« Αιγαία ζεύξη »

                               « Αιγαία ζεύξη » 

Αυτό τον τελευταίο καιρό γίνεται μία μεγάλη διαβούλευση (κατά πως λέγεται η εκάστοτε ζύμωση που θέλει να κάνει η Κυβέρνηση για να περάσει πιο εύκολα την οποιαδήποτε απόφασή της) και στη Λέσβο, τη γενέτειρά  μου για  το θέμα των Ανεμογεννητριών ολικής ισχύος ~ 700 MW, που  προτίθεται η εταιρεία «Ρόκα» ( και ο συνέταιρός του Ισπανικός οίκος) να εγκαταστήσει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ( Λήμνο, Λέσβο, Χίο). Χωρίς να μπω στα επί μέρους επιστημονικά, τεχνικά και λοιπά σχετικά επί μέρους θέματα του  εγχειρήματος αυτού, μία κύρια ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί εκ προοιμίου είναι: Το κόστος της ηλεκτρικής αυτής σύζευξης του όλου αυτού συστήματος (πέραν των ανεμογεννητριών αυτών καθ’ αυτών), στα τρία αυτά νησιά μας με το δίκτυο της Ηπειρωτική Ελλάδας (μέσω Αλιβερίου) ποιος θα το πληρώσει ; Η ακόμη πιο συγκεκριμένα, την επένδυση για την αγορά κ.λπ. ως και την πόντιση των απαιτουμένων καλωδίων, ποιος θα την κάνει;

Πάντως ενθυμούμαι ότι πριν πολλά χρόνια στη δεκαετία του ’80, όταν το πρόβλημα της ηλεκτρενεργειακής κάλυψης της Κρήτης ήταν ιδιαίτερα οξύ, η τότε Κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να το λύσει με  διασύνδεση της με το εθνικό δίκτυο στη Νότια Πελοπόννησο με υποθαλάσσιο καλώδιο για να καλύπτει ανάγκες τότε ~ 600 MW. Δηλ. με σύζευξη λίγο πιο μικρή προς τη δική μας (άσχετα που αντί να παίρνουμε ρεύμα απ’ το ηπειρωτικό δίκτυο, εμείς θα δίνουμε). Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, τότε προκειμένου να βοηθήσει στο πρωτοποριακό αυτό έργο την Πολιτεία (ως Τεχνικός της Σύμβουλος), δια της Μόνιμης Επιτροπής Ενέργειας της οποίας ήμουν τότε μέλος, είχε διοργανώσει επί τούτου συνέδριο στο οποίο είχαν τεθεί όλα τα επί μέρους προβλήματα του σχετικού εγχειρήματος. Τελικά, είχε αποδειχθεί ότι πέραν των πολλών τότε σχετικών τεχνικών και επιστημονικών προβλημάτων ως προς την πόντιση των καλωδίων (δύο τον αριθμό για να καλυφθεί η περίπτωση να μπορεί το νησί να ηλεκτροδοτείται κανονικά έστω κι αν θα είχε τεθεί εκτός λειτουργίας το ένα για τον οποιοδήποτε λόγο), εκείνο που είχε προκύψει, ήταν πως το κόστος του όλου έργου ήταν δυσανάλογα μεγάλο. Τελικό αποτέλεσμα, η τότε Κυβερνητική υπόσχεση αποσιωπήθηκε και η Κρήτη ποτέ δεν διασυνδέθηκε με υποθαλάσσιο καλώδιο με την Νότια Πελοπόννησο. 

Στην περίπτωσή μας έχει γίνει η σχετική οικονομοτεχνική μελέτη και έχει προκύψει ότι το έργο είναι βιώσιμο;  

Αν ναι, το κόστος αυτό ποιός θα το επωμισθεί; Οι επενδυτές ; Αν ναι τότε σημαίνει ότι το έργο αυτό είναι από μόνο του βιώσιμο και άρα τα πράγματα έχουν καλώς. Αν όχι, θα το πληρώσει η Ε.Ε. μέσω ΕΣΠΑ ή κάποιου άλλου κοινοτικού προγράμματος ή την επένδυση αυτή θα την κάνει η ΔΕΗ; Είναι αντιληπτό  ότι στο ενδεχόμενο αυτό, το εν λόγω κόστος θα μετακυλισθεί στις πλάτες του Ελληνικού Λαού.

Στην τελευταία αυτή περίπτωση και φυσικά στην κατάσταση που βρίσκεται η ΔΕΗ,  το Ελληνικό Κράτος και ο Ελληνικός Λαός στο σύνολο του, πιστεύω ότι κανείς αρμόδιος δεν θα τολμούσε να επιβάλλει στη ΔΕΗ ένα τέτοιο αβάστακτο βάρος.

Τότε τελικά η « Αιγιακή ζεύξη» όπως την έχουν ονομάσει θα είναι άλλη μια πομφόλυγα,  ένα ακόμη πυροτέχνημα εντυπωσιασμού για επένδυση τάχα στον ευαίσθητο τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που πάρα πολλά έχουν λεχθεί και άλλα τόσα έχουν υποσχεθεί από εθνικούς και υπερεθνικούς αρμόδιους, φορείς κ.λπ. για την περίφημη «πράσινη ανάπτυξη».      

14.07.2012                        Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)