Στη μνήμη σκαπανέως για το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου.

Στη μνήμη σκαπανέως για το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου.

Πάντοτε θεωρούσα ότι μόνο  ο πλούτος, που προέρχεται μέσω της ανάπτυξης μπορεί να δώσει σε ένα τόπο την ευημερία και πρόοδο, ώστε οι άνθρωποι του να έχουν ένα «ευ ζήν». Έτσι  πάντοτε προσπαθούσα να προβάλλω το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός τόπου που με ενδιέφερε, στις κατά καιρούς δραστηριότητες μου και θέσεις που κατείχα στην καριέρα μου το οποίο κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να αποτελέσει τον πόλο επί του οποίου θα στηριζόταν η ανάπτυξη του τόπου αυτού. Τούτο πάντα επεδίωξα βέβαια κατά προτεραιότητα για το γενέθλιο μου τόπο, την Λέσβο, σε διάφορους τομείς και επί μέρους θέματα. Νεαρός Μηχανικός μόλις είχα τελειώσει το Πολυτεχνείο το 1970, είχα διαπιστώσει πως το μοναδικό στον Κόσμο, μέγιστο μνημείο της φύσεως, το Απολιθωμένο Δάσος μας στο νησί μας, όχι μόνο δεν είχε γίνει ως τότε ο πόλος ανάπτυξης κατά πως θα μπορούσε του νησιού μας γενικά, αλλά τουναντίον με την αδιαφορία μας, τον ωχαδερφισμό μας και την αβελτηρία μας τούτο εξαφανιζόταν οσημέραι. Τούτο το κατέστησα γνωστό όπου μπορούσα και αυτός που έδωσε την πρέπουσα προσοχή  και δραστηριοποιήθηκε άμεσα και πολύ ενεργά παρ’ όλο ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα ως εκ της διακυβέρνησης της χώρας από τη Χούντα, ήταν ο αείμνηστος καθηγητής της Γεωλογίας, Πετρογραφίας, Ορυκτολογίας και Παλαιοντολογίας στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο, Σάββας Αυγουστίδης.

Έγραφα στον κ. Βελιτζέλο τον Πρόεδρο του  Μουσείου Φυσικής Ιστορίας  του Απολιθωμένου Δάσους Σιγρίου επί του θέματος το 2005.

<< Ασφαλώς βλέποντες τα πράγματα από  την απόσταση 30 τόσων χρόνων, αφ’ ότου ο Σύλλογος Αντισσαίων στην Αθήνα « Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» προέβαλλε το Θέμα ¨ Απολιθωμένο Δάσος ¨ και συνειδητοποιούντες ότι οι τεθέντες από εμάς το τότε Δ.Σ. του,  στόχοι για  « την προστασία, διατήρηση όσον και τουριστική προβολή του Απολιθωμένου Δάσους του νησιού μας» έχουν επιτευχθεί  με το παραπάνω, αισθανόμαστε  ιδιαίτερη  ικανοποίηση.

Σας αποστέλλω δε το παρόν, με την συμπλήρωση προσφάτως τριών χρόνων από του θανάτου του (2001), του αειμνήστου Σ. Σ. Αυγουστίδη, Λέσβιου την καταγωγή (εκ Γέρας, γεννημένο στην Αιθιοπία), καθηγητού της Γεωλογίας, Πετρογραφίας και Ορυκτολογίας του Ε.Μ. Πολυτεχνείου. Ο διαπρεπής αυτός Λέσβιος υπήρξε ένας εκ των Σκαπανέων που συνέβαλαν τα μέγιστα στην υπόθεση «Απολιθωμένο Δάσος».

 Θεωρώ δε ότι οι Σκαπανείς κάποιας προσπάθειας, ιδέας, πρωτοβουλίας, έργου, κ.λ.π. πρέπει πάντα να αναφέρονται, να μνημονεύονται και να προβάλλονται σε κάθε ευκαιρία, γιατί έτσι το έργο τους δεν αφήνεται να  περιπέσει σε αγνόηση ή και άγνοια εκ της λήθης. Είναι τέλος γνωστό ότι οι δράσεις Σκαπανέων αναδεικνυόμενες, γίνονται παράδειγμα προς μίμηση.

Γράφω λοιπόν το παρόν ως μνημόσυνο υπέρ του εξαιρετικής παιδείας  και βαθειάς γνώσης της Επιστήμης του, Ακαδημαϊκού αυτού ανδρός και Δασκάλου μου  και  τούτο βέβαια, πάντα σε σχέση προς τις προσπάθειες του, τις ενέργειές και προτάσεις του για το ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ της γενέτειράς μας. Τον καθ’ ύλη αυτό επιστήμονα και δάσκαλό μου επετύχαμε ως Συμβούλιο του Συλλόγου Αντισσαίων στην Αθήνα ( Πρόεδρος Γ. Καμβυσέλλης, Γ.Γραμματέας Γ. Μιχαλέλλης και επτά μέλη εκ των οποίων ένα και ο συντάκτης της παρούσας) τότε στις αρχές της δεκαετίας του ’70  να τον ευαισθητοποιήσουμε αναφορικά προς την εγκατάλειψη και απαξία που υφίστατο το ανυπολογίστου αξίας και επιστημονικής σπουδαιότητας αυτό Μνημείο της Φύσης, αφού τότε ουδεμία προστασία (θεσμική, πρακτική-ουσιαστική) παρείχετο σ’ αυτό από την Πολιτεία ή την Τοπική αυτοδιοίκηση. Τούτος αφού συνειδητοποίησε τον υψηλό κίνδυνο που διέτρεχε ¨ αφού καθημερινά αυτό λεηλατείτο και καταστρέφετο από τους επισκέπτες του και τους κατασκευαστές κοσμημάτων ¨ (όπως χαρακτηριστικά γράφει το 1979 στο σχετικό βιβλίο του ο Γ. Χουτζαίος)  και αφού κατάλαβε το αγνό ενδιαφέρον του Συλλόγου μας για το Απολιθωμένο Δάσος  και ταυτόχρονα εκμεταλλευόμενος την παράλληλη ιδιότητά του ως Πρόεδρος (και μάλιστα εκλεγμένος) της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας άρχισε να κάνει τις ενέργειες που χρειάζοντο για  την ευαισθητοποποίηση της Πολιτείας και των σχετικών αρχών για τη σωτηρία αυτού και βεβαίως την αξιοποίησή του. Το Απολιθωμένο Δάσος υπήγετο τότε στην αρμοδιότητα του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ). Οι όποιες δε ενέργειες του καθηγητή Αυγουστίδη όπως ήταν φυσικό έγιναν προς τον ΕΟΤ.>>. 

Τούτο έγραψα στον κ. Βελιτζέλο όταν είχα διαπιστώσει ότι στην τότε πραγματοποιούμενη  εκδήλωση προς τιμή των όποιων σκαπανέων που συνέβαλαν καθ’ οιονδήποτε σε ότι αφορά το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου ουδεμία αναφορά υπήρχε για αείμνηστο Σάββα Αυγουστίδη.

 Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) …………………….. 25.07.2014