόκκινου νησιού», την εκ της δημοκρατικότητας των κατοίκων του. Την μετά την μεταπολίτευση περίοδο καθηλώνεται σ’ αυτή, όταν ακόμη και τα κονδύλια του ενός δις Ευρώ που δικαιούμασταν από τα τέσσερα ΚΠΣ εκ της αδυναμίας των ταγών μας, ήλθαν λιγότερα των 100 εκατομ. Ευρώ.
Σήμερα τέλος, με τη χαίνουσα πληγή την εκ της ασταμάτητης προσφυγικής πλημμυρίδας, το νησί μας καταδικάζεται στο διηνεκές να είναι μίζερο, υπανάπτυκτο και ερημούμενο από Έλληνες κατοίκους.
Μήπως τελικά αυτός είναι στόχος κάποιων;
Σήμερα θα περιοριστώ στον τουρισμό.
Στα τελευταία 50 χρόνια που ο τουρισμός στην χώρα αναπτύχθηκε αλματωδώς, άλλα νησιά του Αρχιπελάγους ως Ρόδος, Κως, Κυκλαδονήσια αξιοποίησαν αυτόν στο μέγιστο δυνατό, με αποτελέσματα ευεργετικά που καταδεικνύονται σήμερα με την οικονομική τους ευρωστία και κυρίως την αύξηση, σημαντικά μάλιστα, του πληθυσμού τους.
Στη Λέσβο, τα πράγματα στον τουρισμό υπήρξαν ασυντόνιστα, υποτονικά άκρως αναποτελεσματικά, χωρίς να καταφέρει αυτή να γίνει τουριστικός προορισμός.
Η μη «ευδοκίμηση» του τουρισμού στο νησί μας, συνέτεινε ατυχώς στη φυλλορρόηση του πληθυσμού του.
Ο ως το 2014 κολοβός τουρισμός του, επλήγη έτι περαιτέρω, τραγικά και ανεπανόρθωτα απ’ ότι φαίνεται εκ της «καθόδου των μυρίων», προσφύγων / μεταναστών.
Άνοιξη 2018 και, πολύβουο μελίσσι οι τουρίστες από όλα τα σημεία της γης, περιδιαβαίνουν όλες τις γωνιές της χώρας μας. Λένε οι ειδικοί, ότι φέτος Θεού θέλοντος και νεοσουλτάνου επιτρέποντος θα έχουμε νέο ρεκόρ αφίξεων ξεπερνώντας τα 30.000.000 άτομα.
Μακάρι και για τη Λέσβο, αναλογικά με τον πληθυσμό μας να είχαμε αντίστοιχο μερίδιο. Τότε θα έπρεπε να αναμένουμε γύρω στα 250.000 τουρίστες. Κάτι τέτοιο αποτελούσε όνειρο απραγματοποίητο για τις προ προσφυγικού / μεταναστευτικού προβλήματος περιόδους, που ο αριθμός των τουριστών στο νησί μας ουδέποτε έφθασε τις 100.000.
Από το προσφυγικό / μεταναστευτικό κύμα, ατυχώς, το πλήγμα στον τουρισμό μας υπήρξε, πολύ φοβούμαι μη ανατάξιμο.
Οι αριθμοί σηματοδοτούν την αλήθεια του πράγματος. Το τετράμηνο της τουριστικής περιόδου 2016, δηλαδή τους μήνες Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο ήρθαν στη Λέσβο 16.745 τουρίστες. Την αντίστοιχη περίοδο 2015 στο νησί είχαν φθάσει 47.479. Δηλαδή η μείωση των αφίξεων ανήλθε αντίστοιχα σε 64,73%. Λέγεται ότι η μείωση της τουριστικής κίνησης Ευρωπαίων τουριστών προς τη Λέσβο είχε σαν αποτέλεσμα το 2016, να χάσουμε περίπου 55.000 τουρίστες. Το 2017 τα πράγματα δεν άλλαξαν.
Μετά το τσουνάμι εισροής των «ξένων» στο νησί το 2015, την ανθρωπιστική αντιμετώπιση και φιλοξενία τους απ’ όλους μας, την ευλογία μας απ’ τους αρχηγούς της Χριστιανοσύνης (Πάπα, Πατριάρχη), το διεθνή θαυμασμό και τους κάθε λογής διεθνείς επαίνους (ως και υποψηφιότητα για το βραβείο Νομπέλ), το ανατολίτικο παζάρι / συμφωνία 6 δισεκατομ. Ευρώ, ΕΕ - νεοσουλτάνου για την αποτροπή εισόδου «ξένων» στην Ε.Ε / Ελλάδα, την αθέτηση της όποιας συμφωνίας εγκατάστασης «ξένων» στη χώρα τους απ’ τους αλληλέγγυους εταίρους μας του βορρά, σε εμάς τι έμεινε; Η στην πράξη «ρετσινιά» του νησιού υποδοχέα / αποθήκευσης ανθρωπίνων ψυχών και ένα κέντρο υποδοχής (Μόρια).
Όλα τούτα ήταν φυσική απόρροια των ευρωπαϊκών σχετικών συνθηκών, ειδικότερα της από το 2003 «συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ». Διαβλέποντας τις εκ της συνθήκης αυτής τραγικές συνέπειες, όταν η Ελλάδα ήταν προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. (2014), απευθύνθηκα εγγράφως στους κυβερνητικούς βουλευτές των νησιών του Αιγαίου καθώς το προσφυγικό / μεταναστευτικό πρόβλημα ογκώνονταν ημέρα με την ημέρα, παροτρύνοντας τους να κινητοποιηθούν, ζητώντας απ’ την Κυβέρνηση να διεκδικήσει από την Ε.Ε., την τροποποίηση ή έστω βελτίωση υπέρ ημών της συνθήκης «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ». Ατυχώς, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Ουδέν σχετικό έγινε.
Σήμερα μετά την προειδοποίηση του νεοσουλτάνου στους αρχηγούς της ΕΕ πρόσφατα στη Βάρνα, η στρόφιγγα… άνοιξε και ήδη στις 7 - 8.000 χιλιάδες στοιβαγμένους στη Μόρια (έναντι πρόβλεψης ως 4.000) προσετέθησαν άλλοι 2.000 ακόμη νεοεισελθόντες από την Ανατολία.
Επακόλουθα αυτών όλων; Αρνητικά πλείστα όσα. Πρώτο και χειρότερο οι αναρίθμητες έκνομες πράξεις, πράγμα που κάνει τους κατοίκους της Μόριας και της πόλης της Μυτιλήνης να ζουν καθημερινά κάτω από το φόβο επεισοδίων, καυγάδων, κλοπών, καταστροφών, εγκλημάτων, κα. Η παρουσία Μ.Κ.Ο., αλληλέγγυων κ.α. που δρουν στο νησί χωρίς κανένα έλεγχο.
Τα προ ημερών τραγικά γεγονότα της πλατείας Σαπφούς επισφράγισαν τη δεινή κατάσταση που έχει περιέλθει το νησί.
Τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών ο τουρισμός μας να έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα, με συνέπεια η οικονομία μας να βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης.
Αυτό που συμβαίνει με το απείρου κάλλους νησί μας, είναι η ες αεί καταδίκη του. Τα 50 πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωσή του πληρώνει με υπανάπτυξη, τη σφραγίδα του «κόκκινου νησιού», την εκ της δημοκρατικότητας των κατοίκων του. Την μετά την μεταπολίτευση περίοδο καθηλώνεται σ’ αυτή, όταν ακόμη και τα κονδύλια του ενός δις Ευρώ που δικαιούμασταν από τα τέσσερα ΚΠΣ εκ της αδυναμίας των ταγών μας, ήλθαν λιγότερα των 100 εκατομ. Ευρώ.
Σήμερα τέλος, με τη χαίνουσα πληγή την εκ της ασταμάτητης προσφυγικής πλημμυρίδας, το νησί μας καταδικάζεται στο διηνεκές να είναι μίζερο, υπανάπτυκτο και ερημούμενο από Έλληνες κατοίκους.
Μήπως τελικά αυτός είναι στόχος κάποιων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου