Αρθρο μου στην Αιολίας λόγος /ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ : " Η αγωνία για επιβίωση & οι αγώνες των αγροτών μας".

 

σελ. 16                        ΔHMOKPATHΣ                         Σαββατοκύριακο 2 Μαρτίου 2024

Αιολίας λόγος

Η αγωνία για επιβίωση

& οι αγώνες των  αγροτών μας.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Όταν  έχεις αισθανθεί την άχνα του ιδρώτα να σε περιλούζει μέσα στην κάψα του κατακαλόκαιρου θερίζοντας με το δρεπάνι στο χωράφι, ή τη γάνα απ’τη δίψα στο στόμα σου   αλωνίζοντας  στο αλώνι, ή τον πόνο απ’το κέντρισμα  του σκούρτσου  ή σφήγκας όταν τρυγάς στο αμπέλι ή ακόμη όταν τα δάχτυλά σου μαργώνουν απ’την παγωνιά  μαζεύοντας καταχείμωνα ελιές στο λιόκτημα, τότε μονάχα μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει κόπος του αγρότη.  Ακόμα όταν τη μια χρονιά ο δάκος καταστρέφει τον λιόκαρπό σου, την άλλη ο μπαλσαράς κάνει το ίδιο στο αμπέλι σου, ή  ο λίβας  καίει τα σπαρτά σου ή ακόμα η παγωνιά  καταστρέφει τα δέντρα σου, που όλα αυτά σημαίνουν  εισόδημα  λειψό ή ακόμα και μηδενικό, τότε συνειδητοποιείς τι σημαίνει  μόχθος του αγρότη. Επειδή τούτα όλα τα είχα νοιώσει ως γιος αγρότη βαθειά στο πετσί μου ως παιδί και έφηβος, μπορώ να εκτιμήσω τι σημαίνει αγωνία για το αύριο του αγρότη στο νησί μας και γενικά στην Ελλάδα. Έτσι πάντα με ιδιαίτερη συμπάθεια βλέπω τους κατά καιρούς διεκδικητικούς αγώνες των αγροτών. Αγώνες που γίνονται γνωστοί στο πανελλήνιο όταν τα τρακτέρ ανεβαίνουν στις εθνικές οδούς, κι αυτό ως  γεγονός, γίνεται είδηση στα ερτζιανά,  τηλεοράσεις και  τύπο. Τούτο ακριβώς βιώνουμε απ’την αρχή του 2024. Μάλιστα αυτό, παράλληλα και σε συνδυασμό προς τους αγώνες των αγροτών στην Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία και γενικά σ’όλη την Ε.Ε. Η μεγαλειώδης πορεία εκατοντάδων τρακτέρ, αγροτικών και αγροτών, κτηνοτρόφων και μελισσοκόμων απ’όλη την επικράτεια που κατέληξε σε παναγροτική διαμαρτυρία μπροστά στο κοινοβούλιο μας το βράδυ της  20/2/2024, αποτέλεσε την κορύφωση του αγώνα του κόσμου της αγροτιάς ύστερα απ’τα ψιχία που τους έδωσε ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης στην συνάντησή του με την αντιπροσωπεία των αγροτών στο μέγαρο Μαξίμου την  13/2/2024. Τι τους έδωσε; Την επιστροφή φόρου  κατανάλωσης του πετρελαίου που έτσι κι αλλιώς θα δινόταν προς το τέλος της χρονιάς. Ακόμη μείωση της τιμής της κιλοβατώρας (σε βάρος της ΔΕΗ). Τα δοθέντα προς τους αγρότες ανήλθαν στα 85.000.000 Ευρώ. Όπως δε διατράνωναν εν χορώ ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος και Υπουργοί, τους δόθηκαν  παροχές εντός των  οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Τέλος,  ο Πρωθυπουργός τόνιζε μετ’ εμφάσεως ότι  δεν υπάρχει δημοσιονομικό περιθώριο για περαιτέρω παροχές. Οι αγρότες, τις παροχές αυτές χαρακτήρισαν ψιχία και συνέχισαν τον αγώνα τους ως την 26/2/2024  που θα συζητιόταν απ’τους Υπουργούς Γεωργίας, το αγροτικό πρόβλημα των 27 της Ε.Ε.

Αυτό που δεν αφουγκράστηκε η Κυβέρνηση ήταν η φωνή της αγωνίας των αγροτών για το αβάστακτο κόστος παραγωγής. Τούτο πέραν του ρεύματος και πετρελαίου που εμβαλωματικά αντιμετώπισε, αυτό που αποφεύγει είναι το κόστος των σπόρων,  λιπασμάτων, φαρμάκων,  γεωργικών μηχανημάτων που είναι κυρίως στα χέρια των πολυεθνικών και που η ακρίβεια τους, στην κυριολεξία τους απομυζά τον κόπο τους.  Παραβλέπει την ασύδοτη παρέμβαση των μεσαζόντων, που απ’το χωράφι ως το ράφι πολλαπλασιάζει την τιμή των προϊόντων τους, σε βάρος τις δικής τους τσέπης αλλά κι αυτής των καταναλωτών. Αγνοεί ότι  τα προϊόντα τους υφίστανται τον  αθέμιτο ανταγωνισμό από συναδέλφους τους εκτός Ε.Ε. Θέλει να αγνοεί το ό,τι ολίγο κατ’ολίγο μειώνεται η κρατική στήριξης τους σε διάφορους τομείς της παραγωγής τους  και τέλος ότι  η απ’το 2023 εφαρμοζομένη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική(ΚΑΠ), που πέραν της γραφειοκρατικότητας  και  δυσλειτουργικότητάς της, τους προσθέτει κόστη δυσανάλογα  για  την “πράσινη” μετάβαση του αγροτικού τομέα.Όλα αυτά  είναι κοινά προβλήματα για όλους τους αγρότες της Ευρώπης, πράγμα που έχει οδηγήσει στις προαναφερθείσες   πανΕυρωπαϊκές  αντιδράσεις τους στις πρωτεύουσες των ευρωπαϊκών χωρών.

Ο αγώνας των Ευρωπαίων αγροτών είχε  το κρεσέντο του στις Βρυξέλλες στις 26/02/2024 όταν περισσότερα από 1.000 τρακτέρ  Βέλγων, Γάλλων, Ιταλών, Γερμανών Ισπανών ακόμα και Λουξεμβούργιων αγροτών εισέβαλαν μαζικά στην πλατεία Σούμαν στο κέντρο βελγικής πρωτεύουσα,  διεκδικώντας   δίκαια εισοδήματα, μείωση διοικητικών βαρών, πέρας των συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών με τρίτες χώρες, εξορθολογισμό και αύξηση του προϋπολογισμού της  ΚΑΠ. Η νέα ΚΑΠ όπως είναι δομημένη είναι γραφειοκρατική, περίπλοκη, μη λειτουργική και εν τέλει άδικη για τον αγρότη.  Αυτό, για όλους τους Ευρωπαίους αγρότες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπροστά στην ανά την Ε.Ε πίεση των αγροτών, πρότεινε τη χαλάρωση ορισμένων απ’τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις της ΚΑΠ  με τις οποίες ήταν υποχρεωμένες να συμμορφώνονται οι γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις.

Η σύνοδος των Υπουργών κάτω απ΄την ίδια πίεση, έδωσε μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης.  Με άλλα λόγια, οι “27” έδωσαν, κυρίως, το σύνθημα της αναθεώρησης της ΚΑΠ, σε κατεύθυνση λιγότερο “πράσινη”, λιγότερο γραφειοκρατική και κάπως περισσότερο προστατευτική.

Τα προαναφερθέντα αρνητικά οδήγησαν, τα τελευταία χρόνια 3.500.000 αγρότες να εγκαταλείψουν τη Γεωργία στην Ε.Ε.

Για τη χώρα μας όταν πρωτομπήκαμε στην τότε ΕΟΚ (νυν Ε.Ε.) κατά το ’80, ο αγροτικός της πληθυσμός  ήταν άνω του 1.000.000 άτομα, μεγάλο ποσοστό έναντι του συνόλου του πληθυσμού, κατά τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Τούτο ήταν εξοβελιστέο και θα  έπρεπε μειούμενο  να πέσει στα επίπεδα του μέσου όρου της ΕΟΚ. Εργώδης υπήρξε η προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Κύριος μοχλός προς αυτό υπήρξαν οι διάφορες εκ Βρυξελλών νόρμες. Πράγματι σε τριάντα χρόνια, κατά το 2010 είχε μειωθεί πάνω από 500.000. Τούτο, διότι τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα κατέστησαν μη ανταγωνιστικά, έναντι των εισαγομένων στην Ε.Ε. βάσει των με τρίτες χώρες εμπορικών της συμφωνιών. Π.χ. βαμβάκι και πατάτες απ’την Αίγυπτο, σιτηρά απ’την Ουκρανία, πλείστα όσα άλλα απ’αλλού ανά την υφήλιο. Ακόμα και λεμόνια απ’τη Χιλή! Άξιο αναφοράς,  ότι  προ ετών όταν είχαμε υπερπαραγωγή λαδιού, που ξεπερνούσε τις 300.000 τόνους λάδι, υποχρεωθήκαμε να εισάγουμε  15.000 τόνους απ’την Τυνησία.  Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτής της ζάχαρης. Δεδομένου ότι  η Ε.Ε.  παράγει στη  Βόρεια Ευρώπη το 50% της παγκόσμιας παραγωγής ζαχαρότευτλων, η απ’αυτά ελληνική ζάχαρη,  κατέστη μη ανταγωνιστική. Αποτέλεσμα, η παραγωγή ζαχαρότευτλων στη χώρα να μειωθεί αρχικά και τελικά να σταματήσει. Έτσι όλα  τα εργοστάσια (Λάρισας, Πλατύ Ημαθίας, Τοξότες Ξάνθης, Ορεστιάδα) έκλεισαν, με χιλιάδες στρέμματα να πάψουν να καλλιεργούνται και χιλιάδες αγρότες να χάσουν το εισόδημά τους. Το ίδιο έχει γίνει με διάφορες άλλες καλλιέργειες κι έτσι οι εκτάσεις τους συνεχώς μειώνονται. Σήμερα η χρησιμοποιούμενη γεωργική μας έκταση ανέρχεται στα ~28.000.000 στρέμματα, μειωμένη κατά 18,8% (~35.000.000) απ’το 2009. Για να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της μείωσης αυτής ας αναφερθεί ότι ενώ ως χώρα χρειαζόμαστε ~85.000 τόνους  όσπρια/χρόνο, η εγχώρια μας παραγωγή είναι μόνο 8.000 τόνοι!

Μ’όλα τούτα, εκείνο που είναι προφανές είναι ότι για να αποφευχθεί η περαιτέρω μείωση της παραγωγής, προϊόντων και αγροτών μας, αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι να υπάρξει ουσιαστική στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Ας μη ξεχνούμε ότι η γεωργική παραγωγή στη χώρα ήταν πλεονασματική πριν μπούμε στην ΕΟΚ. Έκτοτε, μόνιμα ελλειμματική. Θα μπορέσει η σημερινή Κυβέρνηση να αναστρέψει αυτό;