Μελέτες, η «Αχίλλειος πτέρνα» της ανάπτυξης του νησιού μας
του Δρ. Τάκη Χ. Ιορδάνη (Ph.D.)
Παρακολουθώ την εργώδη προσπάθεια που καταβάλλεται απ’την ηγεσία της Περιφέρειας μας, στο να πραγματοποιηθούν μεγάλα αναπτυξιακά δημόσια έργα, ώστε να πάψει πιά το νησί μας να είναι ένας παραμελημένος και εγκαταλελειμμένος τόπος, ως ήταν στα 109 ήδη χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου του. Τόπος, όπου δυστυχώς δομικό του στοιχείο έχει καταστεί η υπανάπτυξη, η μιζέρια και οσημέραι η πληθυσμιακή του απίσχναση. Τούτο οφείλεται στο ό,τι, ουδέποτε υπήρξε ένας συνολικός και συγκροτημένος σχεδιασμός των σχετικών αναγκών του νησιού, αλλ’ούτε και η απ’το Κράτος, υπήρξε παράλληλη διάθεση των απαιτουμένων κονδυλίων, για πραγματοποίηση μελετών, πράγμα που εξηγεί την έλλειψη αυτών.
Έτσι η δεισιδαιμονία του νησιού μας, στο να αποκτήσει υποδομές ανάπτυξης με έργα κλίμακος, οφείλεται στην έλλειψη των απαιτουμένων μελετών.
Στους σχετικούς προβληματισμούς μας, από της συστάσεως του Αναπτυξιακού Συνδέσμου μας, «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», καταλήξαμε στο ό,τι αναγκαία και ικανή προϋπόθεση γι΄αυτό, είναι η εκ μέρους της Πολιτείας διάθεση κονδυλίων για τη σύνταξη μελετών έργων υποδομής και ανάπτυξης της Λέσβου. Πρωτοστάτης, στους προβληματισμούς μας αυτούς, ο τότε Πρύτανης του Ε.Μ.Πολυτεχνείου και νυν Περιφερειάρχης μας, Κώστ.Μουτζούρης, προβεβλημένο μέλος μας.
Έτσι, μεταξύ 2012 και 2018, υποβάλαμε τρία ιδίου περιεχομένου έγγραφα, στους Υπουργούς Ανάπτυξης, τριών Κυβερνήσεων. Συγκεκριμένα, τους Βορίδη(2012), Χατζηδάκη(2013), Δραγασάκη(2018). Όλα υπογράφονταν από εμένα, ως Πρόεδρο του Συνδέσμου και το μέλος του, Κωστ.Μουτζούρη.
Σ’αυτά, κάναμε ιστορική ανάλυση της όλης, απ’την απελευθέρωση μας το 1912 δυσπραγίας, της περί τα δημόσια έργα στη Λέσβο. Αναφέραμε δε ότι το μόνο αναπτυξιακό έργο κλίμακος που δημιουργήθηκε, στην εκατονταετία αυτή, ήταν το λιμάνι της Μυτιλήνης, περί το ’50. Τονίζαμε τέλος, ότι απ’το ένα δισ.Ευρώ που αναλογικά δικαιούταν το νησί, απ’τα τέσσερα ΚΠΣ των 86,5δισ., μας ήρθαν λιγότερα των 150 εκατομμυρίων.
Συνεχίζαμε λέγοντας:
«Ο Σύνδεσμος μας που ως εκ του σκοπού της υπάρξεως του έχει μελετήσει ενδελεχώς και σε βάθος τα συναφή δεδομένα, κατάληξε στο ότι η δεισιδαιμονία του πράγματος, οφείλεται στο γεγονός ότι ουδέποτε στο νησί μας έγιναν οι απαιτούμενες μελέτες, που ως ώριμα κατά περίπτωση έργα θα μπορούσαν να ενταχθούν τα εκάστοτε μελετηθέντα στο κάποιο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Τούτο δε οφείλεται στο ότι ουδέποτε διετέθησαν εκ μέρους της Πολιτείας, τα απαιτούμενα ποσά για να γίνουν οι απαραίτητες για το σκοπό αυτό μελέτες. Τούτο το βιώσαμε πολύ παραστατικά όταν εξέπνευσε η προθεσμία εντάξεως στο ΕΣΠΑ(2014), που ατυχώς δύο κεφαλαιώδους σημασίας έργα για τη Λέσβο δεν εντάχθηκαν σ’αυτό. Συγκεκριμένα ο νευραλγικής σημασίας οδικός άξονας «Καλλονής - Πέτρας» προϋπολογισμού των ~15 εκατομ. μόνο Ευρώ και το Λιμάνι του Σιγρίου προϋπολογισμού 13,50 εκατομ. μόνο. Ο λόγος είναι η μη πρέπουσα χρηματοδότηση για την έγκαιρη και κατά τους σχετικούς συμβατικούς όρους χρόνους πληρωμή των μελετητών.»
Καταλήγαμε δε στο ζητούμενο, το Υπουργείο να χρηματοδοτήσει τη Λέσβο με 100-150 εκατομ. Ευρώ, για να γίνουν οι απαραίτητες μελέτες, προαπαιτούμενο δρομολόγησης της ανάπτυξη της. Ατυχώς, εκ μέρους των Υπουργών, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Με τα έγγραφά μας αυτά, βάλαμε «τον δάκτυλο στον τύπο των ήλων», καταθέτοντας την μόνη αλήθεια, σχετικά με τη δυσπραγία πραγματοποίησης αναπτυξιακών έργων στη Λέσβο. Αλήθεια, πώς θα μπορούσε κανείς να έχει κάποια μελέτη, αν ο μελετητής δεν πληρωθεί κατά τους εκάστοτε συμβατικούς όρους; Προδήλως, χωρίς μελέτες, έργα δεν πραγματοποιούνται και συναφώς, κατ’επαγωγή, ανάπτυξη δεν υπάρχει. Άρα στο νησί μας που ατυχώς μαστίζει χρόνια δομική υπανάπτυξη, «Αχίλλειος πτέρνα» της ανάπτυξής του, είναι η απουσία απαιτουμένων μελετών.
Χαρακτηριστικά αναφέρω, το Λιμάνι του Σιγρίου που οι απ’το 1997 ανατεθείσες μελέτες, ολοκληρώθηκαν μόλις το2013 ήτοι μετά δεκαέξι ολόκληρα χρόνια!, κυρίως εκ της μη εγκαίρου πληρωμής, του μελετητή αυτού. Ακόμη, ο πολύπαθος οδικός άξονας Καλλονής - Πέτρας, που συμβατικά οι μελέτες του ήταν παραδοτέες το 2005, τούτες ολοκληρώθηκαν το 2014, με καθυστέρηση εννέα ολοκλήρων ετών!
Η στην αρχή αναφερόμενη κοπιώδης προσπάθεια, φαίνεται με την κάθε τόσο «ανακάλυψη» χρονίως αποτελματωμένων μελετών, την ανάσυρση αυτών απ’το τέλμα και στη συνέχεια δρομολόγηση των διαδικασιών ανάθεσης του εκάστοτε έργου, σε εργολάβο.
Αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα, αρχής γενομένης με τον πολυβασανισμένο οδικό άξονα Καλλονής-Πέτρας. Μετά από 22 χρόνια από της εξαγγελίας του και επτά απ’την ολοκλήρωση των μελετών του, η Περιφέρεια, προ μηνών προχώρησε στο διαγωνισμό ανεύρεσης/ορισμού εργολάβου. Πολύ φοβούμαι ότι η όλη προσπάθεια, ατυχώς είναι σισύφειος, δεδομένου ότι δέκα ιδιοκτήτες γης, απ’όπου τούτος θα περνούσε, προσέφυγαν στο Σ.τ.Ε.
Άλλο, η νότια παράκαμψη Μυτιλήνης, που κι αυτή μετά από 20 περίπου χρόνια, μόλις προσφάτως απέκτησε εγκεκριμένη ΜΠΕ και περιβαλλοντικούς όρους.
Το μεγάλης σημασίας και σπουδαιότητας Αναπτυξιακό έργο υδρεύσεως και αρδεύσεως «Φραγμα Τσικνιά», αλλά τόσα χρόνια εγκλωβισμένο σε συρτάρια αρμοδίων, επί τέλους εντάχθηκε στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης, τη αρωγή του Αντιπροέδρου της Βουλής Χαραλ.Αθανασίου.
Πέραν των μεγάλης σπουδαιότητας αυτών έργων, και άλλα, όπως ο δρόμος Αγιάσου-Μεγαλοχώρι-Πλωμάρι, ο δρόμος Χιδήρων-Άγρας, η λιμνοδεξαμενή Βασιλικών και πολλά άλλα που ασφαλώς μου διαφεύγουν, έρχονται σιγά-σιγά στο φως, και δρομολογείται η υλοποίηση τους.
Όλα αυτά, θα έπρεπε να γίνουν απ’το 1 δις που δικαιούμασταν απ’τα τέσσερα ΚΠΣ, μέσα στα 30 τόσα χρόνια, αρχής γενομένης απ’τα ΜΟΠ ως το πέρας του ΕΣΠΑ(2014). Δεν έγιναν, ελλείψει μελετών. Δυστυχώς, τελικά, τα πραγματοποιηθέντα έργα, ήταν ~150 εκατομμύριων, μόνο!
Βέβαια, το να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα λυθεί το πρόβλημα ανάπτυξης του νησιού. Ατυχώς, ως επανειλημμένως έχω γράψει, μόνο μέσω του Τουρισμού πια, και μάλιστα του μαζικού, τούτο θα ’ταν εφικτό. Αυτό, γιατί υπάρχει ένας «λαιμός μπουκαλιού»(bottle neck). Το μικρό, επαρχιακό αεροδρόμιο μας, «Οδυσσέας Ελύτης». Ο «λαιμός» αυτός πρέπει να σπάσει, δημιουργώντας ένα διεθνές αεροδρόμιο δυνατότητας υποδοχής 3.000.000-3.500.000 επισκέπτες/χρόνο. Στο προ 15ημερών άρθρο μου «Πολυτέλειας έργο, η νότια παράκαμψη της Μυτιλήνης» διεξοδικά ανέλυα την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός τέτοιου διεθνούς αεροδρομίου, στο «μέσσον» του νησιού, λ.χ. στην Κλοπεδή, ιδέα, που έχω προβάλει απ’το 2000. Ένα τέτοιο αεροδρόμιο αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη προς ανάπτυξη της Λέσβου. Χωρίς αεροδρόμιο ως το προαναφερθέν, αντίστοιχο της Ρόδου, με τις ~500.000 μόνο επισκέπτες/έτος, στο «Οδυσσέας Ελύτης», το νησί μας θα βρίσκεται μόνιμα στο λυκόφως της υπανάπτυξης και συνεχούς ερήμωσής του.
Αναμφίβολα και θα προγραμματιστούν διάφορα έργα στο νησί και θα γίνουν πολλές μελέτες. Οπωσδήποτε, κατά άμεση μάλιστα προτεραιότητα, προέχει η μελέτη του ανωτέρω προτεινομένου διεθνούς αεροδρομίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου