Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Το γιατί «Λαψαρνιώτης»

Οι Γιορντάνηδες το σόι  μου και… τα ΛΑΨΑΡΝΑ

Τα  ΛΑΨΑΡΝΑ
Είναι τοπωνύμιο της Αντίσσης Λέσβου. Διαθέτουν πεδινή έκταση περί τα 1.500 στρέμματα πολύ εύφορα. Στο παρελθόν εκεί παρήγοντο άφθονοι δημητριακοί καρποί. Κατά τον Οικονόμο Τάξη αρχές του 20 αιών « επαρκείς (δημητριακοί καρποί) δια την Άντισσα (τότε Τελώνια) και τα περί αυτήν χωριά Βατούσα, Φτερούντα και Ρέμα». Κατά Πάνο Φραγκέλλη «Το τοπωνύμιο Λάψαρνα είναι πέραν από κάθε αμφισβήτηση αρχαιοελληνικό και κατά πάσα πιθανότητα προελληνικό». Τούτο το εξηγεί ετυμολογικά και ειδικότερα από την κατάληξη –ρνα. Βλέπε, στην Κρήτη Φαλάσαρνα, Ελεύθερνα και Λέπερνα (στα Χίδηρα).
Κατά τον Απόστολο Γονιδέλλη στο πρόσφατο (2012) βιβλίο του « ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΛΕΣΒΟΥ», αντιπαρατιθέμενος στην άποψη που αναπτύσσεται στο βιβλίο «Βίος Ομήρου» ότι επί Τρωϊκού πολέμου η Λέσβος ήταν «άπολις» δηλ. ήταν ακατοίκητος γράφει «Τα αρχαιολογικά ευρήματα όμως διαψεύδουν το συγγραφέα του βιβλίου αυτού διότι εκτός Θερμής» που έχουν γίνει ανασκαφές «υπάρχουν  πάρα πολλά στοιχεία ευρείας κατοίκησης σε διάφορα μέρη του νησιού, όπως,  Λάψαρνα, Κουτήρ Λισβορίου, Σκεπαστός Καλλονής,…»
Δηλ. ο γενέθλιος τόπος της ράτσας μου, τα Λάψαρνα, είναι τόπος του νησιού μας –Λέσβου– που  κατοικείτο από την… αυγή της Ελληνικής Ιστορίας.     

Οι ρίζες μου
Ο προπάππος και η προγιαγιά μου από τον Πατέρα μου ήταν ο Ηλίας και η Κυριακούλα Ιορδάνη. Η περιουσία τους ήταν στα  Λάψαρνα της Άντισσας, στην περιοχή την γύρω απ’ τη πηγή που φέρει το όνομα  Κρυό Νερό και που αποτελεί την «καρδία» των Λαψάρνων. Εκεί ακόμη υπάρχουν ο Στάβλος και το Αχερώνι του  (αποθήκη για το άχυρό) όπου είχε τα ζώα του. Σε απόσταση 50 μέτρα απ’ αυτό περίπου, ήταν οι  «καθισιές» τους που σήμερα είναι ερείπια.
Tα παιδιά τους ήταν ο Παναγιώτης ο πιο μεγάλος, ο Ιορδάνης δεύτερος και δύο κόρες, η Ασπασία και η Ανδρονίκη.
Ο παππούς μου Παναγιώτης νυμφεύθηκε την Όλγα Μαραγκού, μία από τις πέντε (;) κόρες  του Προκόπη Μαραγκού της Ειρήνης (;) (η πρώτη του γυναίκα ). 
Απέκτησαν επτά παιδιά : Γιάννη, Χαράλαμπο, Κυριακούλα, Νίκο, Προκόπη, Αντώνη και Ειρήνη.
Ο πατέρας μου Χαράλαμπος (γεν. 1914) ήταν η πρώτη γενιά «Γιορντάνης» που δεν γεννήθηκε σκλάβος των Τούρκων. Νυμφεύθηκε την Ελπινίκη Μουτάφη του Γεωργίου 
(που ήταν απ’ το Σκαλοχώρι).
Ο πατέρας μου ευτύχησε να μη μεταναστεύσει κατά πως ήταν ο συρμός την δεκαετίες ’60 , ’70, ούτε να ξεσπιτωθεί  ερχόμενος με τη μητέρα μου στην Αθήνα για να με σπουδάσουν (κατά πως συνηθιζόταν). Μια ζωή δε έμεινε στα Λάψαρνα όπου με την πολλή δουλειά και την εξαιρετική συνεννόηση που είχαν με την μητέρα μου απέκτησαν σεβαστή (για κείνα τα χρόνια) περιουσία και ακόμη το πιο σημαντικό για μένα, μπόρεσαν να μου παράσχουν ό,τι χρειαζόταν για να μπορέσω να σπουδάσω. Πέραν εμού απέκτησαν και ένα ακόμη γιό, τον Γιώργο, που "έφυγε" από τον μάταιο αυτό κόσμο, στην Άντισσα όπου ζούσε,  τον περασμένο Απρίλιο.
Έτσι επειδή κι’ εγώ μεγάλωσα στα Λάψαρνα όπου τα βιώματά της παιδικής μου ηλικίας είναι πολλά, έντονα και ιδιαίτερα ευχάριστα στη μνήμη μου και επειδή το σόι μου που στην ντοπιολαλιά λέγονται «Οι Γιορντάνηδες» έχουν γενέθλιο τόπο τα Λάψαρνα (κατά πως γράφω πιο πάνω), γι’ αυτό για το blog μου, διάλεξα τον τίτλο ΛΑΨΑΡΝΙΩΤΗΣ. 

11.04.2012 Εγώ ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης, γραφω το παρόν σε απάντηση των γραφέντων από το  ανώνυμο δυσώδες εμπαθές σκουλήκι στα σχόλια του "Γιατί Λαψαρνιώτης",την 01.04.2012

Την απάντηση που έγραψα στο σχετικό  κείμενο μου στην ανάρτησή μου της 22.03.2012 " Ο lapsarniotis για τα Λάψαρνα" που έγραψα τώρα που γύρισα απ' τη Λέσβο, την Άντισσα και τα Λάψαρνα, την 9η Απριλίου ωρα 8.39, επαναλαμβάνω και εδώ. Δεν είχα δει ότι είχαν γραφεί εδώ τα τρία αυτά σχόλια του ανωνύμου αυτού τυφλοπόντικα. Τώρα που τα είδα ξαναδημοσιοποιώ το κείμενό μου αυτό  :   
"  Στα βορβορώδη νερά και στα λασπώδη σκοτάδια της ανωνυμίας ευδοκιμούν τα σαπρόφυτα, τσάλαβουτούν οι τυφλοπόντικες και έρπουν τα σκουλήκια. Γιατί; Γιατί φοβούνται να βγουν στο φως της μέρας, αφού ο Ηλιος τα κατακαίει και τα εξαφανίζει. Με σένα δυσώδες σαπρόφυτο, αηδιαστικέ τυφλοπόντικα και βρωμερό σκουλήκι τι γίνεται; Βγές στο φως του Ήλιου. Μη καλύπτεσαι πίσω απ'το πέπλο της ανωνυμίας. Βγες και δείξε το πρόσωπό σου. "

 ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΤΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛ. ΙΟΡΔΑΝΗΣ  για τα ΛΑΨΑΡΝΑ
 ( από τον Ιστότοπό του Λάψαρνα 14.11.2016)    << 

<< 1977- 1983, ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΗ ΛΑΨΑΡΝΩΝ: 
(Scripta manent, έλεγαν οι Λατίνοι.)
Αυτές τις μέρες ταξινομώντας τα βιβλία μου (προπτυχιακά, διδακτορικού, επαγγελματικά, κ.άλ.) για να τα παραδώσω στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο (μετά την εκ μέρους του Κοσμήτορα της Σχολής Μεταλλειολόγων ευγενική του αποδοχή της σχετικής πρότασής μου κάνοντας το λεγόμενο «αποχαιρετισμός στα όπλα» πιά από μέρους μου), έπεσα σ’ένα φάκελό μου της δεκαετίας του ’70, με την ένδειξη ΛΑΨΑΡΝΑ. 
Ανοίγοντας τον, βρήκα όλη την ιστορία της ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΨΑΡΝΩΝ από την Άνοιξη του 1977 ως το 1983, που τελικά έγινε πράξη η ηλεκτροδότησή τους.
Η Ιστορία αρχίζει την Άνοιξη του 1977. Τότε, που μόλις είχα γυρίσει από την Αγγλία, έκανα την πρώτη επίσκεψή μου στα Κεντρικά της ΔΕΗ στη Χαλκοκονδύλη. Το πρόβλημα που με απασχολούσε τότε ήταν, ο εξηλεκτρισμός των Λαψάρνων. Η μεγάλη απόσταση τους από το χωριό και τα άλλα εξ αντικειμένου στοιχεία ήταν σε βάρος ,μας. Συζητώ την υπόθεσή μας με αρμοδίους της, στις Γενικές Διευθύνσεις της, Παραγωγής, Μεταφοράς και Διανομής.
Αρχικά είχαμε προσπαθήσει τούτο να γίνει δια των διατάξεων «περί ηλεκτροδοτήσεως ακριτικών οικισμών». Όμως αυτό αποκλείστηκε, αφού ένας τέτοιος οικισμός θα έπρεπε να έχει τουλάχιστο 15 άτομα. Τα Λάψαρνα κατά την απογραφή του 1971, είχαν μόνο 5.
Τότε, μου έγινε η πρόταση να ακολουθήσουμε την « περί αγροτικού εξηλεκτρισμού» διαδικασία, που ήταν τελείως δύσκολη έως αδύνατη υπόθεση, αφού θα έπρεπε να σταθμιστεί το κόστος (στύλοι, καλώδια, άλλα υλικά, εργασία, κ.λπ.) της ηλεκτροδότησης, με την απόδοση του έργου και την σχετική ωφελιμότητα. Και τα μέτρα από Άντισα ως κάτω τον γιαλό ήταν πολλά . Ούτε λίγο, ούτε πολύ δώδεκα χιλιάδες μέτρα!!
Προϋπόθεση ήταν, να γίνει η απαιτούμενη αίτηση, όλων όσων είχαν πηγάδια και άρδευαν τα χωράφια τους με μοτόρια. Μου είχε λεχθεί, ότι θα έπρεπε τούτοι να είναι τουλάχιστο δέκα και οι καλλιέργειές τους να ξεπερνούν ένα ελάχιστο αριθμό στρεμμάτων ώστε να όπως έγραφε η εγκύκλιος να «υπάρχει οικονομική ευστάθεια». 
Τα βήματα της υπόθεσης ήταν τα ακόλουθα: 
1) Υποβολή των αιτήσεων τους στη Διεύθυνση Γεωργίας της Νομαρχίας, στο περί αγροτικού εξηλεκτρισμού, αρμόδιο τμήμα της. 
2) Διαβίβαση αυτών απ’ τη Διεύθυνση Γεωργίας στη ΔΕΗ για μελέτη.
3) Τα στοιχεία της μελέτης αυτής γυρίζουν πάλι πίσω στη Διεύθυνση Γεωργίας.
4) Υπό την προϋπόθεση ότι εξ αυτών προκύπτει «οικονομική ευστάθεια» η Διεύθυνση Γεωργίας της Νομαρχία, διαβάζει στο Υπουργείο Γεωργίας για προγραμματισμό.
Το καλοκαίρι του 1977 στις διακοπές μου στο χωριό, ήρθα με ένα μάτσο έντυπα της σχετικής αίτησης και αφού συζήτησα την υπόθεση με το συγχωρεμένο τον πατέρα μου και τους περισσότερους εκ των ενδιαφερομένων αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε έχοντας κατά νου όλες τις δύσκολες αυτές προϋποθέσεις. 
Εξ άλλου δεν είχαμε άλλη λύση.
Οι αιτήσεις που τελικά υπογράφηκαν ήταν 16 και υπεβλήθηκαν στην Γεωργική Υπηρεσία της Νομαρχίας Λέσβου την 22.11.1977 με αριθμό πρωτοκόλλου από 12201 έως και 12216. Τα ονόματα των αιτησάντων ήταν : 1) Ηλίας Μαραγκός, 2) Νικ. Κουτρουλής, 3) Χαραλ. Ιορδάνης, 4) Αντώνης Καλέμης , 5) Γιάννης Νεράντζος, 6) Αναστ. Σαμινέλλης, 7) Νικόλαος Παπαϊωσήφ, 8) Αναστ. Κατέχος, 9) Χρήστος Βατούσης, 10) Στελ. Πεισμάνης, 11) Χαραλ. Σαμινέλλης, 12 ) Θοδωρος Παρμάγκος, 13) Θωμάς Μαραγκός, 14) Νικήτας Μαραγκός, 15) Σωκράτ. Ρήγας και 16) Ιγνατ. Δουρουδής. Εξ αυτών οι δέκα έχουν αποχωρήσει για «τας αιωνίας μονάς». Ας αποτελέσει το παρόν, μνημόσυνο σ’ αυτούς που υπήρξαν οι σκαπανείς του μεγάλου αυτού έργου υποδομής της ακριτικής γωνιάς του νησιού μας και της χώρας, των ΛΑΨΑΡΝΩΝ μας.
Για το μάζεμα των υπογραφών όλων των πιο πάνω συντελεστικός παράγων ήταν ο Ιγνατ. Δουρουδής.
Ως το 1982 και για πέντε κοντά χρόνια οι πληροφορίες που μας δινόντουσαν από την Γεωργική Υπηρεσία ή τη ΔΕΗ ήταν ήταν ποικίλες και αντιφατικές. Γίνεται το έργο, δεν γίνεται το έργο.!! Μέχρι και την Άνοιξη του 1982 ουδέν επίσημο χαρτί είχε έρθει επ’ αυτού στα χέρια μας. Τότε με αίτησή μου προς τη Διεύθυνση Γεωργίας ζήτησα σχετικά και μου απήντησε ότι η ΔΕΗ από το 1977 «… έκανε μια προμελέτη για να διαπιστώσει το κόστος κατασκευής του έργου. Επειδή το κόστος ηλεκτροδοτήσεως κατά τη ΔΕΗ, ήταν υπερβολικά υψηλό και επειδή με τη διάνοιξη ενός δρόμου για την πρόσβαση στην περιοχή το κόστος ηλεκτροδοτήσεως θα μειωνόταν κατά 50% η ΔΕΗ δεν συνέταξε οριστική μελέτη αναμένοντας την ολοκλήρωση της εκτέλεσης του δρόμου.»
Τέλος, ευτυχής συγκυρία Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ ανέλαβε τέλη του 1981 ο συνάδελφος μου, συνεργάτης απ’το ΤΕΕ, καθηγητής Πανεπιστημίου και φίλος, ο Δημ. Παπαμαντέλος, του οποίου η παρέμβαση ήταν καίρια και έκανε να υπερκεραστούν τα πράγματα μετά και την τελευταία μου σχετική αίτηση προς τη ΔΕΗ (μετά την παραπάνω απάντηση της Διεύθυνσης Γεωργίας) την Άνοιξη του 1982. Μετά την οριστική απόφαση της ηλεκτροδότησης Λαψάρνων οι σχετικές εργασίες είχαν ολοκληρωθεί πιά όπως με πληροφόρησε με έγγραφό της η ΔΕΗ ( Διεύθυνση Νήσων Αιγαίου) τον Γενάρη του 1983. 
Τότε, η ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ έγραφε : «Τα Λάψαρνα είδαν …Φως»   >>

7 σχόλια:

Λαψαρνιώτης είπε...

Την απάντηση που έγραψα στο σχετικό κείμενο μου στην ανάρτησή μου της 22.03.2012 " Ο lapsarniotis για τα Λάψαρνα" που έγραψα τώρα που γύρισα απ' τη Λέσβο, την Άντισσα και τα Λάψαρνα την 9η Απριλίου ωρα 8.39, επαναλαμβάνω και εδώ:

" Στα βορβορώδη νερά και στα λασπώδη σκοτάδια της ανωνυμίας ευδοκιμούν τα σαπρόφυτα, τσάλαβουτούν οι τυφλοπόντικες και έρπουν τα σκουλήκια. Γιατί; Γιατί φοβούνται να βγουν στο φως της μέρας, αφού ο Ηλιος τα κατακαίει και τα εξαφανίζει. Με σένα δυσώδες σαπρόφυτο, αηδιαστικέ τυφλοπόντικα και βρωμερό σκουλήκι τι γίνεται; Βγές στο φως του Ήλιου. Μη καλύπτεσαι πίσω απ'το πέπλο της ανωνυμίας. Βγες και δείξε το πρόσωπό σου. "

Λαψαρνιώτης είπε...

17.04.2012.Προς το ρυπαρό, δυσώδη, απαίσιο ανώνυμο σκώληκα.

Αφ’ ότου παρεισφρέοντας στο lapsarniotis, άφησες … τα περιττώματα σου την 1η Απριλίου (ασφαλώς ούτε ως πρωταπριλιάτικο αστείο δεν εκλήφθηκε) σου έδωσα την δυνατότητα ενώ βρισκόμουν στο νησί, στην Άντισσα, στα Λάψαρνα την πρώτη εβδομάδα του μήνα να με συναντήσεις και να τα πούμε ως άντρες πρόσωπο με πρόσωπο (αλλά ανδρισμός από … σκουλήκι;), εσύ δεν φάνηκες. Μετά γυρίζοντας απ’ τη Λέσβο, στις 9 του μήνα σου απήντησα στο κείμενο μου «Ο lapsarniotis για τα Λάψαρνα» και σε προκάλεσα να αφαιρέσεις τη μάσκα της ανωνυμίας και να δείξεις το πρόσωπό σου. Το ίδιο έκανα και στις 11.4.2012 στο « Γιατί Λαψαρνιώτης». Εσύ, μιαρό, ουτιδανό και ασπόνδυλο ον δεν φάνηκες. Αλλά πώς να φανείς αφού δεν έχεις σπονδυλική στήλη!! Έτσι είσαι καταδικασμένο να έρπεις πάντα ως σκουλήκι, να είσαι αόμματος ως τυφλοπόντικας και να διαβιείς ως σαπρόφυτο στα βορβορώδη νερά της ανωνυμίας.
Τρέμεις και φοβάσαι τη ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ.

Λαψαρνιώτης είπε...

17.04.2012.Προς το ρυπαρό, δυσώδη, απαίσιο ανώνυμο σκώληκα.
Δεύτερο

Πέραν από το προ ολίγου αναρτηθέν κείμενό μου για να τελειώνω μια για πάντα με σένα και τους τυχόν όμοιους σου (αν είναι δυνατό να υπάρχουν σαν και σένα, άλλα παρόμοια όντα !!!), ξέρω ότι πάντα απέναντί μου δεν υπήρξες φίλος και ας το παρίστανες. Δεν μπορούσες ποτέ να δεχτείς ότι πάντα έβλεπες … την πλάτη μου. Από αγροτόπαιδο στα Λάψαρνα, να σπουδάζω στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της Ελλάδας και Αγγλίας και μάλιστα πάντα με υποτροφίες, να γυρίζω απ’ το εξωτερικό με τον τίτλο Ακαδημαϊκού δασκάλου, να έχω μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα σε Ελβετική εταιρεία στην Αθήνα, να γίνομαι η γενεσιουργός αιτία να γίνονται τεράστιες ιδιωτικές επενδύσεις στο νησί μας, να καταξιώνομαι στο Συλλογικό και Παροικιακό Λεσβιακό δυναμικό της Αθήνας, να με τιμούν οι του κλάδου μου συνάδελφοι με το να γίνομαι Πρόεδρός τους σε Πανελλήνιο επίπεδο και τελικά να καταλαμβάνω Κυβερνητική θέση, πώς να τ’ αντέξεις;;!! Πώς να μη σε φάει η ζήλεια;;;!!!
Αυτό όμως που σε έκανε να σαλέψεις ήταν, όταν ως ενεργός πολίτης κατάφερα να εντάξω το μεγαλύτερο έργο που έγινε ποτέ στο Αιγαίο το δρόμο Καλλονής – Σιγρίου ( 44,50 εκατομ. Ευρώ) στο ΕΣΠΑ τον περασμένο Αύγουστο. Το σύνδρομο του «ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιο» σε κατέλαβε. Οι αναβολές της δημοπράτησης του ( 12ος 2011, 1ος 2012) σου έδιναν τη χαρά ότι τελικά θα αποτύχω. Ότι δεν θα λάβει τελικά σάρκα και οστά η μεγάλη μου αυτή επιτυχία. Δυστυχώς όμως για σένα, η πραγματικότητα σε απογοήτευσε, όταν την 27η του Μάρτη έγινε με επιτυχία η Δημοπράτησή του και «βγήκε» μειοδότης - εργολάβος. Σε διέψευσε αλλά και σε πανικόβαλε. Έτσι στο πανικό σου πάνω παρεισέφρησες στο «Λαψαρνιώτης» την Πρωταπριλία και άφησες τα ρυπαρά ίχνη σου.
Άντεξε το. Κάνε κουράγιο. Κουράγιο γιατί και άλλες προσφορές μου αυτού του είδους θα υπάρξουν στο μέλλον, για το νησί μας, για την Άντισσα, αλλά και για το γενέθλιο τόπο της ράτσας μου τα Λάψaρνα.

Λαψαρνιώτης είπε...

ΜΟΝΙΜΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Ϋστερα από ένα χρόνο έκανα delete τα περιττωματικά ίχνη - σχόλια του ανώνυμου ρυπαρού ασπόνδυλου όντος. Το πιό κάτω κείμενο το ανήρτησα στην αρχική μου σελίδα.
Θεωρώ ακόμη ότι είναι απαραίτητο τούτο να υπάρχει ως ανακοίνωση και μόνιμη πληροφόρηση κι' εδώ.

<< Ανωνύμου σχόλια, τέρμα !! Τέλος !!!!
Έχω γράψει και άλλη φορά και ειδικότερα όταν έγραφα για το δισχιλιοστό νέο αναγνώστη μου, ότι κάποιος καλός «φίλος» και πάντα ο ίδιος ως ανώνυμος μπαίνει σε διάφορες αναρτήσεις του lapsarniotis και αφήνει τα περιττωματικά του ίχνη, της κακοήθειας του, του φθόνου και των ζωωδών ενστίκτων του. Επειδή αυτό το κάνει εδώ και ένα χρόνο και επειδή προ ημερών άφησε πάλι τα ίχνη της ζωώδους παρουσίας του (παρ' όλο ότι ξέρω πιά και ποιός είναι) θεωρώ ότι είναι πλέον καιρός να εξαλείψω μια και καλή την κακοήθη παρουσία του και τη «λάσπη του» εναντίον μου από το lapsarniotis.
Το ανέχθηκα αυτό για να του δείξω το πόσο τον λαμβάνω υπ’ όψη. Τον αγνοώ (εξ άλλου πώς να λάβεις υπ’ όψη σου ένα σκουλήκι). Πάντα εξ άλλου στη ζωή μου κινήθηκα σε οτιδήποτε με αφορούσε και έκανα στη βάση της διαφάνειας. Στη βάση αυτή ανέχθηκα τη σιχαμένη αυτή κατάσταση εδώ και 12 περίπου μήνες. Όμως από τώρα και στο εξής ας γνωρίζει, όπως επανειλημμένα του έγραψα, ο "ανώνυμος" δυσώδης σκώληκας που ως τυφλοπόντικας τσαλαβουτά στα θολά και βορβορώδη νερά της ανωνυμίας και που ως τέτοιο σαπρόφυτο στερείται υποστάσεως (πού ανδρισμός!! κ.λπ., σε τέτοιο όν), και που απεδείχθη κατά τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι είναι και πολύ μαζοχιστής (μετά το χουνέρι και το ξεγύμνωμά του, που του έκανα στο facebook προ εβδομάδων) αφού του αρέσει να τον "βαρώ", να πονά και να εξευτελίζεται, ότι από τώρα και στο εξής δεν θα με απασχολεί πιά. Του έδωσα το περιθώριο ενός ολοκλήρου χρόνου να βγεί επώνυμα ως άντρας να μου πεί οτιδήποτε έχει μέσα η ψυχούλα του για μένα και εναντίον μου, αλλά έτσι να αναλάβει και την ευθύνη των λεγομένων του. Δεν είχε τον ανδρισμό να το κάνει. Σκώληκας γαρ.!! Τυφλοπόντικας. Έτσι από τώρα και στο εξής μόλις φανερώνεται σχολιασμός ανωνύμου κατ’ ευθεία θα γίνεται "delete" ως ανεπιθύμητο χωρίς καν να ανοίγεται το σχόλιο του.
Ας γράφει ότι θέλει. Το delete, θα το σβήνει και θα "τρώει" το όποιο σχόλιό του μόλις τούτο εμφανίζεται.

10.02.2013 Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) >>

Λαψαρνιώτης είπε...

Εφημερίδα: ΕΜΠΡΟΣ
Στήλη μου: Αιολίας Λόγος
Άρθρο μου «Το βρακί της Κατερίνας» σ’ όσους φορώντας «κουκούλα», λιβελλογραφούν ανωνύμως!
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014 | Τάκης Χαρ. Ιορδάνης (Ph.D.)
Στη δεκαετία τού ‘50, στην πόλη μας υπήρξε μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ προβεβλημένων Μυτιληνιών εξ αιτίας ανώνυμής τους λιβελλογραφίας στον Τύπο για κάποιο θέμα, πράγμα που είχε ευρύ αντίκτυπο στους συμπατριώτες μας.
Τούτο, αν κρίνουμε από την εμπλοκή πολλών τότε εντύπων ως προς αυτό το «μέγα θέμα ηθικής τάξεως», όπως το παρουσίαζε ο «Δημοκράτης».
Από το βιβλίο «Πέτρινα Χρόνια. Ζωή κι Αγώνες», του εξαίρετου ενενηκοντούτη πια νομικού, ακάματου μαχητή της Δημοκρατίας, αιρετού μέλους του Δημοτικού Συμβουλίου Μυτιλήνης και του Νομαρχιακού Συμβουλίου Λέσβου και γενικά ενεργού πολίτη, Πάνου Αναγνώστου, αντιγράφω σχετικό απόσπασμα.
«[…] Στον “Ταχυδρόμο” της 12/4/57, διαβάσαμε τότε ένα νέο άρθρο του Θ.Λ., με τον περίεργο τίτλο “Το βρακί της Κατερίνας”! Όπου διηγόταν, μία ανέκδοτη ενδιαφέρουσα ιστορία με το μεγάλο μας Καραϊσκάκη. Φύλαγε, λέει, πάντα στο αρχηγείο του, ένα μεταξοκέντητο χρωματιστό γυναικείο βρακί, το οποίο φορούσε στανικώς, σ’ όποιον απ’ τους άντρες του, έκανε κάτι ασυμβίβαστο προς τα ήθη και τους κανόνες της παλληκαροσύνης, υποχρεώνοντάς τον να παρελάσει, έτσι ντυμένος μπροστά σ’ όλο το στράτευμα, που τον έφτυνε αλύπητα!...
Μία παρόμοια διαπόμπευση, ταιριάζει απόλυτα και στον λιβελλογράφο της “Λέσβου” συνέχιζε, το άρθρο, αφού δεν είχε το θάρρος και εντιμότητα να κατέβει με ακάλυπτο πρόσωπο, στο στίβο της αντιπαράθεσης. Για περισσότερη τεκμηρίωση της άποψής του αυτής, παρέθετε κι αποσπάσματα, από ένα επίκαιρο χρονογράφημα του Σπ. Μελά, όπου ο ανωνυμογράφος γενικά, εξομοιωνόταν, με τον δολοφόνο του σκοταδιού:
“Ποιος είσαι συ που κρίνεις και σπιλώνεις άτομα, φορώντας μαύρη προσωπίδα, χωρίς να ξέρουμε, αν είσαι ντόπιος, ξένος, άντρας ή γυναίκα, νοικοκύρης ή σαλτιμπάγκος” έγραφε τελειώνοντας το άρθρο του, με τον καταλυτικό αυτόν παραλληλισμό!...» Και συνέχιζε, ο ένας (Θ.Λ.) για τον άλλο, τον ανωνυμογράφο «… δεν σε σώζει πια η μαύρη προσωπίδα! Κρατώ τα χειρόγραφά σου, και σου ανήκει το βρακί της Κατερίνας!...»
Αναφέρομαι σ’ αυτά με την αφορμή του φαινομένου της λιβελλογραφίας ανωνύμως, που εμφιλοχωρεί στον ηλεκτρονικό κυρίως Τύπο. Πράγμα που γίνεται πολύ εύκολα ως εκ της δομής και τρόπου λειτουργίας της νέας αυτής τεχνολογικής εφαρμογής στα Μ.Μ.Ε..
Μπορεί η τεχνολογία να προχωρά αλματωδώς και ο άνθρωπος να ωφελείται τα μέγιστα απ’ αυτή, όμως στην περίπτωση του ηλεκτρονικού Τύπου, όταν κάποιος έχει ζωώδεις καταβολές και αντίστοιχες συμπεριφορές εκ χαμηλού ηθικού επιπέδου, έλλειψης ανδρισμού κ.λπ., τότε χρησιμοποιεί αυτή για να ικανοποιήσει τις ποταπές παρορμήσεις του, το θολωμένο μυαλό του και τα ζωώδη ένστικτά του.
Τούτο το βίωσα τα τελευταία χρόνια, όταν αντιμετώπισα το άρρωστο αυτό φαινόμενο για πρώτη φορά προ δύο - τριών χρόνων στο blog μου lapsarniotis. Τελευταία, το βιώνω στη στήλη μου «Αιολίας λόγος», στην ηλεκτρονική έκδοση του «Ε»...>>
Ολόκληρο το άρθρο μου το διαβάζετε στην αρχικό μου σελίδα.

Λαψαρνιώτης είπε...

To άρθρο μου πιό πάνω, τώρα το διαβάζετε ολόκληρο και στο τμήμα "Αρθρογραφια μου" του lapsarniotis.

Λαψαρνιώτης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.