Στον Αστερισμό των Αγροτικών Κινητοποιήσεων, Άρθρο μου στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ 13.12.2025

 

σελ.16                 ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ                     ΣαββατοΚύριακο 13 Δεκεμβρίου 2025

Αιολίας λόγος

Στον Αστερισμό των  Αγροτικών Κινητοποιήσεων

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Ως εκ των αγροτικών μου καταβολών, πάντα παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά ασφαλώς και συμπάθεια τους λαμβάνοντες χώρα αγώνες των αγροτών μας, διαχρονικά και  κατά περιοδικό θα έλεγα τρόπο. Τούτο γιατί ως παιδί και έφηβος  έχω βιώσει το ότι η παραγωγή σου και εξ αυτού το εισόδημά σου εξαρτώνται απ’τα στοιχεία της Φύσης, αλλά και τις  δράσεις τρίτων (μεσαζόντων, εμπόρων, τοκογλύφων κ.αλ.). Η παγωνιά, η ανομβρία, ο λίβας, ο καύσωνας, οι ακρίδες , το χιόνι, ο μπαλσαράς, ο δάκος, τα πουλιά και πολλά άλλα “ων ουκ έστι αριθμός” μπορούν να κάνουν, να είναι στέρφα η χρονιά του αγρότη  και το ζωνάρι  στη μέση, αυτού και της οικογένειά του όλο και πιο σφιγμένο. Σε μια κοινωνία άκρατης ελεύθερης αγοράς  οι “νόμοι” της (προσφορά-ζήτηση, μεσάζοντες, κόστος μεταφοράς,  τοκογλύφοι, ακρίβεια σπόρων , λιπασμάτων και λοιπών εφοδίων, τράπεζες κ.άλ.) καθιστούν  τον δύσμοιρο αγρότη αιχμάλωτο στα δίχτυα της ανέχειας και πολλές φορές της φτώχειας.  Έχω βιώσει αυτές τις καταστάσεις. Τόσο  των αρνητικών συνεπειών όσο και των θετικών, όταν συντρέξουν κατά θετικό τρόπο τα στοιχεία της Φύσης και η παραγωγή σου είναι μπόλικη αλλά και καλότυχη. Θα αναφέρω μία θετική και χαρακτηριστική. Το ότι μπήκα στο Πολυτεχνείο το οφείλω στα 1500 κιλά λάδι κατά  τη μαξουλοχρονιά του 1963, που ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου έβγαλε απ’τις ελιές μας. Μ’αυτά, μπορούσε να μου στέρνει τα απαιτούμενα προς τα σκοπούμενα  φροντιστήρια αλλά και τη διαβίωση μου στην Αθήνα. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα 1500 κιλά λάδι, το ποια θα ήταν η πορεία της ζωής μου, μόνο «Κύριος οίδε».

Αυτές οι προ εξήντα  τόσα χρόνια καταστάσεις της ζωής των αγροτών, ατυχώς και σήμερα δεν έχουν βελτιωθεί. Τούτο το παρακολουθώ για χρόνια απ’τους κάθε τόσο ξεσηκωμούς των αγροτών μας σ’όλη τη χώρα με τα μπλόκα των τρακτέρ τους,  τους αποκλεισμούς εθνικών οδών κ.λπ. με μόνη διεκδίκηση τους τη δυνατότητα της  επιβίωσης τους στα χωράφια τους, και  στα χωριά τους. Επιβίωση ανθρώπινη και με αξιοπρέπεια.  Αυτό που διαχρονικά  ζητούν πολύ απλά λέγεται “δώστε μας τη δυνατότητα να ζήσουμε εμείς και οικογένειές μας”. Οι αριθμοί που λένε πάντα την αλήθεια, δείχνουν ότι τα τελευταία 40 χρόνια, ο αγροτικός  πληθυσμός μειώθηκε απ’το ~18% στο ~10% αυτού της χώρας. Τούτο καταδεικνύει ότι μη μπορώντας να ζήσουν οι αγρότες ως τέτοιοι, εγκαταλείπουν τη γη και στρέφονται σ’άλλα επαγγέλματα σε αστικές κυρίως περιοχές, με τελικό αποτέλεσμα  τα χωριά μας να ερημώνουν.  Ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της παραγωγής ζαχάρεως που ήμασταν υπεραυτάρκεις.  Υπήρχαν  τέσσερα εργοστάσια της (Ορεστιάδα, Τοξότες Σερρών, Πλατύ Ημαθείας, Λάρισα), που προ ετών έκλεισαν. Αποτέλεσμα χιλιάδες καλλιεργητές ζαχαρότευτλων που είχαν ένα σίγουρο και καλοπληρωμένο εισόδημα έπαψαν ως τέτοιοι και μη έχοντας εναλλακτική λύση πολλοί τους αστικοποιήθηκαν. 

 Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δύο βδομάδες αφ’ότου άρχισαν οι αγρότες μας τον νέο αγώνα  τους, μόλις δύο περίπου χρόνια απ’τον προηγούμενό τους. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όταν οι καθ’αυτού αγρότες στερήθηκαν τόσα, όσα οι επιτήδειοι με την ανοχή της κυβέρνησης, τους αποστέρησαν. Ο τρέχων αγώνας τους είναι κλιμακούμενος με την κατάληψη  κομβικών σημείων, σ’όλες τις εθνικές οδούς  σ’όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας με χιλιάδες τρακτέρ. Ακόμη με  κλείσιμο των   τελωνείων σ’όλο το μήκος της μεθορίου μας απ’τους Κήπους στα ανατολικά ως το Καλπάκι στα δυτικά και ενδιάμεσα τα στον Προμαχώνα, Εξοχή και Ευζώνους. Στο χορό μπήκαν και τα νησιά μας. Με την Κρήτη στην πρωτοπορεία. Επίσης και το νησί μας. Για αυτό,  πέραν του αποκλεισμού του βασικού δρόμου του νησιού στη Λάρσο, υπήρξε αποκλεισμός και του λιμανιού μας και το πλοίο της γραμμής έφυγε άδειο, χωρίς  ~150 περίπου επιβάτες, πολλά φορτηγά  και  πλειάδα  Ι.Χ.  Ο αποκλεισμός των λιμανιών συνεχίζεται όπως αυτό της Ηγουμενίτσας και του Βόλου προ ημερών και χθες της Θεσσαλονίκης. Είναι εύκολα αντιληπτό, μ’όλα αυτά, το μέγεθος της ζημίας, για να μη πω της καταστροφής,  της εθνικής μας οικονομίας. 

Σ’όλο αυτό τον ορυμαγδό,  η Κυβέρνηση των Αρίστων, τι ποιεί;  Το αλάνθαστο,  «κάλλιον προλάμβανε παρά θεράπευε» των αρχαίων,   που θα έπρεπε να είναι ο γνώμονας των σχετικών ενεργειών τους, εκ του αποτελέσματος προκύπτει, ότι είναι  “μηδέν εις το πηλίκον”.   Αυτό,   λαμβάνοντας υπ’όψη στον προ δύο ετών αγώνα τους,  αρχές Φεβρουαρίου 2024 δηλ. πριν εικοσιένα μήνες  έλαβε χώρα  σύσκεψη στο Μαξίμου του Πρωθυπουργού Κυρ.Μητσοτάκη  με τη δεκαπενταμελή αντιπροσωπεία  αγροτών. Τα εκ μέρους των αγροτών ζητούμενα τότε, ήταν τα: Αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο, το ρεύμα επτά λεπτά η κιλοβατώρα, επιδότηση σε εφόδια και ζωοτροφές, η νέα ΚΑΠ να μην εφαρμοστεί και να ξαναγίνει διαπραγμάτευση, αποζημιώσεις στο 100% και αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος στα προϊόντα και επίσης όχι στις παράνομες ελληνοποιήσεις.  Δεν μπόρεσα να βρω ποία εκ των ζητουμένων αυτών, έχουν ικανοποιηθεί. Ακούω όμως ότι οι διεκδικήσεις των αγροτών  πάλι εξακολουθούν να είναι  ίδιες, για α) αφορολόγητο πετρέλαιο, και β) ρεύμα στα επτά λεπτά η kWh. Αν γι’αυτούς τους δύο  βασικούς ενεργειακούς παράγοντες  της γεωργικής παραγωγής τα δύο κοντά χρόνια  που πέρασαν η Κυβέρνηση των Αρίστων δεν έδωσε λύση, αυτά που είναι της  αποκλειστικής κυβερνητικής αρμοδιότητας  και ελέγχου, μπορούμε να αντιληφθούμε τι έκανε στο θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης της ΚΑΠ που εμπλέκεται η Ε.Ε.  

Εκείνο που συνεχώς προβάλλεται απ’τους αγρότες είναι η συνεχής αύξηση του κόστους παραγωγής (πέραν της ενέργειας, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, εργαλεία, ανταλλακτικά κ.άλ.) που με κανένα τρόπο δεν μπορούν αυτοί να ελέγξουν. Απ’την άλλη μεριά η εξευτελιστική τιμή των προϊόντων τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα. Άκουσα αγρότη να λέει: πρέπει να πουλήσει δεκαέξι κιλά σιτάρι για να πιει ένα καφέ!! Άλλος πάλι έλεγε ότι τα ακτινίδια πωλούνται γύρω στο ενάμισι Ευρώ στο χωράφι και φθάνουν στο ράφι τρεις φορές πάνω.        

Και η Κυβέρνηση; Αντί να παρέμβη και να λύση στο μέτρο του εφικτού τα προβλήματα των αγροτών, παίζει παιχνίδι οπισθοφυλακών. Περιμένει να κουραστούν οι αγρότες και να αποχωρήσουν χωρίς να χρειαστεί να υποστεί τις συνέπειες της ανυπαρξίας και αδράνειάς της. Το χειρότερο είναι ότι στέκονται μετωπικά απέναντί στους αγρότες. Όταν από βήματος της Βουλής ο Υπουργός Δικαιοσύνης ομιλεί περί γκάγκστερς υποκινούντων τους αγρότες σημαίνει ότι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν αυτό που ο θυμόσοφος λαός σε τέτοιες  περιπτώσεις λέει «η πείνα κάστρα καταλύει και χώρες παραδίνει». Οι αγρότες μας δυστυχώς σήμερα πεινούν. Κι αυτή η πείνα τους έχει κάνει να κινητοποιήσουν τα χιλιάδες τρακτέρ τους, τους ίδιους και τις οικογένειές τους για να βγουν στα μπλόκα. 

Τέλος,  με τίποτα δεν  θα  πρέπει να καλλιεργείται ο όποιας μορφής κοινωνικός αυτοματισμός που κάποιοι προσπαθούν να στρέψουν άλλες κοινωνικές ομάδες εναντίον των αγροτών. Αν η Κυβέρνηση, τους είχε λύσει τα προβλήματα και δεν πεινούσαν,  αυτοί κι οι οικογένειές τους δεν θα έβγαιναν χειμωνιάτικα μέσα στις πλημμύρες και τις παγωνιές να κάνουν αγώνες συνδικαλιστικής γυμναστικής.                                             Τα πράγματα, είναι απλά.