Άρθρο μου στο ΕΜΠΡΟΣ : Απερίσκεπτος λόγος ή «κατά λάθος, εξ επίτηδες»; 13/06/2020

https://www.emprosnet.gr/apopseis/aperiskeptos-logos-i-kata-lathos-eks-epitides

 Απερίσκεπτος λόγος ή «κατά λάθος, εξ επίτηδες»;

 13/06/2020

Τάκης Ιορδάνης

ΚατηγορίαΑιολίας Λόγος

Η υπευθυνότητα των κρατών έναντι των πολιτών τους, έγκειται στο να ικανοποιούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα, καλύπτοντας τις ανάγκες τους σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Η ικανοποίηση αυτή, γίνεται στη βάση της οργάνωσης και των βασικών κανόνων λειτουργίας του κράτους, αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων, και οπωσδήποτε των επιλογών της εκάστοτε κυβέρνησης του. Υπάρχουν αναμφίβολα τομείς, που μένουν ακάλυπτοι. Σε πολλά κράτη, αν όχι σ’ όλα, δεν καλύπτονται τομείς, όπως ο ανθρώπινος πόνος, η φτώχεια, η δυνατότητα πρόσβασης στην εξουσία, ανθρώπινα δικαιώματα, προστασία του περιβάλλοντος, κ.άλ. Τούτο προσπαθούν να κάνουν, φορείς εκτός κυβερνητικών δομών που φέρουν το όνομα, Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί (ΜΚΟ). Αυτοί είναι διεθνείς, αλλά και τοπικοί (εντός κράτους). Λέγεται ότι οι διεθνείς υπερβαίνουν τις 40.000.

Μη Κυβερνητικός Οργανισμός (ΜΚΟ), είναι ένας νομικά συγκροτημένος οργανισμός που δημιουργείται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα και λειτουργεί ανεξάρτητα από κάθε κυβερνητική δομή και εξουσία. Η δράση ενός ΜΚΟ περιορίζεται στους τομείς που προβλέπει το καταστατικό του και ασφαλώς δεν υπεισέρχεται σε θέματα εθνικής ακεραιότητας και κυριαρχίας ενός συγκεκριμένου κράτους, στο οποίο αυτός δραστηριοποιείται. Αν γίνει παρέκκλιση του κανόνος αυτού, τότε κάθε «ευ φρονών» πολύ απλά μπορεί να σκεφθεί, ότι ο συγκεκριμένος ΜΚΟ, εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς.

Τα νησιά του Αιγαιακού Αρχιπελάγους και φυσικά το νησί μας, γνώρισαν τους ΜΚΟ μετά την έναρξη της μαζικής εισβολής και «καθόδου των μυρίων» στο Αιγαίο, το 2014-2015. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι ΜΚΟ σ’ αυτούς τους δύσμοιρους «ξένους» προς στήριξή τους, είναι ποικίλες. Κατά γενική ομολογία, τούτες κινούνται εντός των πλαισίων των νόμων και των θεσμικώς ισχυόντων. Κάποιες φορές όμως υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Κάτι τέτοιο έγινε πρόσφατα στο νησί μας από το ΜΚΟ, «Moria Corona Awarenes Team» που αποσκοπεί στην ενημέρωση των στο ΚΥΤ Μόριας διαμενόντων ως προς τον κορονοϊό.

Η στα ΜΜΕ προβληθείσα είδηση, «Ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου υπέβαλε μήνυση κατά μιάς ΜΚΟ», οπωσδήποτε ήχησε παράξενη. Φυσικά μια τέτοια είδηση, για δικαστική δράση Περιφέρειας κατά ΜΚΟ -εκτιμώ ότι είναι η πρώτη φορά που γίνεται στην Ελλάδα- θα κινούσε το ενδιαφέρον του οποιουδήποτε.

Αυτό που προέκυψε, είναι ότι ο ΜΚΟ αυτός σε δημοσίευση του, της 21/05/2020 ομιλεί περί «…Greek side of island…» ήτοι «…Ελληνικό τμήμα του νησιού (Λέσβου)…», λες και υπάρχει κι άλλο τμήμα, μη Ελληνικό. Λογίζεται άραγε απ’ αυτόν το ΜΚΟ, το ΚΥΤ Μόριας ως χώρος, μη Ελληνικός;

Εν όψει της καταθέσεως της μηνυτήριας αυτής αναφοράς, η Περιφέρεια μας είχε ανακοινώσει: «επειδή η αμφισβήτηση της αδιαμφισβήτητης εθνικής κυριαρχίας μας αποτελεί ποινικό αδίκημα, ενημερώνουμε ότι η Περιφερειακή Αρχή Βορείου Αιγαίου καταθέτει σχετική μηνυτήρια αναφορά στην αρμόδια Εισαγγελία».

Οι εκ των υστέρων δοθείσες εξηγήσεις απ’ τον εν λόγω ΜΚΟ, δεν ξέρω πόσους και ποιούς ικανοποίησαν και περισσότερο, έπεισαν.

Πάντως, κάτι τέτοιες ακριτομυθίες, είτε είναι ασυνάρτητες, απερίσκεπτες φλυαρίες είτε είναι όπως λέγεται «κουβέντες, κατά λάθος εξ επίτηδες», καλό είναι να ξεκαθαρίζονται εν τη γενέσει τους.

Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις πώς, ποιος και πότε μπορεί να επικαλεσθεί μια τέτοια ακριτομυθία, αν μείνει αυτή χωρίς να ακυρωθεί πρεπόντως, προκειμένου να ισχυροποιήσει μια δική του ακριτομυθία.

Βέβαια δεν είναι ανάγκη να βασανίσουμε το μυαλό μας στο να δούμε ποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία τέτοια ασυναρτησία ως «πάτημα» για να διεκδικήσει που λέει ο λόγος, ακόμα και το …Γενί Τζαμί στη Μυτιλήνη! Αυτός δεν είναι άλλος από την εξ Ανατολών καλή μας γείτονα, Τουρκία. Εδώ έφθασε, στο σημείο να διεκδικεί κυριαρχία στα Ίμια που βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης(1923), τούτα μαζί με όλο το Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα περιήλθαν στην Ιταλία. Στη συνέχεια βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (1947), η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, περιήλθε απ’ την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία και έκτοτε αυτή ασκεί κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων.

Τρεχόντως δε ακόμη χειρότερα, υπέγραψε μνημόνιο με τη σε εμφύλιο πόλεμο ευρισκόμενη Λιβύη και καθόρισε ΑΟΖ μεταξύ τους. Τούτο, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και δικαίου της θάλασσας. Αδιαφορεί πλήρως, για το ότι και τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και εξαφανίζει απ’ τον παγκόσμιο χάρτη Ελληνικά νησιά, μεγέθους ακόμη και αυτής της Κρήτης!

Αν και το μνημόνιο αυτό απορρίφθηκε διεθνώς (ΕΕ, ΗΠΑ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, άλλοι διεθνείς φορείς) η πρόσφατη δημοσίευση στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης των αιτημάτων της τουρκικής εταιρείας πετρελαίου (ΤPAO) για έρευνες σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, δείχνει ότι η Τουρκία πάει να δημιουργήσει πάλι τετελεσμένα γεγονότα.

Στη λογική, λοιπόν του «προλάμβανε», προς παντελή εξάλειψη ενός τέτοιου ενδεχομένως «πατήματος», το κατά το θυμόσοφο λαό μας «το φίδι το σκοτώνεις μικρό, γιατί αν τ’ αφήσεις και μεγαλώσει θα σε φάει» εκτιμώ ότι έλαβε υπ’ όψη του ο Κώστας Μουτζούρης, ο Περιφερειάρχης μας, και προέβη στην προαναφερθείσα δικαστική ενέργεια.

Τα αυξημένα αντανακλαστικά του, ασφαλώς τον οδήγησαν στην κατάθεση της εν λόγω μήνυσής, κατά της ανεξέλεγκτης(;) αυτής ΜΚΟ που συνέταξε το μειοδοτικής υφής αυτό κείμενο. Έτσι, απέδειξε ως φυλάσσων Θερμοπύλες, ότι ξέρει καλά το ρόλο του και ακόμα, σ’ ότι τον αφορά, πως δεν θα επιτρέψει να αναπτυχθούν στα ακριτικά νησιά μας, περιστάσεις, προϋποθέσεις και συνθήκες για νέες κερκόπορτες κατά του εθνικού μας κορμού.

Μακάρι εμείς οι Έλληνες να χρησιμοποιούσαμε τις παρακαταθήκες που μας άφησαν οι προ-…-προπάτορες μας. Ίσως πολλά εκ των δεινών μας θα είχαν αποφευχθεί. Στην περίπτωσή μας ταιριάζει γάντι, η παρακαταθήκη, «κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν».