"Ουφ! το ξεφορτωθήκαμε …" , άρθρο μου στην "Αιολιας λόγος" /ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

 

σελ. 16                ΔHMOKPATHΣ                  Σαββατοκύριακο 30 Μαρτίου 2024

Αιολίας λόγος

                         Ουφ!  το  ξεφορτωθήκαμε …

                                                   Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Διθυραμβικές ιαχές ακούγονταν στο Μουσείο Ελαιουργίας στην Αγία Παρασκευή,  την 20^η/3/2024, για τη μεγάλη επιτυχία  της υπογραφής, μιας εξαιρετικού κοινωνικού περιεχομένου και αντιστοίχου βαρύτητας συμβάσεως, αυτή της παραχώρησης απ’τον Δήμο Δυτικής Λέσβου στο  Μουσείο Απολιθωμένου Δάσους, του Γηροκομείου Αντίσσης. 

Την ίδια στιγμή ακουγόταν,   στην Καλλονή,  στο Δημαρχείο “Ουφ!  το  ξεφορτωθήκαμε…” και στην Άντισσα, αυτό που με λύπη ψιθύριζαν  οι γέροντες της, “αλίμονό μας…”.

Έτσι έκλεισε ο κύκλος των ~40 χρόνων, από τότε που ξεκίνησε το όνειρο, να δημιουργηθεί  ένα  Γηροκομείο στο χωριό μας. Οι τότε σαραντάρηδες, του ’80,  προσέβλεπαν, τούτο να γίνει άμεσα, προς ανακούφιση φυσικά των γερόντων  γονέων τους, θείων, συγγενών. Σήμερα, ογδοντάρηδες πια και οι ίδιοι, ήλπιζαν πως στην τελευταία  φάση της ζωής τους, το ίδρυμα  αυτό, θα τους νοιαζόταν,  φρόντιζε και εντέλει περιέθαλπε.

Αυτό, ως τους το είχαν υποσχεθεί  διαχρονικά, απ’τα προεκλογικά μπαλκόνια,  Πρόεδροι, Δήμαρχοι, Βουλευτές, Νομάρχες, Περιφερειάρχες στις διάφορες εκλογές, όλα αυτά τα ~40 χρόνια.

Ολίγο κατ’ολίγο το Γηροκομείο ολοκληρώθηκε, με χρηματοδότηση αρχικά της Ε.Ε., μετά της Ελληνικής Πολιτείας. Μάλιστα, το 2008 ήταν πλήρες, αφού κι αυτός ακόμα ο ξενοδοχειακός εξοπλισμός (κρεβάτια, κομοδίνα, είδη κουζίνας και τραπεζαρίας, κ.άλ.)  είχε προμηθευθεί, έτοιμο να λειτουργήσει, καλύπτοντας τις  ανάγκες 60 γερόντων. 

Το αρχικό κτίριο ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε και εγκαταλελειμμένο,  σιγά-σιγά μετατράπηκε  σε ερειπιώνα. Στη συνέχεια,   ανασχεδιάσθηκε  και  ανακαινίστηκε  το 2000, με χρηματοδότηση της Πολιτείας και προϋπολογισμό ~1.300.000 Ευρώ, παίρνοντας τη σημερινή καλαίσθητη μορφή του. Βέβαια το ελληνικό σύνδρομο, να χτίζουμε αρχίζοντας απ’τα κεραμίδια, αντί απ’τα  θεμέλια,  καταδείχτηκε και στην περίπτωση αυτή, αφού  έλειπε κυρίως ο απαιτούμενος προϋπολογισμός και η πηγή χρηματοδότησης, συναφώς το οργανόγραμμα και προσωπικό για τη  λειτουργία του Γηροκομείου. Η έλλειψη αυτών των θεμελιωδών  παραγόντων (χρήμα, προσωπικό), είχε το αποτέλεσμα τούτο να μη λειτουργήσει ποτέ και για δεκαπέντε χρόνια να παραμεληθεί πλήρως. Ο φθοροποιός χρόνος είχε αφήσει  έντονα τα σημάδια του.  

Στο  “Εμπρος” στις 18/8/2015, αναρωτιόμουν: ‘‘Ερειπιώνας εκ δευτέρου  ή Γηροκομείο;’’: “...Κατά τους ειδικούς, για το αρχικό χτίσιμο του δαπανήθηκαν ποσά,  τουλάχιστον 700.000 Ευρώ. Συνολικά, (προσθέτοντας τα προαναφερθέντα 1.300.000) μαζί με τον εξοπλισμό (ξενοδοχειακή υποδομή -κρεβάτια, κομοδίνα, κ.λπ.- είχαν έρθει ~2008) το έργο αυτό στοίχισε στον Έλληνα φορολογούμενο ~2.500.000 Ευρώ. Ποσό, ατυχώς που αν τελικά  η μονάδα αυτή δεν λειτουργήσει ως Γηροκομείο, αναπόφευκτα θα γίνει «φτερό στον άνεμο» και θα χαθεί…”.

Εννιά χρόνια μετά, δυστυχώς σήμερα, εκδόθηκε η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Γηροκομείου Αντίσσης. Έτσι τα όνειρα δύο κοντά γενεών γερόντων, χάθηκαν με μια υπογραφή του Δημάρχου μας  στην προαναφερθείσα σεμνή τελετή της Αγίας Παρασκευής, υπό τις επευφημίες  ταγών της Άντισσας.

Τούτο, σε πείσμα της καθολικής πίστης, αλλά και ελπίδας των Αντισσαίων, που περίμεναν τα ~40 αυτά χρόνια, να αρχίσει το Γηροκομείο να λειτουργεί ως τέτοιο.  Εξάλλου και στις εκλογές του Οκτωβρίου, ο Δήμαρχος και οι περί αυτόν, ουδέν το διαφορετικό  ανέφεραν στους προεκλογικούς τους λόγους.

Αλλά ας δούμε, το πώς είχε εδραιωθεί αυτή η πίστη ή μάλλον πεποίθηση των Αντισσαίων.

 Για χρόνια παρακολουθούσα το θέμα,  Γηροκομείο. Το 2015, διαπίστωσα ότι τούτο είχε αφεθεί στην τύχη του και κανείς δεν ασχολούταν μαζί του. Στο «τι μέλλει γενέσθαι» και ανταποκρινόμενος στις παραινέσεις και παροτρύνσεις πολλών συγχωριανών, αποφάσισα να  ξεκινήσω το σχετικό αγώνα. Πριν απ’αυτό, θέλησα να γνωρίσω το κτίριο και  για πρώτη φορά μπήκα σ’αυτό. Εντυπωσιάστηκα ομολογώ, απ’το μέγεθος, τον αριθμό των δωματίων, τη  διαρρύθμιση τους, τον εξοπλισμό, την όλη υποδομή του. Όμως βλέποντας τη φθορά των πάντων και την παλαίωση τους εκ της αχρησίας, ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι μου. Τούτα έγραψα στην πρώτη μου σχετική επιστολή στον αρμόδιο Υπουργό, τονίζοντας ότι αυτή αποτελούσε το  ξεκίνημα της προσπάθειας αξιοποίησής του Γηροκομείου. Το Υπουργείο απευθύνθηκε στον τότε Δήμο Λέσβου. Ο Δήμος απήντησε ότι διερευνά τη δυνατότητα να λειτουργήσει το Γηροκομείο «προς όφελος των ηλικιωμένων δημοτών του». Δυστυχώς μετά  παρέλευση δύο χρόνων, ουδέν σχετικό είχε γίνει. Τότε, συνέταξα το απαιτούμενο διεκδικητικό κείμενο, που υπογραφόταν απ’όσους ενδιαφέρονταν να λειτουργήσει αυτό, αρχίζοντας έτσι να δημιουργείται η εν δυνάμει Επιτροπή Αγώνα Γηροκομείου. Ως  συλλέγονταν  οι   υπογραφές, με συνοδευτική επιστολή, καταθέταμε αυτές στο γραφείο της τότε αρμοδίας Υπουργού, κοινοποιώντας τις στον Δήμο Λέσβου. Τελικά, είχαμε καταθέσει έξι σχετικές επιστολές με συνολικά άνω των 600 υπογραφών, ήτοι σχεδόν το μισό του πληθυσμού της Άντισσας και του Σιγρίου (ας σημειωθεί, συνυπέγραψαν, και ομογενείς μας στην μακρινή Αυστραλία).

Η τελευταία απάντηση του Υπουργείου στις 20.2.2019, που κοινοποιούταν και στο Δήμο Λέσβου, με πληροφορούσε  ότι το κτίριο αυτό ανήκει στο Δήμο και άρα ο Δήμος  θα έπρεπε να αποφασίσει σχετικά. Όμως, ο Δήμος Λέσβου, ατυχώς “αγρόν ηγόρασε”.

Το κτίριο, Γηροκομείο, στη 10ετή αιχμαλωσία της Καλλικρατείου Αρχιτεκτονικής, ατυχώς, έρεπε  πάλι προς ερειπιώνα. Μετά το σπάσιμο του Δήμου Τέρατος το 2019,  ευθύς ως συστήθηκε ο Δήμος Δυτικής Λέσβου, υπήρξε στόχευση αξιοποίησης αυτού, κατά το σκοπό της δημιουργίας του. Ο Δήμαρχος μας, εξέφρασε επίσημα την πολιτική γι’αυτό βούληση του, απευθυνόμενος στα τρία συναρμόδια Υπουργεία τον Απρίλιο 2021, ζητώντας το πώς το Γηροκομείο Αντίσσης, θα γινόταν παράρτημα του «Ζαχάρειου» Γηροκομείου Αγίας Παρασκευής. Η απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών (κοινοποιούταν και  σε μένα), στις 20/7/2021ανέλυε διεξοδικά τον τρόπο. Χρειαζόταν, κυρίως α) η Κοινότητα Αντίσσης να κάνει δωρεά στο “Ζαχάρειο”, το κτίριο της (τούτο έγινε το 2^ο/2022) και β) να σταλεί η σχετική απόφαση του Δ.Σ., ώστε να γίνει η απαιτούμενη τροποποίηση του Π.Δ. της ιδρυτικής πράξεως του “Ζαχάρειου”. Τούτο δυστυχώς δεν έγινε ποτέ. Τελευταία ενέργεια, αυτή του Ιουνίου 2022, όταν εκτός ημερησίας  διατάξεως, λήφθηκε η ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου:  «Να ερωτηθεί το Δημοτικό Ίδρυμα με την επωνυμία “Ζαχάρειος …” αν αποδέχεται την  παραχώρηση του κτιρίου που βρίσκεται στην Κοινότητα Αντίσσης …». Το Δ.Σ. του «Ζαχάρειου» αποδέχθηκε την παραχώρηση, στις 2/9/2022, με τον όρο της οικονομικής κάλυψης της λειτουργίας του.

Ενάμισι χρόνο μετά, αντί αυτού, «κεραυνός εν αιθρία», οι Αντισσαίοι πληροφορήθηκαν προ εβδομάδος ότι το σπίτι των γερόντων τους, παραχωρήθηκε!

Η παραχώρηση αυτή, έγινε μόνο με υπογραφή Δημάρχου. Ο Δήμαρχος, εκφράζει πάντα το Δήμο μετά την έκδοση σχετικής  απόφασης του Δ.Σ. του Δήμου. Στην περίπτωση μας, ουδεμία σχετική απόφαση του Δ.Σ. υπάρχει, αφού κάτι τέτοιο, ουδέποτε συζητήθηκε σ’αυτό.

Ασφαλώς, ο Δήμαρχος, δεν θα προέβαινε ποτέ, στην πράξη παραχώρησης του Γηροκομείου, αν οι ταγοί της γενέτειράς μου, δεν είχαν δώσει τη συναίνεσή τους. Μία συναίνεση, κόντρα στην ελπίδα, κυρίως πεποίθηση όλων των Αντισσαίων και ειδικότερα των γερόντων, στο ότι θα  λειτουργούσε το δικό τους σπίτι, που τόσο, χρόνια περίμεναν. 

Περαίνων λέω, ας ξέρουν οι ταγοί της Άντισσας, τόσο οι διαμένοντες σ’αυτή, όσο και οι παρεπιδημούντες στην πρωτεύουσα του Δήμου, πως τα “φαρδομάνικα είναι για τους δεσποτάδες”. Κι’ αφού δεσποτάδες δεν είναι, δεν μπορούν να φορούν τα φαρδομάνικα.