Υπουργικές επισκέψεις της συμφοράς: Άρθρο μου στο " ΔHMOKPATHΣ / Αιολίας λόγος"

 

σελ. 16                        ΔHMOKPATHΣ                          Σαββατοκύριακο 15 Φεβρουαρίου 2025

Αιολίας λόγος

Υπουργικές επισκέψεις της συμφοράς.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές μας επισκέφθηκαν Υπουργοί, που υπήρξαν φορείς πληροφόρησης  για  προοπτική, ανάπτυξη και γενικά  καλά νέα για το  νησί μας.  Κρίνοντας εκ του  ότι, αυτό αποτελεί ένα απ’τα πλέον υπανάπτυκτα τμήματα της Ε.Ε., μάλλον ελάχιστες ως μηδενικές. Τούτο, αφού η Ελληνική Πολιτεία  δεν έχει ρίξει τη ματιά ενδιαφέροντος και φροντίδας στη Λέσβο που της έπρεπε, κατά τα 112 χρόνια από της απελευθερώσεως της. Είναι χαρακτηριστικό να αναφερθεί πως το μόνο αναπτυξιακό έργο κλίμακος που έγινε στον τόπο μας είναι το Λιμάνι της Μυτιλήνης  πίσω την  δεκαετία του ’50. Πολύ χοντρά αναφέρεται ότι η Λέσβος, δεν έχει τις υποδομές που χρειάζονται για να ενταχθεί στη χωρία των άλλων νησιών του Αρχιπελάγους μας, όπως της Ρόδου, Σαντορίνης  για να μη πω της Κρήτης.  Το νησί μας ενώ υπερέχει κατά πολύ απ’όλα αυτά τα νησιά από απόψεως  μεγέθους (είναι το δεύτερο νησί μας μετά την Κρήτη), ιστορίας και  πολιτισμού ( Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σαπφώ, Τέρπανδρος,  Αρίων κ.άλ.), φυσικές ομορφιές, δάση ελιάς, πεύκου, ~300 χιλιόμετρα ακτογραμμή,  μοναστήρια και προσκηνυματικά ιερά, κ.λπ., είναι καθηλωμένο στην υπανάπτυξη πληρώνοντας την από την περίοδο του Μεσοπολέμου ταμπέλα του «κόκκινου νησιού».                                     - Αυτές τι μέρες, είχε το νησί μας την τιμή να το επισκεφθούν τρεις Υπουργοί. Οι:  Μετανάστευσης και προσφύγων Ν.Παναγιωτόπουλος,  Οικονομίας και Οικονομικών Κ.Χατζηδάκης και Δημοσίων Έργων Ν.Ταχιάος. Αν πούμε ότι ο Κ.Χατζηδάκης είχε έρθει εθιμοτυπικά για να κόψει την πίτα του κόμματός του, Ν.Δ., χωρίς βέβαια να μας φέρει κάποιο μποναμά κατά πως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις,  οι άλλοι δύο, ήρθαν υποτίθεται για λόγους υπηρεσιακούς, παραγωγικούς για το καλό βέβαια του νησιού και των κατοίκων του. Ας δούμε λοιπόν τι ήταν ο μποναμάς που  μας έφερε ο καθένας απ’τους δυό. Ο Υπουργός Ν.Παναγιωτόπουλος, απλά την παγίωση του Φαραωνικού έργου «Βάστρια». Τούτο, ακολουθώντας το λεγόμενο «αισχρή Αγγλική πολιτική». Το έργο αυτό χρηματοδοτήθηκε απ’την Ε.Ε., δαπανώντας 50.000.000 με 100.000.000 Ευρώ, ως κάποιοι εκτιμούν. Στην πράξη η Λέσβος δι’αυτού μετατρέπεται σε «αποθήκη ψυχών». Εκεί  θα στεγαστούν κατά τους προγραμματισμούς των γραφειοκρατών των Βρυξελλών 5.000 αρχικά, (10.000, δεύτερη φάση) παράνομοι μετανάστες, εκ των μη λαβόντων άσυλο σ’άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τούτο κατ’εφαρμογή της σχετικής προβλέψεως της  «Δουβλίνο ΙΙ», αυτοί, να γυρίζουν πίσω στη χώρα της αρχικής τους εισόδου. Ενώ λοιπόν όλος ο Λεσβιακός λαός είναι ενάντιος στο project «Βάστρια»,  στηριζόμενος  απ’την Περιφέρεια Βορ. Αιγαίου και απ’το Δήμο Μυτιλήνης και εν αναμονή μάλιστα των σχετικών αποφάσεων του ΣτΕ μετά την προσφυγή των ανώτατων αυτών φορέων μας, έρχεται ο κ.Υπουργός και τι κάνει; Ανακοινώνει ότι το υπάρχον Κέντρο Υποδοχής παράνομων μεταναστών στον Καρά Τεπέ θα εξακολουθήσει να λειτουργεί παράλληλα με τη Βάστρια. Αυτό κατά απόλυτη παρέκκλιση των επί ετών διαβεβαιώσεων της Κυβέρνησης,πως το του Καρά Τεπέ κέντρο θα πάψει να υφίσταται αφ’ης  στιγμής θα αρχίσει να λειτουργεί η Βάστρια.  Τουλάχιστο αυτό, είχε περάσει απ’την Κυβέρνηση στην προηγούμενη Δημοτική αρχή, Κύτελη, για να υφαρπάξει την «κολοβή» συναίνεση κατασκευής της Βάστριας. Με την ανακοίνωση αυτή του Υπουργού, γίνεται ο μεγάλος χαμός στη Λέσβο, με αποτέλεσμα ακόμα και παραίτηση εκεί, των αξιωμάτων τους στελεχών της ΝΔ. Μετά απ’αυτό ο Υπουργός τάχα υπαναχωρεί λέγοντας ότι δεν εννοούσε αυτά που εννόησαν όλοι οι Λέσβιοι και εν τέλει ότι το κέντρο του Καρά Τεπέ θα καταργηθεί άμα τη λειτουργία της Βάστριας. Αυτή η μεθόδευση της «αισχρής Αγγλικής πολιτικής» είχε το αποτέλεσμα, ο Υπουργός να μη χρειαστεί να τοποθετηθεί ως προς το ότι η Βάστρια δεν θα γίνει ποτέ «αποθήκη ψυχών», κατά πως  απαιτείται απ’την Λεσβιακή κοινωνία και τους προβεβλημένους της ΟΤΑ. Δηλ.με την μεθόδευσή του αυτή, ήταν σαν να μας είπε: «Χωνέψετέ το, η Βάστρια έγινε για να μείνει. Να  μείνει ως χώρος “αποθήκευσης” παρανόμων μεταναστών». Τούτο, αφ’ ενός μεν να καταδειχθεί στα αφεντικά μας στην Ε.Ε. πειθήνια, το «της κείνων ρήμασι πειθόμενοι»,  αφ’ ετέρου δε να αποφευχθεί το γύρισμα πίσω του δαπανηθέντος ποσού του για την Φαραωνική κατασκευή στη Βάστρια, που  απ’ το μηδέν, θα καταστεί η δεύτερη μεγαλύτερη μετά την Μυτιλήνη πόλη της Λέσβου. Δηλ. ο Υπουργός Παναγιωτόπουλος κατάφερε(;) να  παγιώσει την ύπαρξη αυτής της «Κερκόπορτας» αφελληνισμού της Λέσβου. 

Η απ’τη δεκαετία του ΄80 σχεδιασθείσα στο πρώτο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Μυτιλήνης, Νότια Παράκαμψη, που καρκινοβατεί επί σαράντα ολόκληρα χρόνια, ήρθε ο αρμόδιος Υπουργός Ταχιάος, Τοπογράφος Μηχανικός ο ίδιος, μετά των ανωτάτων στελεχών του Υπουργείου, για να δώσει λύση.  Ατυχώς, στην πράξη  «ήρθε, είδε και απήλθε». Αυτό έχοντας υπ’όψη ότι η κατά το ΣτΕ επαναχάραξη του έργου προς τα ανάντη ουσιαστικά είναι ανέφικτη λόγω της ορεινής μορφολογίας και το  άκρως δαπανηρό της διαδικασίας αυτής, ο Υπουργός, μας δήλωσε «…δεν θέλουμε ένα Φαραωνικό έργο, γιατί συνήθως τέτοια υπονομεύονται και χάνονται». Έτσι, η πολυδιαφημισθείσα αυτοψία του αρμόδιου Υπουργείου κατέληξε, στο αυτονόητα, δέον γενέσθαι. Να γίνουν: η απαραίτητη επικαιροποίηση της μελέτης, να  ολοκληρωθεί η υπόθεση του Κτηματολογίου της περιοχής του άξονα της Νότιας Παράκαμψης (Νταμάρια – Χάλικες – Κουμκό – Βαρειά), να γίνουν οι απαιτούμενες απαλλοτριώσεις, να βρεθεί το χρηματοδοτικό σχήμα, ώστε  τελικά να εκτελεστεί το έργο. Βέβαια κυρίαρχο θα είναι  το θέμα της κοινωνικής συναίνεσης αποδοχής αυτού, δεδομένου ότι ήδη υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες επιτροπές κατοίκων, η μία υπέρ και η άλλη κατά του έργου. Τούτα όλα δε, πρέπει να κάνει η Περιφέρεια σε συνεργασία με το Δήμο. Έτσι με την πιο πάνω δήλωσή του, ο Υπουργός Ν.Ταχιάος ως άλλος Πόντιος Πιλάτος «ένιψε τας χείρας του».  Δεν θα ήθελα να υπάρξω μετά Χριστό προφήτης και έτσι σταματώ, εδώ.                                                                                              -  Ας πάμε όμως στην ουσία της υποθέσεως. Η προ τριάντα περίπου χρόνων γενομένη Βόρεια Παράκαμψη,  πράγματι έδωσε ανάσα στην πρωτεύουσα αφού δι΄αυτής γίνεται εκτροπή από το κέντρο, όλης της κίνησης  αυτοκινήτων και 40.000 - 50.000 κατοίκων των από και προς 50 και χωριών της ενδοχώρας της Λέσβου. Η Νότια Παράκαμψη εκ του δεδομένου ότι εξυπηρετεί μόνο τη χερσόνησο της Αμαλής όπου τα εκεί χωριά  μετριούνται στα δάκτυλα μιας παλάμης  δεν εξυπηρετεί μεγάλη ενδοχώρα. Οι μερικές χιλιάδες κάτοικοι των χωριών αυτών, για προς και από την Μυτιλήνη εξυπηρετούνται περίφημα από την Εθνική οδό Αεροδρόμιο –Μυτιλήνη.  Η αναγκαιότητα δημιουργίας αυτής, μονοσήμαντα σηματοδοτεί την εξυπηρέτηση του αεροδρόμιου. Τούτο κατασκευάστηκε κατά τη Γερμανοκατοχή για τις πολεμικές ανάγκες των κατακτητών. Έχει πλείστα όσα μειονεκτήματα ως εκ της  θέσεως του (στενή λουρίδα γης, ορεινός όγκος δίπλα της, μικρό μήκος αυτής και συναφώς του αεροδιαδρόμου, κ.άλ.), μη ανταποκρινόμενο στις σύγχρονες ανάγκες αεροπορικών συγκοινωνιών προς εξυπηρέτηση του δεύτερου μεγαλύτερου νησιού του Αρχιπελάγους. Προκειμένου και η Λέσβος να γευθεί την πολυπόθητη ανάπτυξη χρειάζεται άμεση μεταφορά αυτού στην ενδοχώρα. Τότε, η Νότια Παράκαμψη εξ αντικειμένου θα καταστεί έργο πολυτελείας.                                                                                                                      - Εκ των προαναφερομένων αυτό που αβίαστα προκύπτει είναι ότι επισκέψεις Υπουργικές αυτού του είδους της συμφοράς, η Λέσβος δεν τις χρειάζεται.