https://www.emprosnet.gr/apopseis/mixalis-emm-kozyrakis-theios-tis-syzygou-mou-ap-tous-protous-sampoter-tou-v-pagkosmiou

Αρθρο μου

"Αιολίας Λόγος" στο ΕΜΠΡΟΣ 

Μιχάλης Εμμ.Κοζυράκης, θείος της συζύγου μου, απ’ τους πρώτους σαμποτέρ του Β’ Παγκοσμίου

- 05|10|2019 

AddThis Sharing Buttons

Share to FacebookShare to TwitterShare to E-mailShare to Εκτύπωση

Τον κάθε άνθρωπο τον εκτιμάς απ’ τα λόγια του, τις πράξεις, τα ψυχικά χαρίσματα και γενικά το «είναι» και «φέρεσθαί» του.

Όταν πρωτοπήγα στην Κρήτη προ σαράντα περίπου χρόνων, μεταξύ πολλών γνώρισα κι ένα ξεχωριστό άνθρωπο. Το Μιχάλη Κοζυράκη, θείο εκ μητρός της Ελένης, της συζύγου μου. Άνθρωπο, που ανήκε σ ’εκείνους τους λίγους που «τη λευτεριά, μετρούν με της καρδιάς το πύρωμα …»

Ήταν μεν «μικρός το δέμας» εβδομηκοντούτης, αλλά ήταν στιβαρός, αεικίνητος, γεμάτος ζωή. Πανέξυπνος. Οι κουβέντες του σταράτες και οι πράξεις του αποτελεσματικές, καίριες. Ντόμπρος Κρητίκαρος. Σε κέρδιζε αμέσως. Μεταξύ μας αναπτύχθηκε αμοιβαιότητα, περισσότερο, όχι λόγω συγγένειας, αλλά λόγω αλληλοεκτίμησης.

Έπρεπε να περάσουν χρόνια να γίνει η εκδήλωση απότισης τιμής στους ήρωες του σαμποτάζ στο αεροδρόμιο Καστελλίου της 7^ης Ιουνίου 1942 (πρώτο σ’ όλη την Ευρώπη), κι εφέτος δε παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας (παίρνοντας έτσι πανελλήνια δημοσιότητα), ώστε να ερευνήσω το ιστορικό τούτο γεγονός. Μεταξύ άλλων, έμαθα ότι σ’ αυτό συμμετείχε και ο Μιχάλης Κοζυράκης.

Οι ανταποκρίσεις των ΜΜΕ απ’ το χώρο της εκδήλωσης, ήταν περίπου:

«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος τίμησε με την παρουσία του στο Καστέλι Πεδιάδος του Δήμου Μινώα Κρήτης, τις εκδηλώσεις για το σαμποτάζ του αεροδρομίου Καστελλίου, που έγινε την 7^η Ιουνίου 1942 και καταγράφηκε στην Ιστορία, ως η πρώτη ενέργεια δολιοφθοράς στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη.»

Οι εκδηλώσεις αυτές γινόντουσαν χρόνια, απ’ τον Δήμο Καστελλίου. Τώρα, απ’ τον διάδοχό του, Δήμο Μινώα Πεδιάδας. Η προβολή εφέτος του ηρωικού αυτού κατορθώματος οφείλεται, στο ότι πρώτη φορά -όσο πληροφορήθηκα- παρέστη εκεί, Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος που δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα εθνικού περιεχομένου, προσφοράς, θυσίας και ηρωισμού των Ελλήνων, έδωσε με την παρουσία του τη βαρύτητα της αξίας που ανήκει στο μέγιστο αυτό γεγονός. Της πρωτιάς της Ελλάδας στην Αντίσταση κατά της απάνθρωπης ναζιστικής κατοχής στη Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, με το ηρωικό κατόρθωμα της δολιοφθοράς ευάριθμων αεροπλάνων της Γερμανικής Λουφτβάφε, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Καστελλίου, στις 7/6/1942.

Κατά την προ καιρού επίσκεψή μας στην Κρήτη, είχα την ευκαιρία να συζητήσω σχετικά με μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαθιάς και μου ελέχθη ότι εφέτος οργάνωσαν εκδήλωση προς τιμή των ηρώων τους, του Β’ Παγκοσμίου, στην οποία προέχουσα θέση είχαν οι Μιχ. Κοζυράκης και Αντ. Σηφάκης. Ακόμη, πλέον του σ’ αυτόν απονεμηθέντος παράσημου Εθνικής Αντίστασης, που μου έδειξε η κόρη του, συζητώντας σχετικά με γέροντες του χωριού άκουσα από πρώτο χέρι, τα επ’ αυτών αναφερόμενα στο βιβλίο «Μαθιά, μουσικής και ζωής ανεστορήματα», που εξέδωσε ο Δήμος Μινώα.

Το πρώτο κεφάλαιο αυτού, με επικεφαλίδα: «Οι Μαθιανοί Μιχάλης Κοζυράκης - Αντώνης Σηφάκης και το πρώτο σαμποτάζ του αεροδρομίου Καστελλίου (7 Ιουνίου 1942)», του Δρ. Γεώρ. Καλογεράκη, αρχίζει με : «Το Α’ σαμποτάζ του αεροδρομίου Καστελλίου, τα μεσάνυχτα της Τρίτης 7 Ιουνίου 1942, δίδει στον τόπο μας μια πανευρωπαϊκή πρωτιά.»

Συνεχίζει, πως τούτο σχεδιάσθηκε απ’ το Στρατηγείο Μ. Ανατολής και κατονομάζει τους σ’ αυτό συμμετέξαντες: Dunean Άγγλος λοχαγός, επικεφαλής, Γ. Δουνδουλάκης (επικεφαλής αντικατασκοπείας Ν. Ηρακλείου), Γ. Ψαράκης (Αρκαλοχώρι), Κιμ. Ζωγραφάκης και Κ. Μαυραντωνάκης (Καστέλλι), Μιχ. Κοζυράκης, Αντ. Σηφάκης (Μαθιά). Οι δύο τελευταίοι, πλέον του συναγωνιστές, ήσαν συγγενείς/πρωτοξαδέρφια.

Προσθέτει δε ο συγγραφέας: «… Ο Μιχάλης Κοζυράκης και ο Αντώνης Σηφάκης, δύο σημαντικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης από τη Μαθιά, που η προσφορά τους δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστή, αφού οι ίδιοι το θέλησαν όσο βρισκόταν ακόμη στη ζωή.»

Με το γερο-Κοζυράκη, είχαμε κατά καιρούς κουβεντιάσει πλείστα όσα, ειδικότερα για την Εθνική Αντίσταση (ανήκε στην ομάδα Μπαντουβά) και μου έλεγε διάφορα περιστατικά. Ένα άκρως χαρακτηριστικό ήταν, το πώς έσωσε Άγγλους που τους είχε κρύψει στο υπόγειο του σπιτιού του, όταν πάνω στο ισόγειο είχαν «εισβάλλει» Γερμανοί, για να του αποσπάσουν σχετικές πληροφορίες - ως παλιός πρόεδρος της κοινότητας που ήταν. Επίσης, άλλα παρόμοια γεγονότα της κατοχής. Ας αναφερθεί ότι μόλις οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κρήτη παραιτήθει από Πρόεδρος, πράγμα που παρ’ ολίγο να του στοιχίσει τη ζωή, από τη μάνητα του Γερμανού Φρουράρχου του Καστελλίου. Ακόμη μου είχε αφηγηθεί πλείστα όσα για τη δράση του προπολεμικά ως πρόεδρος, κ.άλ., όμως ουδέποτε ανεφέρθη στο σαμποτάζ του Καστελλίου. Μια φορά που κάτι σχετικό ανέφερε άλλος της παρέας, ο γέρος τον έκοψε, λέγοντας «ξέχαστα τώρα αυτά».

Ο θείος Μιχάλης, ο Χαρκιάς (σιδηρουργός, το επάγγελμα), όπως τον ήξεραν όλοι, ήταν αδιαπραγμάτευτος στις αρχές του και εξαιρετικά σίγουρος για τον εαυτό του, τις ιδέες και τα «πιστεύω» του.

Ας αναφερθεί ότι πέραν του πρώτου σαμποτάζ (Ιούνης 1942), υπήρξε και δεύτερο στις 5/7/1943, κι έτσι συνολικά 29 αεροπλάνα, καθ’ ομολογία Γερμανών αξιωματούχων, υπέστησαν μεγάλες ζημιές.

Θεωρώ ότι με την Εθνική του δράση και τον ηρωισμό του, ο θείος αυτός της Ελένης, τίμησε τον εαυτό του, την οικογένειά του, το χωριό του, την Κρήτη αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα συμβάλλοντας στην πανευρωπαϊκή αυτή πρωτιά της μεγαλειώδους Εθνικής μας Αντίστασης. Ας αποτελέσει το παρόν, μνημόσυνο, 29 χρόνια μετά το θάνατό του και 77 χρόνια απ’ το ηρωικό κατόρθωμά του.