Τσικνοπέμπτη με του Σκαλοχωρίτες.

Τσικνοπέμπτη με του Σκαλοχωρίτες.

Όταν τη δεκαετία του ’50 παντρεύτηκε η θεία μου, η μοναδική αδερφή της συγχωρεμένης της μητέρας μου στο Σκαλοχώρι , στο χωριό του παππού μου Γιώργου Χρ. Μουτάφη, για μένα  τούτο  απετέλεσε ένα ξεχωριστό γεγονός. Τούτο, αφού κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαιρινές διακοπές, έφευγα απ΄ την Άντισσα και πήγαινα στο Σκαλοχώρι να δώ τους αλησμόνητούς  μου, παππού και τη γιαγιά μου Θεοκτίστη αλλά και τους θείους  Φωτώ και Στρατή. Όταν πήγαινα εκεί ήταν  η πιο καλή μου, αφού κοντά στους παππούδες μου ως εγγονός «όλα, τα είχα δικά μου». Πέραν απ’ το ότι καλοπερνούσα, παίζοντας, κάνοντας παρέα και γλεντώντας στην «Καλή Καρδιά», με πολλούς, έκανα φιλίες με τα παιδιά της ηλικίας μου και όχι μόνο. Παιδιά τότε, που ως και σήμερα παραμένουν καλοί μου φίλοι. Θα αναφέρω όσο περισσότερους απ’ αυτούς θυμηθώ. (Αν μου διαφύγει κάποιος ας μου συγχωρεθεί, δεν το κάνω επίτηδες).  Ο Γρηγόρης Π. Τζανής, ο Δήμος Φωτίου, ο Τάκης Παπαπδόπουλος, η Γίτσα Φωτίου, τα αδέρφια Φραγκίσκος και Χριστίνα Μουτάφη, ο Γιώργος και Νεοκλής Φωτέλλης, ο Γιώργος Καραγεωργίου, ο Γιώργος Ελευθερίου, η Κλεάνθη Χατζηλία, ο Τ. Βατός, ο Φώτης Μαμούδης, ο Λάκης Θεοδωρακέλλης, ο Γιάννης και Γιώργης Καλλιοτζής, ο Γιώργος και Μάκης Καρέκος, η Ζαχαρούλα Κυρατζή, ο Μανώλης Ψωμάς, ο Νίκος Καρίπης, τα συνώνυμα ξαδέρφια Νίκος Χατζηλίας, ο Μιχάλης Μουτάφης, ο Μιχάλης Χαλκιώτης, τα ξαδέρφια μου Γιώργος και Νίκη Κίτσου, ο Ηλίας Χουβαρδάς, ο Λάμπρος Προεστός, ο Γρηγόρης Δ. Τζανής και πολλοί άλλοι που αν τους γράψω εδώ θα γεμίσουν σελίδες επί σελίδων.

 Κέρδος ζωής για μένα όλες αυτές οι φιλίες μου στο Σκαλοχώρι. Φιλίες μιας ζωής. Ανεπιτήδευτες, άδολες, χωρίς μικρότητες, μικροψυχίες και μικροπρέπεια. Αληθινές φιλίες. Όχι φιλίες λυκοφιλίας, υποκρισίας, αντιζηλίας και φθόνου. Φιλίες που έμειναν αναλλοίωτες στο χρόνο. Αντιθέτως αναπτύχθηκαν και περαιτέρω σχέσεις, όπως συγγενικές με το Δήμο Φωτίου αφού έγινα ο νονός της κόρης του της Λίνας, αλλά και σχέσεις συντροφίας όπως με το Γιώργο Φωτέλλη στην «ΚΥΚΝΟΣ». Όλα αυτά στη βάση αλληλοεκτίμησης, αλληλοκατανόησης, αγάπης και εμπιστοσύνης Το της εκτιμήσεως, αγάπης και εμπιστοσύνης των  Σκαλοχωριτών προς εμένα, το διεπίστωσα ακόμη περισσότερο στο θέμα της επιτροπής Αγώνα για το δρόμο Καλλονής – Σιγρίου όπου όλοι οι Σκαλοχωρίτες με περιέβαλαν με αμέριστη εμπιστοσύνη και συστρατευθήκανε μαζί μου, αφού πίστεψαν όπως και πολλοί άλλοι και αυτοί σε μένα και όλοι μαζί καταφέραμε να έχουμε τη μεγάλη επιτυχία, του να γίνεται αυτό τον καιρό το μεγαλύτερο έργο των 44,50 εκατομ. Ευρώ σ’ όλο το Αιγαίο, στον τόπο μας. Ένας σύγχρονος οδικός άξονας ολικού μήκους 46.664 μέτρα. Εκεί δε κάτω από το Πλάτανο στο κέντρο του χωριού, κάναμε τις τρεις πανολομέλειες της επιτροπής αγώνα που τόσο συντελεστικό ρόλο  είχαν στην επιτυχία της προσπάθειάς μας αυτής. Όταν τέλος, βρεθώ στο Σκαλοχώρι είναι σαν να βρίσκομαι στα πατρογονικά μου. Μεταξύ δε των Σκαλοχωριτών, ως να είμαι μεταξύ καλών μου συγγενών. Έτσι, όταν προχθές δέχθηκα το τηλεφώνημα - πρόκληση από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Σκαλοχωριτών στην Αθήνα, το φίλο Μάκη Καρέκο, να πάμε με την σύζυγό μου στην εκδήλωση της Τσικνοπέμπτης που χρόνια έχει καθιερώσει ο Σύλλογός τους, (του οποίου από το 2008 έχω γίνει κι εγώ μέλος του), όπου ο καθένας κουβαλά τα  φαγητά του και ο Σύλλογος προσφέρει το κρασί, με ευχαρίστηση και χαρά δέχθηκα. Ήξερα, όπως πέρυσι και πρόπερσι αλλά και παλιότερα ότι θα περάσουμε καλά. Πράγματι μαζί με την Ελένη, τη σύζυγό μου, βρεθήκαμε χθες βράδυ στη φιλόξενη αίθουσά των Σκαλοχωριτών ( στη Νεόφρονος στο Παγκράτι) μεταξύ των περισσοτέρων από αυτούς που έγραψα πιο πάνω και που ζουν κι αυτοί τώρα εδώ στη Αθήνα.

Καλοφάγαμε, καλοήπιαμε, είπαμε την αθλογή μας, τα αστεία και καλαμπούρια μας, τραγουδήσαμε και χορέψαμε. Το κέφι, κράτησε για ώρες και όταν πιά ξεκινήσαμε να φύγουμε σε κατάσταση ευθυμίας και ευχαρίστησης, αποχωριστήκαμε αλληλοευχόμενοι και του χρόνου να είμαστε καλά και να ξαναβρεθούμε συνεορτάζοντες πάλι στη αίθουσά τους , την Τσικνοπέμπτη. 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!! 

Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) …21.02.2014