Λαμβάνοντας υπ’ όψη το πιο πάνω δεδομένο, γράφω τις σκέψεις που ακολουθούν. Σκοπός μου είναι η παρακίνηση των νέων μας, των φοιτητών, των σπουδαστών του νησιού μας για να συμμετάσχουν στον αγώνα μας.
Τα φαινόμενα της φύσεως απαράλλακτα ισχύουν και στην κοινωνία.
Η ροή ενός υγρού, ενός αερίου αποτελεί
«ζωογόνο» παράγοντα στη φύση που αλλάζει, ανανεώνει δημιουργεί νέες καταστάσεις. Η εκάστοτε γέννηση του νέου, αποτελεί δεδομένο που ταυτοποιεί την ύπαρξη του. Η μη γέννηση, σημαίνει «θάνατος». Το εκ του αντιθέτου, δηλ. η μη γέννηση, δίδει άμεσα την αντίληψη της στασιμότητας, της παθητικοποίησης και εν τέλει του θανάτου. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της στασιμότητας, που οδηγεί στην παθητικοποίηση και εκείθεν στο θάνατο είναι το έλος. Τούτο, είναι η απόλυτη περιγραφή της παθητικοποίησης. Εκεί ουδεμία κίνηση παρατηρείται , τα πάντα διακρίνονται με την απόλυτη ακινησία και το μόνο που αργοσυμβαίνει είναι η σήψη στον πυθμένα του. Της σήψεως το αποτέλεσμα είναι η κακοσμία, η αποφορά. Ο όρος « όζον έλος», αυτό ακριβώς αποδίδει.
Στα κοινωνικά φαινόμενα στη γέννηση του νέου καταλυτικό ρόλο παίζουν οι νέες ιδέες. Φορείς δε των νέων ιδεών είναι πάντα οι νέοι. Η παγκόσμια Ιστορία αποτελεί παρακαταθήκη των ανά τους αιώνες νέων ιδεών και αντιστοίχων αγώνων που μπροστάρηδες τους ήσαν οι νέοι, οι νέοι στην πρωτοπορεία της πάλης, του αγώνα και του πνεύματος. Οι μαθητές, οι σπουδαστές, οι φοιτητές. Από τη σύγχρονη εποχή που μπορώ να θυμάμαι αφού υπήρξαν για μένα έμμεσες ή και άμεσες; βιωματικές εμπειρίες, αναφερόμενες σε γενεές είναι : η γενιά της Εθνικής Αντίστασης, η γενιά του 114, η γενιά του Πολυτεχνείου στα καθ’ ημάς . Στην Ευρώπη, η γενιά του Μάη του ’68 στη Γαλλία. Στην Κίνα η γενιά της Πλατείας Τιάν Αν Μεν, κ.άλ., κ.άλ.
Οι νέοι, φορείς του κάθε νέου είναι οι καταλύτες που επιταχύνουν τα κοινωνικά γεγονότα. Η ζέση των νιάτων, της καρδιάς το πύρωμα που λέει ο ποιητής ενεργεί ως η καθαρτήριος εκείνη δύναμη που καθαίρει και απομακρύνει εμπόδια, καθεστηκυίες νοοτροπίες, αρτηριοσκληρώσεις και αδράνειες και επιβάλλει αυτό που φέρνει εν τέλει την αλλαγή και την πρόοδο. Αν ο νέος είναι αποστασιοποιημένος και πάνω απ’ τα πράγματα χωρίς να βάλει το χέρι του στη φωτιά και δεν συμμετέχει στην όποια κίνηση, η κίνηση αυτή πέπρωται να εκφυλιστεί και στο τέλος θα πάψει να υπάρχει.
Και γράφω αυτά στην περίπτωσή μας τώρα που η κίνηση μας έχει αποκτήσει δυναμική, μια δυναμική που καλύπτει και τα τέσσερα σημεία του νησιού μας.
Εκείνο που βλέπω και διαπιστώνω είναι ότι στην κίνησή μας απουσιάζουν οι νέοι. Απουσιάζουν οι σπουδαστές, οι φοιτητές. Αυτοί που θα κληθούν αύριο να διοικήσουν τους νέους Δήμου της Λέσβου. Αυτούς που μέσα από τις εμπειρίες του σημερινού μας αγώνα, θα μπορέσουν να οδηγήσουν τις νέες Δημοτικές δομές που θα δημιουργηθούν μετά το ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ, έτσι ώστε να μη έχουμε «αδιοίκητο» να μην έχουμε «κακοδιοίκητο» ΔΗΜΟ, αλλά να έχουμε λειτουργικούς, παραγωγικούς και εν τέλει «υπηρέτες» Δήμους του πολίτη και δημότη του νησιού μας.
Περαίνων το παρόν κάνω έκκληση στους νέους μας, στους φοιτητές μας να συστρατευθούν μαζί μας. Η δική τους νεανική πνοή θα δώσει και σε μας το κουράγιο που χρειάζεται ώστε να συνεχίσουμε μέχρι να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!.
Ας μη μας διαφεύγει «ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ»
Η ανταπόκριση στην έκκλησή μου αυτή των νέων μας, των φοιτητών μας θα δώσει άλλη διάσταση στην κίνησή μας.
Η ροή ενός υγρού, ενός αερίου αποτελεί
«ζωογόνο» παράγοντα στη φύση που αλλάζει, ανανεώνει δημιουργεί νέες καταστάσεις. Η εκάστοτε γέννηση του νέου, αποτελεί δεδομένο που ταυτοποιεί την ύπαρξη του. Η μη γέννηση, σημαίνει «θάνατος». Το εκ του αντιθέτου, δηλ. η μη γέννηση, δίδει άμεσα την αντίληψη της στασιμότητας, της παθητικοποίησης και εν τέλει του θανάτου. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της στασιμότητας, που οδηγεί στην παθητικοποίηση και εκείθεν στο θάνατο είναι το έλος. Τούτο, είναι η απόλυτη περιγραφή της παθητικοποίησης. Εκεί ουδεμία κίνηση παρατηρείται , τα πάντα διακρίνονται με την απόλυτη ακινησία και το μόνο που αργοσυμβαίνει είναι η σήψη στον πυθμένα του. Της σήψεως το αποτέλεσμα είναι η κακοσμία, η αποφορά. Ο όρος « όζον έλος», αυτό ακριβώς αποδίδει.
Στα κοινωνικά φαινόμενα στη γέννηση του νέου καταλυτικό ρόλο παίζουν οι νέες ιδέες. Φορείς δε των νέων ιδεών είναι πάντα οι νέοι. Η παγκόσμια Ιστορία αποτελεί παρακαταθήκη των ανά τους αιώνες νέων ιδεών και αντιστοίχων αγώνων που μπροστάρηδες τους ήσαν οι νέοι, οι νέοι στην πρωτοπορεία της πάλης, του αγώνα και του πνεύματος. Οι μαθητές, οι σπουδαστές, οι φοιτητές. Από τη σύγχρονη εποχή που μπορώ να θυμάμαι αφού υπήρξαν για μένα έμμεσες ή και άμεσες; βιωματικές εμπειρίες, αναφερόμενες σε γενεές είναι : η γενιά της Εθνικής Αντίστασης, η γενιά του 114, η γενιά του Πολυτεχνείου στα καθ’ ημάς . Στην Ευρώπη, η γενιά του Μάη του ’68 στη Γαλλία. Στην Κίνα η γενιά της Πλατείας Τιάν Αν Μεν, κ.άλ., κ.άλ.
Οι νέοι, φορείς του κάθε νέου είναι οι καταλύτες που επιταχύνουν τα κοινωνικά γεγονότα. Η ζέση των νιάτων, της καρδιάς το πύρωμα που λέει ο ποιητής ενεργεί ως η καθαρτήριος εκείνη δύναμη που καθαίρει και απομακρύνει εμπόδια, καθεστηκυίες νοοτροπίες, αρτηριοσκληρώσεις και αδράνειες και επιβάλλει αυτό που φέρνει εν τέλει την αλλαγή και την πρόοδο. Αν ο νέος είναι αποστασιοποιημένος και πάνω απ’ τα πράγματα χωρίς να βάλει το χέρι του στη φωτιά και δεν συμμετέχει στην όποια κίνηση, η κίνηση αυτή πέπρωται να εκφυλιστεί και στο τέλος θα πάψει να υπάρχει.
Και γράφω αυτά στην περίπτωσή μας τώρα που η κίνηση μας έχει αποκτήσει δυναμική, μια δυναμική που καλύπτει και τα τέσσερα σημεία του νησιού μας.
Εκείνο που βλέπω και διαπιστώνω είναι ότι στην κίνησή μας απουσιάζουν οι νέοι. Απουσιάζουν οι σπουδαστές, οι φοιτητές. Αυτοί που θα κληθούν αύριο να διοικήσουν τους νέους Δήμου της Λέσβου. Αυτούς που μέσα από τις εμπειρίες του σημερινού μας αγώνα, θα μπορέσουν να οδηγήσουν τις νέες Δημοτικές δομές που θα δημιουργηθούν μετά το ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ, έτσι ώστε να μη έχουμε «αδιοίκητο» να μην έχουμε «κακοδιοίκητο» ΔΗΜΟ, αλλά να έχουμε λειτουργικούς, παραγωγικούς και εν τέλει «υπηρέτες» Δήμους του πολίτη και δημότη του νησιού μας.
Περαίνων το παρόν κάνω έκκληση στους νέους μας, στους φοιτητές μας να συστρατευθούν μαζί μας. Η δική τους νεανική πνοή θα δώσει και σε μας το κουράγιο που χρειάζεται ώστε να συνεχίσουμε μέχρι να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!.
Ας μη μας διαφεύγει «ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ»
Η ανταπόκριση στην έκκλησή μου αυτή των νέων μας, των φοιτητών μας θα δώσει άλλη διάσταση στην κίνησή μας.
Δρ. Τάκης Χαραλ.Ιορδάνης (Ph.D.) .......11.12.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου