Επέτειοι και «οικεία κακά»
Αυτά που συνηθίζει ο άνθρωπος να θυμάται απ’το παρελθόν, είναι τα καλά γι’αυτόν γεγονότα και τα εορτάζει ως επετείους. Τούτο, είτε ως άτομο (γάμος, γέννηση παιδιού κ.λπ.) είτε ως σύνολο (απελευθέρωση από σκλαβιά, εθνικές επιτυχίες κ.λπ.).
Τα γεγονότα που του προξενούν θλίψη, προσπαθεί να τα απωθήσει στα τρίσβαθα του υποσυνείδητού του, ξεχνώντας τα. Τούτα στην αρχαιοελληνική γραμματεία, φέρονται ως «οικεία κακά». Το ανασκάλεμα «οικείων κακών», τότε, επέφερε τιμωρία στον ανασκαλεύοντα αυτά. Θεωρώ ότι, όπως οι εθνικές επέτειοι δημιουργούν ψυχική ανάταση και υπερηφάνεια, και δρουν ως παραδείγματα προς μίμηση, τα «οικεία κακά», μπορούν να δράσουν ως παραδείγματα προς αποφυγή της τυχόν επανάληψης παρομοίων γεγονότων.
Η περίοδος του Φθινοπώρου, έχει μεγάλες εθνικές επετείους, όπως το θρυλικό ΟΧΙ του ’40, τις ιστορικές νίκες των Βαλκανικών πολέμων, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και των νησιών μας. Εορτάζουμε στη Λέσβο στις 8 Νοεμβρίου, την επέτειο της απελευθέρωσhς απ’τον Ναύαρχο Κουντουριώτη και το θρυλικό Αβέρωφ, της Μυτιλήνης, της Νότιας Λέσβου και μέρους της Ανατολικής, αν και η Κεντρική, Βόρεια, Δυτ.Λέσβος και μέρος της Ανατολικής απελευθερώθηκαν την 8η Δεκεμβρίου1912, μετά τη νικηφόρο μάχη του Κλαπάδου.
Τούτες τις μέρες, ας θυμηθούμε, πως συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια απ’το τραγικό ιστορικό γεγονός για την Ελλάδα, την πείνα του 1941. «Οικείο κακό» μέγιστο, αφού εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν σ’όλη τη χώρα, στην αποφράδα περίοδο της Γερμανοκατοχής. Κατά τον Ερυθρό Σταυρό, ο αριθμός των νεκρών απ’την πείνα, μεταξύ 1941-1943 ανήλθε στις 250.000 περίπου. Εξ αυτών, μόνο για Αθήνα και Πειραιά, το φοβερό Χειμώνα του ’41 οι από πείνα νεκροί, ήταν περίπου 40.000.
Αυτής της τραγωδίας, φυσικά, δεν θα μπορούσε να είναι αμέτοχη η Λέσβος, όπως και τ’άλλα νησιά μας. Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη του Σάββα Κουφόπουλου(2006), («Αντίλαλος της Βρίσας»,Τεύχ.65,σελ.37), οι θάνατοι απ’την πείνα το μαρτυρικό αυτόν Χειμώνα, στα κεφαλοχώρια μας και την πρωτεύουσα, ήταν: Μυτιλήνη 918, Αγιάσος 162, Μανταμάδος 62, Σκόπελος 171, Πλωμάρι 183, Πολυχνίτος 56, Αγία Παρασκευή 76, Ερεσός 9, Καλλονή 16, Μήθυμνα 59. Στη μακάβρια αυτή λίστα, απουσιάζει το κεφαλοχώρι, των 4.000 τότε κατοίκων, Άντισσα.
Και αν τα λαδοχώρια (Αγιάσος, Σκόπελος, Πλωμάρι) είχαν τόσους θανάτους από πείνα, αφού δεν διαθέτουν πεδινές εκτάσεις, η Καλλονή και η Αγία Παρασκευή με τόσες χιλιάδες στρέμματα κάμπο, είχαν πολλούς σχετικά τέτοιους θανάτους, καταδεικνύοντας έτσι τη μεγάλη επιτυχία της Άντισσας, που δεν θρήνησε κανένα θάνατο από πείνα κατά τη Γερμανοκατοχή.
Τούτο δεν είναι τυχαίο. Σύμφωνα με το δωδεκασέλιδο «ΑΝΤΙΣΣΑ» που εξέδωσε η ομώνυμη κοινότητα, επ’ευκαιρία της « ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ» της 16ης Ιουλίου 1939, τότε, καλλιεργούνταν στην περιφέρειά της, περί τα 25.000 στρέμματα με σιτηρά, ...>>
Ολόκληρο το άρθρο μου αυτό, το διαβάζετε στο https://www.emprosnet.gr/apopseis-all/epeteioi-kai-oikeia-kaka
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου