Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), αλήθεια ή φενάκη ;

                     Eυρωπαϊκή Ένωση  (Ε.Ε.), αλήθεια ή φενάκη ;

Πέντε μόλις χρόνια μετά την έκβαση του καταστροφικού Β! Παγκοσμίου Πολέμου, το 1950 φωτεινά μυαλά Ευρωπαίων προχώρησαν στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα. Η κοινή διαπίστωση ήταν ότι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι που έγιναν μέσα στα 50 πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα όχι μόνο δεν έλυσαν προβλήματα Αιώνων στην Γηραιά Ήπειρο, αλλά το αντίθετο σώρευσαν οδύνη, καταστροφή και δυστυχία στους Λαούς της. Έτσι άρχισε  η προσπάθεια τους να γίνει η ένωση των ευρωπαϊκών χωρών σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο με στόχο τη διασφάλιση διαρκούς ειρήνης. Τα έξι ιδρυτικά της μέλη ήταν το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία.

Βέβαια τότε φαινόταν όλα τόσο ιδεατά (με τις όποιες βέβαια δυσκολίες) για τους Λαούς της Ευρώπης. Το 1957, με τη Συνθήκη της Ρώμης ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), ή «Κοινή Αγορά». Ουδείς μπορούσε να φανταστεί κάτι το διαφορετικό, κάτι υστερόβουλο.

Έτσι οι χώρες τις Ευρώπης η μία μετά την άλλη προσέτρεχαν στην κοινή αυτή προσπάθεια. Οι πρώτες έξι (6) έγιναν εννιά και μετά με την Ελλάδα δέκα δηλ. η χώρα μας είχε το προνόμιο να είναι το δέκατο μέλος, τότε το 1981. Μετά οι διευρύνσεις έγιναν κατά διάφορες φάσεις. Η μεγαλύτερη έγινε μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλόκ το 1989 μέσα σε άλλα είκοσι χρόνια ως αποτέλεσμα αυτοσκοπικής επιδίωξης όπως εκ του αποτελέσματος φαίνεται έγιναν εικοσιεπτά μέλη.  Και αφού το 199. η ΕΟΚ μετονομάστηκε Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε). στοχεύθηκε ως βασικό βήμα της ένωσης των Λαών της Ευρώπης η Νομισματική Ένωση. Και πράγματι αυτή έγινε το 2002. Οι δεκεπτά από τις εικοσιεπτά χώρες χώρες εντάχθηκαν στο «άρμα» του Ευρώ. Το νόμισμα το κοινό. Άρμα σωτηρίας όπως μας το υποσχέθηκαν και το προέβαλαν όλοι όσοι μας «πωλούσαν» τον «παράδεισο του Ευρώ». Όμως αυτό το άρμα αντί σωτηρίας φαίνεται ότι είναι δρεπανοφόρο που σκορπά τον όλεθρο. Κόβει πόδια, κόβει μέλη και χέρια χωρών και Λαών, όπως η Ελλάδα και οι Έλληνες. Των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία ακόμη και Ιρλανδία) γενικότερα. Χώρες που τελικά τις ακρωτηριάζει και τις δένει σιδηροδέσμιες σέρνοντας τις πισθάγκωνα το Πάντσερ το Γερμανικό. Το Γερμανικό Imperium που δεν μπόρεσε να επιβληθεί διά των όπλων, με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους πάει να επιβληθεί με το Μάρκο που κατ’ ευφημισμό το ονομάτισαν «Ευρώ».  Η Νομισματική Ένωση ουδέποτε συνδυάστηκε με την Οικονομική Ένωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτέλεσμα τελικό και αληθινά τραγικό, οι μεν χώρες του Νότου ως κατά κύριο λόγο γεωργικές χώρες ή παροχής υπηρεσιών φτηνής αξίας (κυρίως τουρισμός) να έχουν συνεχώς ελλειμματικούς προϋπολογισμούς οι δε χώρες του Βορρά εξάγοντας στις πρώτες βιομηχανικά προϊόντα μεγάλης αξίας (μηχανήματα, όπλα, αυτοκίνητα, τεχνογνωσία κ.λπ.) να έχουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Τα ελλείμματα του Νότου μετασχηματίστηκαν σε χρέη και τα πλεονάσματα του Βορρά σε πουγκιά « Σάϊλωκ», όπου τον κυρίαρχο ρόλο παίζει, Γερμανία και δευτερευόντως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία. Και έρχεται τώρα η Γερμανία να μας σώσει. Και μας σώζει εδώ και δύο χρόνια, κάθε τρείς – τέσσερις μήνες. Αλλά κάθε «σώσιμό» μας, μετασχηματίζεται σε νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου για μας τους δύσμοιρους Έλληνες. Νύχτα αίματος, κλαυθμού, οδυρμού και δακρύων. Το αποτέλεσμα για το δύσμοιρο Λαό μας σήμερα; Άνεργοι 1.100.000 άτομα, ή 22 %, το 1/3 της Ελληνικής κοινωνίας κάτω από το όριο της φτώχιας, συσσίτια σε κάθε δήμο, σε κάθε ενορία όπως τότε στην περίοδο των Ες – Ες, άστεγοι χιλιάδες, εργοστάσια και εταιρείες εκεί που άλλοτε έσφυζε η ζωή και η δημιουργία, κουφάρια και λουκέτα. Χώρα, κοινωνικό νεκροταφείο στην κυριολεξία. Και έχεις τον κ. Σόϊμπλε και αναρωτιέται "γιατί παραπονιούνται οι Έλληνες, όταν ακόμη το μεροκάματο στη χώρα τους είναι τετραπλάσιο των Βαλτικών χωρών της Ε.Ε." Το ότι είναι το υποτετραπλάσιο του Γερμανού αυτό δεν το συζητούμε. Ένωση της Ευρώπης. Ψευδεπίγραφο δεδομένο. Φενάκη σκέτη. Το κακό είναι ότι ακόμη και τα δισέγγονά μας δεν φαίνεται να μπορέσουν να ξεφύγουν από τα βρόχια που ακριβώς σήμερα μας δένουν με την νέα δανειακή σύμβαση. Γιατί «εθνάρχη» Καραμανλή μας πέταξες στα βαθειά; Τελικά αποδεικνύεται ότι κι αν εμείς θέλαμε να μάθουμε να κολυμπούμε η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε με τα βαρίδια του επαχθούς χρέους που μας κρεμούν, μας στέλλουν χωρίς περιθώριο ανασαιμιάς στα βάθη της υποτέλειας και της ταπείνωσης.                   

Η Γερμανία τελικά αποδεικνύεται ότι δεν επιζητούσε εταίρους. Επιζητούσε δουλοπάροικους ή ακόμη χειρότερο δούλους χωρίς κανένα δικαίωμα. Και ατυχώς τη μοίρα αυτών των τελευταίων την πρωτοδοκιμάζουμε εμείς οι γεννήτορες του Δυτικού Πολιτισμού. Εμείς, οι ευεργέτες τους.   

20. 02. 2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)