Να ζούμε να… τον θυμόμαστε

Τον Βούλγαρη τον ποταμό τον μεγαλύτερο της Λέσβου, όσοι είμαστε παιδιά και έφηβοι τις δεκαετίες ’60 και ’70 το θυμόμαστε με μεγάλη νοσταλγία ως ένα ποτάμι με γάργαρα νερά που μέσα του είχε ζωή,  ψάρια, χέλια, καβούρια, βατράχια και χελώνες. Την δεκαετία του ’90 το ποτάμι αυτό είχε καταστραφεί. Τα τρία τυροκομεία (Χίδηρα – Φ. Ρόδος, Άντισσα – Ε. Θυμέλης και Βατούσα - Δ.Ρόδος) ρίχνοντας ακατέργαστο τον τυρόγαλο τους στο ποταμό τον είχαν μετατρέψει στη κυριολεξία σε βόθρο και σ’ όλη τη διαδρομή του ως τις εκβολές του κάτω στην Αγιά Βαρβάρα στην εκεί λιμνούλα (και από κει στη θάλασσα) η κακοσμία έπνιγε τα πάντα. Η κοίτη και οι όχθες του είχαν σκεπαστεί από μια γλοιώδη μάζα και κάθε μορφή ζωής είχε εξαφανιστεί. Τα πηγάδια  γύρω του βρόμισαν και το νερό τους είχε πιά καταστεί μη πόσιμο. Η λιμνούλα είχε καλυφθεί από μία λευκή πολφώδη μάζα επιτείνοντας τα πράγματα από κάθε άποψη.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη το δεδομένο ότι οι ρύποι του τυρόγαλου αφού καταστρέψουν τον ποταμό κατά πως προανέφερα καταλήγοντας στην λιμνούλα έχουν τελικό αποδέκτη τη Θάλασσα σκέφθηκα την λύση με ενιαία σωλήνωση το τυρόγαλο και των τριών τυροκομείων να καταλήγει μεσοπέλαγα, όπου και στην κυριολεξία θα εξαφανιζόταν. Αυτό γιατί η αραίωση του στο θαλασσινό νερό θα είναι τέτοια που ο όποιος ρύπος θα είναι πολύ πολύ μικρής συγκέντρωσης και τα τυχόν στερεά μικροσωματίδια θα γίνονται τροφή των ψαριών. Η λύση αυτή ασφαλώς δεν είναι η λύση η επιστημονικώς ενδεδειγμένη ούτε ασφαλώς αυτή που εφαρμόζεται στις χώρες με υψηλή τυροκομική δραστηριότητα (Ολλανδία, Γερμανία κ.λπ.). Είναι όμως λύση «κατ’ οικονομία», αφού σώζει τη στεριά, σώζει τον ποταμό (κοίτη, όχθες) σώζει τα πηγάδια και ξαναφέρει τον Βούλγαρη σε λίγα χρόνια στην παλιά καλή του μορφή και κατάσταση.   

Τη λύση αυτή την πρότεινα στο Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ στις αρχές της δεκαετία 2000. Ύστερα από μεγάλη επιμονή και πίεση τελικά η απάντηση της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων / Διεύθυνση Προστασίας του πρώην Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ με έγγραφο τους (Α.Π. 150789/ 14.4.2006)  ήταν, μεταξύ άλλων «Η άποψη της Υπηρεσίας μας είναι ότι η διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων είτε σε επιφανειακά ύδατα είτε στη θάλασσα  δεν είναι περιβαλλοντικά αποδεκτή». ‘Υστερα από αυτό έπαψα να κάνω την όποια σχετική παρέμβαση. Εξ άλλου έβλεπα ότι χτιζόταν το νέο εργοστάσιο το από τη Βατούσα στη Ξερόλιμνη (περιοχή Σκαλοχωρίου) και εκεί κατά την αρχική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και τους αντίστοιχους περιβαλλοντικούς όρους θα χρησιμοποιούταν η μέθοδος υπερδιήθησης – αντίστροφης όσμωσης. Λόγω του υψηλού κόστους της μεθόδου αυτής η λύση αυτή εγκαταλείφθηκε. Μετά πήγαμε στην πειραματική και αναποτελεσματική όπως εκ των πραγμάτων απεδείχθη λύση «Βενετσάνου». Τώρα οδηγούμεθα στην άκρως αντιεπιστημονική και τριτοκοσμικής μορφής λύση διάθεσης του τυρόγαλου  σε βόθρους (λάκκους).

Την έγκριση μάλιστα της λύσης αυτής έκανε την περασμένη Τρίτη, 10 τ.μ. έδωσε το Περιφερειακό Συμβούλιο Β. Αιγαίου. Έτσι και με το νόμο πιά γίνεται παγίωση και με την από μέρους του αρμοδίου αυτού φορέα  «Ανοχή, Έγκριση και Άδειά καταστροφής του μοναδικής ομορφιάς και φυσικού κάλλους ρέματος Κάτω Πέτρας και κατ΄ επέκταση όλου του μοναδικού φυσικού υδάτινου αγωγού - ποταμού της Β - ΒΔ Λέσβου, του Βούλγαρη, που αποτελεί  ένα ευαίσθητο οικολογικά  αγωγό και που καταλήγει στις εκβολές του σε ένα υγροβιότοπο μεγίστης οικολογικής – περιβαλλοντικής σημασίας», κατά  πως γράφουν στο Υπόμνημα – παρέμβαση που έκανε ο Σύλλογος των Σκαλοχωριτών (ίσως ο μόνος μαζικός φορέας που εναντιώθηκε στην έγκριση αυτή). Το Υπόμνημα αυτό αφού λάβω τη σχετική έγκριση από το Σύλλογο θα το αναρτήσω εντός των ημερών για να γνωρίζετε το περιεχόμενό του.

Πάντως με δεδομένο πιά την αντιεπιστημονική και τριτοκοσμική αυτή λύση που ενέκρινε το Περιφερειακό Συμβούλιο που όπως λέγεται εδόθη «κατ’ οικονομία» (για να αντιμετωπιστεί το πράγματι  οξύ πρόβλημα της διαθέσεως της παραγωγής –το γάλα– των κτηνοτρόφων μας) που ασφαλώς και θα μολύνει την περιοχή απορρίψεως του τυρόγαλου, στη συνέχεια το παραπόταμο «Κάτω Πέτρα» και τελικά  τον ίδιο το Βούλγαρη,  σκέπτομαι να επαναφέρω την προ ετών πρότασή μου που ανέφερα πιο πάνω. Αυτή η λύση με την σωλήνωση ως μεσοπέλαγα θα σώσει όλη χερσαία περιοχή αλλά και τον ίδιο το Βούλγαρη και θα καλύψει και τα τρία εργοστάσια (Χιδήρων, Αντίσσης, Βατούσης) και όχι μόνο το ένα (αυτό της Ξερόλιμνης/Βατούσης).

Πάντως αν παγιωθεί η εγκριθείσα από το Π.Σ. αυτή λύση (και δεν απορριφθεί από το ΣτΕ στο οποίο όπως λένε στο Υπόμνημά τους οι Σκαλοχωρίτες θα προσφύγουν)  τότε  θα πρέπει να πούμε για τον ΒΟΥΛΓΑΡΗ : «να ζούμε να… τον Θυμόμαστε».     

                                                                    

Τάκης Ιορδάνης

 * 19.1.2012:

Ημέρα Δημοπράτησης του δρόμου μας (Καλλονής– Σιγρίου)

Φεύγω και πάω τώρα στο χώρο της Δημοπράτησης . Πάω με ελπίδα .  Θέλω να ζήσω από πρώτο χέρι τη γέννηση… ενός καινούργιου.

Τ.Ιορδάνης ( Ph.D.)