Ανθρωπιά - Ευγνωμοσύνη
Συνταράχθηκα βλέποντας στην τηλεόραση προ ολίγου εικόνα ανθρωπιάς και την ίδια στιγμή ευγνωμοσύνης.
Ένα Γερμανικό κανάλι έκανε ρεπορτάζ στην Ειδομένη στα ΕλληνοΣκοπιανά σύνορα. Εκεί που μετά το κλείσιμο στην πράξη της βαλκανικής οδού, έχουν «παγιδευθεί» περί τις 14.000 «ξένοι».
Η εικόνα διαδραματιζόταν έξω από ένα σπίτι του χωριού, όπου ήταν οι ιδιοκτήτες του, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και απαντούσαν στον ρεπόρτερ του Γερμανικού καναλιού. Είχε δείξει αρχικά το πώς είναι μέσα το σπίτι αυτού του ζευγαριού που ήταν όπως όλα τα άλλα σπίτια της Ελληνικής επαρχίας, δηλ. ένα τυπικό σπίτι Ελληνικού χωριού Το θέμα ήταν πώς αποφάσισαν να δώσουν το σπίτι τους σε κάποιους ταλαίπωρους «ξένους» που το ατέλειωτο ταξίδι απ’ τα Τουρκικά παράλια ως την Ειδομένη, με τη βροχή των τελευταίων ημερών και το τσαλαβούτημα στα λασπόνερα τους έχει εξουθενώσει, να μπούν και να κάνουν ένα μπάνιο. Έτσι για να νοιώσουν για λίγο ανθρώπινα. Ανθρωπιά σ’ όλο της το μεγαλείο. Ανθρωπιά που μόνο η ράτσα που ζει σ’αυτή τη βραχώδη γωνιά των Βαλκανίων, οι Έλληνες, η ράτσα μας, ξέρει να επιδεικνύει. Ανθρωπιά που επιδεικνύουν όλους αυτούς τους μήνες οι νησιώτες μας του Ανατολικού Αιγαίου υποδεχόμενοι τους μύριους που θέλουν να περάσουν απ’ την Ανατολία στην Ευρώπη. Ανθρωπιά που έκανε να έχουν προταθεί για το Νόμπελ Ειρήνης η γιαγιά της Σκαμιάς Λέσβου και ο Λέσβιος ψαράς.
Κι εκεί που το αντρόγυνο των γερόντων κάτι έλεγε στην κάμερα, βγαίνει από το σπίτι τους μια νεαρή γυναίκα. Φορά τη χαρακτηριστική μαντίλα των γυναικών της Ανατολής στο κεφάλι της και με σβελτάδα πλησιάζει τη γριά πρώτα και χωρίς να το παολυκαταλάβει η γριά αρχίζει να σκύβει και να της φιλά τα χέρια. Μετά αγκαλιάζονται οι δυό τους και ξεσπούν σε λυγμούς. Μετά φεύγει απ’ την αγκαλιά της γριάς και κάνει λίγα βήματα και πλησιάζοντας το γέρο αρχίζει να σκύβει και να φιλά τα χέρια του. Έκφραση ανείπωτης ευγνωμοσύνης !!!
Η επόμενη σκηνή, δείχνει στο πλάνο και το γέρο που τα μάτια και αυτού έχουν γεμίσει δάκρυα.
Η περιγραφή μου, τόσο φτωχή δεν μπορεί να αποδώσει με τίποτα τον πλούτο και το μεγαλείο της εικόνας που είδα στην τηλεόραση.
Ανθρωπιά - Ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη - Ανθρωπιά. Την ίδια ακριβώς στιγμή.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι ….
Συνταράχθηκα βλέποντας στην τηλεόραση προ ολίγου εικόνα ανθρωπιάς και την ίδια στιγμή ευγνωμοσύνης.
Ένα Γερμανικό κανάλι έκανε ρεπορτάζ στην Ειδομένη στα ΕλληνοΣκοπιανά σύνορα. Εκεί που μετά το κλείσιμο στην πράξη της βαλκανικής οδού, έχουν «παγιδευθεί» περί τις 14.000 «ξένοι».
Η εικόνα διαδραματιζόταν έξω από ένα σπίτι του χωριού, όπου ήταν οι ιδιοκτήτες του, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και απαντούσαν στον ρεπόρτερ του Γερμανικού καναλιού. Είχε δείξει αρχικά το πώς είναι μέσα το σπίτι αυτού του ζευγαριού που ήταν όπως όλα τα άλλα σπίτια της Ελληνικής επαρχίας, δηλ. ένα τυπικό σπίτι Ελληνικού χωριού Το θέμα ήταν πώς αποφάσισαν να δώσουν το σπίτι τους σε κάποιους ταλαίπωρους «ξένους» που το ατέλειωτο ταξίδι απ’ τα Τουρκικά παράλια ως την Ειδομένη, με τη βροχή των τελευταίων ημερών και το τσαλαβούτημα στα λασπόνερα τους έχει εξουθενώσει, να μπούν και να κάνουν ένα μπάνιο. Έτσι για να νοιώσουν για λίγο ανθρώπινα. Ανθρωπιά σ’ όλο της το μεγαλείο. Ανθρωπιά που μόνο η ράτσα που ζει σ’αυτή τη βραχώδη γωνιά των Βαλκανίων, οι Έλληνες, η ράτσα μας, ξέρει να επιδεικνύει. Ανθρωπιά που επιδεικνύουν όλους αυτούς τους μήνες οι νησιώτες μας του Ανατολικού Αιγαίου υποδεχόμενοι τους μύριους που θέλουν να περάσουν απ’ την Ανατολία στην Ευρώπη. Ανθρωπιά που έκανε να έχουν προταθεί για το Νόμπελ Ειρήνης η γιαγιά της Σκαμιάς Λέσβου και ο Λέσβιος ψαράς.
Κι εκεί που το αντρόγυνο των γερόντων κάτι έλεγε στην κάμερα, βγαίνει από το σπίτι τους μια νεαρή γυναίκα. Φορά τη χαρακτηριστική μαντίλα των γυναικών της Ανατολής στο κεφάλι της και με σβελτάδα πλησιάζει τη γριά πρώτα και χωρίς να το παολυκαταλάβει η γριά αρχίζει να σκύβει και να της φιλά τα χέρια. Μετά αγκαλιάζονται οι δυό τους και ξεσπούν σε λυγμούς. Μετά φεύγει απ’ την αγκαλιά της γριάς και κάνει λίγα βήματα και πλησιάζοντας το γέρο αρχίζει να σκύβει και να φιλά τα χέρια του. Έκφραση ανείπωτης ευγνωμοσύνης !!!
Η επόμενη σκηνή, δείχνει στο πλάνο και το γέρο που τα μάτια και αυτού έχουν γεμίσει δάκρυα.
Η περιγραφή μου, τόσο φτωχή δεν μπορεί να αποδώσει με τίποτα τον πλούτο και το μεγαλείο της εικόνας που είδα στην τηλεόραση.
Ανθρωπιά - Ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη - Ανθρωπιά. Την ίδια ακριβώς στιγμή.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι ….
Δρ.Τάκης Χαραλ.Ιορδάνης ….........10.03.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου