Αποσπάσματα απ’την ομιλία του Γιάννη Χατζηβασιλείου στην βιβλιοπαρουσίαση του λογοτεχνήματός μου.

 

Αποσπάσματα απ’την ομιλία του Γιάννη Χατζηβασιλείου στην βιβλιοπαρουσίαση του λογοτεχνήματός  μου.

 

Αυτές τις ημέρες μου έγινε η  τιμή να μου σταλεί από τον αγαπητό μου Φιλοπρόοδο Σύλλογο των φίλων Αγιασωτών το καλαίσθητο, εξαιρετικής ύλης και γενικά πάντα υψηλής στάθμης περιοδικό «Αγιάσος», Αρ.Τεύχους 262, Ιούλης-Αύγουστος 2024. Σ’ αυτό, περιλαμβάνεται και η ομιλία του Διευθυντού/Αρχισυντάκτη του, κ. Γιάννη Χατζηβασιλείου που έκανε, τιμώντας με  στην βιβλιοπαρουσίαση του μυθιστορήματός μου «ΨΑΡΟΣ ΡΑΧΤΗΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ …» στην αίθουσα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, την περασμένη Άνοιξη.   

Ασφαλώς όταν άκουα τότε την ομιλία του πρέπει να πω ότι τα λεγόμενά του με ευχαριστούσαν. Τώρα όμως που έχω τούτη έγγραφη διαβάζοντάς την, ομολογώ ότι τα από τον Φιλόλογο, π.Σχολικό Σύμβουλο και μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Γιάννη Χατζηβασιλείου γραφόμενα για μένα,  με κολακεύουν ιδιαίτερα. Παραθέτω πρώτον το εισαγωγικό της τμήμα όπου  με  παρουσιάζει γενικά και δεύτερο αυτό που αφορά το συγκεκριμένο  λογοτεχνικό μου έργο.

<<Κυρίες και κύριοι, 

με  ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι τελευταία ολοένα και περισσότεροι εισέρχονται με αγάπη στον ανηφορικό δρόμο της τέχνης του λόγου και καταθέτουν τα μαλάματα της ψυχής τους.  Άλλοι από δαύτους ασχολούνται με τον απαιτητικό φτερωτό λόγο,  με την ποίηση,  και άλλοι με την πεζογραφία, με το διήγημα, με τη νουβέλα και με το μυθιστόρημα, γενόμενοι συνεχιστές μακρόχρονης καρποφόρας παράδοσης την οποία στέριωσαν κατά  τους νεότερους χρόνους,  στο νησί της ποίησης και της αρμονίας, ο Αργύρης Εφταλιώτης, ο  Στρατής Μυριβήλης, ο Ηλίας  Βενέζης και   τόσοι άλλοι. Ένας από δαύτους  και ο Αντισσαίος Τάκης Ιορδάνης,  ικανός σκυταλοδρόμος της επιστήμης,  εραστής του τόπου του, άνθρωπος με δημιουργικούς προβληματισμούς, με ευεργετικές προτάσεις, με συνεχή αγωνιστική διάθεση, με επωφελείς  δράσεις.  Διαβάζω δημοσιεύματα του στον επαρχιακό τύπο και ιχνηλατώ  τις ευαισθησίες του, ήδη από το γέρμα του περασμένου αιώνα.>> 

 Σ’ ότι  αφορά την παρουσίαση του έργου μου αυτού, στο τρισέλιδο που  με τιμά να μου αφιερώνει στο  ”Αγιάσος”, ο αγαπητός Γιάννης Χατζηβασιλείου ως φιλολογικός τομογράφος διατρέχει όλη την έκταση των τριακοσίων σελίδων του μυθιστορήματος  μου, κατατέμνοντας το και φθάνει τελικά σε ανάλυση ιδιαίτερα εμβριθή, βαθυστόχαστη και ιδιαίτερα ευχάριστη σε μένα, γράφοντας:

<< Ο συγγραφέας με απλότητα, με φυσικότητα, με ψυχογραφικη  ικανότητα και με γλωσσική ευχέρεια ,  κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος.  Οι  ήρωες του προβληματίζουν και συγκινούν τον αναγνώστη με την αυθορμησία τους,  με το χαρακτήρα τους, με  την πίστη τους,  με την αμεσότητα τους, με τη  νεανική τους αγνότητα,  με τα όνειρα τους,  με τις φιλοδοξίες τους, που κατα κανόνα έρχονται σε αντίθεση με έναν κόσμο που χειραγωγείται απο ξεπερασμένες, από αναχρονιστικές  ιδέες.  Έχουμε ουσιαστικά μία διελκυστίνδα ανάμεσα σε μια εποχή που αργοπεθαίνει και σε ένα νέο κόσμο που ανατέλλει ,  υποσχόμενος την  ευτυχία στον αγωνιζόμενο άνθρωπο τη βελτίωση των όρων της σκληρής ζωής την αισιοδοξία, τη χαρά, την ευτυχία.>>

Αγαπητέ μου Γιάννη σ’ ευχαριστώ.