Να πάψει να μου ταχυδρομείται και να μου έρχεται η «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ».

Να  πάψει να  μου ταχυδρομείται και να μου έρχεται η «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ».

Προς την επιτροπή

εκδόσεως της

«ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ». 

Όταν τέλη του 1977 εισηγούμουν στο τότε υπό την Προεδρία μου νεοεκλογέν Δ.Σ. του Συλλόγου Αντισσαίων της Αθήνας και μετά από ομόφωνη απόφαση του, δημιουργούσα την εφημερίδα του «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ», ουδέποτε μπορούσα να διανοηθώ ότι ύστερα από 35 χρόνια ύπαρξης της θα προέβαινα στην παρούσα πράξη μου. 

Συγκεκριμένα, με την επιστολή μου αυτή, ζητώ να  πάψει να  μου ταχυδρομείται και να μου έρχεται η «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ». 

Γνωρίζω ότι η αποκήρυξη του δημιουργήματός από το δημιουργό του είναι θέμα βαρύ, δύσκολο και οπωσδήποτε δημιουργεί πόνο. Πάντοτε δε όπου και όταν έβλεπα τέτοιου είδους καταστάσεις, έριχνα «τα βάρη» στο δημιουργό. Λ.χ. όταν γονείς φθάνουν στο σημείο να αποκηρύττουν παιδιά τους, θεωρούσα αυτό ως κάτι το αφύσικο και έλεγα ότι φταίνε οι γονείς. Αλλά ασφαλώς τούτο γίνεται όταν η όποια ανοχή και αντοχή του γονέα, του δημιουργού,  έχει ξεπεράσει το όριο θραύσεως των σχέσεων τους.

Στην περίπτωσή μου, με την «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ» ατυχώς βλέπω ότι έχει γίνει κάτι αντίστοιχο, αφού η όποια πιά ανοχή μου έχει ξεπεράσει τα ανθρωπίνως επιτρεπτά όρια.  

Καταλήγω δε σ’ αυτή μου την απόφαση, επειδή η «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ» κατά τις προδιαγραφές που ετέθησαν από μένα, όταν την  εισηγήθηκα και τη δημιουργούσα δεν τηρούνται, ειδικά σε ότι αφορά εμένα τον ίδιο, τις γραφές μου, τις ενέργειές μου και τις κατά καιρούς επιτεύξεις μου και ετσιθελικά οτιδήποτε σχετικό με αφορά ή αναφέρεται στο πρόσωπό μου «πετιέται» στο καλάθι των αχρήστων, επί σειρά ετών τώρα. Όταν με «χαρά δημοσιεύει οτιδήποτε προέρχεται απ’ οποιονδήποτε Αντισσαίο ακόμη κι απ’ τα εξωτερικό», το οτιδήποτε δικό μου είτε «πετιέται», είτε αγνοείται είτε για να δημοσιευθεί περνά δοκιμασίες τύπου «ιεράς εξετάσεως» και όταν τελικά δημοσιευθεί γίνεται κατά τρόπο που ει δυνατό ο αναγνώστης να μη το δει και να το προσπεράσει.  .

Αυτό άρχισε να γίνεται ειδικότερα από τη στιγμή που η προσπάθειές μου μέσω της επιτροπής αγώνα για το δρόμο «Καλλονής - Σιγρίου» άρχισαν να ευοδώνονται.

Τούτο δε όταν αυτό μου αναγνωρίζεται κατά καιρούς από άλλες εφημερίδες συντοπίτικων Συλλόγων της Αθήνας  («η Λέσβος μας», «Αντίλαλοι Βρίσας», «τα Νέα των Σκαλοχωριτών», «Παλμός της Ανεμώτιας», , «οι Παλμοί της Βατούσας, κ.ά).  Τώρα μάλιστα που το μεγάλο και σωτήριο αυτό έργο για την περιοχή μας άρχισε να κατασκευάζεται από το περασμένο Φθινόπωρο, με διθυραμβικά σχετικά σχόλια αναφέρονται κάποιες απ’ αυτές. Τραγική παραφωνία αποτελεί η «ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ». Λές και οι συντάκτες της «ζηλεύουν» γι’ αυτό, αντί να χαίρονται κατά πως κάνουν όλοι οι καλόπιστοι άλλοι Λέσβιοι.

Γι’ αυτό και δεν την αναγνωρίζω πιά ΤΗΝ ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΣΑΣ ως εκ των ανωτέρω, ως το δημιούργημά μου .

Δεν με εκφράζει. Γενικά, από οποιαδήποτε άποψη  μου είναι άχρηστη και έτσι αχρείαστη.

Ευχαριστώ

Δρ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης

………………………………………………………28.06.2014