Δύο χρόνια μετά το Καστελόριζο.

Δύο χρόνια μετά το Καστελόριζο.

Χθες, 23 Απριλίου 2012, διάφορες δουλειές μου στο Κέντρο, κατά τις 11 το πρωί, με έκαναν να κατεβαίνω την Πανεπιστημίου. Παρ’ όλο μέρα Ανοιξιάτικη, ηλιόλουστη, φωτεινή, η γενική αίσθηση, η … περιρρέουσα ατμόσφαιρα έδινε την εικόνα πολύ βαρέως χειμώνος. Παντού κατήφεια. Παντού ερήμωση. Παντού κατάθλιψη. Οι άνθρωποι λίγοι σε σύγκριση με τις παλιές καλές μέρες κι’ όλοι με σκυμμένα κεφάλια.

Μόλις βγήκα απ’ την έξοδο του μετρό μπροστά μου ένας αλλοδαπός ινδο…. εμφάνισης, προτείνοντας το χέρι, μου δίνει ένα διαφημιστικό για μέντιουμ, μαντείες και τέτοια.

Προχωρώ λίγα μέτρα πιο κάτω και μια μορφή αποσκελετωμένη, αλλοδαπού Αφρικανικής προελεύσεως, καθισμένος δίπλα στον τοίχο του εκεί μεγάλου ξενοδοχείου, επαιτεί. Μια προχειρογραμμένη σε χαρτόνι ταμπελίτσα γράφει ότι είναι άστεγος και τα τοιαύτα και ζητά την βοήθεια των περαστικών.

Παραδίπλα δεξιά μια συμπαθητική εικόνα κάποιας κυρίας που ετοιμάζει τα μπουμπούκια των λουλουδιών της που πουλώντας της προσπαθεί να βγάλει … τον επιούσιο.

Αριστερά δίπλα στην είσοδο το εκεί Θεάτρου, ένα μεγάλο μαγαζί που 50 κοντά χρόνια το θυμάμαι πάντα ανοικτό, τώρα να έχει στο τζάμι του την χαρακτηριστική ταινία με το «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» και κατά γής ριγμένοι παλιοί λογαριασμοί ΔΕΚΟ. Πού; Στην καρδιά του κέντρου της πατρίδας μας. Εκεί που χτυπά η καρδιά της Ελλάδας, τουλάχιστο η οικονομική.!!  

Στο πεζόδρομο της Βουκουρεστίου επί της Πανεπιστημίου μια μπάντα μουσικών παίζει. Και παίζει όμορφα. Σκοπούς που χαϊδεύουν αυτιά. Προσπαθώ  να δω τι … γιορτάζεται, αλλά όταν βλέπω μπροστά τους να είναι διάπλατα ανοιγμένη η θήκη ενός εκ των οργάνων τους με κάποιο περαστικό να ρίχνει ένα κέρμα στο πέρασμά του, συνειδητοποιώ ότι οι άνθρωποι, προσπαθούν κι’ αυτοί να βγάλουν τον επιούσιό τους.

Ένα διαφημιστικό μιάς σελίδας, με κίτρινο φόντο και κόκκινα γράμματα σκορπισμένα εδώ κι εκεί. «ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ» … κρωγμός κοράκων που βρίσκουν την ευκαιρία (ο λύκος στην αναμπαμπούλα χαίρεται) να ροφήξουν τις οικονομίες ανίσχυρων πιά συνελλήνων, που ξεπουλούν τα ασημικά της οικογένειας, για την επιβίωση.  

Πιο κάτω σε μια εσοχή του δρόμου ένας άνδρας κι’ ένα σκυλί κουλουριασμένοι μαζί και ξαπλωτοί δίπλα στο περβάζι κλειστής πόρτας, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πιο είναι το ένα ον και πιο το άλλο. Άστεγα και τα δυό, παίρνουν φαίνεται τα δύο αυτά όντα με τον εναγκαλισμό τους κουράγιο το ένα από το άλλο.

Λίγο πιο κάτω, μπροστά στη … μητρόπολη του Χρήματος, στην Τράπεζα της Ελλάδος μια εικόνα ξέχωρα τραγική. Υπέργηρη γριούλα κρίνοντας απ’ το ντύσιμό της και το μπαστούνι δίπλα της, έχει γίνει ένα με το πεζοδρόμιο. Πρόσωπο δεν φαίνεται, κεφάλι δεν ξεχωρίζει, πόδι δεν σκιαγραφείται, μόνο μέσα στη όλη μαύρη ξαπλωμένη φιγούρα ξεπροβάλλει ένα κοκαλιασμένο, γέρικο χέρι που κρατά προτεταμένα ένα τσαλακωμένο πλαστικό κυπελάκι ... ζητώντας  έλεος. 

Στα μαρμάρινα σκαλιά του Ναού του Χρήματος ένας συνέλληννας μας, ομολογιούχος  κάνει καθιστική διαμαρτυρία κρατώντας πινακίδα που γράφει « Δώστε πίσω τα λεφτά μας». Και να σκεφτείς,ότι αυτός ο νοικοκύρης όπως και άλλοι επτά χιλιάδες όπως λέγεται, κατάθεσε τις οικονομίες του, έχοντας  την σιγουριά της εγγύησης … του Ελληνικού Δημοσίου!!!.

Σε διακόσια μέτρα απόσταση … σε πέντε λεπτά περπάτημα, η αποτύπωση ωμή, χωρίς φτιασιδώματα, της κατάντιας της Πατρίδας του σήμερα. Της Ελλάδας  μας. Δακρύζω, με που τα … ζωγραφίζω κατά πως έκανα με τις πιο πάνω αράδες.

Αυτά είναι τα επίχειρα αφρόνων Κυβερνητών μας.

Τα επίχειρα του ΓΑΠαπανδρέου. Του ανθρώπου που ως άλλος Ηρόστρατος ήθελε σώνει και καλά να γραφεί το όνομά του στην Ιστορία. Και ο μεν πρώτος τα … κατάφερε καίοντας μόνο τον Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο (το ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας) ο δε … δικός μας, ο μοιραίος ΓΑΠ έκαψε όλη την Ελλάδα, όλους  τους Έλληνες για δύο τρείς γενεές. Έτσι … ανεξίτηλα ανά τους αιώνες θα μείνει το όνομά του. Γεώργιος Παπανδρέου … ο ολίγιστος (το μικρός θα του ήταν μεγάλο, πολύ μεγάλο.)

Και να φανταστείτε σαν χθες προ δύο χρόνια ο μοιραίος αυτός Πρωθυπουργός μας, με ένα συμβολικό από κάθε άποψη διάγγελμά του από την εσχατιά της Πατρίδας, το Καστελόριζο, μας ανήγγειλε χαρίεις εν όψει του Μνημονίου 1, την ένταξή μας στο ΔΝΤ, στην Τρόϊκα … στην οικονομική μας κατοχή από το Δ! Ράϊχ. 

24.04.2012                     Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)