"Η μιζέρια του να είσαι κεντροαριστερός στην Ελλάδα, σήμερα". Άρθρο μου στον ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ / Αιολίας Λόγος

 

σελ. 16                  ΔHMOKPATHΣ                 Σαββατοκύριακο 28 Σεπτεμβρίου 2024

Αιολίας λόγος

Η μιζέρια  του να είσαι κεντροαριστερός στην Ελλάδα, σήμερα.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Η Δεξιά, εδώ και ενενήντα τόσα χρόνια, απ’την τελευταία Κυβέρνηση του Εθνάρχη Ελ.Βενιζέλου το 1932,  με τις όποιες εκφάνσεις της, κυβερνά τη χώρα, με εξαίρεση την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, την τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα, μια αναλαμπή Κυβέρνησης υπό τον Νικ.Πλαστήρα. Εβδομήντα τόσα χρόνια,  τη χώρα κυβερνούσαν άνθρωποι που καθοδηγητικός τους φάρος ήταν οι νόμοι της αγοράς. Άνθρωποι,  που με τίποτα δεν υπηρέτησαν, τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.  

Ήταν τον Οκτώβρη 1981, που ιστορική ανάγκη (επταετής δικτατορία, Κυπριακή τραγωδία-απώλεια ~37% εθνικού χώρου, απαγόρευση για δεκαετίες της έννοιας σοσιαλισμός κ.άλ.) έφερε την  «αλλαγή». Την αλλαγή  που επαγγέλθηκε στον Λαό ο αρχηγός, του λαοφιλούς Σοσιαλιστικού Κινήματος, ο γητευτής των μαζών Αντρέας Παπανδρέου. Αλλαγή, με καταστατικό χάρτη του Κινήματος, τη διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη, την με ακρογωνιαίους λίθους, το τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση». Τούτη έλαβε περιεχόμενο και νόημα μεταξύ 1981-1989 (βρώμικο ’89). Την περίοδο αυτή, που ο κεντροαριστερός κόσμος αισθάνθηκε ότι είναι κι αυτός πολίτης της Ελληνικής Πολιτείας κι όχι μίασμα, όπως για χρόνια τον χαρακτήριζαν οι δεξιοί αντίπαλοί του. Ισότιμος επί τέλους με τους αντιπάλους του, τους εν πολλοίς τιμωρούς του.    

Όμως μετά ήρθαν χρόνοι χαλεποί, όταν στην πολιτική σκηνή μπήκε ο «εκσυγχρονισμός»  του «αρχιερέα της διαπλοκής» Κωστ.Σημίτη, όπως τον κατηγορούσε ο πολιτικός του αντίπαλος Κώστ.Καραμανλής. Του εκσυγχρονισμού, στην περίοδο του οποίου θεοποιήθηκε το χρήμα. Του εκσυγχρονισμού, που μεταξύ των άλλων, μετέτρεψε  τους Έλληνες σε τζογαδόρους, σορτάροντας τις οικονομίες τους στο Χρηματιστήριο. (Ακόμα και στην Άντισσα είχε ανοίξει πρακτορείο/ναός! του χρηματιστηρίου,  υπηρετώντας το σχετικό «πυρετό»). Όταν η βιομηχανική παραγωγική βάση της χώρας μόλις και μετά βίας θα άντεχε χρηματιστήριο με δείκτη του κατά μέγιστο τις 1.000-1.500 μονάδες, με τις  κομπραδόρικες τακτικές τους, τον έκαναν να φθάσει τις 6.000!!! μονάδες. Τούτο ως τρανό κατόρθωμα καυχιόνταν  στις ομιλίες τους ο Πρωθυπουργός Κ.Σημίτης και ο Υπουργός Οικονομικών  Γ.Παπαντωνίου. Δισεκατομμύρια Ευρώ απ’τις οικονομίες των νοικοκυραίων χάθηκαν στον τζόγο αυτό, που τελικά ενθυλακώθηκαν, φυσικά, στα θησαυροφυλάκια των αρχόντων του κεφαλαίου.  Πλέον αυτού, οι αλόγιστες σπατάλες, η κακοδιοίκηση, η διαφθορά και η κάθε μορφής ατασθαλία έκαναν το ΠΑΣΟΚ, ως ώριμο φρούτο να πέσει, το 2004 και η Ν.Δ. παρουσιαζόμενη ως κήνσορας ηθικής, ήρθε να σώσει τάχα τη χώρα. Χωρίς να αλλάξει τίποτα επί τα βελτίω, επιδιδόμενη στον υπερδανεισμό την οδήγησε  τελικά στα βράχια. Μέσα σ’αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, με το άκρως ανεδαφικό και παραπλανητικό σύνθημα του Προέδρου Γ.Α.Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν», το ΠΑΚΟΚ νίκησε τη Ν.Δ. με 44,5%,  το 2009.  Μια νίκη όμως που αποδείχθηκε «πύρρειος»,  αφού ο Πρωθυπουργός Γ.Α.Παπανδρέου,  την Άνοιξη του 2010 απ’το ακριτικό Καστελόριζο, ως άλλος Τρικούπης ουσιαστικά αναφώνησε το «δυστυχώς επτωχεύσαμε» 

Κύκνειο άσμα του ΠΑΣΟΚ υπήρξε η συγκυβέρνηση  με τον ταξικό του αντίπαλο Ν.Δ., το 2012 (Πρόεδρος  Αντ.Σαμαράς, Αντιπρόεδρός  Ευάγγ.Βενιζέλος). Έτσι πέτυχε το μεγάλο κατόρθωμα, να διώξει ούτε λίγο ούτε πολύ, το ~40% των ψηφοφόρων του, πέφτοντας   στο μονοψήφιο ~4,5% ! στις εκλογές του 2015.  

Μεταξύ 2010-2015, με τα επιβληθέντα  απ’την Τρόϊκα και το ΔΝΤ δύο μνημόνια, φτωχύναμε, όταν χάσαμε   το 25% του ΑΕΠ μας. Ποσοστό παγκοσμίως πρωτόγνωρο, που δεν παρουσιάζεται ούτε σε πόλεμο και τελικά ήττα ενός κράτους.

Τότε, αυτή  η τεράστια μάζα των διωγμένων  απ’το ΠΑΣΟΚ αναζήτησε εκλογικό καταφύγιο. Τούτο του το προσέφερε κατά κύριο λόγο το άλλοτε κόμμα της διαμαρτυρίας, του 3%, ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές που ακολούθησαν, μέρος των ανέστιων  πια ψηφοφόρων  του ΠΑΣΟΚ,  τον ανέβασαν στο ~17% το 2012 και τελικά στο ~36,5% το 2015, κάνοντάς τον Κυβέρνηση. Ήταν τότε που διαλαλήθηκε το «πρώτη φορά αριστερά». Αυτό, έδωσε την αφορμή στους άσπονδους Ευρωπαίους εταίρους μας, με επικεφαλής τον πολύ Σόϊμπλε, να προσπαθήσουν να μας εκβάλλουν απ’την Ε.Ε. (το  διαβόητο Grexit). Τούτο, προς παραδειγματισμό και άλλων χωρών της Ε.Ε.      

Η τιμωρητική αυτή προς εμάς στάση των Ευρωπαίων εταίρων και δυναστών μας, είχε αφορμή τη μεγάλη απόκλισή μας απ’τους κανόνες του Μάαστριχ που προέβλεπαν ετήσιο έλλειμμα, κατά μέγιστο 3% του ΑΕΠ. Συγκεκριμένα  το 2009, την τελευταία χρονιά της Κυβέρνησης του Κ.Καραμανλή, το έλλειμμα έφθασε  στα ~36 δισεκατομμυρία ή ~15% του ΑΕΠ! Προς αποφυγή του Grexit, κάτω απ’την  απάνθρωπη πίεση όλων των πρωθιερέων της Ευρωπαϊκής Δεξιάς, ο τότε Πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, υπογράφοντας το κατά πολλούς αχρείαστο τρίτο μνημόνιο.

Τούτο το γεγονός, αλλά και κατά κύριο λόγο η μη τήρηση, των προς το Λαό υπεσχημένων, με χαρακτηριστικότερο την μη «κατάργηση των μνημονίων μ’ένα άρθρο, σ’ένα νόμο», είχαν το αποτέλεσμα απ’ότι φαίνεται, το να μη υπάρξει «δεύτερη φορά αριστερά».

Οι εκλογές του 2019   αποκαθήλωσαν την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έκαναν πρωθυπουργό τον Πρόεδρο της ΝΔ τον Κυρ.Μητσοτάκη. Η  τετραετία Μητσοτάκη ήταν αυτή που για πολλούς υπήρξε περίοδος σταθερότητας, μετά την τραγική δεκαετή μνημονιακή περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’τη θέση της αξιωματικής Αντιπολίτευσης ουδέν το σημαντικό προσέφερε. Έτσι στις εκλογές του θέρους 2023 η Κυβέρνηση της ΝΔ επαναβεβαίωσε με ~41% την κυριαρχία της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στο ~18 % (έναντι ~32% των εκλογών 2019). Αυτή η πτώση σε συνδυασμό προς την αφόρητη εσωτερική αντιπολίτευση, οδήγησε τον Πρόεδρο Αλ.Τσίπρα, σε  παραίτηση.   

Ακολούθησε, προ έτους περίπου, η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου απ’ευθείας απ’τη βάση. Με 13 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες έναντι της αντιπάλου του Ε.Αχτσιούγλου εξελέγη από ~135.000 ψηφίσαντες, ο εξ Αμερικής πρωτοεμφανιζόμενος στην πολιτική κονίστρα  Στεφ.Κασσελάκης.  Αυτό δεν άρεσε στην προαναφερθείσα εσωτερική αντιπολίτευση που με διάφορες αιτιάσεις και μεθοδεύσεις, απεχώρησε απ’το κόμμα και δημιούργησε τη «Νέα Αριστερά»,  κοινοβουλευτικής δυνάμεως 11 βουλευτών. Η φυγή αυτών δεν έφερε ησυχία στο κόμμα. Συνεχής υπήρξε η μόχλευση ιδεολογημάτων, πολιτικών, προσωπικών διαφορών,  σκοπιμοτήτων, κ.λπ. μέχρι που προ εβδομάδων,  μετά την κατάθεση μομφής εναντίον του Στ.Κασσελάκη, η Κεντρική Επιτροπή καθαίρεσε αυτόν. Η αλήθεια είναι ότι τούτος,  εισήγαγε στο κόμμα «καινά δαιμόνια» και μάλιστα πολλά. Με   τελευταίο, την πρόταση  της αλλαγή του ονόματος του κόμματος, που ήταν αδύνατο να το αντέξουν τα μέλη του. Τούτο μεταξύ άλλων, οδήγησε στην εναντίον του κατάθεση  μομφής και τελικά στην έκπτωση  του αξιώματός του.   

Μ’όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και εν πολλοίς τραγελαφικά, το αποτέλεσμα είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δημοσκοπικά να έχει γίνει τρίτο κόμμα με ποσοστό μονοψήφιο.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ,  που κι αυτό βρίσκεται σε εκλογικό αναβρασμό για την εκλογή αρχηγού μεταξύ έξι υποψηφίων, η δύναμή του δημοσκοπικά αυξήθηκε μόνο κατά 1-2 μονάδες.

Το περιγραφέν θαμπό, γκροτέσκο τοπίο και η πανσπερμία μικρών κομμάτων (Πλεύση Ελευθερίας, ΜΕΡΑ25, Νέα Αριστερά κ.αλ.) προδιαγράφουν αδυναμία υπάρξεώς  ενός  ισχυρού  πόλου της κεντροαριστεράς που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στην υπό Κυρ.Μητσοτάκη Ν.Δ.

Έτσι, η έννοια κυβερνησιμότητα για την  κεντροαριστερά κατά τα προεκτεθέντα  απέχει  παρασάγγας και μάλιστα πάρα πολλούς, πράγμα που προσδίδει μιζέρια στον κάθε οπαδό της.