Επαναδραστηριοποίησης του «ΨΑΠΦΑ»

Είναι αναμφίβολα ο τόπος μας, η Δυτική Λέσβος, η χερσόνησος του Ορδύμνου, η πιο ορεινή, η πιο υπανάπτυκτη και η τυπικά πιο μίζερη απ’ όλο το νησί. Σε προσωπική βάση πάρα πολλά έχω πει, πάρα πολλά έχω γράψει αλλά και πάρα πολύ έχω προσπαθήσει να κάνω στο να συμβάλλω στο ξεκόλλημά του απ’ τη μιζέρια. Άλλα επέτυχα, όπως παλιότερα τη δυνατότητα να εγκαθίστανται Αιολικά Πάρκα και Ανεμογεννήτριες για την ενεργειακή κάλυψη και αντίστοιχη ασφάλεια όλου του νησιού προσφεύγοντας στο Σ.τ.Ε., ή μόλις πρόσφατα την ένταξη του έργου «οδικός άξονας Καλλονής – Σιγρίου» στο ΕΣΠΑ (2007-2011) και άλλα μικρότερης εμβέλειας αλλά οπωσδήποτε εξ ίσου επωφελή σε τοπικό επίπεδο και βεβαίως άλλα απέτυχα όπως για παράδειγμα τη δημιουργία της Πανεπιστημιακής Σχολής Επιστημών Γης που φαίνεται οι τοπικοί μας ταγοί δεν το πίστεψαν (για να μη σκεφθώ κάτι το χειρότερο) και δεν το στήριξαν ως θέμα, αν και η Αθηνοκεντρική εξουσία το είχε ουσιαστικά εγκρίνει, ή τη δημιουργία του Λιμανιού του Σιγρίου, επί του παρόντος τουλάχιστον, στο οποίο αναφέρομαι πιο κάτω.

Βεβαίως ο τόπος μας είναι τόπος που τον έχει καταστήσει «καταφρονεμένο» η ίδια η Φύση, όπως χαρακτηριστικά είχε πει προ ετών σε σχετική συνέντευξή του ο πρώτος πρόεδρος του Σωματείου μας  «ΨΑΠΦΑ» κ. Σταύρος Γαληνός.

Για τούτο συντελούν η γεωμορφολογία του,  η ιδιαίτερα μικρή καλλιεργήσιμη γη του που δεν παρέχει τη δυνατότητα να μπορεί να στηρίξει τον πληθυσμό του, το απομεμακρυσμένο του από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων, τόσο το Εθνικό όσο ακόμη και αυτό το ντόπιο, το  αυτοδιοικητικό, η έλλειψη συγκοινωνιακών  υποδομών άμεση επαφής και επικοινωνίας με το ηπειρωτικό εθνικό χώρο και τα άλλα νησιά μας (το Λιμάνι  του Σιγρίου, παρ’ όλο μας  έχουν τάξει εδώ και 20 κοντά χρόνια ότι θα γίνει με λεφτά των Ευρωπαϊκών Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης ακόμη τίποτα δεν έχει γίνει)  και τέλος ο οδικός άξονας σύνδεσής μας με την πρωτεύουσα Μυτιλήνη είναι αυτός που μας τον ¨χάρισε¨ η μεγαλοψυχία και ευσπλαχνία του αιμοσταγούς Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β! στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα -  και ασφαλώς αυτό τα λέει όλα -, κ.λπ. .

Σε συλλογική βάση τα πιο πάνω τα είχαν διαπιστώσει και άλλοι ενεργοί πολίτες από το Μεσότοπο, την Ερεσό, την Άντισσα, τα Χίδηρα, τη Βατούσα και Πτερούντα  και μετά από πρωτοβουλία του φίλου Σταύρου Γαληνού συναποφάσισαν και δημιούργησαν το Σωματείο «ΨΑΠΦΑ».  Ο  Σταύρος έδωσε πολλά στο Σωματείο μας αυτό και αγωνίστηκε για «το καλό και μόνο της απομονωμένης και ίσως λίγο καταφρονεμένης Δυτικής Λέσβου», όπως αναφέρεται στα Κυριακάτικα ΑΙΟΛΙΚΑ της 28.3.2004 σε συνέντευξή του εξηγώντας  “να γιατί φτιάξαμε την «ΨΑΠΦΑ»”.  Αυτά που προσέφερε, αποτυπώνονται με ενάργεια και σαφήνεια στο περιοδικό του Σωματείου μας «αναγέννηση της Δυτικής Λέσβου» που με ξεχωριστή προσπάθεια, ζέση αλλά και αγωνία εξέδιδε ο φίλος Σταύρος και δωρεάν διένειμε στους αναγνώστες του.  

Για πολλούς και διαφόρους λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν, ο  Σταύρος Γαληνός κάποια στιγμή αδρανοποιήθηκε και έτσι το ««ΨΑΠΦΑ» έμεινε για καιρό χωρίς τον καπετάνιο του.

Ύστερα από τη φάση αυτή, με ιδιαίτερη ικανοποίηση είδαμε να αναλαμβάνει πρωτοβουλία  για την επαναδραστηριοποίηση του «ΨΑΠΦΑ» το μέλος του, ο καλός μου φίλος και συμμαθητής μου Αντώνης Καταχανάς. Ο Αντώνης επί χρόνια επιτυχημένος επαγγελματίας στην Αθήνα εγκαταστάθηκε προ έτους περίπου στην αγαπημένη του Ερεσό, μόλις έβγαλε την σύνταξή του. Ο Αντώνης πέραν της επιτυχημένης επιχειρηματικής δραστηριότητα, ευτύχησε ως γονιός να σπουδάσει τα παιδιά του και ακόμη ως επί έτη δραστήριο μέλος του Συλλόγου των Απανταχού Ερεσίων «Ο Θεόφραστος», πέρασε από τα διάφορα πόστα του Δ.Σ. και τελικά οι Ερέσιοι της Αθήνας του  εμπιστεύτηκαν τη θέση του Προέδρου του Συλλόγου τους όπου επί έτη με ιδιαίτερη επιτυχία υπηρέτησε, επανεκλέγοντας τον συνεχώς στις διάφορες διαδοχικές εκλογές τους. Ακόμη επί σειρά ετών ήταν εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΣΑ, όπου μεταξύ των άλλων κάλυψε με επιτυχία τις ανάγκες της νευραλγικής θέσης του Ταμία της. Τελικά απεχώρησε απ’ την ΟΛΣΑ ιδιαίτερα καταξιωμένος στο δευτεροβάθμιο συντοπίτικο παροικιακό επίπεδο της Αττικής, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του απ’ τη διακεκριμένη θέση του Αντιπροέδρου  της Ομοσπονδίας μας.  

Όλα τα πιο πάνω κάνουν τον Αντώνη ιδανικό για την περίπτωσή μας, γιατί  ενεργούν a priori ως εχέγγυο επιτυχούς πορείας του ως προέδρου του «ΨΑΠΦΑ», αφού από την θεσμική αυτή θέση του, θα δώσει από το περίσσευμα της ενεργητικότητάς του, της αγάπης του προς τον τόπο μας και των εξ αντικειμένου κατά τα προλεχθέντα δυνατοτήτων του για το καλό της γενέθλιας μας περιοχής.

Του εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία, σε τρόπο ώστε  να συνεισφέρει σε ότι του ανήκει, του αναλογεί αλλά και μπορεί για την αναγέννηση της Δυτικής Λέσβου, της «καταφρονεμένης» χερσονήσου του Ορδύμνου. Απ’ τη δική μου τέλος πλευρά, του λέω ότι  θα τον στηρίξω όσο μπορώ και όσο αυτός ο ίδιος θα το ήθελε.  

Ηλιούπολη 17/1/2012

Τάκης Ιορδάνης