ΤΕΛΟΣ, το Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων στην Περιβολή,

Αρνητικό αποτέλεσμα, για το όνειρο του  μέντορά μου Γιάννη Φωτιάδη.

Ή, το Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων στην Περιβολή, ΤΕΛΟΣ

Τον μεγάλο Γιάννη Φωτιάδη τον Αναμορφωτή της  Άντισσας,. τον μέντορά μου, τον βίωσα από κοντά τα τελευταία  4 - 5 χρόνια της ζωής του. Τον παρακολούθησα στα  μεγάλα του επιτεύγματα (Γυμνάσιο Λύκειο, Περιβολή κ.λπ) αλλά  και στα άλλα μικρότερης εμβέλειας που επεδίωκε και στόχευε. Το πιο κάτω απόσπασμα είναι από την δημοσίευσή μου στο ΕΜΠΡΟΣ το Γενάρη του 2012. με τίτλο …

«Το Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων… Καταφύγιο Συμπαθών Τετραπόδων».

..  « Μέσα σ’ αυτές (επιδιώξεις του)  ήταν κι η Περιβολή. Η φροντίδα του για τον ευλογημένο αυτό τον τόπο ήταν κάτι  που  έβγαινε από τη καρδία του. Ήταν μια ανείπωτη λατρεία. Για την Περιβολή σκεφτόταν πολλά κι ήθελε να κάνει περισσότερα που άλλα πρόλαβε κι άλλα έμειναν ημιτελή. Ένα που ήθελε να κάνει και που ξεκίνησε ήταν ο Κώδικας της Περιβολής. Γι’ αυτόν και προκειμένου να μη κάνω κάποιο λάθος ερανίζομαι το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του π. Λυκειάρχη – Συγγραφέα Πάνου Λ. Φραγκέλλη «Η ΑΝΤΙΣΣΑ», ο οποίος επί λέξει λέγει:

« Η επιβίωση της Περιβολής και η μη ερήμωσή της και καταστροφή  αυτής οφείλεται, εκτός από την οικονομική συνδρομή των Μονών Λειμώνος και Υψηλού επί μία ολόκληρη εκατονταετία, στην παθολογική λατρεία που είχε γι’ αυτήν ο αείμνηστος Γιάννης Φωτιάδης. Οραματιζόταν  την Περιβολή ως κέντρο Θρησκευτικό, πολιτιστικό και πνευματικό, χάρη στη οποία θα αξιοποιείτο τουριστικά ολόκληρη η περιοχή. Ο γράφων υπήρξε κοινωνός των σκέψεων και των οραματισμών του μοναδικού αυτού άνδρα όταν τα 1956 - 57 δεχόταν καταιγισμό επιστολών, προκειμένου να δεχθεί να συμμετάσχει  στο όνειρό του, που ήταν ο Κώδικας της Περιβολής.»

Βέβαια το θέμα στο πού βρίσκεται ο Κώδικας της Περιβολής και οπωσδήποτε αν υπήρξε ποτέ τέτοιος κατά τα αναφερόμενα στο βιβλίο « Η ΑΝΤΙΣΣΑ » του Πάνου Λ. Φραγκέλλη, εκτός από τον ίδιο, το έχω συζητήσει πολλές φορές και με τον απ’ τα τότε φίλο μου,  γιό του αειμνήστου Γιάννη Φωτιάδη, το Βασίλη. Δυστυχώς όμως παρ’ όλο  ότι ο τελευταίος έψαξε πολλές φορές τα αρχεία του πατέρα του, δυστυχώς, επαναλαμβάνω δεν βρήκε τίποτε σχετικό.

Τελευταία προσπάθειά μου και με τους δυό τους έγινε κατά τη γραφή του παρόντος.

Επί της πραγματικής κατάστασης της Περιβολής και των διαφόρων αναγκών  της, ο Φωτιάδης σε στενή συνεργασία με τους τότε παπάδες του χωριού, αρχικά τον Παπά Πανάγο και μετά τον Παπά Μιχάλη, για τους οποίους έλεγε τα πιο καλά λόγια, όλο και κάτι κατάφερνε να βγάλει κάποιο σχετικό κονδύλιο από τα διάφορα Υπουργεία (Εσωτερικών, Παιδείας, κ.λπ.), και άλλες επί του αντικειμένου εξουσίες και αρχές όπως π.χ. τη Ναοδομία, την Αρχιεπισκοπή κ.λπ. Με τις τότε παρεμβάσεις του έφθασε στις μέρες μας η Περιβολή σε καλή σχετικά κατάσταση. Ένα όμως θέμα που το οραματιζόταν και θα το κατάφερνε κι’ αυτό να το υλοποιήσει αν η επάρατος ασθένεια του δεν του είχε κόψει το νήμα της ζωής του στα 73 χρόνια του, ήταν το ησυχαστήριο, το καταφύγιο πνευματικών ανθρώπων στην Περιβολή.» 

«Ξέρεις Παναγιώτη μου ( δεν με  έλεγε Τάκη αλλά πάντα  Παναγιώτη, αφού   τον παππού μου, οπαδό του , ψηφοφόρο του και φίλο του, τον έλεγαν Παναγιώτη) τι πάει να πει διάφοροι επιφανείς άνθρωποι απ’ το νησί μας και γιατί όχι απ’ όλη την Ελλάδα να πηγαίνουν σ’ αυτή την παραδεισένια λαγκαδιά στο Μοναστήρι της Περιβολής, με τα γάργαρα νερά (τότε ακόμη ο Βούλγαρης ήταν αμόλυντος και τα νερά του χωρίς ίχνος βρωμιάς και μόλυνσης, κελάρυζαν δίπλα στο μοναστηράκι της Παναγιάς γεμάτα ψάρια και κάθε άλλη ποταμίσια ζωή), τα διάφορα δέντρα καρποφόρα ή όχι και τις κάθε λογής πρασινάδες , την απόλυτη ησυχία και το δροσερό αγέρι να έρθουν εκεί για να ησυχάσουν ;!  Να διαλογιστούν ;!  Να προσπαθήσουν να έρθουν σε επικοινωνία με το Θείο ;!! » 

Και συνέχιζε,

«Τώρα που ξεκίνησα θα το τελειώσω το καταφύγιο αυτό. Το ησυχαστήριο της Περιβολής που θα αποτελέσει κυψέλης δημιουργίας σκέψης, αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού Πνευματικών ανθρώπων του νησιού  μας στην αρχή και όλης της Ελλάδας στη συνέχεια. Η φήμη που θα αποκτήσει η Περιβολή και η έμμεση διαφήμισή που θα της γίνει έτσι θα είναι ωφέλιμη για την  Άντισσα, τη Βατούσα, όλα τα άλλα γύρω χωριά μας, όλο τον Όρδυμνο.». Και συνέχιζε «Το κτίριο του καταφυγίου είναι πιά σχεδόν έτοιμο. Οι τοίχοι του ολόγυρα του θα γίνουν οι βιβλιοθήκες που θα υποδεχθούν χιλιάδες τόμους και εκεί ο κάθε ησυχαστής - μελετητής θα μπορεί να προσφεύγει για να ολοκληρώνει τους προβληματισμούς του, τους οραματισμούς του, τις σκέψεις του σε τελική ανάλυση την όποια πνευματική ανησυχία του και τελικά την όποια  δημιουργία του.  Εκεί τέλος, θα φυλάσσεται και ο Κώδικας της Περιβολής και θα συμπληρώνεται. Συνεχώς και όσο θα υπάρχει το Παραδείσιο αυτό Μοναστήρι.»

Προκειμένου  λοιπόν το όνειρο αυτό του μεγάλου Φωτιάδη να λάβει σάρκα και οστά, ύστερα από 60 κοντά χρόνια, ξεκίνησα μια εγερτήριο κίνηση αρχές του 2012 στην οποία προσυπέγραψαν πλείστοι όσοι Πνευματικοί Άνθρωποι και όχι μόνο, της Λέσβου. Στόχος μας ήταν να ολοκληρώσουμε το από τη δεκαετία του ’60 κτίριο και να το προσφέρουμε ως ησυχαστήριο πνευματικών ανθρώπων, όπως το ονειρευόταν ο  υψιπετης Γιάννης Φωτιάδης.

Σε συνεννόηση με τις εκκλησιαστικές αρχές του τόπου μας αλλά και της Μητροπόλεως μας, τούτο θα το ξεκινούσαμε μετά την ολοκλήρωση των έργων ανάπλασης του Μοναστηριού (κελιά, κ.λπ.) Πράγματι τούτο έγινε περί τα  τέλη του περασμένου χρόνου. Τότε υπέβαλα το σχετικό αίτημα προς το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Αντίσσης με κοινοποίηση του προς την Μητρόπολή μας. Τρεχόντως, ο Μητροπολίτης Μηθύμνης είναι συνοδικός. Έτσι την αίτησή μου την έδωσε να την εξετάσει η Νομική Υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου. Η γνωμοδότησή της υπήρξε αρνητική εκ του ότι η Μοναστηριακή φύση της Περιβολής και το έργο που στοχεύαμε, δεν βρίσκονται σε αρμονία με τους σχετικούς κανόνες μοναχισμού, κ.λπ. (βεβαίως όταν θα λάβουμε αντίγραφα της θα ξέρουμε καλύτερα). Με δεδομένο τούτο  της γνωμοδοτήσεως αυτής, στη συνέχεια (αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές) το θέμα μας πέρασε και από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από αυτή, τελικά  η εκδοθείσα απόφαση είναι αρνητική. Την εν λόγω απόφαση,  έδωσε εντολή ο Μητροπολίτης μας, να την διαβιβάσουν άμεσα στον εκκλησιαστικό συμβούλιο Αντίσσης, για τις δικές του ενέργειες.

Αυτών γραφέντων, το όνειρο  του Γ.Φωτιάδη για το Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων στον παραδείσιο χώρο της Περιβολής, θα μείνει τελικά ανολοκλήρωτο όνειρο και βεβαίως το δικό μου σχετικό χρέος που με οδήγησε να αναλάβω την πρωτοβουλία να ολοκληρωθεί το κτίριο αυτό, κ.λπ., κατά τους δικούς του οραματισμούς το από τη δεκαετία του ΄60 στα «μπετά» μόνο ευρισκόμενο, θα μείνει για πάντα ανεκπλήρωτο.

Δρ.Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης                 29.03.2014