Οι δεκαέξι χάρτες του Υπουργείου Εξωτερικών και το μάθημα σύγχρονης Ιστορίας
του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη( Ph.D.)
Το Φθινόπωρο του 1912 ο ηρωικός Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης με το θρυλικό «Αβέρωφ» είχε κατορθώσει, να «μαντρώσει» στον Ελλήσποντο τον στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετά απελευθέρωσε το ένα μετά το άλλο, τα νησιά του Βορείου Αιγαίου. Κατά τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο, όλος ο Οθωμανικός στόλος, είχε κατασχεθεί (1916), απ’τις Μεγάλες Δυνάμεις. Μ’αυτό το ιστορικό δεδομένο, παρά την τραγική ήττα μας και την Μικρασιατική καταστροφή το 1922, τα νησιά μας, έμειναν στην Ελληνική κυριαρχία. Έτσι, το 1923 που υπογραφόταν στη Λωζάννη η συνθήκη ειρήνης (τροποποιούσε αυτήν των Σεβρών), βρήκε τα νησιά μας να ανήκουν στην Ελληνική Επικράτεια, με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και τα μικρά νησιά, Λαγούσες. Με τη συνθήκη αυτή, η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε τίτλο κυριαρχίας επί των νησιών που βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων απ’τις ακτές της Μικράς Ασίας. Μ’αυτήν, ακόμη, παραχωρήθηκαν στην Ιταλία τα Δωδεκάνησα (το προέβλεπε η συνθήκη των Σεβρών).
Το 1932, μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας υπεγράφη συμφωνία, προσδιορίζοντας την κυριαρχία των Ιταλών επί των νήσων και νησίδων της Δωδεκανήσου. Μετά την ένωση αυτής με την Ελλάδα και τη σχετική συνθήκη των Παρισίων(1947), η συμφωνία του 1932 είναι ισχύουσα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος πιά, ως διαδόχου κράτους, στην περιοχή αυτή, της Ιταλίας.
Μέχρι τη δεκαετία του 70, αυτά ήταν σεβαστά. Από τότε, άρχισαν να αμφισβητούνται μονομερώς απ’την Τουρκία.
Ειδικότερα, μέχρι το 1972 ήταν σεβαστό, να έχουν τα νησιά χωρικά ύδατα 6 ναυτικά μίλια ( Ελληνικά, και Τούρκικα-΄Ιμβρος, Τένεδος-) και για τα απέχοντα απ’την Μικρασία νησιά μας απόσταση μικρότερη του ορίου αυτού, να χρησιμοποιείται η μεσοαπόσταση. Από τότε, η Τουρκία ασκεί επίσης το δικαίωμα των 12 μιλίων στον Εύξεινο Πόντο και στην Μεσόγειο, ενώ στο Αιγαίο τούτη το έχει απαγορεύσει στην Ελλάδα, απειλώντας με πόλεμο (casus belli), απ’το 1995.
Στη συνέχεια το 1973, η Τουρκία με ΦΕΚ της, δίνει άδεια στην Τουρκική εταιρεία Πετρελαίων(TRAO) για έρευνες κοιτασμάτων πετρελαίου στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, σε μια τεράστια περιοχή στο Αιγαίο, απ’τις εκβολές του Έβρου ως κάτω, δυτικά Χίου και Ψαρών.
Το 1974 διευρύνει την άδεια αυτή, στο νότιο Αιγαίο, από δυτικά/βορειοδυτικά της Ικαρίας και Δωδεκανήσων ως κάτω την Ρόδο, αλλά και μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά αυτής και νότια του Καστελόριζου.
To 1988, εκδόθηκε ο Τουρκικός Κανονισμός Έρευνας και Διάσωσης(SAR) που τα όρια του φθάνουν στο μέσο του Αιγαίου και συγκεκριμένα στον 25ο μεσημβρινό, επικαλύπτοντας παράνομα ελληνικά χωρικά ύδατα και νησιά, σ’αντίθεση με τα συμφωνηθέντα μεταξύ Ελλάδος και τους καθ’ύλη διεθνείς οργανισμούς (ICAO,IMO), απ’το ’70. Τούτος επιβεβαιώθηκε απ’την Τουρκία και πάλι, το 2001.
Το 1996, μετά τα τραγικά γεγονότα των Ιμίων, οι Τούρκοι προσπάθησαν να επιβάλλουν την θεωρία των «γκρίζων ζωνών», αυτήν της ακαθορίστου κυριαρχίας μικρών νησιών και βραχονησίδων μας (η τότε Πρωθυπουργός Τσιλέρ ομιλούσε για πάνω από 1000, άλλοι επίσημοι Τούρκοι, άλλα). Τελικά τούτο, το έχουν κάνει στην πράξη με παραβιάσεις χωρικών υδάτων, υπερπτήσεις κ.άλ. για πάνω από 30 κατοικημένα νησιά στα Δωδεκάνησα και Κρήτη. Ως, Φούρνοι Ικαρίας, Αρκοί, Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Κύναρος, Ρο, Στρογγύλη κ.άλ., για τα Δωδεκάνησα. Για την Κρήτη, ακόμη κι αυτή η Γαύδος!
Το 2009 και 2012, δίνει άδεια στην TRAO για έρευνες, νοτίως του Καστελόριζου και νοτίως/νοτιανατολικά της Ρόδου.
Το 2019 προβάλει ως επίσημο δόγμα της, το «Γαλάζια πατρίδα». Μ’αυτό καλύπτει όλες τις περιοχές για τις οποίες εδόθησαν οι προαναφερθείσες άδειες στην ΤΡΑΟ, αλλά και οι διεκδικήσεις SAR, φθάνοντας 6 ναυτικά μίλια ανατολικά της Κρήτης! Έτσι, καταργούν τα χωρικά ύδατα των νησιών μας αλλά ακόμη και το να έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας. Την ίδια χρονιά, ανακοινώνει στον ΟΗΕ την διεκδικούμενη τουρκική υφαλοκρηπίδα ως τον 28ο μεσημβρινό. Επίσης υπογράφει με τη Λιβύη το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, «εξαφανίζοντας» κατά τους δικούς τους σκοπούς νησιά μας, ως ακόμη κι αυτή την Κρήτη!
Το 2020 νέος Κανονισμός για την έρευνα και διάσωση(SAR) στην Ανατ.Μεσόγειο (περιλαμβάνει το Αιγαίο, διχοτομημένο στον 25ο μεσημβρινό). Ακόμη, καταθέτει στον ΟΗΕ χάρτη με τα διεκδικούμενα όρια της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατ.Μεσόγειο.
Τέλος το 2021 προβάλει τη θεωρία της αποστρατικοποίησης νησιών μας, απ’την Σαμοθράκη ως κάτω την Ρόδο. Φυσικά και τη Λέσβο.
Εκατό χρόνια μετά τη συνθήκη της Λωζάννης, ο νεοΣουλτάνος Ερντογάν, αδιάλειπτα επιδιώκει και στοχεύει την αναθεώρηση του status quo, για να ανασυστήσει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Έτσι κατέστη ο ταραχοποιός της Ανατολικής Μεσογείου, ανοίγοντας μέτωπα σε πλείστα όσα σημεία της, ως την Συρία, Ιράκ, Κύπρο, Λιβύη, φυσικά και την Ελλάδα.
Πολλά αλλοπρόσαλλα ακούσαμε ως, διεκδικήσεις, καινοφανείς θεωρίες, αλλά και απειλές για την χώρα μας, το Αιγαίο και εμάς τους ίδιους τους Έλληνες απ’τον ΝεοΣουλτάνο Ερντογάν και τους ποικίλους «βεζίρηδες» του. Μέχρι το θεότρελο, ότι εννιά μεγάλα νησιά μας -σ’αυτά και η Λέσβος- μας τα παραχώρησαν, μόνο για χρήση. Όχι εθνική κυριαρχία. Λες κι είναι χωράφια ή σπίτια, μεταξύ φίλων παραχωρούμενα!
Με όλα αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τούτους τους μήνες, η Ελληνική διπλωματία, με ιδιαίτερα δραστήριο τον επικεφαλής της, Υπουργό Εξωτερικών Νικ.Δένδια, προσπαθεί να ενημερώσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, διεθνοποιώντας τον Τουρκικό αναθεωρητισμό, με πρόταξη το Διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θαλάσσης. Προ ημερών το Υπουργείο δημοσιοποίησε δεκαέξ(16) χάρτες που παραστατικότατα δείχνουν τις «ορέξεις» των Τούρκων μεταξύ 1923 και 2022, σύμφωνα μ’όλα όσα προαναφερθηκαν. Μέσω των χαρτών αυτών καταδεικνύονται σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο, άμεσα όλες οι έωλες Τουρκικές απρόβλεπτες δηλώσεις, άστατες αιτιάσεις και υπερφίαλες διεκδικήσεις. Τέλος, η σύγκριση τού μετά τη Λωζάννη χάρτη, μ’αυτόν του 2020 για την έρευνα και διάσωση(SAR) στην Ανατ.Μεσόγειο, δείχνει και στον πιο αφελή το πώς η Τουρκία θα ήθελε να γραφεί η Ιστορία.
Στα τραγικά γεγονότα του Σεπτέμβρη 1956, στο πογκρόμ της ράτσας αυτής των «βανδάλων» κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, με όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πολέμου, παιδί ακόμα, συνειδητοποίησα, ότι απέναντί στον Μπαμπά (έτσι που φαίνεται απ’την Άντισσα) και μέσα, υπάρχει ένας λαός που έχει τη δυνατότητα να μας προκαλεί αισθήματα bulling. Έκτοτε, εξηνταέξι τώρα χρόνια, ελάχιστες χρονικές περιόδους της ζωής μου, δεν έχω γευθεί, όπως εξ άλλου όλοι οι Έλληνες, τους πικρούς καρπούς του Τουρκικού μπούλινγκ. Διαχρονικά. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά θέμα της αλαζονείας της ράτσας αυτής εκ του ένδοξου παρελθόντος της! Κυρίως, εκ του μεγέθους τους (συσχετισμός, 85 εκατομμύρια αυτοί, 11 μόνο εμείς). Πάντως με δεδομένο τον αναθεωρητισμό που στην πράξη σήμερα υλοποιείται στην Ουκρανία απ’τον Πούτιν (“ομοϊδεάτη” και “συνεταιράκι” του Ερντογάν), κανείς δεν ξέρει τι «τέξεται η επιούσα». Άραγε, μήπως πρέπει να μας γίνει συνείδηση η ρήση των Ρωμαίων «για να έχεις ειρήνη πρέπει να ετοιμάζεσαι για πόλεμο»; Γιατί χωρίς τούτο, το ηρωικό «μολών λαβέ», χαρακτηριστικό ανά τους αιώνες της φυλή μας, θα αποτελεί λόγο, κενού περιεχομένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου