"Ο εντόπιος Λιγνίτης, ο Άτλας που σήκωσε στους ώμους του, την ανάπτυξη της Ελλάδας, καλείται και σήμερα να την σώσει τους τραγικούς αυτούς καιρούς, τους εκ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία."
<< Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο
της Ελληνικής Κυβερνήσεως
Δρ.Παναγ.Χ.Ιορδάνης (Ph.D.) και Πρωθυπουργό
π. Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Κύριον Κυριάκο Μητσοτάκη
Μεταλλείων – Μεταλλουργών Μέγαρο Μαξίμου
Μηχανικών Α Θ Η Ν Α
Αγησιλάου 9
Ηλιούπολη 163 46
Τηλ. 6977503461
Κοιν: Ως Πίνακας Παραληπτών
Αθήνα 28 Φεβρουαρίου 2022
Θέμα : Ο εντόπιος Λιγνίτης, ο Άτλας που σήκωσε στους ώμους του, την ανάπτυξη της Ελλάδας, καλείται και σήμερα να την σώσει τους τραγικούς αυτούς καιρούς, τους εκ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
Τα τραγικά γεγονότα, τα εκ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, έδειξαν σ’ όλο του το μεγαλείο το μέγεθος του προβλήματος, του σχετικού με την ενεργειακή ασφάλεια και την ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης και φυσικά και της χώρας μας.
Ως επί 25 περίπου χρόνια, μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Ενέργειας του ΤΕΕ έχω βιώσει όλη την πορεία της καλύψεως των ενεργειακών και ειδικότερα της ηλεκτρενεργειακών αναγκών της χώρας μας, από τότε που ο Ελληνικός Λιγνίτης χρησιμοποιούμενος στην ηλεκτροπαραγωγή της ΔΕΗ, αποτελούσε το 75-80% του μίγματος καυσίμου.
Εκείνο το οποίο υπήρξε γενικώς παραδεκτό από όλους τους φορείς τους σχετικούς με την ανάπτυξη της χώρας, τοπικούς και διεθνείς, και τις αντίστοιχες συντεταγμένες υπηρεσίες, ήταν, ότι η οικονομική ανάπτυξη της, υπήρξε ευθεία συνάρτηση, της δια του εντοπίου λιγνίτη ηλεκτροπαργαγωγής, αφ’ ότου ιδρύθηκε η ΔΕΗ την δεκαετία του ’50. Ο ρόλος του λιγνίτη για την Ελλάδα, υπήρξε αντίστοιχος του λιθάνθρακος για την Γερμανία.
Σε άρθρο μου στο Ενημερωτικό Δελτίο του ΤΕΕ (αρ.τεύχ. 1562 /17.4.1989), έγραφα ότι για την ηλεκτροπαραγωγή της χώρας τότε, το μίγμα καυσίμου στην ΔΕΗ, κατά 75-80% περίπου κατελάμβανε ο Ελληνικός Λιγνίτης, κατά 10-15% οι εντόπιες υδατοπτώσεις και κατά 10% μόνο, το εισαγόμενο πετρέλαιο. Τούτο το δεδομένο, σήμαινε εξοικονόμηση τεραστίων χρηματικών ποσών, τα οποία άλλως θα έφευγαν στο εξωτερικό υπό μορφή σκληρού συναλλάγματος για την προμήθεια πετρελαίου.
Έκτοτε και με σκοπό να δημιουργηθεί εναλλακτικότητα καυσίμου πέραν του Λιγνίτη, αλλά και για να υποκατασταθεί η ηλεκτρική ενέργεια που αναλισκόταν σε θερμικά φορτία στην βιομηχανία, έγινε η εισαγωγή του Φυσικού Αερίου, το οποίο σύμφωνα με τον αντίστοιχο σχεδιασμό της Πολιτείας, κατά το 1/3 θα χρησιμοποιούταν στην βιομηχανία, κατά 1/3 στον οικιακό και εμπορικό τομέα και κατά το υπόλοιπο 1/3 στην ηλεκτροπαραγωγή. Η σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της χώρας μας και των Ρώσων προμηθευτών, περιελάμβανε την ρήτρα take or pay.
Στην συνέχεια ακολούθησε η κατακλυσμιαία τραγική περίοδος της αποβιομηχάνισης της χώρας, με αποτέλεσμα το ποσοστό του Φ.Α. το για την βιομηχανία κατά το μέγιστο μέρος του, έπρεπε να καταναλωθεί στην ηλεκτροπαραγωγή για να μη ενεργοποιηθεί η ρήτρα του take or pay. Έτσι άρχισαν να χτίζονται τα εργοστάσια Φ.Α. για να έχουμε σήμερα πέντε τέτοια εργοστάσια (Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη, Λαύριο, Θίσβη, Μεγαλόπολη) ανά την επικράτεια.
Αποτέλεσμα ήταν, να αρχίσει το μίγμα καυσίμου της ΔΕΗ σε ότι αφορά τον εντόπιο Λιγνίτη, να μειώνεται προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου.
Είναι χαρακτηριστικό να αναφερθεί ότι στο μίγμα καυσίμου της δεκαετίας του ’80 για την ηλεκτροπαραγωγή, που ο λιγνίτης, όπως προαναφέρθη, κατελάμβανε το 75-80%, το 2003 ακόμη, κατελάμβανε ένα σεβαστό ποσοστό, ίσο προς 63%, (με κόστος παραγωγής kWh 3,2 λεπτά του Ευρώ ). Το 2008 έπεσε στο 53%, και κατά τα δίσεκτα χρόνια των μνημονίων, στο 46% το 2013, στο 32% το 2017 και τελικά το 2019 έπεσε ακόμη πιο κάτω, στο 29 % Το Φ.Α. που το 2004 καταλάμβανε ένα 15,2 %, σε 13 χρόνια μετά, ήτοι το 2017 διπλασιάσθηκε 29,5 %. Βέβαια με την προσφάτως επιβληθείσα βίαια «απολιγνιτοποίηση» της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας, το ποσοστό του λιγνίτη, ασφαλώς και έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο, στην τάξη μεγέθους του 5%. Ο εθνικός αυτός ανεκτίμητος ορυκτός πόρος, δαιμονοποιήθηκε για περιβαλλοντικούς λόγους, παρ’ όλο ότι και το Φ.Α. που εν πολλοίς υποκατέστησε αυτόν, έχει κι’ αυτό αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και με τίποτα δεν μπορεί να ταξινομηθεί στις ΑΠΕ του μηδενικού περιβαλλοντικού αποτελέσματος ενεργειακούς πόρους.
Βέβαια εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι ατυχώς μεγάλες χώρες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν λιθάνθρακες μαζικά για την ηλεκτροπαραγωγή τους όπως π.χ. πλέον χαρακτηριστικά αναφέρεται, η Κίνα (κάθε χρόνο εισάγει στο ηλεκτρικό της σύστημα μια ενεργειακή Ελλάδα, των ~13.000 MW).
Είναι γνωστό ότι διάφορες μεγάλες χώρες, κάθε χρόνο παράγουν και καίνε λιθάνθρακα για την παραγωγή της ηλεκτρικής τους ενέργειας, που για το 2010, ήταν : ΗΠΑ ~ 2.000 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες, Κίνα ~ 1.100 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες, Ινδία ~ 450, Γερμανία ~ 300, Ιαπωνία ~ 240, Αυστραλία ~ 170, Ρωσία ~ 165, κ.ο.κ. (τα στοιχεία αυτά ελάχιστα θα έχουν διαφοροποιηθεί σήμερα). Η ελληνική ετήσια παραγωγή ήταν τότε μόνο ~40 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες. Έτσι είναι πρόδηλο, ότι κι αν η ηλεκτροπαραγωγής μας από την καύση του Λιγνίτη μας μηδενιζόταν, η συμβολή της Ελλάδος στην παγκόσμια προσπάθεια για την σωτηρία του περιβάλλοντος θα είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Στο άρθρο μου «Λιγνίτης: ο ενεργειακός ορυκτός πόρος που μοιραία βαίνει προς χωματοποίηση», Μεταλλειολογικά Μεταλλουργικά Χρονικά, του Συλλόγου Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών, τόμος 20, Ιαν.-Δεκ. 2010, έγραφα:
<< Ο Λιγνίτης στήριξε τη ΔΕΗ από την ίδρυσή της και συνέβαλε στην ηλεκτρενεργειακή ανάπτυξή της και αντίστοιχα στην ανάπτυξη της Ελλάδος οδηγώντας την στη χορεία των 25 πλέον ανεπτυγμένων χωρών της Υφηλίου.
Τούτο με δεδομένο ότι :
* Η ΔΕΗ, με εγκατεστημένη Ισχύ σήμερα ~ 13.000 MW, στο ¨καλάθι καυσίμων¨ της τη δεκαετία του 80 περιείχε το Λιγνίτη στο ~ 80 %, ενώ σήμερα μόνο στο ~ 45 %.
* Ως στιγμής έχει χρησιμοποιηθεί ποσότητα ίση προς 1,5 δισεκατομμύρια τόννοι έναντι των υπαρχόντων ακόμη βεβαίων αποθεμάτων του, 7,5 δισεκατομμυρίων τόννων (κατά το ΙΓΜΕ).
* Η ποσότητα αυτή επαρκεί να στηρίξει τις υπάρχουσες Λιγνιτικές μονάδες και ακόμη εξι (6) νέες των 300 MW καλύπτοντας τη ζήτηση ενέργειας για σειρά ετών.
* Η λιγνιτική κιλοβατώρα εξακολουθεί να είναι φθηνότερη αυτής του Φ.Α., πετρελαίου, καταβάλλοντας ακόμη το οποιοδήποτε απαιτείται για την αγορά ρύπων.
Η μη χρησιμοποίηση του λιγνίτη εκ πολιτικών λόγων οδηγεί μοιραία σε παντελή απαξίωση, του τεράστιου αυτού οικονομικού πόρου, αξίας 60 – 70 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή ο Λιγνίτη μας "χωματοποιείται", γιατί εν γνώσει μας τον αφήνουμε ανεκμετάλλευτο και έτσι αυτός αποκτά απλά την αξία του χώματος>>.
Το άρθρο μου αυτό, ήταν η παρέμβασή μου στο Συνέδριο «Ενέργεια: Σημερινή εικόνα, σχεδιασμός, προοπτικές» του ΤΕΕ, 8-10/3/2010.
Με τα τραγικά γεγονότα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, αναφέρεται ότι θα λείψει στη χώρα μας Φ.Α. περί το 40% των αναγκών της. Λέγεται ότι τούτο θα προσπαθήσουμε να αντικατασταθεί με υγροποιημένο Φ.Α. (LNG) από Αίγυπτο, χώρες του Κόλπου, Αλγερία, ακόμη και ΗΠΑ. ΟΙ τιμές του LNG συγκριτικά, πολύ μεγαλύτερες του Φ.Α., θα έχουν το αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες συναλλάγματος να διατίθενται για την αγορά του.
Περαίνων, εκείνο που με ιδιαίτερη ικανοποίηση άκουσα από το Υπουργό κ. Κ. Σκρέκα μετά το ΚΥΣΕΑ της 22ας τ.μ. ότι « στο ακραίο σενάριο της διακοπής της ροής του αερίου από τη Ρωσία, υπάρχουν διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις» και μεταξύ των άλλων την αξιοποίηση λιγνιτικών μονάδων.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν διαθέσιμες έξι λιγνιτικές μονάδες ΑΗΣ στην Δυτική Μακεδονία εγκατεστημένης ισχύος περί τα 2.000 MW, που θα μπορούσαν άμεσα να λειτουργήσουν και να παράσχουν στο ελληνικό ηπειρωτικό δίκτυο δισεκατομμύρια kWh, ανακουφίζοντας το, από την αυξημένη ηλεκτρενεργειακή ζήτηση των ελλήνων καταναλωτών και ακόμη θα περισωθούν εξαιρετικά μεγάλα ποσά, πολυτίμου συναλλάγματος.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
Δώστε την εντολή να αρχίσουν να λειτουργούν πάλι οι λιγνιτικές αυτές μονάδες που πολλαπλώς θα υπάρξουν ευεργετικές στη χώρα, τόσο στον τομέα της ασφαλείας εφοδιασμού ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και περιστολής εξαγωγής πολυτίμου συναλλάγματος.
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει «ο βιός στη βιά μου». Και το μεν της βιά μας το θέμα μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως. Το δε του βιού μας η διαθεσιμότητα είναι τεράστια, ίση προς 7.500.000.000 τόνους και αξίας 60-70 δισεκατομμύρια Ευρώ. (Προς σύγκριση, λάβετε υπ’ όψη σας ότι από το 1950 ως το 2010 η αναλωθείσα ποσότητα λιγνίτη ήταν της τάξεως μεγέθους των 1.500.000.000 τόνων).
Ας μείνει στην άκρη, ως να λήξει η κρίση του πολέμου αυτού, η βιαία «απολιγνιτοποίηση».
Με τιμή
Πίνακας Παραληπτών
1)Υπουργός Περιβάλλοντος και
Ενέργειας κ. Κώστας Σκρέκας
2) Υπουργός Οικονομικών
κ. Χρήστος Σταϊκούρας
3) Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπο-
λίτευσης & Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-
ΠΣ κ. Αλέξης Τσίπρας
4) Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ
κ. Νίκος Ανδρουλάκης
5) Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ
κ.Δημήτρης Κουτσούμπας
6) Πρόεδρος του “Ελληνικής Λύσης”
κ. Κυριάκος Βελόπουλος.
7) Γραμματέα του ΜΕΡΑ25
κ. Γιάνης Βαρουφάκης
8) Γενικός Διευθυντής Ορυκτών
Πρώτων Υλών του ΥΠΠΕ
κ. Πέτρος Τζεφέρης
9) ΜΜΕ>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου