Σε καρκίνο, ασπιρίνη…

Σε καρκίνο, ασπιρίνη…

Σήμερα δεν έγιναν αγώνες πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ύστερα από απόφαση των αθλητικών αρχών της χώρας για τον θάνατο 46χρονου μετά από επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Συγκεκριμένα  προ 15 ημερών στον αγώνα Γ; Εθνικής, Ηρόδοτος – Εθνικός στο Ηράκλειο της Κρήτης σε επεισόδια κάποιοι θερμοκέφαλοι οπαδοί του Ηροδότου κτύπησαν τον 46χρονο οπαδό του Εθνικού, που ο δυστυχής κατέληξε ύστερα από άνιση μάχη με το θάνατο, στην Εντατική σε νοσοκομείο του Ηρακλείου.

Τούτο το τραγικό  περιστατικό, ατυχώς είναι ένα από διάφορα στην κορυφή του παγόβουνου των πολλών φαινομένων χουλιγκανισμού που καταδυναστεύει τους κάθε μορφής αθλητικούς αγώνες και κυρίως του ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια στην πατρίδα μας.

Και ατυχώς κάθε τόσο η βία στα γήπεδα έχει να παρουσιάσει θύματα κάθε είδους, μωλωπισμούς, τραυματισμούς, κ.λπ  όπως δυστυχώς και θανάτους. Θυμούμαι προ ετών, φίλαθλος να χάνει τη ζωή του από ρουκέτα που πέταξε κάποιος ανεγκέφαλος απ’ την απέναντι εξέδρα. Ακόμη και μάχες μεταξύ οπαδών αντιπάλων ομάδων γίνονται εκτός γηπέδου μάλιστα ύστερα από ραντεβού για πάλη σώμα με σώμα. Το περιστατικό του κατ’ αυτό τον τρόπο σκοτωμού ενός φιλάθλου κάπου στα Μεσόγεια πριν μερικά χρόνια δεν φεύγει απ’ την μνήμη μου. Ατυχώς, πάρα πολλά είναι τα θλιβερά περιστατικά και γεγονότα αυτού του είδους που μπορούν να αναφερθούν ως αποτέλεσμα της οπαδικής βίας.

Κάθε φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο τραγικό γεγονός αρχίζει μια ατέλειωτη σειρά συζητήσεων, δηλώσεων, διαπιστώσεων, αφορισμών κ.λπ., κατά το Ελληνικό μας, και τελικά περνά το σούσουρο αυτό,ι  ξεχνιέται το συγκεκριμένο περιστατικό, και μετά, … πάμε για άλλα.

Βέβαια, οι εκάστοτε Κυβερνώντες που γνωρίζουν καλά το φαινόμενο όλο κάνουν ομάδες εργασίας για να μελετήσουν το φαινόμενο, όλο συντάσσονται μελέτες, όλοι δηλώνουν ότι θα πατάξουν τη βία και το χουλιγκανισμό, όλο  παίρνουν μέτρα, όλο και φέρνουν νόμους προς εξάλειψη της κάθε μορφής  βίας, στους αθλητικούς χώρους , όλο τάχα αλλάζουν πολιτική σε ότι αφορά τη μάστιγα αυτή, αλλά δυστυχώς στο τέλος, τίποτα δεν γίνεται. Τούτο βέβαια το επιβεβαιώνουν τα θλιβερά επεισόδια που γίνονται κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα σε κάποια γωνιά της χώρας, σχεδόν κάθε Κυριακή. Λες και έχουμε πολεμικά γεγονότα.

Φαίνεται ότι όλα τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνονται από την Πολιτεία, δεν είναι τίποτε άλλο,  αλλά ως να χορηγείται σε βαριά άρρωστο καρκινοπαθή  ασπιρίνη, για να καταπολεμηθεί ο   καρκίνος του.

Και βέβαια κάποιοι λένε ότι μπορεί να δηλώνεται πως θέλουν να εξαλειφθεί το αμαρτωλό και καταστροφικό αυτό φαινόμενο, αλλά άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι ίδιοι κάνουν ότι μπορούν για το αντίθετο. Λένε δε ότι υπάρχουν μέθοδοι και μέσα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης που κατάφεραν να εξαλείψουν  την μάστιγα του χουλιγκανισμού. Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι αυτή της Μεγ. Βρετανίας που με τα μέτρα που πήρε προ 20ετίας η τότε Κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ έκαναν κατορθωτό σήμερα το ποδόσφαιρο στην Γηραιά Αλβιόνα  να χαρακτηρίζεται πιά ως παιχνίδι ψυχαγωγίας, ευχαρίστησής, ευεξίας,  πολιτισμού σε τελική ανάλυση και όχι πολεμικό γεγονός.

Γιατί άραγε δεν αντιγράφει η δική μας Πολιτεία ότι έγινε τότε προ 20ετίας στην Μεγ. Βρετανία, να τελειώνουμε;;!!!

Γιατί πρέπει να ξαναεφεύρουμε  τον τροχό και σ’ αυτό το θέμα;;

  

Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) ….05.10.2014