Αφ’ ότου άρχισε το φαινόμενο να μου τραβά την προσοχή, αυτό που διαπιστώνω συχνά πυκνά, εδώ και καιρό, είναι πολλά οδικά ατυχήματα στο νησί μας. Ιδιαίτερα πολλά, ατυχώς!
Ατυχήματα που πέραν των υλικών ζημιών και τραυματιών, δυστυχώς έχουμε και νεκρούς. Κάθε τόσο, γεμίζουν οι σελίδες του Τύπου (έντυπου, ηλεκτρονικού) του νησιού μας, σχετικά. Έγραφα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σχολιάζοντας επ’ αυτού: «Τούτο πια έχει γίνει ατυχώς “συρμός”»!!! Δεν έχω στατιστικά στοιχεία για το τι γίνεται σε άλλους νομούς και έτσι δεν μπορώ να κάνω σύγκριση με τα αντιστοίχως συμβαίνοντα στο νησί μας.
Πάντως αυτό που κάθε τόσο παρατηρώ, είναι ότι ο Μολώχ της ασφάλτου επιζητεί αίμα στο νησί μας, και μάλιστα πολύ. Φαίνεται δε ότι εμείς οι Λέσβιοι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να του ικανοποιήσουμε την ακόρεστη φύση του.
Αυτές τις τελευταίες μέρες ήταν σαν να παρακολουθούσαμε πολεμικά ανακοινωθέντα. Μόλις προχθές Πέμπτη, 72χρονος οδηγός τραυμάτισε 67χρονη πεζή στη Θερμή.
Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο είχαμε: Εγκατάλειψη 29χρονου τραυματία ως και του ίδιου του αυτοκινήτου του (!) από οδηγό θύτη!!! Σύγκρουση Ι.Χ. με ταξί προς το αεροδρόμιο, με έναν τραυματία. Σύγκρουση δύο Ι.Χ. στην πόλη, με τραυματισμό πεζού 86χρονου. Προ 20ημέρου, 40χρονος σκοτώθηκε οδηγώντας φορτηγάκι στην Καλλονή. Άλλο ατύχημα είχαμε στο 20ό χιλιόμετρο, με δύο τραυματίες.
Στον περιφερειακό δρόμο στα παλιά λατομεία, δυο αυτοκίνητα συγκρούστηκαν, με τρεις τραυματίες. Στο ίδιο μέρος, δυστυχώς κάποιες μέρες πριν, ένας 17χρονος σκοτώθηκε οδηγώντας μηχανάκι. Προ μηνών ένας γέροντας έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να περάσει το νέο δρόμο στους Λάμπου Μύλους.
Και το συγκλονιστικότερο όλων, προ εβδομάδων, νέος σε ανταγωνιστική κούρσα με άλλο αυτοκίνητο, άφησε την τελευταία του πνοή στιγμιαία στην άσφαλτο στην περιοχή της Καλλονής, όπου του δύσμοιρου το σώμα βρέθηκε αποκεφαλισμένο!!! Τόση ήταν η σφοδρότητα της σύγκρουσης του αυτοκινήτου του στο πρωτοφανές αυτό δυστύχημα!
Πάντως, απ’ ό,τι βλέπω, δεν μπορώ να ξεχωρίσω πού είναι χειρότερα.
Στην πρωτεύουσα, ή στη λεσβιακή ύπαιθρο.
Έτσι, μετά τις προαναφερθείσες τραγικές διαπιστώσεις, γεννάται η ερώτηση. Ποιο το αίτιο; Τι φταίει;
Αίτιο και αιτιατό. Νόμος απόλυτος στη φύση. Δηλαδή αιτία και αποτέλεσμα. Το κάθε αποτέλεσμα οφείλεται σε κάποια αιτία και αυτή είναι συνάρτηση των υπεισερχόμενων κατά περίπτωση παραμέτρων. Οι ειδικοί περί τα οδικά ατυχήματα λένε ότι οι υπεισερχόμενες σ’ αυτά παράμετροι είναι κυρίως τρεις. Ο δρόμος, το όχημα και τέλος ο άνθρωπος.
Αναλύοντας τις τρεις αυτές παραμέτρους και ξεκινώντας απ’ την πρώτη εξ αυτών, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι χαραγμένοι επί Τουρκοκρατίας δρόμοι μας βελτιώνονται και ευτυχώς δε συγκρίνονται με αυτούς που ήταν προ 30 - 40 χρόνια. Βέβαια τότε ο κυκλοφοριακός φόρτος ήταν πολύ μικρός, αφού ο αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων ήταν ιδιαίτερα μικρός και άρα η συχνότητα των επισυμβαινόντων οδικών ατυχημάτων, αντιστοίχως πολύ μικρή.
Βελτίωση της σχετικής ασφάλειας, πέραν των άλλων, ασφαλώς δημιούργησε η προσθήκη των μεταλλικών στηθαίων στα επικίνδυνα κρημνώδη μέρη.
Οπωσδήποτε εκείνο που θα πρέπει να γίνεται, είναι η συνέχιση προσθήκης νέων, σ’ όποια ακόμη σημεία κρίνεται εκ των πραγμάτων αναγκαίο. Αναμφίβολα, η συντήρησή τους και αντικατάστασή τους οπόταν απαιτείται, θα πρέπει να είναι αδιάλειπτη φροντίδα των εχόντων τη σχετική αρμοδιότητα και ευθύνη. Το ίδιο φυσικά πρέπει να γίνεται και σ’ όποιους νέους δρόμους δίδονται στην κυκλοφορία.
Τα καταγγελλόμενα ότι ο δρόμος «παράκαμψη Άγρας» (τελείωσε προσφάτως) στερείται τέτοιων στηθαίων μόνο ερωτήματα δημιουργεί.
Μία άλλη δράση που άρχισε προ μερικών χρόνων απ’ την τότε Νομαρχία, ήταν η με κατάλληλο μηχάνημα κοπή των θάμνων, χόρτων, βάτων κ.λπ., που απλώνονταν κατά πλάτος του δρόμου περιορίζοντας έτσι το λειτουργικό του τμήμα.
Οπωσδήποτε πολύ σωστή ενέργεια. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, η κοπή να επαναλαμβάνεται αρχές του καλοκαιριού, εν όψει της αυξήσεως του φόρτου οχημάτων λόγω Τουρισμού.
Ένα άλλο σημείο άξιο προσοχής είναι το θέμα των λακκουβών που δημιουργούνται επί του ασφαλτοτάπητα εξ αιτίας των βροχών και του χειμώνα γενικότερα. Η άμεση επιδιόρθωσή τους και οπωσδήποτε προδήλως αρχές της θερινής περιόδου, είναι «εκ των ων ουκ άνευ».
Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και των Λεσβίων είχε το αποτέλεσμα να αγοραστούν αυτοκίνητα αναλογικά όπως σ’ όλη την Ελλάδα (για το Β. Αιγαίο ~400 αυτοκίνητα ανά 1.000 κατοίκους). Έτσι, κάθε οικογένεια διαθέτει τουλάχιστο δύο. Ένα για τις αγροτικές εργασίες τους και ένα πολυτελείας για την «κοινωνική τους καταξίωση»! Δηλαδή στο νησί μας κυκλοφορούν τουλάχιστον 35.000 αυτοκίνητα. Εξ αυτού, είναι προφανής ο σχετικός οδικός φόρτος. Όλος αυτός ο στόλος είναι καινουργής (λόγω των κινήτρων αποσύρσεως) και άρα αίτιο ατυχήματος εξ αιτίας παλαιότητας οχήματος είναι σχεδόν μη υπάρχον.
Και ερχόμαστε στον τρίτο και κυριότερο παράγοντα: τον άνθρωπο.
Η οδηγική επάρκεια των συμπατριωτών μας, όπως ανά την Επικράτεια, είναι συνάρτηση του συστήματος αξιολόγησής τους για την απόκτηση της άδειας οδηγήσεως. Οι σχετικές παθογένειες, ατυχώς, είναι αντίστοιχες των ανά το πανελλήνιο.
Και ερχόμαστε στο θέμα της οδηγικής συμπεριφοράς.
Εξ όλων των σχετικών παραγόντων, αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι το θέμα της αναπτυσσόμενης ταχύτητας. Εδώ φαίνεται ότι υπάρχει κάποιου είδους ελαστικής, για να μην πω ασυνείδητης συμπεριφοράς οδηγών, πράγμα που επιτείνεται από τη μη σωστή αστυνόμευση.
Απ’ ό,τι διαβάζω στον Τύπο, τούτη ατυχώς δεν είναι η πρέπουσα. Μάλιστα περιορίζεται σε ώρες γραφείου και μόνο εντός πόλεως. Τούτο προφανώς οφείλεται στο «στράγγισμα των οικονομικών» και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη εκ των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας.
Γράφοντας, τέλος, τα πιο πάνω είναι ξεκάθαρο ότι δεν κάνω κριτική και πιο πολύ δεν επιρρίπτω ευθύνες σε κανέναν, πράγμα που με καμμία ιδιότητα θα μπορούσα να κάνω.
Απλά καταγράφω γεγονότα. Την πραγματικότητα. Πιστεύω δε ότι αυτήν τη βλέπουν οι αρμόδιοι και φυσικά κάνουν ή προσπαθούν να κάνουν ό,τι πρέπει για να εξαλείψουν ή τουλάχιστο να περιορίσουν το κακό. Αν δεν κάνουν αυτό ή αν αντιμετωπίζουν τούτο επί πολλοίς, δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να έχουν νοοτροπία στρουθοκαμήλου, που χώνει την κεφαλή της στην άμμο όταν το θεριό ετοιμάζεται να την κατασπαράξει.