Διαπιστώσεις θλίψης και προβληματισμού!!

Όταν μπορείς να βρίσκεσαι στα μέρη που πρωτόδες το φως του Ήλιου μετά από απουσία κάποιων μηνών αυτό που αισθάνεσαι και εισπράττεις είναι μία ανάσα αναζωογόνησης. Μιά ανάσα ταυτοποίησης ότι υπάρχεις, ζεις και η ανάπλαση των εικόνων των παιδικών χρόνων και της εφηβείας σου, σου δίνουν τη στήριξη που χρειάζεσαι μέχρι το επόμενό ταξίδι σου στη γενέτειρα.

Τα παλιά εκείνα που ασφαλώς ως κινηματογραφική ταινία ξαναγυρίζουν στο μυαλό σου ευχάριστα και με αίσθημα πνοή ζώσας συγκρίνονται με τα σημερινά, με την υπάρχουσα πραγματικότητα , λυπηρή και στενάχωρη βλέποντας την προϊούσα ερήμωση του χωριού σου. Ένα χωριό που κάποτε ήταν κεφαλοχώρι των 4.000 κατοίκων. Μιλούμε για την Άντισσα της Λέσβου. Το άλλοτε σφύζον από ζωή κεφαλοχώρι. Και σήμερα τέτοιες μέρες χειμώνα, ζήτημα είναι αν όλοι οι κάτοικοι του ( ντόπιοι, ξένοι) ξεπερνούν τα χίλια άτομα. Και απ' αυτούς η μεγάλη πλειονότητά τους είναι γέροντες. Γειτονιές ολόκληρες με σπίτια ερμητικά κλειστά. Εκεί που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, με φωνές παιδιών, χαρές και γέλια, δυστυχώς σήμερα μένουν ερμητικά κλειστά, αφού και ο τελευταίος ένοικος τους «έκλεισε» τα μάτια του για πάντα.

Ο φίλος, παπάς του χωριού μου έλεγε ότι τα Φώτα που γύρισε για να "αγιάσει" κατά το έθιμο, από μία γειτονιά με ογδόντα περίπου σπίτια που πέρασε , οκτώ μόνο είχαν ένοικο και ήταν ανοικτά.

Και σ’ αυτά αν μέσα σε τέσσερις  μήνες από το τελευταίο σου ταξίδι προ τετραμήνου ιδίοις όμασι βλέπεις τα αποτελέσματα της φθοράς, της εγκατάλειψης και ερήμωσης μπροστά σου με το να βλέπεις το επί δεκαετίες καφενείο του «Καμβυσέλλη» (τα τελευταία χρόνια «το Πεδινό») καταμεσής της πλατείας μας κλειστό πιά, όπως επίσης το επίσης επί δεκαετίες καφενείο του «Βερβέρη» (τα τελευταία χρόνια internet café και παιγχνιδιών ) κλειστό πιά ομοίως, αρχίζεις και σκέφτεσαι μπορούν τα πράγματα να πάνε ακόμη πιο κάτω;; Αν αυτά δεν είναι τα πιο χειροπιαστά σημάδια ερήμωσης του χωριού μας  ως τι  άλλο θα μπορούσαν να θεωρηθούν;;

Όταν το χωριό είναι ως έγραψα πιό πάνω, μπορεί κανείς να αναλογιστεί το πως είναι η κατάσταση στις εξοχές. Στα Άπαστρα, τον Κάμπο, το Γαβαθά, τα Λάψαρνα, κ.λπ. Εκεί ατυχώς επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Ούτε μορφή ανθρώπου, ούτε φωνή,...  . Άραγε οι κατά καιρούς χρηματίσαντες  τοπικοί άρχοντες Αντίσσης και Δήμου Ερεσού – Αντίσσης  είναι υπερήφανοι για το έργο τους;; Το έργο που με μια λέξη ονομάζεται «Τσιθροποίηση» (ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός αυτός) της γενέτειρά μας. Λέγω δε αυτό, γιατί το Μεσαίωνα και τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας (τότε που η Άντισσα - Τα Τελώνια - δεν υπήρχαν ακόμη),  η Τσίθρα ήταν ακμάζουσα οικιστική μονάδα της περιοχή, για να καταντήσει σήμερα σ’ ένα νεκρό στην πραγματικότητα οικισμό κατοίκων που δεν ξεπερνούν κατ’ αριθμό τα δάκτυλα της μιάς παλάμης. Η «Τσιθροποίηση» του χωριού μας βέβαια ξεκίνησε από τη δεκαετία του 50 και έκτοτε χωρίς κάποια ανάκαμψη το φαινόμενο προχωρά ακάθεκτο και δυστυχώς πιά χωρίς κανένα ίχνος ανακοπής.

Βέβαια οι τοπικοί παράγοντες θα μπορούσαν να έχουν ως κάποιο άλλοθι την ανικανότητα των τοπικών ταγών του νησιού μας ( τόσο σε επίπεδο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, όσο και τοπικής αυτοδιοίκησης – Περιφέρεια , Νομαρχία, Δημαρχίες τότε -) που «κατάφεραν» μέσα σε ένα αιώνα, το νησί μας να χάσει περίπου το 50 % του πληθυσμού του.  …

Τα αποτελέσματα των απογραφών της Άντισσας των τελευταίων 50 χρόνων είναι ατυχώς οι αδιάψευστοι μάρτυρες των λεγομένων μου.

2.732 κάτοικοι(1961), 1.861 κάτοικοι(1971), 1.549 κάτοικοι(1981), 1.412 κάτοικοι(1991), 1.340 κάτοικοι(2001) και τέλος  1.190 κάτοικοι (2011).

Δηλ. μέσα σε 50 χρόνια το χωριό μας  έχασε το 56,5 % του πληθυσμού της.

Στα τρία τελευταία δε χρόνια τα πράγματα έχουν πάρει δραματική μορφή γιατί η φυγή Αντισσαίων (όποιων νέων έχουν ακόμη απομείνει) συνεχίζεται. Τούτο δε επιτείνεται και από τον επαναπατρισμό των Αλβανών συγχωριανών μας στην πατρίδα τους, που κάτω από την κατάσταση της Μνημονιακής ασφυξίας και φτώχειας εγκαταλείπουν οικογενειακά το χωριό μας.

Αν έτσι πάνε τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια το 2021 ο πληθυσμός της Άντισσας θα βρεθεί να είναι κάτω του ορίου των 1.000 κατοίκων και αυτομάτως τούτη θα πάψει να είναι Δημοτική Κοινότητα και θα μετατραπεί σε Τοπική Κοινότητα.

Προβληματίζομαι, άραγε υπάρχει χειρότερα;; Υπάρχει άραγε περιθώριο ανάταξης των πραγμάτων;; Υπάρχει τέλος ελπίδα για κάτι το καλύτερο. Σήμερα μάλιστα με την τρέχουσα οικονομική συγκυρία της χώρας, μπορεί κανείς να ελπίζει ;; Τι ελπίδα άραγε;;

 

Δρ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης..........................16.1.2014